IPPB4/415-784/14-3/JK3

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 28 września 2014 r. (data wpływu do tut. organu 9 października 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego w Polsce w oparciu o umowę między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Zjednoczonych Emiratów Arabskich w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzona w Abu Zabi w dniu 31 stycznia 1993 r. - jest prawidłowe.

W dniu 9 października 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego w Polsce.

Pismem z dnia 29 grudnia 2014 r. Nr IPPB4/415-784/14-2/JK (data nadania 30 grudnia 2014 r.) wezwano Wnioskodawcę do wyjaśnienia, czy Pani A. S. działa jako ustanowiony przez Pana S. S. pełnomocnik do reprezentacji i odbioru korespondencji dotyczącej wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W związku z podjęciem pracy w Zjednoczonych Emiratach Arabskich (ZEA) na podstawie umowy o pracę na czas nieograniczony Wnioskodawca ma zamiar wymeldować się z mieszkania w Polsce i wyjechać na stałe za granicę. Wraz z żoną Wnioskodawca planuje kupić mieszkanie w ZEA i założyć tam rodzinę (żona posiada sponsorowaną przez Wnioskodawcę wizę rezydencką niezbędną w celu podjęcia pracy w ZEA). Zatem ośrodek interesów życiowych Wnioskodawcy położony będzie w ZEA. Tam bowiem planuje osiedlić się na stałe, pracować, mieszkać, założyć rodzinę. Z krajem tym wiąże przyszłość. Przed zawarciem związku małżeńskiego Wnioskodawca również mieszkał w ZEA. Po raz pierwszy wyjechał do ZEA we wrześniu 2010 r. Po ślubie w Polsce w kwietniu 2011 r. żona również wyjechała do ZEA (w lipcu 2011 r.). Cały 2012 rok Wnioskodawca wraz z żoną spędzili w ZEA. W 2013 r. z przyczyn rodzinnych przyjechali do Polski. W Polsce Wnioskodawca wraz z żoną kupili mieszkanie.

Zakup ten był dokonany w celach inwestycyjnych jako lokata kapitału. Mieszkanie to Wnioskodawca wraz z żoną nabyli do majątku wspólnego jako współwłasność małżeńską. Mieszkanie to po wyjeździe z Polski nie będzie w żaden sposób użytkowane lub zostanie przeznaczone pod wynajem. W Polsce zakupiono też samochód (zarejestrowany na Wnioskodawcę i żonę), który obecnie planuje sprzedać. W Polsce Wnioskodawca posiada też działkę budowlaną, którą otrzymał od rodziców w drodze darowizny. Działka ta nie jest przez Wnioskodawcę i Jego żonę w żaden sposób użytkowana. W Polsce mają wraz z żoną rodzinę (rodziców, rodzeństwo), którą będą odwiedzać okazjonalnie, czyli pobyt w Polsce będzie krótszy niż 183 dni, o których mowa w art. 3 ust. 1a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Obecnie wraz z żoną Wnioskodawca planuje wyjechać na stałe do ZEA. Wiązać się to będzie ze zmianą ośrodka interesów życiowych, gdyż planuje zamieszkać tam na stałe. Wnioskodawca wraz z żoną mają bowiem zamiar kupić mieszkanie w ZEA i tam założyć rodzinę. Zatem dojdzie do zmiany miejsca zamieszkania dla celów podatkowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku ze zmianą miejsca zamieszkania na ZEA rozumianego zgodnie z art. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli jako przeniesienie ośrodka interesów życiowych do ZEA i przebywaniem w Polsce jedynie okazjonalnie (pobyt na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej nigdy nie przekroczy 183 dni), Wnioskodawca nie będzie podlegał w Polsce obowiązkom podatkowym w związku z otrzymaniem dochodów z pracy wykonywanej na terytorium ZEA i tym samym nie będzie zobowiązany do składania zeznań podatkowych w Polsce.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku ze zmianą ośrodka interesów życiowych na ZEA i przebywaniu w Polsce jedynie okazjonalnie (krócej niż 183 dni w roku) nie będzie podlegać obowiązkom podatkowym w Polsce w związku z dochodami uzyskanymi na terytorium ZEA i tym samym nie będzie zobowiązany do składania zeznań podatkowych z tego tytułu.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a wyżej cytowanej ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Zatem, w związku z użytym przez ustawodawcę spójnikiem: "lub", aby uznać daną osobę fizyczną za podatnika podlegającego nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce musi zostać spełniony chociażby jeden z powyższych warunków. A contrario jeśli żaden z powyższych warunków nie zostanie spełniony, osoba fizyczna będzie podlegać jedynie ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, czyli jedynie podatkowi od dochodów (przychodów) ze źródeł położonych stricte na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.

