IPPB4/415-899/12-5/JK3 - Podatek dochodowy od osób fizycznych w zakresie opodatkowania ryczałtu wypłacanego z tytułu używania przez pracowników socjalnych do celów służbowych pojazdów prywatnych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 4 października 2012 r. (data wpływu 17 października 2012 r.) oraz uzupełnieniu z dnia 29 października 2012 r. (data nadania 30 października 2012 r., data wpływu 2 listopada 2012 r.) oraz z dnia 22 listopada 2012 r. (data nadania 22 listopada 2012 r., data wpływu 26 listopada 2012 r.) na wezwanie z dnia 16 listopada 2012 r. Nr IPPB4/415-899/12-2/JK3, IPPB4/415-910/12-2/JK3 (data nadania 16 listopada 2012 r., data doręczenia 20 listopada 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania ryczałtu wypłacanego z tytułu używania przez pracowników socjalnych do celów służbowych pojazdów prywatnych - jest prawidłowe.

W dniu 17 października 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania ryczałtu wypłacanego z tytułu używania przez pracowników socjalnych do celów służbowych pojazdów prywatnych.

Z uwagi na braki formalne, pismem Nr IPPB4/415-899/12-2/JK3, IPPB4/415-910/12-2/JK3 z dnia 16 listopada 2012 r. (data nadania 16 listopada 2012 r., data doręczenia 20 listopada 2012 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia przedmiotowego wniosku.

Pismem z dnia 22 listopada 2012 r. (data nadania 22 listopada 2012 r., data wpływu 26 listopada 2012 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W przypadku Wnioskodawcy, pracodawca obowiązany jest do zwrotu na rzecz pracowników socjalnych zwrotu kosztów przejazdów z miejsca pracy do miejsc wykonywania przez niego czynności zawodowych, w przypadku braku możliwości zapewnienia dojazdu środkami pozostającymi w dyspozycji zatrudniającego go pracodawcy. Limit kilometrów ustalony przez pracodawcę w skali miesiąca wynosi 200, gmina liczy mniej niż 100.000 mieszkańców. Wartość ryczałtu ustalonego dla pracowników socjalnych korzystających z samochodów o pojemności skokowej powyżej 900 cm3 wynosi 160 zł, mieści się więc w limitach określonych w treści rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy (200km x 0,8358 zł/k.m.). Tym samym pracownicy socjalni w Gminie spełniają przesłanki zwolnienia przedmiotowego od obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych, określone w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto wskazano, że samochód wykorzystywany jest dla potrzeb ośrodka w jazdach lokalnych. Z zatrudnionymi pracownikami socjalnymi podpisano umowę w sprawie warunków i sposobu dokonania zwrotu kosztów, na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli, i motorowerów nie będących własnością pracodawcy (Dz. U. Nr 27, poz. 271 z późn. zm.).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy pracownik socjalny zwolniony jest przedmiotowo, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, od obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, jednostki samorządu terytorialnego prowadzą działania z zakresu pomocy społecznej i obowiązane są na podstawie art. 121 ust. 3c ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej do zwrotu pracownikowi socjalnemu kosztu przejazdów z miejsca pracy do miejsc wykonywania przez niego czynności zawodowych, w przypadku braku możliwości zapewnienia dojazdu środkami pozostającymi w dyspozycji jednostki samorządu terytorialnego.

W przypadku gmin do 100.000 mieszkańców, miesięczny limit kilometrów na jazdy lokalne nie może przekraczać 300, natomiast ryczałt rozliczany jest według stawek za 1 km, które w przypadku samochodu osobowego o pojemności skokowej silnika do 900 cm3 wynoszą 0,5214 zł, a o pojemności skokowej silnika powyżej 900 cm3 - 0,8358 zł. Jeśli zatem w gminie do 100.000 mieszkańców miesięczny limit kilometrów na jazdy lokalne nie przekracza 300, a stawki ryczałtu nie przekraczają iloczynu wysokości limitu kilometrów na jazdy lokalne i stawki za 1 km przebiegu, w zależności od pojemności skokowej silnika, to pracownicy socjalni w Gminie spełniają przesłanki zwolnienia przedmiotowego od obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych, określone w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 23b ww. ustawy, wolny od podatku dochodowego jest zwrot kosztów poniesionych przez pracownika z tytułu używania pojazdów stanowiących własność pracownika, dla potrzeb zakładu pracy, w jazdach lokalnych, jeżeli obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy albo możliwość przyznania prawa do zwrotu tych kosztów wynika wprost z przepisów innych ustaw - do wysokości miesięcznego ryczałtu pieniężnego albo do wysokości nie przekraczającej kwoty ustalonej przy zastosowaniu stawek za 1 kilometr przebiegu pojazdu, określonych w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra, jeżeli przebieg pojazdu, z wyłączeniem wypłat ryczałtu pieniężnego, jest udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu prowadzonej przez pracownika.

