IPPB4/415-822/09-2/SP - Możliwości skorzystania przez podatnika z tzw. ulgi abolicyjnej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 10 grudnia 2009 r. (data wpływu 14 grudnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z "ulgi abolicyjnej" oraz obowiązku odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy za 2010 rok - jest prawidłowe.

W dniu 14 grudnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z "ulgi abolicyjnej" oraz obowiązku odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy za 2010 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca wykonuje pracę na podstawie umowy o pracę w katarskich liniach lotniczych. Siedziba podmiotu zarządzającego tymi liniami znajduje się w Katarze. W 2009 r. Wnioskodawca wykonywał również pracę w oparciu o umowę o pracę w polskich liniach lotniczych - C. W 2010 r. dochód z pracy w katarskich liniach lotniczych będzie jedynym dochodem Wnioskodawcy.

Wnioskodawca jest rezydentem podatkowym w Polsce i jest objęty nieograniczonym obowiązkiem podatkowym w Polsce.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w jego sytuacji znajdzie zastosowanie art. 27g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym Wnioskodawca podlegający nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu uzyskujący w roku podatkowym dochody poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ma prawo odliczyć od podatku dochodowego, obliczonego na zasadach ogólnych, kwotę stanowiącą różnicę między:

Ponadto, w sytuacji, gdy jego jedyne źródło dochodu w danym roku podatkowym stanowi dochód z pracy w katarskich liniach lotniczych, Wnioskodawca nie ma obowiązku obliczenia i wpłaty zaliczki na podatek dochodowy w trakcie trwania roku podatkowego.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, mające miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). W przedstawionym stanie faktycznym, Wnioskodawca ma miejsce zamieszkania na terytorium Polski, wobec czego powołany przepis stosuje się do Wnioskodawcy.

Ponadto, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak również odpowiednie umowy międzynarodowe, regulują kwestię rozliczania podatku dochodowego w sytuacji, gdy rezydent Polski (tj. osoba mająca w Polsce nieograniczony obowiązek podatkowy) uzyskuje dochody z zagranicy. W takiej sytuacji stosuje się:

Wnioskodawca wskazuje, że dnia 18 listopada 2008 r. Polska zawarła z Katarem umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania, jednakże umowa ta nie została jeszcze ratyfikowana i nie weszła w życie. Tym samym, decydujące znaczenie w przypadku Wnioskodawcy będzie miała ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 27 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w sytuacji, gdy podatnik podlegający nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym.

Wnioskodawca wskazuje, że przepis ten stosuje się, gdy dany podatnik osiąga zarówno dochody w Polsce i za granicą.

Z kolei w myśl art. 27 ust. 9, w sytuacji, gdy podatnik podlegający nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, uzyskuje wyłącznie dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zasady określone w ust. 9 stosuje się odpowiednio.

Przepis ten uściśla więc, że nawet gdy Wnioskodawca osiąga dochody tylko ze źródeł zagranicznych, mechanizm obliczenia podatku nie ulega zmianie. Innymi słowy w dalszym ciągu stosuje się metodę zaliczenia.

Jednakże, polski ustawodawca wprowadził dodatkowy przepis art. 27g do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym Wnioskodawca podlegający nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce i rozliczający się na zasadach określonych w art. 27 ust. 9 albo 9a (czyli według reguł wskazanych powyżej) ma prawo odliczyć od podatku dochodowego, obliczonego zgodnie z art. 27 (a więc na zasadach ogólnych z zastosowaniem metody zaliczenia), kwotę obliczoną zgodnie z art. 27g ust. 2.

Zgodnie z tym przepisem odliczeniu podlega kwota stanowiąca różnicę między:

Zgodnie z art. 27 ust. 8, w sytuacji, gdy podatnik podlegający nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, osiągał również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych - podatek określa się w następujący sposób:

Innymi słowy, dochody zagraniczne podatnika, tj. przychody z pracy za granicą, dolicza się do polskich dochodów. Dla tak obliczonej sumy dochodów określa się stawkę podatku (na podstawie skali podatkowej). Tę stawkę podatku stosuje się do tych przychodów podatnika, które podlegają opodatkowaniu w Polsce. Uzyskana kwota jest hipotetycznym podatkiem, jaki byłby należny przy zastosowaniu do zagranicznych dochodów metody wyłączenia. Różnica między podatkiem wyliczonym zgodnie z art. 27 ust. 9 lub 9a ustawy (czyli przy wykorzystaniu metody zaliczenia) a hipotetycznym podatkiem, o którym mowa, jest kwotą przysługującej ulgi podatkowej.