W przypadku Wnioskodawcy jedynym źródłem dochodów jest praca wykonywana na terytorium Zjednoczonych Emiratów Arabskich. Jednakże, w związku ze zmianą ośrodka interesów życiowych na ZEA i krótkim (mniej niż 183 dni) pobytom w Polsce, dochody te nie będą podlegały opodatkowaniu w Polsce.

Sytuacji podatkowej Wnioskodawcy nie zmieni również wejście w życie protokołu podpisanego między Rządem Rzeczpospolitej Polskiej a Rządem Zjednoczonych Emiratów Arabskich zmieniający umowę w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, co do którego została wyrażona zgoda w ustawie na ratyfikację opublikowana w Dz. U. z dnia 26 czerwca 2014 r., poz. 1109. Sytuacja podatkowa Wnioskodawcy nie zmieni się tzn. dochody z pracy wykonywanej na terytorium ZEA nie będę opodatkowane w Polsce i tym samym Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do składania zeznań podatkowych w Polsce również po wejściu w życie Protokołu, ponieważ sytuacja podatkowa wynika ze zmiany ośrodka interesów życiowych i pobytom jedynie okazjonalnym w Polsce (tekst jedn.: krócej niż 183 dni w roku), a nie wynika z rodzaju przyjętej umowy w sprawie metody unikania podwójnego opodatkowania.

Zatem zmiana metody wyłączenia z progresją na metodę proporcjonalnego zaliczenia nie wpłynie na sytuację podatkową Wnioskodawcy.

Niniejsza interpretacja dotyczy ustalenia obowiązku podatkowego w Polsce w oparciu o umowę zawarta między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Zjednoczonych Emiratów Arabskich w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzona w Abu Zabi w dniu 31 stycznia 1993 r.

Natomiast w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego w Polsce w oparciu w oparciu o umowę zawartą między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Zjednoczonych Emiratów Arabskich w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, zmienioną przez Protokół podpisany w Abu Zabi dnia 11 grudnia 2013 r. zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem "lub", co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika "lub" w sformułowaniu "centrum interesów osobistych lub gospodarczych" dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Przez "centrum interesów osobistych" należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei "centrum interesów gospodarczych" to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Uznanie osoby fizycznej za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy, nie przesądza o uznaniu tej osoby, za osobę podlegającą w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a, 2b ustawy stosuje się bowiem z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Ocena, czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie umowa między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Zjednoczonych Emiratów Arabskich w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzona w Abu Zabi w dniu 31 stycznia 1993 r. (Dz. U. z 1994 r. Nr 81, poz. 373).

Na podstawie art. 4 ust. 1 umowy, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na miejsce zamieszkania, jej miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze.

Natomiast w myśl art. 4 ust. 2 umowy, w rozumieniu ust. 1 określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę" obejmuje również:

a. Rząd Umawiającego się Państwa oraz jego władze lokalne i jednostki terytorialne;

Zgodnie z art. 4 ust. 3 ww. umowy, jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 osoba fizyczna może być uznana za mającą miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status będzie określony według następujących zasad:

i) osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania. Jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona silniejsze powiązania osobiste lub gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);

ii) jeżeli nie można ustalić, w którym Umawiającym się Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Umawiających się Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa;

iii) jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obydwu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, którego jest obywatelem;

iv) jeżeli jest ona obywatelem obu Umawiających się Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, właściwe władze Umawiających się Państw rozstrzygną zagadnienie w drodze wzajemnego porozumienia.

Dla potrzeb dokonania interpretacji ww. przepisu, należy sięgnąć do Komentarza do Modelowej Konwencji OECD. Przedtem, jednak wyjaśnienia wymaga, że głównym celem Modelowej Konwencji OECD jest umożliwienie rozwiązywania w sposób jednolity najczęściej występujących problemów w zakresie międzynarodowego prawnego podwójnego opodatkowania. Zgodnie z zaleceniami Rady OECD, państwa członkowskie przy zawieraniu lub rewizji dwustronnych konwencji powinny stosować się do Modelowej Konwencji i do interpretacji zawartej w Komentarzu do tej Konwencji. Postanowienia Konwencji zyskały powszechne (światowe) uznanie wyrażające się włączaniem ich do większości dwustronnych umów. Wiele umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, które zawarła Polska z innymi krajami została sporządzona w zgodzie z postanowieniami Modelowej Konwencji OECD, w tym umowa zawarta między Polską i ZEA.

