IPPB4/415-94/14-6/JK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 28 stycznia 2014 r. (data wpływu 6 lutego 2014 r.) oraz pismo z dnia 18 sierpnia 2014 r. (data nadania 18 sierpnia 2014 r., data wpływu 22 sierpnia 2014 r.) stanowiące odpowiedź na wezwanie z dnia 18 lipca 2014 r. Nr IPPB4/415-94/14-4/JK (data nadania 18 lipca 2014 r., data doręczenia 11 sierpnia 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, jest:

* prawidłowe - w części dotyczącej ustalenia obowiązku podatkowego w Polsce;

* nieprawidłowe - w części dotyczącej rozliczenia dochodów uzyskanych w 2013 r.

W dniu 6 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego oraz rozliczenia dochodów uzyskanych w 2013 r.

W związku z powyższym pismem z dnia 28 kwietnia 2013 r. Nr IPPB4/415-94/14-2/JK, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy - Ordynacja podatkowa oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego.

Wezwanie z dnia 28 kwietnia 2014 r. Nr IPPB4/415-94/14-2/JK nie zostało Wnioskodawczyni doręczone.

W związku z powyższym pismem z dnia 18 lipca 2014 r. Nr IPPB4/415-94/14-4/JK, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy - Ordynacja podatkowa oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego ponownie wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Ze zwrotnego potwierdzenia odbioru wynika, że wezwanie zostało odebrane w dniu 11 sierpnia 2014 r.

Pismem z dnia 18 sierpnia 2014 r. (data nadania 18 sierpnia 2014 r., data wpływu 22 sierpnia 2014 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła powyższe.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 11 maja 2013 r. Wnioskodawczyni przeprowadziła się na stałe do Wielkiej Brytanii. Jej czas pobytu na terytorium RP w roku 2013 (liczone łącznie z wizytami odbytymi w sierpniu i grudniu) był mniejszy niż 183 dni. Wielka Brytania jest dla Wnioskodawczyni centrum interesów osobistych - partner jest Brytyjczykiem, tutaj mieszka i funkcjonuje, założyła rachunek w banku, Jej nazwisko widnieje na rachunku za energię elektryczną, tutaj aktywnie szuka stałego zatrudnienia. Do dnia 11 maja Wnioskodawczyni otrzymywała przychody związane wyłącznie z pracą na terytorium RP, natomiast po 11 maja otrzymywała przychody związane z pracą na terytorium Wielkiej Brytanii (w tym od polskich instytucji, ale nie tylko - dokładny opis sytuacji obejmuje punkt 1), ale także z pracą na terytorium RP (punkt 2).

Ponieważ do 31 marca 2013 r. Wnioskodawczyni pozostawała w stosunku pracy na terytorium RP (umowa o pracę z UŁ) i spodziewała się otrzymywać w dalszej części roku przychody z tytułu działalności prowadzonej osobiście (umowy o dzieło z X.). Wnioskodawczyni nie była pewna, jak należy traktować te przychody oraz w jaki sposób i w którym kraju będą one podlegały obowiązkowi podatkowemu. W związku z tym przed wyjazdem do Wielkiej Brytanii (w dniu 7 maja 2013 r.) udała się do Urzędu Skarbowego (właściwego ze względu na miejsce zamieszkania do dnia 11 maja 2013 r.) w celu uzyskania informacji dotyczącej sposobu rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych za rok 2013 oraz zasad dotyczących obowiązku poinformowania stosownego organu skarbowego o zmianie adresu zamieszkania. Wnioskodawczyni udzielono informacji, że powinna wstrzymać się ze zgłoszeniem zmiany adresu zamieszkania do czasu podpisania spodziewanych umów (ostatecznie podpisała dwie umowy, których daty to 22 kwietnia oraz 31 maja 2013 r. - przy czym obie otrzymała do podpisania już po przyjeździe do Wielkiej Brytanii) - po to, aby zapłacić podatek dochodowy w Polsce. Za przychody osiągnięte przez pozostałą część roku Wnioskodawczyni miała się rozliczać w sposób następujący, wedle osoby udzielającej informacji (niestety była to informacja udzielona ustnie, a nie na piśmie):

