IPPB4/415-951/14-4/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 2 grudnia 2014 r. (data wpływu 5 grudnia 2014 r.) oraz w piśmie z dnia 2 lutego 2015 r. (data nadania 3 lutego 2015 r., data wpływu 4 lutego 2015 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie z dnia 28 stycznia 2015 r. Nr IPPB4/415-951/14-2/MS (data nadania 29 stycznia 2015 r., data doręczenia 2 lutego 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania zadośćuczynienia wraz z odsetkami oraz zwrotu kosztów zastępstwa procesowego - jest:

* nieprawidłowe - w części dotyczącej zastosowania zwolnienia przedmiotowego do zasądzonych odsetek oraz możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu kosztów zastępstwa procesowego w części dotyczących otrzymanego zadośćuczynienia;

* prawidłowe - w pozostałym zakresie.

W dniu 5 grudnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji w indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania zadośćuczynienia wraz z odsetkami oraz zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 28 stycznia 2015 r. Nr IPPB4/415-951/14-2/MS, (data nadania 29 stycznia 2015 r., data doręczenia 2 lutego 2015 r.) tut. organ wezwał Wnioskodawczynię złożenie oświadczenia i podpisu Wnioskodawczyni lub osoby upoważnionej pod oświadczeniem, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz, że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej.

Pismem z dnia 2 lutego 2015 r. (data nadania 3 lutego 2015 r., data wpływu 4 lutego 2015 r.) Wnioskodawczyni powyższe uzupełniła w terminie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wyrokiem Sądu Okręgowego Wydział XXIV Cywilny z dnia 27 marca 2014 r. w sprawie z powództwa Wnioskodawczyni przeciwko Centrum w W. o zadośćuczynienie i ustalenie:

Realizacji wyroku Sadu Okręgowego w sprawie dokonało Centrum O.

Wypłacono zadośćuczynienie w kwocie 100.000,00 zł i odsetki od ww. kwoty za okres od 30 marca 2010 r. do 22 maja 2014 r. w kwocie 53.923,29 zł.

Wynagrodzenie zapłacone firmie prawniczej z tytułu zastępstwa procesowego w postępowaniu cywilnym XXIV wyniosło łącznie 47.262,09 zł i jest udokumentowane wystawionymi fakturami VAT z dnia 26 maja 2014 r., 3 września 2014 r. i 5 września 2014 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy kwoty zasądzone wyrokiem Sądu Okręgowego: zadośćuczynienie i odsetki od zadośćuczynienia podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

2. W przypadku powstania obowiązku podatkowego, czy podatek winien być naliczany od całości poszczególnych, zasądzonych kwot, bez pomniejszania ich o wartość wypłaconego na rzecz spółki prawniczej wynagrodzenia z tytułu zastępstwa procesowego, czy też wynagrodzenie to stanowi koszt uzyskania przychodu i pomniejsza ono dochód do opodatkowania.

3. W przypadku powstania obowiązku podatkowego, na podstawie jakich dokumentów Wnioskodawczyni ma dokonać rozliczenia, w jakiej pozycji wpisać uzyskane kwoty jako dochód do opodatkowania.

Zdaniem Wnioskodawczyni.

Ad. 1.

Wnioskodawca uważa, że zasądzone zadośćuczynienie korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi że: wolne od podatku są inne odszkodowania otrzymane na podstawie wyroku sądowego do wysokości określonej w tym wyroku, z wyjątkiem odszkodowań: a) otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Wnioskodawca uważa, że odsetki, które są integralną częścią zasądzonego zadośćuczynienia korzystają również ze zwolnienia jak kwota główna zadośćuczynienia. Stanowisko takie zajął Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 17 stycznia 2013 r., sygn. akt II FSK 289/12, który wskazał, że skoro zwolniona z podatku jest główna kwota odszkodowania, to i wolne są od niego także odsetki. - Gdyby jakiś przepis szczególny odnosił się do opodatkowania odsetek od odszkodowania, to wtedy Urząd Skarbowy mógłby żądać od nich daniny. Obecne regulacje jednak tego nie przewidują - podkreślił sąd.

Ad. 2.

