IPPB4/415-759/11-4/SP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 30 września 2011 r. (data wpływu 03.10.2011. r.) uzupełnione pismem z dnia 21 grudnia 2011 r. (data nadania 21 grudnia 2011 r., data wpływu 27 grudnia 2011 r.) na wezwanie z dnia 14 grudnia 2011 r. (data nadania 14 grudnia 2011 r., data doręczenia 19 grudnia 2011 r.) Nr IPPB4/415-759/11-2/SP o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego w Polsce i zakwalifikowania do źródła przychodów należności z tytułu umowy o świadczenie usług doradczych oraz zarządzania strategicznego - jest prawidłowe.

W dniu 3 października 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego w Polsce i zakwalifikowania do źródła przychodów należności z tytułu umowy o świadczenie usług doradczych oraz zarządzania strategicznego.

Z uwagi na braki formalne, pismem Nr IPPB4/415-759/11-2/SP z dnia 14 grudnia 2011 r. (data nadania 14 grudnia 2011 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia przedmiotowego wniosku poprzez wskazanie właściwego numeru identyfikacji podatkowej (NIP) Wnioskodawcy, doprecyzowanie zdarzenia przyszłego oraz uiszczenie opłaty w wysokości odpowiadającej liczbie zdarzeń przyszłych oraz przedłożenie dowodu wpłaty.

Pismem z dnia 21 grudnia 2011 r. (data nadania 21 grudnia 2011 r., data wpływu 27 grudnia 2011 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca specjalizujący się w doradztwie na rzecz podmiotów z sektora ochrony zdrowia, posiada wynajęte biuro na terytorium Wielkiej Brytanii (na cele korespondencji), jednak nie prowadzi w tym kraju zarejestrowanej działalności gospodarczej. Nie posiada ponadto żadnych innych powiązań z tym krajem. W ww. biurze nie są świadczone żadne usługi, ani nie są w nim zatrudnieni żadni pracownicy.Wnioskodawca posiada jednocześnie niemieckie obywatelstwo oraz miejsce zamieszkania na terenie Republiki Federalnej Niemiec (dalej: RFN). Również żona i dzieci Wnioskodawcy zamieszkują (pracują i uczą się) na terytorium RFN oraz posiadają obywatelstwo tego kraju. Wnioskodawca jest także właścicielem nieruchomości położonych na terytorium tego państwa.

Wnioskodawca ma zamiar podpisać z polskim podatnikiem, będącym spółką z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Spółka), umowę o świadczenie usług doradczych oraz zarządzania strategicznego (dalej: Umowa). Zgodnie z zapisami planowanej Umowy, będzie ona obowiązywać od 1 stycznia 2012 r. W trakcie realizacji zapisów Umowy Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do przebywania na terytorium Polski. Usługi doradczo-konsultingowe świadczone będą poza działalnością gospodarczą. Innymi skowy Wnioskodawca. w momencie świadczenia tych usług, działać będzie całkowicie samodzielnie, ale nie prowadząc przy tej okazji żadnej zarejestrowanej działalności gospodarczej. Za wszystkie usługi, jakie będą wykonywane w ramach Umowy Wnioskodawca ponosił będzie względem Spółki całkowitą odpowiedzialność i ryzyko. Zastrzeżone przy tym zostanie wyłączenie odpowiedzialności Wnioskodawcy wobec podmiotów trzecich (planowane usługi w żaden sposób nie będą dotyczyć osób trzecich).Wnioskodawca dodatkowo będzie członkiem zarządu polskiej spółki, w związku z czym otrzyma dodatkowe uposażenie, nie związane ze świadczeniem usług konsultingowo-doradczych i nie będące przedmiotem niniejszego wniosku.

Wnioskodawca nie posiada certyfikatu rezydencji potwierdzającego miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Niemczech. Wnioskodawca ma jednak zamiar wystąpić o wydanie takiego certyfikatu, który obejmie przynajmniej okres obowiązywania umowy o świadczenie usług doradczych oraz zarządzania strategicznego.

Zgodnie z umową stanowiącą podstawę świadczenia usług doradczych i zarządzania strategicznego Wnioskodawca zobowiązał się do spędzenia w Polsce, w celu wykonania usług, przynajmniej 166 dni. Z uwagi jednak na charakter świadczonych usług (usługi niematerialne, zawierające w sobie zarówno fazę koncepcyjną jak i wdrożeniową) należy zauważyć, że część czasu poświęcanego na doradztwo Wnioskodawca spędzi poza granicami Polski, m.in. w swoim miejscu zamieszkania w Niemczech. Zatem przedmiotowe usługi będą wykonywane w części na terytorium Polski i w części poza tym terytorium.