* przychody ze stosunku pracy lub działalności prowadzonej osobiście uzyskane na terytorium Wielkiej Brytanii (jeśli takowe miałyby wystąpić) - rozliczenie podatku dochodowego w Wielkiej Brytanii;

* przychody z działalności prowadzonej osobiście na podstawie umów o dzieło wystawionych przez firmy/instytucje działające na terytorium RP - rozliczenie podatku dochodowego w Polsce.

Ponieważ współpraca ze zleceniodawcami w Polsce się przedłużała i Wnioskodawczyni oczekiwała wystawienia kolejnych umów, wstrzymywała się ze złożeniem formularza ZAP-3 z informacją o zmianie miejsca zamieszkania. Ostatecznie wypełniony i opatrzony datą 20 grudnia 2013 r. formularz Wnioskodawczyni wysłała dopiero pod koniec grudnia 2013 r. W międzyczasie próbowała raz jeszcze (tym razem telefonicznie) zasięgnąć informacji na temat sposobu, w jaki powinna się rozliczyć z podatku dochodowego, ponieważ informacje udzielone w Urzędzie Skarbowym wydały się niezgodne z treścią ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W rozmowie z pracownikiem US, jak również w kolejnej z pracownikiem tego urzędu (US właściwy dla podatników mieszkających za granicą) poinformowano Wnioskodawczynię, że powyżej przytoczona zasada jest błędna i że;

* w przypadku wszystkich przychodów otrzymanych do dnia 11 maja, czyli do końca okresu zamieszkania na terytorium RP - rozliczenie podatku dochodowego w Polsce;

* w przypadku wszystkich przychodów uzyskanych po 11 maja (bez względu na zleceniodawcę traktuje się je jako uzyskane na terytorium Wielkiej Brytanii, ponieważ tutaj - zdalnie - wykonywana była praca) - rozliczenie podatku dochodowego w Wielkiej Brytanii.

Poinformowano Wnioskodawczynię także, że to podatnik deklaruje, w którym kraju mieszka i w zależności od swojej decyzji rozlicza się z podatku, zaś termin zgłoszenia zmiany miejsca zamieszkania nie ma tu znaczenia. Takiej samej informacji (jeśli chodzi o sposób rozliczania podatku dochodowego) udzielono Wnioskodawczyni w brytyjskiej informacji podatkowej. Należności za wykonaną pracę we wszystkich wymienionych powyżej przypadkach Wnioskodawczyni otrzymywała przelewem na polski rachunek bankowy, chciałaby też zaznaczyć, że po 11 maja uzyskiwała też przychody w Wielkiej Brytanii w związku z działalnością, nie mającą nic wspólnego z instytucjami działającymi na terytorium RP i należności za tę pracę spływały na brytyjski rachunek bankowy i tu też Wnioskodawczyni rozlicza się z podatku dochodowego dotyczącego tych przychodów.

Dodatkową okolicznością jest otrzymanie przez Wnioskodawczynię dodatkowych przychodów z U. w drugiej połowie roku 2013, czyli w momencie, kiedy już od dawna nie była pracownikiem Uczelni i mieszkała w Wielkiej Brytanii (przelewy dotarły na konto w dniach 30 lipca oraz 29 sierpnia 2013 r. tytułem poborów dla pracownika UŁ). Są to najprawdopodobniej przychody związane wyrównaniem wynagrodzeń od stycznia 2013 r. (podwyżka dla wszystkich pracowników) lub też z pracą wykonywaną do końca marca 2013 r. w ramach projektu międzynarodowego, który rozliczany był w trybie półrocznym (stąd opóźnienie) - w obu przypadkach Wnioskodawczyni wydaje się, że należy traktować te przychody jako przychody uzyskane na terytorium RP. Dział Płac UŁ nie wystawił jeszcze formularza PIT-11 i Wnioskodawczyni nie była w stanie telefonicznie ustalić, czy te przychody będą uwzględnione w rubryce 36 formularza jako przychód ze stosunku pracy, czy gdzieś indziej (aczkolwiek tak jej się wydaje). Wnioskodawczyni ustaliła natomiast, że raczej na pewno nie będą one widniały w rubryce 55 jako przychód z działalności prowadzonej osobiście. Jeśli przychody te będą wliczone do sumy przychodów z tytułu należności ze stosunku pracy, będzie je trudno "wyabstrahować" z tej kwoty.

