IPPB4/415-875/12-4/SP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 4 października 2012 r. (data wpływu 15 października 2012 r.) uzupełnione pismem z dnia 4 stycznia 2013 r. (data nadania 7 stycznia 2013 r., data wpływu 9 stycznia 2013 r.) na wezwanie z dnia 27 grudnia 2012 r. (data nadania 28 grudnia 2012 r., data doręczenia 31 grudnia 2012 r.) Nr IPPB4/415-875/12-2/SP o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie wystawienia informacji PIT-11 dla osób zatrudnionych w placówkach zagranicznych - jest prawidłowe.

W dniu 15 października 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie wystawienia informacji PIT-11 dla osób zatrudnionych w placówkach zagranicznych.

Z uwagi na braki formalne pismem z dnia 27 grudnia 2012 r. Nr IPPB4/415-875/12-2/SP, tut. organ podatkowy wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych wniosku.

Pismem z dnia 4 stycznia 2013 r. (data nadania 7 stycznia 2013 r., data wpływu 9 stycznia 2013 r.) wniosek został uzupełniony w terminie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Przedstawiony stan faktyczny dotyczy osób zatrudnionych, na podstawie przepisów prawa polskiego, w placówkach zagranicznych posiadających certyfikat rezydencji kraju przyjmującego (prowadzących w kraju przyjmującym ośrodek życia). Zapytanie nie dotyczy personelu dyplomatyczno-konsularnego oraz członków ich rodzin.

Czas pobytu na terytorium kraju przyjmującego osób zatrudnionych w placówkach zagranicznych, w związku z wystawieniem certyfikatu rezydencji, należy domniemywać, iż jest dłuższy niż 183 dni w danym roku podatkowym. W większości przypadków są to osoby mające tam stały pobyt.

Przedstawiony stan faktyczny dotyczy roku bieżącego, miejscem zamieszkania osób zatrudnionych dla celów podatkowych w odniesieniu do okresu będącego przedmiotem zapytania nie jest Polska. Ww. pracownicy posiadają certyfikat rezydencji kraju przyjmującego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca powinien uwzględniać dochody osób zatrudnionych, na podstawie przepisów prawa polskiego, w placówkach zagranicznych posiadających certyfikat rezydencji kraju przyjmującego na druku IFT, jeżeli tak, to w jakiej pozycji.

Zdaniem Wnioskodawcy.

Wnioskodawca nie wystawia ani dokumentu PIT - 11, ani dokumentu IFT, wystawiane jest natomiast podatnikom zaświadczenie będące informacją o uzyskanym przychodzie w celu rozliczenia się z organem podatkowym w kraju przyjmującym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Powyższe przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy).

Jak wynika z informacji przedstawionych we wniosku, Wnioskodawca wypłaca osobom fizycznym mającym miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium państw przyjmujących wynagrodzenie z tytułu pracy wykonywanej za granicą w placówkach zagranicznych. Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy, osoby te podlegają zatem ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika ponadto, iż wniosek nie dotyczy personelu dyplomatyczno - konsularnego oraz członków ich rodzin, a zatem nie znajdzie zastosowania Konwencja Wiedeńska o stosunkach konsularnych i Konwencja Wiedeńska o stosunkach dyplomatycznych.

Dochody uzyskiwane przez wymienione wyżej osoby wykonujące pracę w placówkach zagranicznych będą zatem podlegać opodatkowaniu zgodnie z przepisami umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej przez Polskę z państwem przyjmującym lub, w przypadku braku takiej umowy, zgodnie z przepisami ustawy.

Zgodnie z art. 31 ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

W myśl art. 39 ust. 1 ustawy w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31, art. i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-11), z zastrzeżeniem ust. 5. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 i 74, W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.

Zgodnie z powyższym w informacji o dochodach oraz o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy PIT-11 powinny być uwzględnione również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych. Zasada ta ma zastosowanie w sytuacji, w której dochody te podlegają opodatkowaniu w Polsce, z zastosowaniem art. 27 ust. 8 ustawy. A zatem nie dotyczy dochodów uzyskiwanych przez osoby nie mające w Polsce miejsca zamieszkania, bowiem do dochodów takich nie mają zastosowania metody unikania podwójnego opodatkowania.

Odnosząc się zatem do kwestii obowiązku wystawiania informacji PIT-11 należy stwierdzić, iż jeżeli z treści właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania będzie wynikało prawo do opodatkowania w Polsce ww. dochodu, w związku z obowiązkami podatkowymi uregulowanymi w ustawie, Wnioskodawca będzie zobowiązany do sporządzenia informacji PIT-11, o wysokości wypłaconych dochodów oraz pobranych zaliczkach na podatek, zgodnie z art. 39 ust. 1 ustawy.

Jeżeli natomiast zgodnie z postanowieniami właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania dochód ten będzie wyłączony z opodatkowania w Polsce, to należy przyjąć, iż na Wnioskodawcy nie będzie spoczywał obowiązek wystawienia informacji PIT-11.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy.

Płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 1 ustawy, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a i 13 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 5.

W myśl art. 42 ust. 2 ustawy, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa:

Informacje, o których mowa w ust. 2 pkt 2, sporządzają i przekazują również podmioty, o których mowa w art. 41, gdy na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub ustawy nie są obowiązane do poboru podatku, o którym mowa w art. 29-30a. Przepisy ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio (art. 42 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W konsekwencji informacja IFT-1/IFT-1R obejmuje przychody (dochody), o których mowa w art. 29-30a ustawy uzyskiwane przez osoby podlegające w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Nie obejmuje zatem dochodów objętych zapytaniem Wnioskodawcy.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.