IPPB4/415-870/11-4/JK3

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 14 listopada 2011 r. (data wpływu 28 listopada 2011 r.) oraz uzupełnieniu z dnia 31 stycznia 2012 r. (data nadania 31 stycznia 2012 r., data wpływu 2 lutego 2012 r.) na wezwanie z dnia 18 stycznia 2012 r. Nr IPPB4/415-870/11-2/JK3 (data nadania 18 stycznia 2012 r., data doręczenia 24 stycznia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu z tytułu udziału w konferencji lub seminarium lekarzy, z którymi zawarto umowy o dzieło, w sytuacji gdy Spółka finansuje koszty związane z ich udziałem - jest prawidłowe.

W dniu 28 listopada 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu z tytułu udziału w konferencji lub seminarium lekarzy, z którymi zawarto umowy o dzieło opodatkowania przychodu z tytułu udziału w konferencji lub seminarium lekarzy, z którymi zawarto umowy o dzieło, w sytuacji gdy Spółka finansuje koszty związane z ich udziałem.

Z uwagi na braki formalne, pismem Nr IPPB4/415-870/11-2/JK3 z dnia 18 stycznia 2012 r. (data nadania 18 stycznia 2012 r., data doręczenia 24 stycznia 2012 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia przedmiotowego wniosku poprzez doprecyzowanie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego.

Pismem z dnia 31 stycznia 2012 r. (data nadania 31 stycznia 2012 r., data wpływu 2 lutego 2012 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Sp. z o.o. należąca do grupy A prowadzi działalność w zakresie marketingu, merchandisingu, sprzedaży oraz dystrybucji produktów leczniczych i wyrobów medycznych na podstawie umowy zawartej z irlandzką spółką A. I. (dalej: "A"), należącą do tej samej grupy. Na mocy umowy wiążącej obydwie spółki, polski podmiot, jako wyłączny dystrybutor produktów A w Polsce, zobowiązany jest m.in. do wykonywania następujących zadań:

* prowadzenia sprzedaży i dystrybucji produktów A na terenie Polski,

* organizowania promocji i reklamy produktów API.

W ramach realizacji swoich zobowiązań wynikających z umowy Spółka prowadzi różnorakie akcje marketingowe mające na celu intensyfikację sprzedaży produktów A. Do podejmowanych działań należą m.in. organizacja przez Spółkę lub inne spółki z grupy A. albo centralę A, a także przez niezależne podmioty polskie konferencji, zjazdów i kongresów naukowych dla osób upoważnionych do wystawiania recept (lekarzy) i/lub sponsorowanie udziału tych osób w wyżej wymienionych wydarzeniach. W zależności od specyfiki konferencji oraz docelowej grupy lekarzy uczestniczących w konferencji różny jest sposób i zakres zaangażowania Spółki. Spośród sponsorowanych konferencji można wyróżnić następujące grupy wydarzeń:

Są to okresowe, ogólnopolskie konferencje, skoncentrowane na określonym obszarze problematyki medycznej (np. neurologia, medycyna estetyczna, okulistyka).

Konferencje zagraniczne, podobnie jak konferencje krajowe, organizowane są okresowo i skoncentrowane są na określonym obszarze problematyki medycznej. W przypadku konferencji zagranicznych Spółka nie występuje w roli bezpośredniego sponsora. W roli tej występować może centrala A. Spółka jednakże sponsoruje uczestnictwo w konferencjach polskich lekarzy, którzy uprawnieni są do przepisywania recept na produkty dystrybuowane przez Spółkę.

Spółka organizuje dla lekarzy konferencje (niektóre w postaci warsztatów i szkoleń połączonych z zajęciami praktycznymi), w czasie których zaproszeni prelegenci (także będący lekarzami) wygłaszają wykład, prowadzą warsztaty albo szkolenia.