W przypadku gdyby uznać, że otrzymane odsetki stanowią w roku ich otrzymania przychód z innych źródeł, o których mowa w przepisach art. 10 ust. 1 pkt 9 i art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wydatki poniesione z tytułu kosztów procesu sądowego, tj. wydatki uiszczone na rzecz prawnika Wnioskodawczyni, w związku z reprezentowaniem Wnioskodawczyni, powinny w całości stanowić koszty uzyskania przychodu.

Ad. 3.

W przypadku powstania obowiązku podatkowego od otrzymanych odsetek Wnioskodawczyni powinna kwotę faktycznie otrzymaną na rachunek bankowy (zgodną z pismem otrzymanym z firmy ubezpieczeniowej), oraz koszty uzyskania przychodu w postaci wynagrodzenia zapłaconego dla firmy prawniczej, wykazać w zeznaniu rocznym PIT-36 za 2014 r. w wierszu 8 "inne źródła".

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione z podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.

Zgodnie z aktualnie obowiązującą treścią art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.), z wyjątkiem:

Nowe brzmienie przepisu - zgodnie z art. 14 ustawy z dnia 29 października 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw - ma zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2014 r.

Natomiast w myśl art. 21 ust. 1 pkt 3b ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

Powołane uregulowania prawne wskazują jednoznacznie, że nie wszystkie zadośćuczynienia otrzymane przez osoby fizyczne wolne są od podatku dochodowego. Ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy korzystają jedynie te zadośćuczynienia, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów rangi ustawy lub aktów wykonawczych wydanych na ich podstawie, z wyjątkiem wyłączonych ze zwolnienia wolą ustawodawcy. Nie jest przy tym wystarczające, aby w przepisach prawa określone były same tylko przesłanki powodujące powstanie roszczenia o zadośćuczynienie.

Natomiast w zakresie zwolnienia wynikającego z przywołanego przepisu art. 21 ust. 1 pkt 3b ww. ustawy mieszczą się tylko inne niż wyżej wymienione zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej oraz obejmujące tzw. szkodę rzeczywistą, czyli poniesione straty, a nie dotyczące utraconych korzyści.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, wyrokiem Sądu Okręgowego z dnia 27 marca 2014 r. w sprawie z powództwa Wnioskodawczyni przeciwko Spółce o zadośćuczynienie zasądzono od Spółki na rzecz Wnioskodawczyni kwotę 100.000 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 30 marca 2010 r. do dnia zapłaty. Ustalono, że pozwana Spółka ponosić będzie odpowiedzialność za szkodę, jaką Wnioskodawczyni (powódka) może ponieść w przyszłości na skutek zabiegu kolonoskopii z polipektomią przeprowadzonego w dniu 12 września 2008 r. Realizacji wyroku Sadu Okręgowego dokonało Centrum O. Wypłacono zadośćuczynienie w kwocie 100.000,00 zł i odsetki od ww. kwoty za okres od 30 marca 2010 r. do 22 maja 2014 r. w kwocie 53.923,29 zł. Wynagrodzenie zapłacone firmie prawniczej z tytułu zastępstwa procesowego w postępowaniu cywilnym wyniosło łącznie 47.262,09 zł i jest udokumentowane wystawionymi fakturami VAT z dnia 26 maja 2014 r., 3 września 2014 r. i 5 września 2014 r.

Zadośćuczynienie jest instytucją regulowaną przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. (Dz. U. Z 2014 r., poz. 121) Kodeks cywilny. Zgodnie z art. 445 § 1 k.c. w wypadkach przewidzianych w artykule poprzedzającym (tekst jedn.: w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia - art. 444 § 1 k.c.) sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

Zadośćuczynienie - wedle stanowiska doktryny - to forma rekompensaty pieniężnej z tytułu szkody niemajątkowej. Natomiast - w świetle orzecznictwa Sądu Najwyższego - podstawę żądania zadośćuczynienia, o którym mowa w przytoczonym art. 445 § 1 Kodeksu cywilnego, stanowi przede wszystkim konsekwencja uszkodzenia ciała i rozstroju zdrowia w postaci krzywdy, czyli cierpienia fizycznego i psychicznego. Do cierpień fizycznych zalicza się przede wszystkim ból i podobne do niego dolegliwości. Cierpieniem psychicznym będą ujemne uczucia przeżywane w związku z cierpieniami fizycznymi lub następstwami uszkodzenia ciała albo rozstroju zdrowia w postaci np. zeszpecenia, konieczności zmiany sposobu życia czy nawet wyłączenia z normalnego życia. Ponadto przyjmuje się, że analizowane zadośćuczynienie winno mieć charakter całościowy i obejmować zarówno cierpienia fizyczne i psychiczne już doznane, czas ich trwania, jak i te, które zapewne wystąpią w przyszłości, a więc prognozy na przyszłość.