Z powyższego wynika, iż zwrot kosztów poniesionych przez pracownika z tytułu używania pojazdów stanowiących własność pracownika, dla potrzeb zakładu pracy jest wolny od podatku dochodowego, jeżeli samochód jest wykorzystywany w jazdach lokalnych, a obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy albo możliwość przyznania prawa do zwrotu tych kosztów wynika wprost z przepisów odrębnych ustaw.

Stosownie do treści art. 121 ust. 3c ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (tekst jedn.: Dz. U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1362) pracownikowi socjalnemu, do którego obowiązków należy świadczenie pracy socjalnej w środowisku, przysługuje zwrot kosztów przejazdów z miejsca pracy do miejsc wykonywania przez niego czynności zawodowych, w przypadku braku możliwości zapewnienia dojazdu środkami pozostającymi w dyspozycji zatrudniającego go pracodawcy.

Zacytowany powyżej przepis ustawy o pomocy społecznej odnosi się do zwrotu kosztów przejazdów związanych z wykonywaniem obowiązków zawodowych. Przewiduje on możliwość przyznania takiego zwrotu, w sytuacji, gdy pracodawca nie ma możliwości zapewnienia dojazdu środkami transportu będącymi w jego dyspozycji. Należy, zatem stwierdzić, iż jest to przepis ustawowy, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów nie będących własnością pracodawcy (Dz. U. Nr 27, poz. 271 z późn. zm.), zwrot kosztów używania przez pracownika w celach służbowych do jazd lokalnych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy - następuje na podstawie umowy cywilnoprawnej, zawartej między pracodawcą a pracownikiem, o używanie pojazdu do celów służbowych, na warunkach określonych w rozporządzeniu.

Natomiast § 4 ust. 1 ww. rozporządzenia stanowi, iż zwrot kosztów używania pojazdów do celów służbowych następuje w formie miesięcznego ryczałtu obliczonego jako iloczyn stawki za 1 kilometr przebiegu, o której mowa w § 2, i miesięcznego limitu przebiegu kilometrów na jazdy lokalne, o którym mowa w § 3, po złożeniu przez pracownika pisemnego oświadczenia o używaniu przez niego pojazdu do celów służbowych w danym miesiącu. Oświadczenie to powinno zawierać dane dotyczące pojazdu (pojemność silnika, marka, numer rejestracyjny) oraz określać ilość dni nieobecności pracownika w miejscu pracy w danym miesiącu z powodu choroby, urlopu, podróży służbowej lub innej nieobecności, a także ilość dni, w których pracownik nie dysponował pojazdem do celów służbowych.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż w Gminnym Ośrodku Pomocy Społecznej pracodawca obowiązany jest do zwrotu na rzecz pracowników socjalnych kosztów przejazdów z miejsca pracy do miejsc wykonywania przez niego czynności zawodowych, w przypadku braku możliwości zapewnienia dojazdu środkami pozostającymi w dyspozycji zatrudniającego go pracodawcy. Z każdym pracownikiem dysponującym własnym samochodem osobowym pracodawca podpisał umowę na podstawie rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r.

Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, iż wypłacone pracownikom socjalnym kwoty ryczałtów, tytułem zwrotu kosztów używania pojazdów stanowiących ich własność do celów związanych z wykonywaniem obowiązków służbowych w jazdach lokalnych, przyznane na podstawie art. 121 ust. 3c wyżej cyt. ustawy o pomocy społecznej, korzystają - do wysokości miesięcznego ryczałtu określonego zgodnie z powołanym wyżej rozporządzeniem Ministra Infrastruktury - ze zwolnienia przedmiotowego wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.