IPPB4/4511-1071/15-2/MP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 25 sierpnia 2015 r. (data wpływu 27 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest prawidłowe.

W dniu 27 sierpnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

Wnioskodawca (dalej: Spółka) jest podmiotem należącym do międzynarodowej grupy kapitałowej, będącej jednym z największych producentów obuwia w Europie. Spółka prowadzi sprzedaż hurtową obuwia i nie prowadzi sprzedaży detalicznej. Spółka nie posiada własnych magazynów na terenie kraju. Towar wysyłany jest do klientów polskich bezpośrednio z magazynów spółki matki. W ramach zasad polityki sprzedaży Spółka rekomenduje swoim klientom cenę detaliczną jednak ostateczna decyzja dotycząca jej wysokości należy do kontrahenta/klienta.

Spółka prowadzi jeden sklep (dalej: outlet), w którym prowadzona jest sprzedaż detaliczna, jednak asortyment obuwia sprzedawanego w outlecie jest zupełnie inny niż asortyment obuwia oferowanego w sprzedaży hurtowej. Spółka zatrudnia pracowników na podstawie umowy o pracę.

Spółka zamierza wdrożyć program lojalnościowy adresowany do jej pracowników, który to program umożliwiać będzie nabywanie przez pracowników obuwia po cenach stosowanych dla odbiorców hurtowych (dalej: cena hurtowa). Program dotyczył będzie wyłącznie asortymentu obuwia sprzedawanego odbiorcom hurtowym i nie będzie dotyczył asortymentu sprzedawanego w outlecie.

Spółka prowadzić będzie imienne rejestry zakupu obuwia przez pracowników tak, aby w każdej chwili dostępna była informacja dotycząca ilości zakupionych na dany moment par obuwia i łącznej wartości zakupów dokonanej przez każdego z pracowników. Planowane jest wprowadzenie ograniczenia w ilości par nabywanych w ciągu roku. Dokumentem sprzedaży byłaby faktura sprzedaży VAT wystawiana przez Spółkę na pracownika.

Główną ideą programu jest zachęcenie pracowników do używania wyłącznie obuwia sprzedawanego przez Spółkę co przyczyni się do popularyzacji marki wśród klientów, kontrahentów, przedstawicieli instytucji oraz innych osób, z którymi kontaktują się pracownicy Spółki. W efekcie uzyskane zostanie zwiększenie wolumenu sprzedaży towarów Spółki, rozszerzenie kręgu jej potencjalnych nabywców, przyzwyczajenie tychże nabywców do marki obuwia oferowanego przez Spółkę, ale także poprawa relacji Spółki z pracownikami - w konsekwencji zwiększenie efektywności ich pracy, co w ocenie Spółki będzie skutkowało zwiększeniem sprzedaży i zysku Spółki w przyszłości. Szczegółowy sposób umożliwiania zakupów przez pracowników będzie uregulowany w stosownym regulaminie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z realizacją opisanego programu lojalnościowego, adresowanego do pracowników Spółki, jej pracownicy osiągną przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w konsekwencji na podstawie art. 31 ustawy o PIT Spółka będzie obowiązana do potrącania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od tego przychodu.

Zdaniem Wnioskodawcy,

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: "ustawy o PIT") za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Artykuł 12 ust. 2 ustawy o PIT stanowi, że wartość pieniężną świadczeń w naturze przysługujących pracownikom na podstawie odrębnych przepisów ustala się według przeciętnych cen stosowanych wobec innych odbiorców - jeżeli przedmiotem świadczenia są rzeczy lub usługi wchodzące w zakres działalności pracodawcy.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o PIT, przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Przepis art. 11 ust. 2b ustawy o PIT stanowi, że jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w art. 11 ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

Na podstawie art. 31 ustawy o PIT osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Zdaniem Spółki, przyznanie jej pracownikom prawa do zakupu towarów po cenach hurtowych, nie będzie skutkowało powstaniem przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o PIT. W konsekwencji Spółka nie będzie zobowiązana do pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z tego tytułu.

Należy podkreślić, że jak wskazano w opisie stanu faktycznego będącego przedmiotem niniejszego wniosku, ceny po których sprzedawane będą pracownikom towary nie będą różniły się od cen, które Spółka co do zasady stosuje do pozostałych klientów nabywających towary, gdyż wszyscy klienci Spółki nabywają je po cenach hurtowych takich samych po jakich będą mogli je nabywać pracownicy Spółki.