Zaangażowanie Spółki w działania marketingowe wspierające dystrybucję produktów A obejmuje również bliższą współpracę pomiędzy Spółką a niektórymi lekarzami. Taka współpraca polega na tym, że Spółka zawiera z lekarzami (posiadającymi zazwyczaj opinię uznanych ekspertów w swojej dziedzinie) umowy o dzieło, na podstawie których lekarze zobowiązują się do wykonania ustalonych prac, mających na celu realizację zadań marketingowych Spółki na polskim rynku i dotyczących produktów A. Wymienione prace mogą przykładowo dotyczyć:

* przygotowania i przeprowadzenia wykładu/szkolenia w zakresie doświadczeń prelegentów związanych z obszarami medycyny, w których znajdują zastosowanie produkty dystrybuowane przez Spółkę,

* zorganizowania warsztatów skierowanych do uczestników konferencji, podczas których odbywają się prezentacje technik podawania leku,

* napisania artykułu do prasy fachowej,

* przygotowania analizy itp.

Z tytułu wykonania dzieła/raportu z konferencji, zgodnie z treścią zawartą ze Spółką umowy lekarz otrzymuje od Spółki uzgodnione wynagrodzenie pieniężne, które jest ustalane na warunkach rynkowych. Wysokość wynagrodzenia pozostaje również w ścisłym związku z czynnikami takimi jak: specyfika zamówionego dzieła (wykładu, szkolenia, raportu, artykułu, analizy), jego stopniem trudności oraz "rangą" zaangażowanego lekarza (uzależnioną od jego pozycji zawodowej, doświadczenia, statusu w środowisku medycznym, itp.).

Ponadto, jeżeli umowa między Spółką i lekarzem przewiduje, że przedmiotem zamówienia jest udział lekarza jako prelegenta lub wykładowcy na konferencji organizowanej lub sponsorowanej przez Spółkę lub przygotowania raportu lub analizy dotyczącej danej procedury medycznej lub leku będącego przedmiotem konferencji lub szkolenia po uczestnictwie przez lekarza w takim wydarzeniu, Spółka zazwyczaj pokrywa następujące koszty mające na celu umożliwienie wykonania przez lekarza zamówionego dzieła:

Spółka sama finansuje koszty wymienione powyżej. W przypadku niektórych konferencji zagranicznych, zdarza się, iż koszty uczestnictwa lekarzy w tych konferencjach są bezpośrednio pokrywane przez centralę API, a następnie rozliczane odpowiednio pomiędzy spółkami. Podkreślić należy, że koszty uczestnictwa lekarzy, z którymi Spółka podpisuje umowy o dzieło, w wydarzeniach będących podstawą do zawarcia takiej umowy pozostają w bezpośrednim związku z przedmiotem umowy łączącej lekarza i Spółkę (przykładowo wzięcie przez lekarza udziału w konferencji lub szkoleniu jest konieczne dla celów realizacji dzieła tj. przeprowadzenia wykładu, przygotowania raportu, analizy, artykułu). Niektóre dotychczas zawierane umowy łączące strony nie zawierały postanowień nakładających na Spółkę obowiązek finansowania wymienionych świadczeń -Spółka zobowiązywała się do wypłaty lekarzowi wynagrodzenia za wykonane dzieło, Spółka zamierza w przyszłości kontynuować współpracę z wybranymi lekarzami w zakresie opisanym powyżej, zawierając z nimi umowy o dzieło, w celu realizacji których Spółka będzie ponosić opisane powyżej koszty uczestnictwa lekarzy w wydarzeniach marketingowych organizowanych przez Spółkę. Umowy te będą zawierały postanowienia odnośnie zapewnienia lekarzom udziału w wydarzeniach (konferencjach, sympozjach) związanych z zamawianym dziełem.

Ponadto Spółka wskazała, że ponoszone przez nią koszty związane z udziałem lekarzy w konferencji lub seminarium Spółka uznaje za koszty uzyskania przychodów dla celów ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zgodnie z przepisami ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307) wartość pokrytych przez Spółkę kosztów udziału lekarzy w konferencji lub seminarium w przypadku, gdy między lekarzami a Spółką zawarte są umowy o dzieło, na podstawie których lekarze zobowiązują się do wykonania ustalonych ze Spółką prac lub dzieła, którego tematyka jest ściśle związana z przedmiotem konferencji, stanowi przychód lekarzy.

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do przepisu art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307; dalej: ustawa p.d.o.f.) pojęcie przychodu obejmuje pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, które zostały przez podatnika otrzymane lub postawione do dyspozycji w roku kalendarzowym.

