IPPB4/415-823/11-4/JK3

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 2 listopada 2011 r. (data wpływu 7 listopada 2011 r.) oraz uzupełnieniu z dnia 19 stycznia 2012 r. (data nadania 23 stycznia 2012 r., data wpływu 25 stycznia 2012 r.) na wezwanie z dnia 12 stycznia 2012 r. Nr IPPB4/415-823/11-2/JK3 (data nadania 12 stycznia 2012 r., data doręczenia 17 stycznia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych

* w zakresie zwolnienia z opodatkowania przychodu z tytułu udziału Przewodniczącej Rady Gminy w szkoleniu - jest nieprawidłowe,

* w zakresie konieczności wystawienia informacji PIT - 11 dla Przewodniczącej oraz zastosowania kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - jest prawidłowe.

W dniu 7 listopada 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych udziału Przewodniczącej Rady Gminy w szkoleniu.

Z uwagi na braki formalne, pismem Nr IPPB4/415-823/11-2/JK3 z dnia 12 stycznia 2012 r. (data nadania 12 stycznia 2012 r., data doręczenia 17 stycznia 2012 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia przedmiotowego wniosku poprzez przeformułowanie pytań zawartych we wniosku, które winny być związane z przepisami prawa podatkowego, będącymi przedmiotem interpretacji indywidualnej oraz przyporządkowane do stanu faktycznego przedstawionego we wniosku i dotyczyć indywidualnej sprawy Wnioskodawcy i przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego w odniesieniu do przeformułowanych pytań.

Pismem z dnia 19 stycznia 2012 r. (data nadania 23 stycznia 2012 r., data wpływu 25 stycznia 2012 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Radni pełniąc swoje funkcje na podstawie ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.) oraz na podstawie Statutu Gminy uczestniczą w szkoleniach, konferencjach, seminariach oraz kongresach opłacanych lub współfinansowanych z budżetu gminy.

W dniach 19-20 października 2011 r. Przewodnicząca Rady Gminy uczestniczyła w Europejskim Kongresie Gmin Wiejskich organizowanym przez Związek Gmin Wiejskich, którego gmina jest członkiem. Udział Przewodniczącej w wyżej wymienionym kongresie związany był z pełnieniem funkcji i wynikających z tego obowiązków społecznych i obywatelskich. Podczas kongresu reprezentowała ona społeczność lokalną i brała udział w dyskusjach oraz opracowaniach mających na celu rozwiązywanie problemów mieszkańców wsi. W trakcie dwudniowego kongresu zaplanowano konferencje, seminaria, debaty i dyskusje. Pierwszy dzień kongresu poświęcony był tematyce związanej z działaniami i rozwiązywaniem problemów gmin wiejskich z perspektywy krajowej. Debata była prowadzona w trakcie trzech równoległych konferencji. Głównym wydarzeniem drugiego dnia kongresu było seminarium, które zakończyło sic przyjęciem "deklaracji warszawskiej" o roli polityki spójności w rozwoju obszarów gmin wiejskich.

Koszt uczestnictwa Przewodniczącej w kongresie został pokryty w całości z budżetu gminy. Świadczenie zostało zakwalifikowane jako nieodpłatne świadczenie, które korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy o p.d.o.f. (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.).

W związku z powyższym Urząd Gminy nie dokonał wyliczenia wysokości zaliczki na podatek dochodowy od otrzymanego świadczenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy,

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. z 2010 r. Dz. U. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest nie związane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Jednym ze źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu jest wskazana w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych działalność wykonywana osobiście. Z przepisu art. 13 pkt 5 powołanej ustawy wynika, iż za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich, bez względu na sposób powoływania tych osób, nie wyłączając odszkodowania za utracony zarobek, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Zgodnie natomiast z art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są diety oraz kwoty stanowiące zwrot kosztów, otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich - do wysokości nie przekraczającej miesięcznie kwoty 2.280 zł.

Z obowiązkami społecznymi i obywatelskimi mamy do czynienia w przypadku czynności i zadań związanych z pełnieniem funkcji publicznych i państwowych. Będą to przede wszystkim obowiązki związane z uczestniczeniem obywateli w sprawowaniu władzy publicznej (zarówno wykonawczej, sądowniczej, jak i ustawodawczej). Dotyczy to również określonych funkcji w ramach organizacji o charakterze społecznym (organizacje pozarządowe), w tym również w ramach wolontariatu. Powyższe oznacza, że pojęcie obowiązków społecznych i obywatelskich jest spełnione w przypadku czynności i zadań, związanych z pełnieniem funkcji publicznych i państwowych, a takimi niewątpliwie są obowiązki radnego.