Spółka uważa, że analiza art. 11 ust. 2b ustawy o PIT, w kontekście ust. 2 i 2a, pozwala stwierdzić, że w przedstawionym stanie faktycznym nie będzie mowy o częściowo nieodpłatnym świadczeniu w sytuacji, gdy oferowana pracownikom cena hurtowa będzie identyczna jak oferowana pozostałym klientom hurtowym. Dla każdego kupującego (pracownika lub klienta) zapłacona kwota będzie odzwierciedlała wartość towaru. Skoro cena towaru oferowanego pracownikowi w ramach programu lojalnościowego będzie identyczna do ceny dla odbiorców hurtowych, to brak jest podstaw dla kwestionowania rynkowości ceny hurtowej. Nie wystąpi więc różnica, o której mowa art. 11 ust. 2b ustawy o PIT.

Organy skarbowe wielokrotnie wypowiadały się w sprawie uzyskiwania przychodów z nieodpłatnych świadczeń w kontekście stosowania przez podatnika rabatów w ramach programów lojalnościowych kierowanych do odbiorców, z których mogli korzystać również pracownicy. Przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 10 grudnia 2014 r. sygn. IPPB2/415-740/14-2/MK organ uznał, że "korzystanie na jednakowych warunkach z programu rabatowego przez pracowników Spółki wraz z innymi uprawnionymi, także tymi niezwiązanymi ze Spółką, jest neutralne podatkowo dla pracowników Spółki. Zatem, po stronie pracowników Spółki nie powstanie przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu, a Spółka nie będzie zobowiązana w stosunku do swoich pracowników do obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych".

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 4 czerwca 2013 r. sygn. ILPB2/415-215/13-2/TR również potwierdził, że "w przedmiotowej sprawie po stronie pracowników Wnioskodawcy oraz członków ich rodzin nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Korzystanie na jednakowych warunkach z programu lojalnościowego przez pracowników Spółki i osoby niebędące pracownikami będzie neutralne podatkowo dla wszystkich uczestników. Wobec powyższego, Spółka nie będzie zobowiązana do obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od udzielonych rabatów oraz do wystawienia stosownych informacji podatkowych".

Stanowisko prezentowane przez Spółkę znajduje również potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych, zgodnie z którym o tym, czy świadczenie w postaci rabatu udzielonego pracownikowi na zakup towarów lub usług sprzedawanych przez pracodawcę jest przychodem ze stosunku pracy decyduje okoliczność, czy rabat udzielony pracownikom przewyższa wysokość rabatu udzielonego innym kontrahentom, klientom (podmiotom niebędącym pracownikami). Zdaniem sądów, jeśli wysokość udzielonego pracownikom rabatu nie odbiega od wysokości rabatów udzielanych innym podmiotom niebędącym pracownikami, to nie można uznać, że warunki cenowe oferowane pracownikom są bardziej korzystne od oferowanych innym klientom, niebędącym pracownikami. Wynika to m.in. z rozstrzygnięcia zawartego w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 października 2014 r. sygn. akt II FSK 2451/12 (potwierdzonego przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 16 lutego 2015 r. IPPB2/415-184/11/15-5/S/MG), w którym NSA potwierdził prawidłowość stanowiska podatnika, że przyjęcie stanowiska prezentowanego przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 13 maja 2011 r. sygn. IPPB2/415-184/11 -2/MG, a następnie przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w uzasadnieniu wyroku sygn. akt III SA/Wa 2500/11, prowadziłoby do sytuacji, w której "pracownicy Spółki korzystający z analogicznych programów rabatowych jak ogół klientów, byliby traktowani w mniej korzystny sposób z punktu widzenia obciążeń finansowych niż pozostałe osoby korzystające z takich akcji promocyjnych. Biorąc zatem pod uwagę fakt, że w porównaniu z innymi grupami klientów pracownicy nie uzyskują jakiejkolwiek dodatkowej korzyści, formalne kryterium statusu danej osoby jako pracownika Spółki nie może, w ocenie Sądu różnicować konsekwencji podatkowych omawianego zdarzenia. To naruszałoby bowiem nie tylko przepisy prawa materialnego podatkowego, ale także podstawowe zasady praworządności i sprawiedliwości społecznej wskazane w ustawie zasadniczej".