Na podstawie art. 448 Kodeksu cywilnego w razie naruszenia dobra osobistego sąd może przyznać temu, czyje dobro zostało naruszone, odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę lub na jego żądanie zasądzić odpowiednią sumę pieniężną na wskazany przez niego cel społeczny, niezależnie od innych środków potrzebnych do usunięcia skutków naruszenia.

Podkreślenia wymaga, że zadośćuczynienie, analogicznie jak odszkodowanie jest szczególnym rodzajem świadczenia polegającego na naprawieniu szkody, czyli uszczerbku jakiego doznaje poszkodowany we wszelkiego rodzaju dobrach przez prawo chronionych. Chodzi więc zarówno o uszczerbek majątkowy, jak i niemajątkowy. Co prawda w doktrynie i judykaturze powszechnym jest wiązanie pojęcia odszkodowania jedynie z uszczerbkiem majątkowym, natomiast pojęcia "zadośćuczynienia" z doznaną krzywdą (uszczerbkiem niematerialnym), jednakże tego rodzaju rozróżnienia nie dokonują przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji pojęcie odszkodowania odnosi się również do zadośćuczynienia, będącego formą wynagrodzenia szkody.

Zatem, biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że przyznane na podstawie wyroku sądowego zadośćuczynienie korzysta ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem dochodowym na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ustosunkowując się natomiast do skutków podatkowych zasądzenia, a następnie wypłaty na rzecz Wnioskodawczyni odsetek, organ podatkowy stwierdza, że instytucję prawną odsetek reguluje przepis art. 481 ustawy - Kodeks cywilny, zgodnie z którym jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe. Odsetki wypłacone za okres pomiędzy datą zasądzenia i datą wypłaty odszkodowania nie są wliczane do wartości odszkodowania.

Zgodnie bowiem z treścią art. 20 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2014 r. poz. 101, z późn. zm.), do wartości przedmiotu sporu nie wlicza się odsetek, pożytków i kosztów, żądanych obok roszczenia głównego.

Przepis ten ma zastosowanie do odsetek ustawowych, z którymi zasądzono świadczenia główne.

Roszczenie odsetkowe nie jest więc częścią składową roszczenia głównego, w przedmiotowej sytuacji zadośćuczynienia, gdyż opiera się na odrębnym stanie faktycznym oraz odrębnej podstawie materialno-prawnej.

W świetle powyższego odsetki ustalone w wyroku sądowym nie są zadośćuczynieniem, a tym samym nie korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych określonego w art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wprawdzie, na zasadzie wyjątku w art. 21 ust. 1 pkt 95 ww. ustawy zostały zwolnione z podatku odsetki z tytułu nieterminowej wypłaty wynagrodzeń i świadczeń z tytułów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1, tj. stosunku służbowego, stosunku pracy, w tym spółdzielczego stosunku pracy, członkostwa w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, pracy nakładczej, emerytury lub renty, jednakże wskazane we wniosku odsetki nie są związane z nieterminową wypłatą świadczeń z ww. źródła, w konsekwencji nie korzystają ze zwolnienia z opodatkowania.

Zatem opisane we wniosku odsetki stanowią przychód podlegający opodatkowaniu na podstawie niżej wskazanych zasad.

Zgodnie z zapisem art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 20 ust. 1 ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania "w szczególności", wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że wypłacone odsetki mieszczące się w dyspozycji art. 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowią przychód podlegający opodatkowaniu, który zgodnie z treścią art. 45 ust. 1 cytowanej ustawy należy wykazać w zeznaniu za rok podatkowy, w którym nastąpiła wypłata odsetek.