W uzupełnieniu Wnioskodawczyni poinformowała, że nie posiada w Polsce (ani w ogóle) dzieci, męża, ani narzeczonego; w Polsce zostali rodzice oraz dalsza rodzina; nie posiada też w Polsce nieruchomości, ani nie prowadzi działalności gospodarczej. Jedyne posiadane dobra to dwie polisy ubezpieczeniowe i środki zgromadzone na jednej lokacie oraz trzech rachunkach bankowych. Na terytorium RP Wnioskodawczyni nie pozostawiła żadnych osób będących na moim utrzymaniu.

Na terytorium Wielkiej Brytanii Wnioskodawczyni przebywa od dnia 11 maja 2013 r. wraz z partnerem (tekst jedn.: Konkubentem - pozostaje w związku nieformalnym), który jest Brytyjczykiem; w Wielkiej Brytanii nie przebywa nikt z członków najbliższej rodziny. Wnioskodawczyni nie posiada certyfikatu rezydencji podatkowej, ale zamierza złożyć wniosek o wydanie takiego dokumentu we wrześniu 2014 r. - wydanie certyfikatu rezydencji jest w Wielkiej Brytanii dość kosztowne, z którego to względu nie starała się o niego wcześniej. Z informacji udzielonych telefonicznie podczas rozmowy z infolinią HM Revenue and Customs wynika, że Wnioskodawczyni jest traktowana przez tutejsze organy podatkowe jako rezydent podatkowy Wielkiej Brytanii. W roku 2013 Wnioskodawczyni przebywała w Wielkiej Brytanii przez okres przekraczający łącznie 183 dni w okresie dwunastu miesięcy rozpoczynającym się lub kończącym w roku podatkowym 2013 (a dokładnie w dniach: 11 maja - 6 czerwca, 9 czerwca - 31 lipca, 21 sierpnia - 22 grudnia, czyli przez 204 dni); wskazany okres przebywania na terenie Wielkiej Brytanii liczony jest od daty przeprowadzki, czyli 11 maja 2013 r. - przed tą datą Wnioskodawczyni była tu jeszcze dwukrotnie w styczniu i kwietniu 2013 r. na krótko, w sumie około 2 tygodnie. W roku 2013 wynagrodzenie Wnioskodawczyni było bardzo skromne - przez większość czasu Wnioskodawczyni pozostawała bez pracy na utrzymaniu partnera; jak wyjaśniła w ww. wniosku koszty wynagrodzenia w tym okresie ponosiły kolejno:

d. W sierpniu i wrześniu 2013 r. - już w ramach działalności gospodarczej założonej na terenie Wielkiej Brytanii - koszty wynagrodzenia poniosły osoby fizyczne spoza Polski, na rzecz których świadczyła usługę korekty językowej.