W konsekwencji, wysokość podatku po zastosowaniu ulgi abolicyjnej ma być bowiem taka, jakby dochody zagraniczne były opodatkowane w Polsce przy zastosowaniu metody wyłączenia z progresją.

Wobec powyższych zapisów, w sytuacji, gdy dochód z pracy w k liniach lotniczych będzie jedynym dochodem Wnioskodawcy, nie będzie On zobowiązany do zapłaty podatku w Polsce w myśl art. 27g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, nie powstanie również obowiązek obliczenia i zapłaty zaliczek na podatek dochodowy za ten rok. Stanowisko takie znajduje potwierdzenie w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (Nr IPPB4/415-370/09-8/JK2): "z art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8.

Przedmiotową ulgę odlicza się w zeznaniu rocznym. Nie ma możliwości uwzględniania ulgi w trakcie roku, czy to przy pobieraniu zaliczek na podatek dochodowy przez płatników, czy to przy zaliczkach odprowadzanych samodzielnie przez podatników.

Reasumując, należy stwierdzić, iż Wnioskodawca będzie mógł skorzystać z ulgi abolicyjnej, o której mowa w art. 27g ww. ustawy składając zeznanie roczne za 2009 r., jednocześnie nie będzie zobowiązany do odprowadzania co miesiąc zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. Ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Powołane przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Umowa między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Państwa Kataru w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisana w Doha dnia 18 listopada 2008 r. opublikowana w Dz. U. z 2010 r. Nr 17, poz. 93, weszła w życie dnia 28 grudnia 2009 r.

Zgodnie z art. 27 umowy, umowa ma zastosowanie, w odniesieniu do dochodów uzyskiwanych w ciągu lat podatkowych rozpoczynających się pierwszego stycznia lub po tym dniu w roku kalendarzowym następującym po roku, w którym nastąpiła wymiana not.

W związku z powyższym umowa między Polską a Katarem wchodzi w życiem z dniem 1 stycznia 2010 r. i ma zastosowanie do dochodów osiągniętych od dnia 1 stycznia 2010 r.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca wykonuje pracę na podstawie umowy o pracę w k liniach lotniczych. Siedziba podmiotu zarządzającego tymi liniami znajduje się w K. W 2009 r. Wnioskodawca wykonywał również pracę w oparciu o umowę o pracę w polskich liniach lotniczych. W 2010 r. dochód z pracy w katarskich liniach lotniczych będzie jedynym dochodem Wnioskodawcy.

Wnioskodawca jest rezydentem podatkowym w Polsce i jest objęty nieograniczonym obowiązkiem podatkowym w Polsce.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia, czy w Jego przypadku znajdzie zastosowanie art. 27g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz czy w 2010 r. będzie zobowiązany do wyliczania oraz odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy.

Zgodnie z art. 27 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody określonej w ust. 8, lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym. Przepisy art. 11 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 27 ust. 9a ww. ustawy w przypadku podatnika, mającego miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, uzyskującego wyłącznie dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które nie są zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zasady określone w ust. 9 stosuje się odpowiednio.

Umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania podpisana między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Państwa Kataru obowiązuje od dnia 1 stycznia 2010 r., w związku z czym nie ma zastosowania do dochodów uzyskanych przez Wnioskodawcę z tytułu pracy wykonywanej w katarskich liniach lotniczych w 2009 r. W takim przypadku odnośnie roku 2009, należy wziąć pod uwagę tylko zapisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji uwzględniając powyższe, metodę unikania podwójnego opodatkowania określaną jako metoda proporcjonalnego odliczenia (zaliczenia) stosuje się w przypadku, gdy umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody wyłączenia z progresją. Zasada ta dotyczy również sytuacji, gdy z danym państwem Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania - jak to ma miejsce w niniejszym przypadku w roku 2009.

Zatem dochody osiągnięte z pracy w katarskich liniach lotniczych z siedzibą podmiotu zarządzającego w Katarze podlegają w Polsce opodatkowaniu, przy czym do obliczenia podatku należnego za dany rok będzie w tym przypadku miała zastosowanie tzw. metoda proporcjonalnego zaliczenia (odliczenia podatku zapłaconego za granicą).