Według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że w związku z podjęciem pracy w Zjednoczonych Emiratach Arabskich (ZEA) na podstawie umowy o pracę na czas nieograniczony Wnioskodawca ma zamiar wymeldować się z mieszkania w Polsce i wyjechać na stałe za granicę. Wraz z żoną Wnioskodawca planuje kupić mieszkanie w ZEA i założyć tam rodzinę (żona posiada sponsorowaną przez Wnioskodawcę wizę rezydencką niezbędną w celu podjęcia pracy w ZEA). Ośrodek interesów życiowych Wnioskodawcy położony będzie w ZEA. Tam planuje osiedlić się na stałe, pracować, mieszkać, założyć rodzinę. Z krajem tym wiąże przyszłość. Przed zawarciem związku małżeńskiego Wnioskodawca również mieszkał w ZEA. Po raz pierwszy wyjechał do ZEA we wrześniu 2010 r. Po ślubie w Polsce w kwietniu 2011 r. żona również wyjechała do ZEA (w lipcu 2011 r.). Cały 2012 rok Wnioskodawca wraz z żoną spędzili w ZEA. W 2013 r. z przyczyn rodzinnych przyjechali do Polski. W Polsce Wnioskodawca wraz z żoną kupili mieszkanie. Zakup ten był dokonany w celach inwestycyjnych jako lokata kapitału. Mieszkanie to Wnioskodawca wraz z żoną nabyli do majątku wspólnego jako współwłasność małżeńską. Mieszkanie to po wyjeździe z Polski nie będzie w żaden sposób użytkowane lub zostanie przeznaczone pod wynajem. W Polsce zakupiono też samochód (zarejestrowany na Wnioskodawcę i żonę), który obecnie planuje sprzedać. W Polsce Wnioskodawca posiada działkę budowlaną, którą otrzymał od rodziców w drodze darowizny. Działka ta nie jest przez Wnioskodawcę i Jego żonę w żaden sposób użytkowana. W Polsce mają wraz z żoną rodzinę (rodziców, rodzeństwo), którą będą odwiedzać okazjonalnie, czyli pobyt w Polsce będzie krótszy niż 183 dni, o których mowa w art. 3 ust. 1a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Obecnie wraz z żoną Wnioskodawca planuje wyjechać na stałe do ZEA. Wiązać się to będzie ze zmianą ośrodka interesów życiowych, gdyż planuje zamieszkać tam na stałe. Wnioskodawca wraz z żoną mają bowiem zamiar kupić mieszkanie w ZEA i tam założyć rodzinę. Zatem dojdzie do zmiany miejsca zamieszkania dla celów podatkowych.

Biorąc pod uwagę fakt, że ze Zjednoczonymi Emiratami Arabskimi będą łączyć Wnioskodawcę ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze oraz uwzględniając zapisy Umowy zawartej między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Zjednoczonych Emiratów Arabskich w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, stwierdzić należy, że od momentu wyjazdu na stałe do ZEA oraz przeniesienia ośrodka interesów życiowych, Wnioskodawca w tym okresie będzie posiadał miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w ZEA. W tym państwie będzie pozostawał z zamiarem stałego pobytu, mieszkał będzie razem ze swoją małżonką na stałe i będzie wykonywał pracę zarobkową.

Zatem zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca będzie podlegać w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Oznacza to, że w Polsce będą podlegały opodatkowaniu tylko dochody osiągnięte na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Natomiast dochody z tytułu pracy wykonywanej na terytorium ZEA będą podlegały opodatkowaniu w państwie zamieszkania, tj. w ZEA.

Wobec powyższego, Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku rozliczania w Polsce dochodów uzyskanych z tytułu pracy wykonywanej w Zjednoczonych Emiratach Arabskich oraz składania zeznania podatkowego od momentu posiadania miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w ZEA i podlegania w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (w przypadku lat następnych, o ile zmianie nie ulegnie stan faktyczny i prawny).

Interpretacja dotyczy zaistniałego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym Skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.