Określenie "wykonywałam pracę zdalnie" oznacza, że działalność wykonywana była faktycznie na terytorium Wielkiej Brytanii dla podmiotu mającego siedzibę w Polsce poprzez "telepracę" - Wnioskodawczyni zajmuje się m.in. projektowaniem i składem książek oraz korektą językową artykułów naukowych; materiały, na których Wnioskodawczyni pracuje przesyłane są drogą internetową i w taki sam sposób Wnioskodawczyni odsyła gotowe teksty. Na terenie Wielkiej Brytanii Wnioskodawczyni uzyskiwała przychody najpierw z tytułu działalności prowadzonej osobiście na rzecz podmiotu mającego siedzibę w Polsce (wymienione w podpunkcie b umowy o dzieło), a następnie z tytułu działalności gospodarczej na rzecz osób fizycznych spoza Polski (podpunkt d)); przychody uzyskane już w trakcie pobytu w Wielkiej Brytanii opisane w podpunkcie c) są w opinii Wnioskodawczyni zaległą należnością związaną z zatrudnieniem na podstawie umowy o pracę (podpunkt a)) wypłaconą przez UŁ z opóźnieniem wyłącznie z przyczyn formalnych. Ww. działalność gospodarcza jest zarejestrowana w Wielkiej Brytanii jako jednoosobowa (self employed, sole trader) działalność gospodarcza w zakresie wykonywania następujących usług: skład, projektowanie, korekta językowa, zarządzanie projektami.

Ww. działalność jest i była prowadzona w stałym miejscu w Wielkiej Brytanii w myśl art. 5 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych; Wnioskodawczyni nie prowadziła i nie prowadzi działalności za pośrednictwem niezależnego przedstawiciela. Działalność nie wymaga posiadania na terenie innego kraju zakładu w rozumieniu art. 7 Konwencji, jest prowadzona wyłącznie na terenie Wielkiej Brytanii.

Dochody z żadnej działalności prowadzonej w roku 2013 i 2014 nie były i nie są związane z działalnością artystyczną. Dochody z żadnej działalności prowadzonej w roku 2013 i 2014 nie były i nie są związane z pełnieniem funkcji profesora, nauczyciela lub pracownika badawczego.

Wnioskodawczyni dodatkowo poinformowała że, od dnia 28 lipca 2014 r. jest zatrudniona w wymiarze pół etatu na terenie Wielkiej Brytanii przez brytyjskie przedsiębiorstwo, a przy tym nadal prowadzi działalność gospodarczą. Nie wydaje Jej się, żeby miało to znaczenie dla sprawy, ponieważ pytanie dotyczyło rozliczenia podatku w roku 2013, ale być może stanowi to dodatkową okoliczność świadczącą o permanentnym charakterze pobytu w Wielkiej Brytanii. W roku 2014 w przepisowym terminie Wnioskodawczyni złożyła zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu w roku podatkowym 2013 adresowane do Urzędu Skarbowego, w którym wykazała dochody wymienione powyżej w podpunktach a) i c) (czyli z pominięciem dochodów wymienionych w podpunkcie b), a także oczywiście w podpunkcie d) - zgodnie z rozumieniem Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy okazji kolejnej wizyty w Polsce, Wnioskodawczyni udała się jednak do Urzędu Skarbowego w celu zasięgnięcia opinii, czy interpretacja była słuszna. Została Wnioskodawczyni udzielona ustna odpowiedź, że ponieważ adres zamieszczony na przesłanym przez X. formularzu PIT-11 jest starym polskim adresem Wnioskodawczyni (to wyniknęło z nieporozumienia związanego ze zgłoszeniem zmiany adresu, o którym pisała w ww. wniosku, rubryka 68, punkt 1), a zmiana tego faktu wymagałaby ponownego wydania przez płatnika formularza PIT-11, to będzie lepiej, jeśli zostanie złożona korekta zeznania i zostaną w niej uwzględnione także dochody wymienione powyżej w podpunkcie c). Tak też Wnioskodawczyni postąpiła, w związku z czym korekta zeznania uwzględnia wszelkie przychody powstałe w roku 2013 wskutek współpracy (umowa o pracę, działalność wykonywana osobiście) z instytucjami mającymi siedzibę na terenie RP.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

W którym kraju Wnioskodawczyni powinna rozliczyć się z której części przychodów uzyskanych w roku 2013... W szczególności jak powinno się traktować przychody opisane w punkcie 2 w: rubryce 68.