Zgodnie z tą metodą, podatnik osiągający dochody z pracy za granicą ma obowiązek wykazać łączne dochody (zarówno krajowe, jak i zagraniczne) w zeznaniu, a od podatku dochodowego obliczonego według skali podatkowej ma prawo odliczyć podatek zapłacony za granicą. Odliczenie to możliwe jest tylko do wysokości podatku przypadającego proporcjonalnie na dochód uzyskany w obcym państwie. W przypadku natomiast gdy dochód został uzyskany w państwie, z którym Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, a w państwie tym nie pobrano od niego podatku, dochód ten będzie opodatkowany w Polsce bez odliczania podatku.

Jednocześnie, na podstawie art. 27g ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnik podlegający obowiązkowi podatkowemu określonemu w art. 3 ust. 1, rozliczający na zasadach określonych w art. 27 ust. 9 albo 9a uzyskane w roku podatkowym poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dochody:

Zgodnie z art. 27g ust. 2 ww. ustawy odliczeniu podlega kwota stanowiąca różnicę między podatkiem obliczonym zgodnie z art. 27 ust. 9 albo 9a a kwotą podatku obliczonego od dochodów ze źródeł, o których mowa w ust. 1, przy zastosowaniu do tych dochodów zasad określonych w art. 27 ust. 8.

Odliczenia nie stosuje się, gdy określone dochody uzyskane zostały w krajach na terytorium wymienionych w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 16 maja 2005 r. w sprawie określenia krajów i terytoriów stosujących szkodliwą konkurencję podatkową dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych (Dz. U. Nr 94, poz. 790), tzw. raje podatkowe.

Zgodnie z powyższym, kwotę ulgi oblicza się w sposób następujący:

Dochody zagraniczne podatnika, tj. przychody z pracy za granicą, dolicza się do polskich dochodów. Dla tak obliczonej sumy dochodów określa się stawkę podatku (na podstawie skali podatkowej). Tę stawkę podatku stosuje się do tych przychodów podatnika, które podlegają opodatkowaniu w Polsce. Uzyskana kwota jest hipotetycznym podatkiem, jaki byłby należny przy zastosowaniu do zagranicznych dochodów metody wyłączenia. Różnica między podatkiem wyliczonym zgodnie z art. 27 ust. 9 lub 9a ustawy (czyli przy wykorzystaniu metody zaliczenia) a hipotetycznym podatkiem, o którym mowa, jest kwotą przysługującej ulgi podatkowej.

Wysokość podatku po zastosowaniu ulgi abolicyjnej ma być bowiem taka, jakby dochody zagraniczne były opodatkowane w Polsce przy zastosowaniu metody wyłączenia z progresją.

Rozpatrując wniosek odnośnie roku 2010, należy wziąć pod uwagę również postanowienia zawarte w umowie podpisanej między Polską a Katarem.

Wnioskodawca w 2010 r. będzie uzyskiwał tylko dochody z pracy w katarskich liniach lotniczych.

Należy zwrócić również uwagę na tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień.

Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Zgodnie zatem z Komentarzem do Modelowej Konwencji OECD (pkt 9) w zakresie art. 15 ust. 3, do wynagrodzeń załóg statków morskich lub statków powietrznych eksploatowanych w transporcie międzynarodowym (...) stosuje się zasadę, która zgodna jest z zasadą odnoszącą się do dochodów z żeglugi morskiej, śródlądowej i transportu lotniczego, zatem podlegają one opodatkowaniu w państwie, w którym znajduje się faktyczny zarząd przedsiębiorstwa.

W myśl art. 14 ust. 1 umowy polsko-katarskiej, z uwzględnieniem postanowień artykułów 15, 17 i 18 pensje, płace i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje za pracę najemną, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Jednakże, zgodnie z ust. 2 ww. art. 14, bez względu na postanowienia ustępu 1, wynagrodzenie, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje za pracę najemną wykonywaną w drugim Umawiającym się Państwie, podlega opodatkowaniu tylko w tym pierwszym wymienionym Państwie jeżeli:

Bez względu na poprzednie postanowienia tego artykułu - w myśl. ust. 3 - wynagrodzenie otrzymywane za pracę najemną, wykonywaną na pokładzie statku morskiego lub statku powietrznego eksploatowanego w transporcie międzynarodowym może być opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa.