W kwestii kwalifikacji poniesionych przez Wnioskodawczynię kosztów zastępstwa procesowego, tj. wydatków uiszczonych na rzecz prawnika, do kosztów uzyskania przychodów istotnym pozostaje art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdzie ust. 1 stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zgodnie natomiast z art. 22 ust. 3 ww. ustawy, jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu, oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów.

Powyższą zasadę stosuje się - na podstawie art. 22 ust. 3a ustawy - również w przypadku, gdy część dochodów z tego samego źródła przychodów podlega opodatkowaniu, a część jest wolna od opodatkowania, z wyłączeniem źródeł przychodów określonych w art. 10 ust. 1 pkt 1 i 2.

Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona została od istnienia związku przyczynowo - skutkowego, tzn. poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, bądź funkcjonowanie tego źródła. Kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty bezpośrednio, jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, pod warunkiem, że podatnik wykaże, że zostały one w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie zatem wydatki, które łącznie spełniają następujące warunki:

* zostały faktycznie poniesione w celu uzyskania przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, tzn. pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami,

* nie zostały wymienione w art. 23 ustawy zawierającym katalog wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów,

* są właściwie udokumentowane.

W niniejszej sprawie występuje związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy uzyskanym przez Wnioskodawczynię przychodem, a poniesionym wydatkiem z tytułu zasądzonych od Niej kosztów zastępstwa procesowego, co oznacza, że wydatek z tego tytułu można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Zauważyć jednak należy, że wskazane koszty zastępstwa procesowego zostały poniesione w celu otrzymania zadośćuczynienia łącznie z odsetkami.

Zatem do kosztów uzyskania przychodu można zaliczyć jedynie część wydatków, w wysokości przypadającej na uzyskane odsetki stanowiące przychód podlegający opodatkowaniu.

Skoro bowiem zadośćuczynienie stanowi przychód zwolniony z opodatkowania, to stosownie do cytowanego art. 22 ust. 3 i 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, poniesione i udokumentowane przez Wnioskodawczynię koszty zastępstwa procesowego, stanowiące koszty uzyskania przychodu, ustalić należy w takim stosunku, w jakim pozostają przychody opodatkowane w ogólnej kwocie przychodów. Pozostała część poniesionych przez Wnioskodawczynię kosztów jako wydatki poniesione w celu uzyskania przychodu zwolnionego nie stanowi kosztów uzyskania przychodu.

A zatem, przychód w postaci odsetek od zadośćuczynienia, Wnioskodawczyni - stosownie do art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - winna wykazać w zeznaniu rocznym PIT-36 (za 2014 r.), w pozycji "inne źródła". W zeznaniu tym należy także uwzględnić koszty podlegające odliczeniu, gdyż podatek winien być naliczany od kwot wyliczonych z uwzględnieniem pomniejszania ich o wskazaną powyżej proporcjonalną wartość wypłaconych na rzecz firmy prawniczej wynagrodzeń; proporcjonalna wartość tych wynagrodzeń stanowi bowiem koszt uzyskania przychodu i nie jest wliczana do podstawy opodatkowania.

Podsumowując powyższe należy stwierdzić, że przyznane Wnioskodawczyni na podstawie wyroku sądowego zadośćuczynienie korzysta ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem dochodowym na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast odsetki ustalone w wyroku sądowym nie są zadośćuczynieniem, a tym samym nie będą korzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych. Stanowią one przychód podlegający opodatkowaniu. Ponadto Wnioskodawczyni do kosztów uzyskania przychodu można zaliczyć jedynie część wydatków, w wysokości przypadającej na uzyskane odsetki stanowiące przychód podlegający opodatkowaniu. Przychód w postaci odsetek od zadośćuczynienia, Wnioskodawczyni - stosownie do art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - winna wykazać w zeznaniu rocznym PIT-36 (za 2014 r.), w pozycji "inne źródła", w którym powinna także uwzględnić koszty podlegające odliczeniu, gdyż podatek winien być naliczany od kwot wyliczonych z uwzględnieniem pomniejszania ich o wskazaną powyżej proporcjonalną wartość wypłaconych na rzecz firmy prawniczej wynagrodzeń.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.