Zgodnie z dyspozycją przepisu ust. 2 art. 11 ustawy p.d.o.f. wartość pieniężną świadczeń w naturze określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania. Natomiast na podstawie przepisu ust. 2a art. 11 ustawy p.d.o.f. wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się w sposób następujący:

W sytuacji, gdy świadczenia są częściowo odpłatne, zgodnie z ust. 2b art. 11 ustawy p.d.o.f. przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad opisanych powyżej, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

Mając na uwadze fakt, że lekarz za wykonane dla Spółki w ramach zawartej umowy cywilnoprawnej dzieło otrzymuje określone wynagrodzenie pieniężne, zdaniem Wnioskodawcy nie ma wątpliwości, że otrzymane przez lekarza wynagrodzenie pieniężne należy uznać za przychód w rozumieniu przepisów ustawy p.d.o.f. Natomiast klasyfikacja przychodu otrzymanego przez podatnika jako uzyskanego z określonego źródła w rozumieniu ustawy p.d.o.f. uzależniona jest od tytułu prawnego, na podstawie którego doszło do powstania takiego przychodu. Biorąc pod uwagę, że stosunek prawny pomiędzy Spółką i lekarzem został nawiązany w wyniku zawarcia umowy o dzieło, Wnioskodawca jest zdania, że wynagrodzenie pieniężne wypłacane przez Spółkę za wykonane dzieło stanowi przychód lekarza z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w pkt 8 art. 13 ustawy p.d.o.f.

Umowa o dzieło zawierana przez Spółkę z lekarzem reguluje kwestie wzajemnych zobowiązań stron, czyli zarówno przedmiotu usługi zamówionej przez Spółkę, stanowiącej zobowiązanie ze strony lekarza, jak i wynagrodzenia należnego lekarzowi od Spółki, czyli zobowiązania wzajemnego Spółki. Jeżeli wykonanie przedmiotu umowy o dzieło wymaga udziału lekarza w konferencji, umowa zawiera wówczas postanowienia dotyczące okoliczności i warunków wykonania usługi. W sytuacji, kiedy lekarz wykonujący dzieło bierze udział w konferencji, udział w której jest konieczny do spełnienia jego świadczenia, Spółka (będąca sponsorem lub organizatorem konferencji) poza wynagrodzeniem pieniężnym zapewnia mu również pokrycie kosztów udziału w konferencji tj. kosztów podróży, zakwaterowania, ubezpieczeń, wyżywienia itp.

Odnosząc się do kwestii wymienionych powyżej dodatkowych świadczeń zapewnianych lekarzowi przez Spółkę, może powstać pytanie, czy w rezultacie pokrywania ich przez Spółkę lekarz otrzymuje nieodpłatne przysporzenie majątkowe, które w odmiennej sytuacji musiałby sfinansować samodzielnie.

W przypadku, kiedy osoba fizyczna otrzymuje korzyść (przysporzenie majątkowe), otrzymanie której wynika z danego tytułu prawnego łączącego strony, korzyść taka stanowi przychód z tego źródła przychodów. W przypadku zaś gdy taki tytuł do uzyskania świadczenia nie istnieje, zgodnie z art. 20 ustawy p.d.o.f. przysporzenie majątkowe powstające po stronie osoby fizycznej powinien stanowić przychód z innych źródeł.

Według Spółki, dodatkowe świadczenia finansowane przez Spółkę w związku z udziałem lekarza w konferencji w związku z zawartą umową cywilnoprawną, z uwagi na fakt, iż pozostają one w bezpośrednim związku z przedmiotem umowy o dzieło wiążącej strony, a uczestnictwo lekarza w konferencji stanowi warunek wykonania dzieła, powinny stanowić przysporzenie z tytułu łączącego strony zobowiązaniowego stosunku cywilnoprawnego (umowa o dzieło).

Nie mniej jednak zdaniem Wnioskodawcy, wartość kosztów udziału lekarza w konferencji, pokrytych w ramach współdziałania w celu wykonania umowy o dzieło zawartej z lekarzem nie stanowi przychodu podlegającego opodatkowaniu po stronie lekarza z tytułu działalności wykonywanej osobiście w rozumieniu pkt 8 art. 13 ustawy p.d.o.f.