Stosownie do art. 25 ust. 4 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.), na zasadach ustalonych przez radę gminy radnemu przysługują diety oraz zwrot kosztów podróży służbowych. Wysokość diet przysługujących radnemu nie może przekroczyć w ciągu miesiąca łącznie półtorakrotności kwoty bazowej określonej w ustawie budżetowej dla osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe na podstawie przepisów ustawy z dnia 23 grudnia 1999 r. o kształtowaniu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 110, poz. 1255, z 2000 r. Nr 19, poz. 239 oraz z 2001 r. Nr 85, poz. 924 i Nr 100, poz. 1080). Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, maksymalną wysokość diet przysługujących radnemu w ciągu miesiąca, uwzględniając liczbę mieszkańców gminy, przy czym kwota wymieniona w ust. 6 oznacza maksymalną wysokość diet w gminach o największej liczbie mieszkańców (art. 25 ust. 6 i 7 ustawy o samorządzie gminy).

Zgodnie z § 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 26 lipca 2000 r. w sprawie maksymalnej wysokości diet przysługujących radnemu gminy (Dz. U. Nr 61, poz. 710) radnemu przysługują w ciągu miesiąca diety w wysokości do:

W myśl § 3 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 31 lipca 2000 r. w sprawie sposobu ustalania należności z tytułu zwrotu kosztów podróży służbowych radnych gminy (Dz. U. Nr 66, poz. 800) z tytułu podróży służbowej przysługują:

Jak zatem wynika z powołanych przepisów ustawy o samorządzie gminy i wydanych na jej podstawie rozporządzeń, właściwe przepisy przewidują jedynie możliwość ustanowienia dla radnych diet i kosztów podróży służbowej. Nie dopuszczają w tym zakresie żadnych innych rekompensat czy też finansowania innych wydatków dokonywanych na rzecz radnych.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż Przewodnicząca Rady Gminy uczestniczyła w Europejskim Kongresie Gmin Wiejskich organizowanym przez Związek Gmin Wiejskich, którego gmina jest członkiem. Udział Przewodniczącej w wyżej wymienionym kongresie związany był z pełnieniem funkcji i wynikających z tego obowiązków społecznych i obywatelskich. Koszt uczestnictwa Przewodniczącej w kongresie został pokryty w całości z budżetu gminy.

Szkolenia radnych zaliczyć należy niewątpliwie do kategorii nieodpłatnych świadczeń, których wartość stanowi przychód z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 5 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Analiza treści 21 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje natomiast, że ustawodawca uregulowanym w nim zwolnieniem z podatku dochodowego objął tylko wypłacane radnemu diety oraz zwrot kosztów do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 2.280 zł W związku z tym świadczenia nieodpłatne w postaci uczestnictwa w szkoleniu, nie mieszczą się zatem w zakresie przedmiotowego zwolnienia.

Powyższe sprawia, że od uzyskiwanych przez radnych ww. przychodów z tytułu czynności związanych z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich, o których mowa w art. 13 pkt 5 ustawy, Wnioskodawca jako płatnik obowiązany jest do poboru zaliczek na podatek dochodowy. Obowiązek ten wynika z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowiącego, że osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Z przepisu art. 22 ust. 9 pkt 5 ww. ustawy wynika, iż koszty uzyskania przychodów z tytułów określonych w art. 13 pkt 5, 7 i 9 określa się w wysokości określonej w ust. 2 pkt 1, a jeżeli podatnik tego samego rodzaju przychody uzyskuje od więcej niż jednego podmiotu albo od tego samego podmiotu, ale z tytułu kilku stosunków prawnych, w wysokości określonej w ust. 2 pkt 2.

W myśl art. 22 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy, koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej wynoszą 111 zł 25 gr miesięcznie, a za rok podatkowy nie więcej niż 1335 zł, w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody z tytułu jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej.

Następnie płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby (art. 42 ust. 1 ww. ustawy). Natomiast z przepisu art. 41 ust. 1a ww. ustawy wynika, iż w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru (PIT-4R). Przepis art. 38 ust. 1b stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 42 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika - imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-11).

Wobec powyższego sfinansowanie szkolenia Przewodniczącej Rady Gminy nie podlega zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych i stanowi przychód, o którym mowa w art. 13 pkt 5 ww. ustawy.

Reasumując, mając na względzie przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy, Wnioskodawca - jako płatnik - zobowiązany jest pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych stosując stawkę 18% od ww. przychodu uzyskanego przez Przewodniczącą z tytułu szkolenia, a także sporządzić informację PIT-11. Przed obliczeniem zaliczek należy uwzględnić koszty uzyskania przychodu zgodnie z zasadami określonymi w art. 22 ust. 9 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.