IPPB4/4511-1223/15-5/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 19 października 2015 r. (data wpływu 23 października 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 28 grudnia 2015 r. (fax - data nadania 30 grudnia 2015 r., data wpływu 30 grudnia 2015 r., za pośrednictwem poczty - data nadania 31 grudnia 2015 r., data wpływu 5 stycznia 2016 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 21 grudnia 2015 r. Nr IPPB4/4511-1223/15-2/AK (data nadania 22 grudnia 2015 r., data doręczenia 28 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie uznania kwoty spłaconego kredytu hipotecznego jako kosztu uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży nieruchomości-jest nieprawidłowe.

W dniu 23 października 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie uznania kwoty spłaconego kredytu hipotecznego jako kosztu uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży nieruchomości.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 21 grudnia 2015 r. Nr IPPB4/4511-1223/15-2/AK (data nadania 22 grudnia 2015 r., data doręczenia 28 grudnia 2015 r.), wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia braków formalnych wniosku.

Pismem z dnia 28 grudnia 2015 r. (fax - data nadania 30 grudnia 2015 r., data wpływu 30 grudnia 2015 r., za pośrednictwem poczty - data nadania 31 grudnia 2015 r., data wpływu 5 stycznia 2016 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

W dniu 13 kwietnia 2012 r. Wnioskodawczyni zakupiła lokal mieszkalny wraz z udziałem w garażu. Nieruchomość ta w całości została sfinansowana kredytem hipotecznym. W dniu 20 października 2012 r., Wnioskodawczyni zawarła związek małżeński. Następnie, w dniu 18 sierpnia 2015 r., Wnioskodawczyni wraz z mężem przystąpili do Aktu Notarialnego stwierdzającego, że wspólność majątkowa zostaje rozszerzona na nieruchomości lub udziały w nieruchomościach nabytych przez małżonków do majątków osobistych przed zawarciem związku małżeńskiego, w okresie do 31 marca 2012 r.

W dniu 8 września 2015 r. Wnioskodawczyni sprzedała przedmiotową nieruchomość za kwotę 240.000 zł. Środki ze sprzedaży lokalu mieszkalnego zostały przeznaczone w pierwszej kolejności na spłatę kredytu hipotecznego. Całkowita kwota spłaty wyniosła 225.459,45 zł. Pozostała część uzyskanej ze sprzedaży lokalu mieszkalnego kwoty, zostanie przeznaczona na budowę domu na działce będącej obecnie wspólnym majątkiem małżonków.

Środki uzyskane ze sprzedaży nieruchomości zostaną w całości przeznaczone na zaspokojenie własnych celów mieszkaniowych - tj. rozbudowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego mieszczącego się na działce będącej współwłasnością Wnioskodawczyni i jej męża. Inwestycja jest już w trakcie realizacji - projekt rozbudowy został zatwierdzony przez Wydział Architektoniczno-Budowlany Starostwa Powiatowego. Przychód ze sprzedaży nieruchomości będzie wydatkowany w przeciągu najbliższych dwóch lat.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy przy obliczeniu 19% podatku dochodowego od sprzedaży nieruchomości będącej przedmiotem interpretacji można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu kwotę spłaconego kredytu hipotecznego (225.459,45 zł) zaciągniętego na zakup nieruchomości będącej przedmiotem zapytania.

Zdaniem Wnioskodawczyni.

Wydatki poniesione na spłatę kredytu budowlano-hipotecznego w rzeczywisty sposób pomniejszyły przychód uzyskany ze zbycia przedmiotowego lokalu mieszkalnego. Realna kwota pozostająca do dyspozycji Wnioskodawczyni po tej transakcji wynosi 14.540,55 zł. Nie uznanie spłaconego kredytu jako kosztów uzyskania przychodu skutkowałoby zapłaceniem podatku od wyższej kwoty, nie będącej w rzeczywistości dochodem Wnioskodawczyni.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W świetle przywołanego wyżej przepisu, każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy stanowi źródło przychodów, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie, tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

We wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że w 2012 r. zakupiła lokal mieszkalny wraz z udziałem w garażu. Środki na zakup tej nieruchomości pochodziły z zaciągniętego przez Nią kredytu hipotecznego. Wnioskodawczyni sprzedała przedmiotową nieruchomość w 2015 r. Środki ze sprzedaży lokalu mieszkalnego zostały w pierwszej kolejności przeznaczone na spłatę zaciągniętego kredytu hipotecznego.