Wnioskodawca zauważa, że wniosek taki wypływa z analizy przepisów ustawy p.d.o.f. oraz rozporządzenia Ministra pracy i polityki społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. z 2002 r. Nr 236, poz. 1991; dalej: Rozporządzenie w sprawie podróży służbowej zagranicznej), a także rozporządzenia Ministra pracy i polityki społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. z 2002 r. Nr 236, poz. 1990; dalej: Rozporządzenie w sprawie podróży służbowej krajowej).

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy p.d.o.f., wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika (lit. a) tego przepisu) lub podróży osoby niebędącej pracownikiem (lit. b) tego przepisu). Wymienione zwolnienie jest ograniczone kwotowo do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy iw sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju. Jak wynika z przepisów Rozporządzenia w sprawie podróży służbowej zagranicznej oraz Rozporządzenia w sprawie podróży służbowej krajowej, do należności takich zalicza się pokryte przez pracodawcę koszty poniesione na rzecz przejazdów i dojazdów pracownika, noclegów i innych udokumentowanych wydatków, określonych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb (§ 2 / § 3 odpowiedniego rozporządzenia). Zwrot kosztów za nocleg nie przysługuje pracownikowi w sytuacji, jeżeli pracodawca lub strona zagraniczna zapewnia pracownikowi bezpłatny nocleg (§ 9 ust. 4 Rozporządzenia w sprawie podróży służbowej zagranicznej) albo za czas przejazdu, a także jeżeli pracodawca uzna, że pracownik ma możliwość codziennego powrotu do miejscowości stałego lub czasowego pobytu (§ 7 ust. 4 Rozporządzenia w sprawie podróży służbowej krajowej). Podobnie pracownikowi lub osobie niebędącej pracownikiem nie przysługuje zwrot kosztów dojazdu (nie przysługuje ryczałt na pokrycie kosztów dojazdów), jeżeli nie ponosi on kosztów dojazdów (§ 10 ust. 3 pkt 2 i 3 Rozporządzenia w sprawie podróży służbowej zagranicznej; 56 ust. 2 Rozporządzenia w sprawie podróży służbowej krajowej).

W opinii Wnioskodawcy z uwagi na brzmienie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy POOF przepisy wymienionych rozporządzeń odnoszą się nie tylko do sytuacji pracowników, ale również bezpośrednio do podróży osoby niebędącej pracownikiem - przykładowo odbywanej w ramach wykonywania działalności osobistej. W konsekwencji, w przypadku gdy lekarz (wykonawca dzieła, czyli osoba osobiście wykonująca pewną działalność) odnosi korzyść z tytułu zapewnienia mu przez Spółkę przejazdów i dojazdów, noclegów i innych wydatków, określonych przez Spółkę (np. opłaty za udział w konferencji) w związku z odbywaną podrożą w ramach wykonywania tej działalności, nie dochodzi do powstania przychodu po stronie lekarza. Pomimo, że przepisy ustawy p.d.o.f. i powyższych rozporządzeń mówią o zwolnieniu takich wydatków z opodatkowania tylko w razie zwrotu kosztów poniesionych przez pracownika (w tym przypadku wykonawcę dzieła), a nie w razie zapewnienia pracownikowi takich świadczeń bezpośrednio przez pracodawcę (zamawiającego), zdaniem Wnioskodawcy fakt powstania przychodu (oraz zastosowania zwolnienia) nie zależy od sposobu sfinansowania kosztu określonego świadczenia. Odwołując się do zasady racjonalności ustawodawcy, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że nie może mieć miejsca sytuacja zwolnienia z opodatkowania świadczenia otrzymanego przez pracownika (wykonawcę dzieła) w przypadku opłacenia noclegu lub dojazdu przez niego i otrzymania zwrotu takich kosztów od pracodawcy (zamawiającego), oraz jednoczesnego opodatkowania takiego świadczenia w przypadku opłacenia noclegu lub dojazdu bezpośrednio przez pracodawcę (zamawiającego).