Zdaniem Wnioskodawczyni, po pierwsze według rozumienia punktu 1a artykułu 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powinna być traktowana jako osoba fizyczna nie mająca na terytorium RP miejsca zamieszkania, ponieważ spełnia nie tylko jedno, ale oba kryteria wymienione w tym punkcie ustawy.

W związku z powyższym Wnioskodawczyni wnioskuje, że jeśli chodzi o przychody opisane w punkcie 1 w rubryce 68, przy rozliczaniu się z podatku dochodowego powinna się zastosować do zasady opisanej w punkcie 1 c w rubryce 68, czyli, że obowiązuje Ją:

* w przypadku wszystkich przychodów otrzymanych do dnia 11 maja, czyli do końca okresu zamieszkania na terytorium RP - rozliczenie podatku dochodowego w Polsce;

* w przypadku wszystkich przychodów uzyskanych po 11 maja - rozliczenie podatku dochodowego w Wielkiej Brytanii.

Jeśli zaś chodzi o przychody opisane w punkcie 2 w rubryce 68, to Wnioskodawczyni wydaje się, że istnieje tu konflikt pomiędzy:

Wnioskodawczyni skłaniałaby się do wersji (b) z wyżej wymienionych. Tak też byłoby znacznie prościej z punktu widzenia wypełnienia deklaracji PIT-37 i obliczenia kwoty należnego podatku.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 2b ww. ustawy, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

Zatem, rozstrzygające znaczenie w przedmiotowej sprawie ma ustalenie miejsca zamieszkania Wnioskodawczyni.

Definicja "osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie" odnosi się bezpośrednio do określenia "miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem "lub", co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika "lub" w sformułowaniu "centrum interesów osobistych lub gospodarczych" dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Przez "centrum interesów osobistych" należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei "centrum interesów gospodarczych" to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Uznanie osoby fizycznej za osobę mająca miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy, nie przesądza o uznaniu tej osoby, za osobę podlegającą w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Ocena, czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Wymienione wyżej kryteria stosuje się z uwzględnieniem art. 4 ww. umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni od 11 maja 2013 r. przeprowadziła się na stałe do Wielkiej Brytanii. W przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie Konwencja między Rzeczypospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisana w Londynie w dniu 20 lipca 2006 r. (Dz. U. z 2006 r. Nr 250, poz. 1840).

Na podstawie art. 4 ust. 1 Konwencji, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu, miejsce utworzenia albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to Państwo oraz jakąkolwiek jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże, określenie to nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód lub zyski majątkowe ze źródeł w nim położonych.

Zgodnie z art. 4 ust. 2 ww. Konwencji, jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 osoba fizyczna może być uznana za mającą miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas jej status określa się zgodnie z następującymi zasadami:

Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu, osoba nie będąca osobą fizyczną ma siedzibę w obu Umawiających się Państwach, to uważa się, że ma ona siedzibę tylko w tym Państwie, w którym znajduje się miejsce jej faktycznego zarządu (art. 4 ust. 3 Konwencji).

Dla potrzeb dokonania interpretacji ww. przepisów, należy sięgnąć do Komentarza do Modelowej Konwencji OECD. Przedtem, jednak wyjaśnienia wymaga, że głównym celem Modelowej Konwencji OECD jest umożliwienie rozwiązywania w sposób jednolity najczęściej występujących problemów w zakresie międzynarodowego prawnego podwójnego opodatkowania. Zgodnie z zaleceniami Rady OECD, państwa członkowskie przy zawieraniu lub rewizji dwustronnych konwencji powinny stosować się do Modelowej Konwencji i do interpretacji zawartej w Komentarzu do tej Konwencji. Postanowienia Konwencji zyskały powszechne (światowe) uznanie wyrażające się włączaniem ich do większości dwustronnych umów. Wiele umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, które zawarła Polska z innymi krajami została sporządzona w zgodzie z postanowieniami Modelowej Konwencji OECD, w tym Konwencja zawarta między Polską i Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii.