Wnioskodawca zobowiązał się umownie (począwszy od 1 stycznia 2012 r.) do poświęcenia na wykonywanie usług na rzecz Spółki, o której mowa we wniosku, minimum 196 dni w roku, z tego 166 dni w siedzibie Spółki na terytorium Polski oraz kolejnych 30 dni na spotkaniach z jej klientami, dostawcami, partnerami biznesowymi oraz na konferencjach - jednak zarówno w Polsce, jak i za granicą. Na podstawie całokształtu planowanej działalności oraz w związku z faktem, że ww. spotkania mają się odbywać głównie za granicą, należy przyjąć, że okres pobytu Wnioskodawcy na terytorium Polski nie przekroczy 183 dni w branym pod uwagę okresie.Wnioskodawca będzie świadczył swoje usługi przy użyciu własnego sprzętu, jednak nie wynajmując w Polsce na te cele żadnego biura. Część czasu poświęconego na świadczenie usług Wnioskodawca będzie spędzał w siedzibie Spółki w Polsce.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1.

Zdaniem Wnioskodawcy nie będzie on traktowany z tytułu świadczeniu usług na podstawie Umowy jak polski rezydent podatkowy.

Jak stanowi art. 3 ust. 1 u.p.d.o.f. osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Z kolei zgodnie z art. 3 ust. 2a u.p.d.o.f. osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast art. 3 ust. 2b u.p.d.o.f. stanowi, iż za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

Na podkreślenie zasługuje fakt, że powyższy katalog nie jest katalogiem zamkniętym. Tak więc ustawodawca dopuszcza istnienie także innych dochodów, które należy uznać za osiągnięte na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.Zasada nieograniczonego i ograniczonego obowiązku podatkowego opiera się głównie na zlokalizowaniu stałego miejsca zamieszkania podatnika. Zgodnie z powyższym warunkiem posiadania w Polsce statusu podmiotu o ograniczonym obowiązku podatkowym jest brak miejsca zamieszkania na terytorium Polski. Osoba spełniająca ten warunek nazywana jest nierezydentem podatkowym.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nie będzie posiadał na terytorium Polski żadnych powiązań rodzinnych, majątkowych ani gospodarczych. Wnioskodawca będzie jedynie świadczył na terytorium Polski usługi doradczo - konsultingowe, co jednocześnie nie oznacza, iż posiada on na terytorium Polski miejsce zamieszkania. u.p.d.o.f. stanowi, iż osoba posiada w Polsce miejsce zamieszkania, jeżeli (art. 3 ust. 1a):

* posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

* przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Zdaniem Wnioskodawcy żadna z powyższych przesłanek w czasie trwania Umowy nie zostanie spełniona. Mianowicie Wnioskodawca nie posiada na terytorium Polski ośrodka interesów życiowych w rozumieniu u.p.d.o.f. Rodzina Wnioskodawcy mieszka poza granicami Polski a jej członkowie nie są polskimi obywatelami. Wnioskodawca nie posiada również na terytorium Polski nieruchomości ani innego majątku osobistego. Z kolei kryterium przebywania na terytorium Polski również nie zostanie prawdopodobnie spełnione, głównie z tego względu, iż czas pracy Wnioskodawca będzie mógł sobie dowolnie ustalać, przyjmując za jedyne kryterium jak najlepsze wypełnienie obowiązków wynikających z Umowy.W przypadku osób nie będących polskimi rezydentami, w celu ustalenia miejsca zamieszkania, odnieść się należy do umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W niniejszej sytuacji zastosowanie znajdzie albo umowa pomiędzy Polską a Wielką Brytanią, albo pomiędzy Polską a RFN. Zarówno w pierwszym, jak i drugim przypadku umowy (dalej: UPO opierają się na Modelowej Konwencji wypracowanej wspólnie przez wszystkie kraje należące do OECD (dalej: MK OECD). Wraz z MK OECD opublikowany został również Komentarz szczegółowo wyjaśniający jej treść oraz właściwe metody stosowania. Co prawda powyższe dokumenty nie należą do źródeł powszechnie obowiązującego prawa, to jednak stanowią one istotną wskazówkę, jak należy interpretować i stosować przepisy umów opartych na Modelowej Konwencji OECD.

Określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" zawarte w art. 4 pkt 1 MK OECD, oznacza osobę, która zgodnie z prawem tego państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, miejsce zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo, każdą jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny.

Z uwagi na to, iż nie zostało wprost wyjaśnione, w jakim wymiarze czasowym Wnioskodawca jest zobowiązany do przebywania w Polsce, nie można ze stuprocentową pewnością uznać, w którym państwie posiada on miejsce stałego pobytu.

Zgodnie z Komentarzem do MK OECD pamiętać należy, że kryterium przewagi musi być takie, aby nie pozostawało wątpliwości, że osoba spełnia wymagane warunki tylko w jednym państwie i że jest sprawą naturalną iż prawo do opodatkowania dochodów takiej osoby należy właśnie do danego państwa. W związku z tym, iż w niniejszej sprawie pierwsze kryterium nie przesądza kwestii statusu podatnika, przejść należy do kolejnych kryteriów, których analiza powinna dać jednoznaczną odpowiedź w sprawie rezydencji podatkowej Wnioskodawcy.

W tym celu pod uwagę wziąć należy następne przepisy art. 4 MK OECD. W pkt 2 wymienione są kolejno kryteria, na podstawie których określić należy status podatnika. Jeżeli dane kryterium nie daje możliwości jednoznacznego ustalenia statusu podatnika, należy przejść do kolejnego kryterium. Przesłankami, które należy brać pod uwagę są w odpowiedniej kolejności:

Należy pamiętać, że kolejność zastosowanych w UPO kryteriów nie jest przypadkowa, lecz wskazuje właśnie na to, które z kryteriów powinno być zastosowane w pierwszej kolejności, a które jako następne - w przypadku, gdy wcześniejsze nie dało jednoznacznego rezultatu. W oparciu o powyższe regulacje podatnik ma obowiązek ustalenia, w którym państwie posiada miejsce zamieszkania bądź stałego pobytu, a co za tym idzie, gdzie podlegał będzie nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Pierwszym z dodatkowych kryteriów decydujących o rezydencji podatkowej, zawartych w art. 4 pkt 2 MK OECD, jest miejsce posiadania tzw. ośrodka interesów życiowych. Miejsce to wyznacza się w oparciu o ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze. Zgodnie z Komentarzem do MK OECD analizując to kryterium należy wziąć pod uwagę powiązania rodzinne i towarzyskie (osobiste), wykonywane zajęcia, miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, miejsce, z którego zarządza swoim majątkiem oraz wszelkiego rodzaju inną działalność, w tym polityczną i kulturalną. Wszystkie te okoliczności muszą być przy tym rozważane całościowo, z tymże kluczową kwestią w tej materii powinno być zawsze samo postępowanie danej osoby.

W przedmiotowym stanie faktycznym Wnioskodawca posiada na terytorium RFN powiązania rodzinne oraz towarzyskie. Jest także właścicielem nieruchomości w tym kraju oraz z tego miejsca zarządza swoim majątkiem. Z Polską nie łączą go, poza zawodowymi, żadne inne powiązania. W szczególności nie posiada on na jej terytorium członków rodziny ani żadnych nieruchomości.

W związku z tym całokształt okoliczności ujawnionych przez Wnioskodawcę wskazuje na to, że nie posiada on na terytorium Polski ośrodka interesów życiowych, a przez to nie może być uważany za rezydenta podatkowego w Polsce. Z uwagi na to, iż analiza kryterium tzw. ośrodka interesów życiowych dała jasny rezultat odnośnie rezydencji podatkowej, niepotrzebne jest analizowanie kolejnych kryteriów (zgodnie z metodologią zaprezentowaną powyżej).

Podsumowując, jeżeli Wnioskodawca będzie przebywał na terytorium Polski poniżej 183 dni, to nie będzie on w Polsce uznawany za rezydenta podatkowego, tj. nie będzie podlegał w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Ad. 2.

Zdaniem Wnioskodawcy w niniejszej sprawie zastosowanie powinna mieć Umowa z dnia 14 maja 2003 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku.