A zatem, Spółka jest zdania, że wartość zapewnianych bezpośrednio lekarzowi, który zawarł z nią umowę o dzieło, świadczeń takich jak: koszt dojazdu i powrotu z konferencji, zakwaterowania w hotelu i wyżywienia, a także wydatki związane z zapewnieniem transferów oraz ubezpieczenia podlega zwolnieniu z p.d.o.f. na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy p.d.o.f. Spółka ponadto pragnie zauważyć, że świadczenia, o których mowa powyżej są wymienione bezpośrednio we wskazanych przepisach Rozporządzenia w sprawie podróży służbowej zagranicznej oraz Rozporządzenia w sprawie podróży służbowej krajowej. Niezależnie od argumentacji przedstawionej powyżej Wnioskodawca pragnie również zwrócić uwagę na wynikające z przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93; dalej: Kodeks cywilny) pojęcie "współdziałania stron". Zgodnie z art. 627 Kodeksu cywilnego, przez umowę o dzieło przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do wykonania oznaczonego dzieła, a zamawiający do zapłaty wynagrodzenia. Jeżeli do wykonania dzieła potrzebne jest współdziałanie zamawiającego, to współdziałanie należy zaliczyć do warunków (oprócz m.in. zapłaty wynagrodzenia) wykonania umowy. W razie gdy jest ono konieczne, a tego współdziałania brak, przepis art. 640 Kodeksu cywilnego stanowi, że przyjmujący zamówienie może wyznaczyć zamawiającemu odpowiedni termin z zagrożeniem, iż po bezskutecznym upływie wyznaczonego terminu będzie uprawniony do odstąpienia od umowy.

Jeśli chodzi o rozumienie terminu "współdziałanie", było ono poruszone w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 7 lipca 1999 r. (Sygn. II CKN 426/98). Jak uznał Sąd, "w literaturze przedmiotu zauważa się, że w zależności od rodzaju wykonywanego dzieła, w czasie jego realizacji, istnieje mniejsza lub większa potrzeba, a nawet konieczność, porozumiewania się obu stron tego stosunku umownego. Jest to jedna z cech charakterystycznych zresztą nie tylko umowy o dzieło, ale wszystkich umów rezultatu. Wychodząc z tych założeń, ustawodawca wprowadził do przepisów ogólnych kodeksu cywilnego przepisy sankcjonujące obowiązek współdziałania stron (art. 354 § 2 k.c.), a do przepisów regulujących umowę o dzieło przepisy przewidujące skonkretyzowane konsekwencje braku współdziałania ze strony zamawiającego (art. 639, 640 k.c.).

Przepisy regulujące umowę o dzieło nie zawierają postanowień szczególnych, określających, czy i w jakim zakresie na zamawiającym ciąży obowiązek współdziałania z przyjmującym zamówienie przy wykonywaniu dzieła. Analiza istoty umowy o dzieło prowadzi zaś do wniosku, że o tym, czy i w jakim zakresie taki obowiązek współdziałania obciąża zamawiającego, decyduje bądź właściwość wykonywanego dzieła (bez współdziałania zamawiającego wykonanie dzieła nie jest w ogóle możliwe), bądź też treść umowy. W innych natomiast wypadkach, chociażby nawet za współdziałaniem przemawiał interes przyjmującego zamówienie, nie może on żądać współdziałania od zamawiającego. Trzeba przy tym zauważyć, że przyjmujący zamówienie z reguły nie jest zainteresowany osiągnięciem za wszelką cenę współdziałania zamawiającego. Jego celem nie jest bowiem samo wytworzenie dzieła. Wytworzenie dzieła stanowi jedynie środek realizacji celu podstawowego, jakim jest uzyskanie wynagrodzenia.

Współdziałanie stron umowy o dzieło w praktyce z reguły polega na dokonywaniu czynności faktycznych lub prawnych, koniecznych z punktu widzenia procesu wytwarzania dzieła (np. dostarczenie planów, materiałów, udzielenie wskazówek), bądź też na umożliwieniu przyjmującemu zamówienie wykonania zdjęć, wpuszczeniu na teren budowy, udostępnieniu pomieszczeń itp.".