Z uwagi na fakt, że nabycie nieruchomości nastąpiło w 2012 r., to sprzedaż tej nieruchomości w 2015 r. nastąpiła przed upływem 5-letniego terminu zawartego art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. przed 1 stycznia 2018 r. - sprzedaż ta stanowi źródło przychodu i podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Dokonując oceny skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości należy zastosować przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r. Zgodnie bowiem z art. 14 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316, z późn. zm.) - nowe zasady opodatkowania mają zastosowanie do dochodów uzyskanych ze zbycia nieruchomości i praw nabytych od 1 stycznia 2009 r.

I tak w myśl art. 30e ust. 1 i art. 45 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w ww. brzmieniu - od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy - podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez zbywającego, które są konieczne, aby odpłatne zbycie mogło dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo - skutkowy.

Koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie jej posiadania (art. 22 ust. 6c ww. ustawy).

Wysokość nakładów, o których mowa w art. 22 ust. 6c, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ustawy).

Przywołany powyżej przepis art. 22 ust. 6c ustawy posługuje się pojęciem kosztu nabycia. Koszt nabycia, co do zasady, określa notarialna umowa sprzedaży, na podstawie której podatnik staje się właścicielem (współwłaścicielem) nieruchomości lub prawa. Kosztem nabycia bez wątpienia będzie zatem cena jaką zapłaci nabywca zbywcy za nieruchomość (prawo) będącą przedmiotem sprzedaży, niezależnie od tego czy zakup nieruchomości (prawa) jest sfinansowany kredytem bankowym, czy też środki na jej zakup pochodzą z oszczędności nabywcy.

Kosztem nabycia nie jest w żadnym wypadku kwota zaciągniętego i spłaconego po sprzedaży nieruchomości (prawa) kredytu. Skoro zaciągnięcie kredytu i uzyskanie pieniędzy od banku nie jest w świetle prawa podatkowego traktowane jako osiągnięcie przez podatnika przychodu do opodatkowania, a tym samym od kwoty kredytu nie płaci się w momencie jego uzyskania podatku dochodowego, to oczywistym jest, że wydatki na spłatę kredytu nie mogą być uznawane za koszt uzyskania przychodu.

Kosztem nabycia dla Wnioskodawczyni będzie zatem cena jaką Wnioskodawczyni zapłaciła sprzedającemu za zakupiony lokal mieszkalny. Oznacza to, że Wnioskodawczyni kwotę tę może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu pomniejszając tym samym przypadający na nią przychód. Do kosztów nabycia Wnioskodawczyni może również zaliczyć np. opłatę wniesioną tytułem taksy notarialnej, zapłacony podatek od czynności cywilnoprawnych, jako wydatki bezpośrednio związane z nabyciem nieruchomości.

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy - po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

* dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub

* dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł - stosownie do art. 30e ust. 5 ww. ustawy.

Zaciągnięty kredyt nie stanowi dla Wnioskodawczyni przychodu ani kosztu jego uzyskania. Zaciągnięcie kredytu jest wyłącznie sposobem na pozyskanie pieniędzy na zapłatę ceny za nabycie nieruchomości. Zatem do kosztów uzyskania przychodów nie mogą być zaliczone wydatki związane ze spłatą kredytu bankowego.

Stanowisko takie jest uzasadnione faktem, że skoro zaciągnięcie kredytu i uzyskanie pieniędzy od banku nie jest w świetle prawa podatkowego traktowane jako osiągnięcie przez podatnika przychodu do opodatkowania, a tym samym od kwoty kredytu nie płaci się w momencie jego uzyskania podatku dochodowego, to oczywistym jest fakt, że wydatki na spłatę kredytu nie mogą być kosztem uzyskania przychodu.

Reasumując, należy uznać, że kosztem uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży nieruchomości nie będzie spłata kredytu zaciągniętego na nabycie nieruchomości, którą Wnioskodawczyni sprzedała, zaś dochód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości stanowiący różnicę pomiędzy przychodem określonym w oparciu o art. 19a kosztami uzyskania przychodu ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c podlegać będzie opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym, co wynika z treści art. 30e ust. 1 ww. ustawy.

Mając na uwadze powyższe stanowisko Wnioskodawczyni jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.