Podobne stanowisko zajął WSA z Warszawy w wyroku z dnia 14 stycznia 2010 r. sygn. akt III SA/Wa 1683/09. Sąd stwierdził, że jeżeli pracownicy Spółki korzystają na podstawie pracowniczego programu rabatowego z takich samych rabatów, jak inni klienci w ramach programów rabatowych adresowanych dla nich - to skorzystanie w takiej sytuacji przez pracownika z rabatu oferowanego mu przez pracodawcę nie stanowi dla niego przychodu do opodatkowania podatkiem dochodowym. Zdaniem Sądu, możliwość uzyskania rabatu przez innych klientów nie musi koniecznie wynikać z tego samego programu lojalnościowego. Wystarczy jedynie, aby podobne rabaty były udzielane również innym grupom odbiorców w ramach odrębnych programów lojalnościowych. O tym, czy dane świadczenie stanowi przychód ze stosunku pracy decyduje bowiem to, czy określone świadczenie może otrzymać wyłącznie pracownik, czy również inna osoba nie związana tego rodzaju stosunkiem prawnym (musi wystąpić związek prawny lub faktyczny danego świadczenia z istniejącym stosunkiem pracy).

"Rabat", zgodnie ze słownikowym znaczeniem tego pojęcia Oznacza obniżenie ceny jakiegoś towaru o pewną kwotę (Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, Wydawnictwo Podatkowe GO FIN 2008). Natomiast ceną - zgodnie z definicją zawartą w art. 3 ust. 1 pkt 1 zdanie pierwsze Ustawy o informowaniu o cenach towarów i usług z dnia 9 maja 2014 r. (Dz. U. z 2014 r. poz. 915) - jest wartość wyrażona w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę; W cenie uwzględnia się podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów sprzedaż towaru (usługi) podlega obciążeniu podatkiem od towarów i usług lub podatkiem akcyzowym.

Skoro cena towarów, poprzez uzyskanie rabatu, ulega zmniejszeniu, nabywca za tę samą kwotę nabywa większą ilość towaru. W rezultacie zapłacona kwota stanowi dla nabywcy rzeczywistą cenę zakupu wszystkich towarów, a udzielony rabat nie stanowi dla otrzymującego go nabywcy przychodu podatkowego, ponieważ koryguje on tylko cenę ofertową/cennikową do poziomu ceny realnej/rynkowej. W przypadku więc sprzedaży z rabatem kupujący faktycznie nabywa towary w cenie obniżonej.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym Spółka nie udziela pracownikom rabatów, a jedynie oferuje pracownikom możliwość nabycia towarów po tej samej cenie co odbiorcy hurtowi, więc nie może być mowy o jakiejkolwiek obniżce skutkującej powstaniem nieodpłatnego świadczenia. Nabywanie towarów na jednakowych warunkach przez pracowników Spółki i innych kontrahentów, jest neutralne podatkowo dla wszystkich tych podmiotów. W konsekwencji skorzystanie w takiej sytuacji przez pracownika z możliwości zakupu oferowanego po cenie hurtowej przez pracodawcę nie stanowi dla niego przychodu do opodatkowania podatkiem dochodowym. Podkreślenia wymaga fakt, że zgodnie z poglądami organów podatkowych oraz orzecznictwem sądów administracyjnych, o tym, czy świadczenie jest przychodem ze stosunku pracy decyduje okoliczność, czy może je otrzymać wyłącznie pracownik w rozumieniu art. 12 ust. 4 ustawy o PIT, czy także inna osoba nie związana z pracodawcą.

W myśl art. 12 ust. 4 ustawy o PIT za "pracownika" uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Spółka zauważa, że przedstawiony we wniosku stan przyszły nie ogranicza kręgu uprawnionych do zakupu po cenie hurtowej do pracowników, ale że krąg osób uprawnionych do zakupu po cenie hurtowej będzie potencjalnie nieograniczony.

Jednolite stanowisko w tym zakresie prezentują organy podatkowe w interpretacjach indywidualnych, przykładowo:

1. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 14 maja 2013 r., sygn. IBPBI/2/415-5/13/CzP uznał, że "skutkiem uzyskania rabatu (...) jest obniżenie ceny zakupu towarów, a nie uzyskanie nieodpłatnego świadczenia. W konsekwencji, po stronie pracowników - którzy taki rabat otrzymają - nie powstanie przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu. Korzystanie na jednakowych warunkach z programu lojalnościowego przez pracowników spółki i inne osoby, będzie neutralne podatkowo dla wszystkich uczestników";

2. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 8 listopada 2013 r., sygn. ITPB2/415-753/13/RS uznał, że "w sytuacji, gdy grono beneficjentów - podmiotów korzystających z rabatów nie będzie ograniczone wyłącznie do pracowników, to przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych u uczestników programu nie wystąpi";

3. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 11 grudnia 2013 r., sygn. IBPBII/1/415-872/13/MK uznał, że przychód podatkowy po stronie pracowników nie powstanie, jeśli krąg osób uprawnionych do uzyskania rabatu nie będzie zawężony wyłącznie do pracowników i będzie potencjalnie nieograniczony".

4. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 2 grudnia 2013 r., sygn. IBPBII/1/415-829/13/BJ uznał, że "o tym, czy świadczenie jest przychodem ze stosunku pracy decyduje okoliczność, czy może otrzymać je wyłącznie pracownik w rozumieniu art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych";

5. W sprawie, będącej przedmiotem interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 23 września 2013 r., sygn. IPTPB1/415-458/13-2/DS spółka, handlująca sprzętem AGD, udzielała rabatów cenowych różnym grupom klientów, tj. jej pracownikom oraz członkom ich rodzin, gościom wizytującym spółkę oraz osobom współpracującym ze spółką na podstawie umów. Na pytanie spółki, czy w tej sytuacji udzielone pracownikom rabaty będą stanowiły dla tych osób przychód podatkowy, organ podatkowy uznał, że przychód taki nie powstanie, gdyż "o tym, czy świadczenie jest przychodem ze stosunku pracy, decyduje okoliczność, czy może je otrzymać wyłącznie pracownik, czy także inna osoba niezwiązana z pracodawcą. W konsekwencji, korzystanie na jednakowych warunkach z programu rabatowego przez pracowników Spółki wraz z innymi uprawnionymi, także tymi niezwiązanymi ze Spółką, jest neutralne podatkowo dla pracowników Spółki. Zatem po stronie pracowników Spółki nie powstanie przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu."

6. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 17 lutego 2010 r. nr IPPB2/415-714/09-3/MK stwierdził, że "o tym, czy świadczenie jest przychodem ze stosunku pracy decyduje okoliczność, czy może je otrzymać wyłącznie pracownik w rozumieniu ust. 4 tegoż artykułu, czy także inna osoba nie związana z pracodawcą".

Dodatkowo stanowisko Spółki potwierdza fakt, że skierowanie programu lojalnościowego do pracowników ma na celu uzyskanie przez Spółkę (a nie pracownika) konkretnej korzyści. Pracownik, korzystając z oferty Spółki w ramach programu lojalnościowego, nabędzie określone towary właśnie od Spółki, a nie innego, konkurencyjnego sprzedawcy. Ponadto, program ten, w ocenie Spółki, może wpłynąć korzystnie na relacje danego pracownika z pracodawcą, co może przełożyć się na jakość wykonywanej przez niego pracy.

Powyższe pozwala zdaniem Spółki przyjąć, że pracownicy Spółki, którzy skorzystają z programu, nie osiągną przychodu w rozumieniu art. 12 ustawy o PIT, nie ma bowiem w tym przypadku mowy o świadczeniu w naturze, świadczeniu pieniężnym ponoszonym za pracownika ani żadnym innym świadczeniu nieodpłatnym lub częściowo odpłatnym. Jest to natomiast standardowa sprzedaż po cenie hurtowej realizowana przez Spółkę, jako podmiot gospodarczy nastawiony na zysk. Celem jest tu przede wszystkim, jak wspomniano w opisie stanu faktycznego, zachęcenie pracowników do używania wyłącznie obuwia sprzedawanego przez Spółkę czego efektem będzie zwiększenie wolumenu sprzedaży towarów Spółki, kręgu jej potencjalnych nabywców, przyzwyczajenie tychże i nabywców do marki obuwia, stworzenie pewnej dodatkowej grupy zakupowej. Nie do przecenienia jest również perspektywa poprawy jakości pracy wykonywanej przez pracownika, co w ocenie Spółki będzie skutkowało zwiększeniem sprzedaży (a w konsekwencji - zysku Spółki) w przyszłości. Ze zwiększenia sprzedaży bez wątpienia wynika korzyść dla Spółki. Nie można w tym przypadku mówić o jakimkolwiek dodatkowym świadczeniu (przychodzie) po stronie pracownika, podobnie jak każdego innego nabywcy, który dokona zakupów po cenie hurtowej.

Zatem, po stronie pracowników Spółki nie powstanie przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu, a Spółka nie będzie zobowiązana w stosunku do swoich pracowników do obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych oraz przywołanych wyroków - wskazać należy, że orzeczenia te dotyczą tylko konkretnej, indywidualnej sprawy, jak również powołane wyroki dotyczą konkretnych spraw podatników osądzonych w określonych stanach faktycznych i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różniło się od zdarzenia przyszłego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.