W opisanym stanie faktycznym Spółka, zamawia od wykonawcy dzieła spełnienia świadczenia polegającego na np. przygotowaniu analizy związanej z produktem API i zobowiązuje się jednocześnie do zapewnienia określonego wkładu własnego mającego na celu realizację przedmiotu umowy o dzieło, w tej sytuacji obejmującego sfinansowanie kosztów udziału lekarza w danym wydarzeniu (konferencji/szkoleniu) (tj. kosztów dojazdu, zakwaterowania, opłaty wpisowej itp.) bez którego to współdziałania spełnienie świadczenia przez wykonawcę dzieła mogłoby nie być możliwe. W tym zakresie i mając na uwadze cytowane orzeczenie Sądu Najwyższego, ponieważ udział lekarza w konferencji jest warunkiem wykonania usługi, to zdaniem Wnioskodawcy finansowanie kosztów takiego udziału przez Spółkę trzeba uznać za współdziałanie Spółki przy wykonywaniu przez lekarza przedmiotu umowy o dzieło łączącej strony. Warto ponadto podkreślić, iż celem umowy o dzieło jest wyłącznie realizacja zamówienia (zgodnie z zamiarem zamawiającego - Spółki) oraz uzyskanie wynagrodzenia pieniężnego (zgodnie z zamiarem przyjmującego zamówienie - lekarza). Nie jest natomiast tym celem przekazanie lekarzowi korzyści majątkowej w postaci pokrycia przez Spółkę kosztów uczestnictwa lekarza w konferencji lub seminarium, ponieważ koszty te są pokrywane wyłącznie jako przejaw współdziałania Spółki w celu uzyskania przedmiotu dzieła. Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w opisanej sytuacji koszty udziału lekarza w konferencji pokrywane przez Spółkę nie będą stanowić przychodu tego lekarza wykonującego usługę na podstawie umowy o dzieło zawartej ze Spółką, podlegającego opodatkowaniu na zasadach przewidzianych w ustawie p.d.o.f., gdyż należy uznać je za wkład własny Spółki w wykonanie przedmiotu umowy o dzieło, czyli przejaw współdziałania usługobiorcy (Spółki) z usługodawcą (lekarzem) niezbędnego w celu prawidłowego wykonania usługi i w konsekwencji Spółka nie jest zobowiązana do pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od wartości tych kosztów.

Podsumowując przytoczone argumenty, zdaniem Spółki z analizy przepisów Kodeksu cywilnego wynika, iż w przypadku pokrycia kosztów udziału w konferencji przez Spółkę dla lekarza wykonującego usługę na podstawie umowy o dzieło zawartej ze Spółką, koszty te nie stanowią przychodu lekarza, ponieważ są one przejawem współdziałania stron - zamawiającego (Spółki) z wykonawcą dzieła (lekarzem), zaś ich pokrycie przez Spółkę ma ścisły związek z prawidłowym wykonaniem usługi.

Konkludując, nie można uznać wartości sfinansowanych przez Spółkę kosztów udziału lekarza w konferencji za przychód podlegający opodatkowaniu po stronie osoby fizycznej, ani z tytułu umowy o dzieło, ani za przychód z innych źródeł. A zatem, Spółka nie będzie miała obowiązku pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od wartości zapewnianych świadczeń, ani wystawienia informacji podatkowej PIT 8-C. Tym samym wyłącznie wynagrodzenie należne lekarzowi z tytułu wykonywania usługi na podstawie umowy o dzieło i w niej wymienione będzie stanowiło przychód z działalności osobistej lekarza, w rozumieniu pkt 8 art. 13 ustawy p.d.o.f. W szczególności, przychodem lekarza będą wyłącznie otrzymane zgodnie z umową lub postawione do jego dyspozycji pieniądze i wartości pieniężne stanowiące wynagrodzenie z tytułu wykonania dzieła.

Wnioskodawca jest zdania, iż wobec tego na Spółce ciąży obowiązek odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych jedynie od wartości wynagrodzenia ustalonego w umowie o dzieło łączącej strony, nie zaś od wartości kosztów związanych z realizacją umowy cywilnoprawnej mających na celu realizację tej umowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.