Z przepisu art. 3 ust. 1 lit. g) wynika natomiast, iż - w rozumieniu niniejszej umowy - jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej określenia "przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa" i "przedsiębiorstwo drugiego Umawiającego się Państwa" oznaczają odpowiednio przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym Umawiającym się Państwie i przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie.

Użyty w art. 14 ust. 3 ww. umowy zwrot "może być opodatkowane w tym Państwie" oznacza brak wyłączności do opodatkowania tego dochodu przez państwo, w którym podatnik świadczy pracę. Podkreślić należy, iż ww. przepis reguluje kwestię opodatkowania wynagrodzeń otrzymywanych za pracę najemną, wykonywaną na pokładzie statku morskiego, stanowiąc przy tym, iż poprzednie postanowienia niniejszego artykułu nie znajdują zastosowania w tym zakresie. W konsekwencji, w przedmiotowej sprawie bez znaczenia pozostaje, więc spełnienie bądź nie spełnienie warunków wymienionych w art. 14 ust. 2 ww. umowy (zarówno warunku odnoszącego się do okresu przebywania w drugim Państwie (lit. a)), jak i warunku odnoszącego się do pracodawcy (lit. b)).

Dochód osoby mającej miejsce zamieszkania w Polsce z tytułu pracy wykonywanej w katarskich liniach lotniczych, gdzie siedziba podmiotu zarządzającego tymi liniami znajduje się w Katarze, może być opodatkowany zarówno w Katarze, jak i w państwie rezydencji, tj. w Polsce.

Jednocześnie, w Polsce - w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu - należy zastosować określoną w art. 22 ust. 1 umowy metodę zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu (tzw. metodę proporcjonalnego odliczenia).

Zgodnie z art. 22 ust. 1 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania podpisanej między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Państwa Kataru, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej Umowy może być opodatkowany w drugim Umawiającym się Państwie, wówczas pierwsze Umawiające się Państwo zezwoli na odliczenie od podatku od dochodu tej osoby kwoty równej podatkowi dochodowemu zapłaconemu w drugim Umawiającym się Państwie; jednakże takie odliczenie w żadnym razie nie może przekroczyć tej części podatku dochodowego obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która przypada na dochód jaki może być opodatkowany w tym drugim Umawiającym się Państwie.

Z zapisów powyższej umowy międzynarodowej wynika, że rozliczenie dochodów osiągniętych w Katarze następuje za pomocą metody odliczenia proporcjonalnego.

W ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych zasadzie tej odpowiada przytoczony wcześniej przepis art. 27 ust. 9 i 9a ustawy.

Biorąc pod uwagę powołane powyżej przepisy, należy stwierdzić, iż uzyskany przez Wnioskodawcę w 2010 r. dochód z tytułu pracy w katarskich liniach lotniczych, gdzie siedziba podmiotu zarządzającego tymi liniami znajduje się w Katarze, jest opodatkowany zarówno w Katarze, jak i w Polsce. Katarski pracodawca jako płatnik jest zobowiązany do poboru miesięcznych zaliczek, natomiast po zakończeniu roku podatkowego Wnioskodawca jest zobowiązany do wykazania dochodu zagranicznego w zeznaniu rocznym i opodatkowania z uwzględnieniem metody proporcjonalnego odliczania. Rozliczając dochody za 2010 r. Wnioskodawcy przysługuje również prawo do skorzystania z ulgi wynikającej z art. 27g ustawy.

Reasumując, należy stwierdzić, iż Wnioskodawca będzie mógł zastosować "ulgę abolicyjną" zgodnie z art. 27g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o ile od dochodu z pracy w katarskich liniach lotniczych zostanie pobrany podatek w Katarze.

Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do wyliczania oraz odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy w 2010 r., ponieważ obowiązek ten spoczywa na płatniku, który powinien zaliczki odprowadzać do organu podatkowego w Katarze. Natomiast po zakończeniu roku podatkowego Wnioskodawca jest zobowiązany do złożenia zeznania podatkowego w Polsce, w którym dokonana rozliczenia dochodu zagranicznego stosując metodę proporcjonalnego odliczenia i uwzględniając "ulgę abolicyjną".

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.