Według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni w dniu 11 maja 2013 r. przeprowadziła się na stałe do Wielkiej Brytanii. Jej czas pobytu na terytorium RP w roku 2013 był mniejszy niż 183 dni. Wielka Brytania jest dla Wnioskodawczyni centrum interesów osobistych - partner jest Brytyjczykiem, tutaj mieszka i funkcjonuje, założyła rachunek w banku, Jej nazwisko widnieje na rachunku za energię elektryczną, tutaj aktywnie szuka stałego zatrudnienia. Nie posiada w Polsce (ani w ogóle) dzieci, męża, ani narzeczonego; w Polsce zostali rodzice oraz dalsza rodzina; nie posiada też w Polsce nieruchomości, ani nie prowadzi działalności gospodarczej. Jedyne posiadane dobra to dwie polisy ubezpieczeniowe i środki zgromadzone na jednej lokacie oraz trzech rachunkach bankowych. Na terytorium RP Wnioskodawczyni nie pozostawiła żadnych osób będących na Jej utrzymaniu. Do dnia 11 maja Wnioskodawczyni otrzymywała przychody związane wyłącznie z pracą na terytorium RP, natomiast po 11 maja otrzymywała przychody związane z pracą na terytorium Wielkiej Brytanii oraz z pracą na terytorium Polski.

Mając na uwadze opisany stan faktyczny należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni do 11 maja 2013 r., do dnia wyjazdu z Polski spełniała przesłanki pozwalające uznać Ją za osobę mającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce, ze względu na fakt posiadania w tym kraju centrum interesów gospodarczych. W tym też okresie Wnioskodawczyni posiadała w Polsce nieograniczony obowiązek podatkowy, tzn. podlegała opodatkowaniu od wszystkich uzyskanych przez siebie dochodów. Zatem Wnioskodawczyni w zeznaniu podatkowym winna rozliczyć wszystkie uzyskane przez siebie dochody.

Sytuacja zmieniła się od dnia 11 maja 2013 r., bowiem od tego czasu centrum interesów życiowych i gospodarczych Wnioskodawczyni znajduje się w Wielkiej Brytanii. Potwierdza to również fakt uzyskiwania dochodu z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Wielkiej Brytanii, a także posiadanie tam centrum życiowego (w Wielkiej Brytanii mieszka partner Wnioskodawczyni, który jest Brytyjczykiem). Ponadto, w roku podatkowym 2013 Wnioskodawczyni przebywała w Polsce mniej niż 183 dni.

Tym samym, od momentu wyjazdu i przeniesienia ośrodka interesów życiowych do Wielkiej Brytanii Wnioskodawczyni będzie podlegać w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Oznacza to, że w Polsce będą podlegały opodatkowaniu tylko dochody osiągnięte na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, ze w Polsce podlegają opodatkowaniu wyłącznie dochody z pracy wykonywanej na jej terytorium bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, z uwzględnieniem Konwencji, o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Tym samym nie można zgodzić się z Wnioskodawczynią, że wszystkie dochody uzyskane po 11 maja winna rozliczyć w Wielkiej Brytanii.

Natomiast dochody uzyskane przez Wnioskodawczynię w tym okresie poza terytorium Polski, gdy stałym miejscem zamieszkania oraz centrum interesów życiowych i gospodarczych jest Wielka Brytania, nie podlegają opodatkowaniu w Polsce, z tego tytułu Wnioskodawczyni nie jest zobowiązana do uiszczenia podatku w polskim urzędzie skarbowym.

Zatem stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie obowiązku podatkowego jest prawidłowe zaś w zakresie rozliczenia dochodów uzyskanych w 2013 r. stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.