W przedmiotowym stanie faktycznym Wnioskodawca wynajmuje biuro na terytorium Wielkiej Brytanii, natomiast posiada miejsce zamieszkania na terytorium RFN. W związku z powyższym w pierwszej kolejności należy odpowiedzieć na pytanie, którą umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania należy zastosować: pomiędzy Polską a Wielką Brytanią, czy pomiędzy Polską a RFN. Decydujący jest fakt posiadania w jednym z ww. państw rezydencji podatkowej.

Jak to już zostało wspomniane, obie umowy powstały w oparciu o MK OECD. W umowach z obydwoma państwami przepisy dotyczące rezydencji podatkowej znajdują się w art. 4. Zgodnie z postanowieniem tego artykułu (zarówno w umowie z Wielką Brytanią, jak i w umowie z RFN) rezydentem danego państwa jest osoba, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, miejsce zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze. Tak więc kryterium decydującym o rezydencji podatkowej jest podleganie opodatkowaniu w danym państwie ze względu na posiadanie miejsca zamieszkania lub miejsca stałego pobytu.

Na terytorium Wielkiej Brytanii Wnioskodawca nie posiada ani miejsca zamieszkania, ani miejsca stałego pobytu. Jedyną formą obecności Wnioskodawcy w Wielkiej Brytanii jest wynajmowane na jej terytorium biuro. Natomiast na terytorium RFN Wnioskodawca posiada powiązanie rodzinne i kapitałowe, zajmuje się i zarządza nieruchomościami, a także przebywa tam przez większą część roku. Również jego rodzina posiada miejsce zamieszkania na terytorium RFN oraz centrum interesów gospodarczych w tym kraju (praca, szkoła).

Zatem podczas analizowania kwestii ewentualnego opodatkowania w Polsce określonych dochodów, pod uwagę brane będą postanowienia umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania pomiędzy Polską a RFN (dalej: UPO).

Ad. 3.

Zdaniem Wnioskodawcy uzyskiwane przez niego uposażenie z tytułu świadczenia usług konsultingowo-doradczych na rzecz Spółki zakwalifikować należy do przychodów uzyskiwanych z tytułu wykonywania wolnego zawodu, które określone zostały w art. 14 UPO.

W przedmiotowej UPO przychody z tytułu usług doradczych i konsultingowych nie zostały określone jako oddzielna grupa przychodów. Należy więc dokładnie przeanalizować, do której z grup przychodów sklasyfikowanych w ramach UPO należy je zakwalifikować.

W ramach świadczenia usług poza działalnością gospodarczą możliwe jest zakwalifikowanie wynagrodzenia wypłacanego Wnioskodawcy do 3 odrębnych grup przychodów wymienionych w UPO, z których każda charakteryzuje się odmiennymi konsekwencjami podatkowymi. Są nimi przychody z pracy najemnej, wynagrodzenia członków rad nadzorczych i zarządu oraz wolne zawody.

1.

W artykule 15 UPO sklasyfikowane zostały tzw. przychody z pracy najemnej. Niestety nie zdefiniowano w niej pojęcia pracy najemnej, zatem należy je rozumieć w taki sposób, w jaki funkcjonuje ono w kraju, gdzie praca byłaby wykonywana (tutaj: w Polsce). Można zatem zasadnie założyć, iż praca najemna powinna być rozumiana jako przeciwieństwo działalności o charakterze samodzielnym. W związku z tym praca najemna charakteryzuje się silną więzią łączącą pracownika z pracodawcą, na podstawie której pracodawca nie tylko bezpośrednio instruuje i nadzoruje czynności wykonywane przez pracownika, ale dodatkowo wyznacza sztywne ramy dotyczące miejsca i czasu wykonywania pracy, jaki ponosi z tego tytułu odpowiedzialność przed podmiotami trzecimi.

W myśl art. 15 ust. 1 UPO za przychody z pracy najemnej uznaje się, z zastrzeżeniem postanowień artykułów 16, 17, 18 i 19 UPO, uposażenia, płace i podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje z pracy najemnej, które podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca najemna wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tak wykonywana, to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Zgodnie z postanowieniami art. 15 ust. 2 UPO, bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu, wynagrodzenie, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje z pracy najemnej, wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie, podlega opodatkowaniu tylko w pierwszym Państwie, jeżeli:

Jeżeli powyższe warunki są spełnione, to dochód z tytułu wykonywania pracy opodatkowany jest w kraju rezydencji, a nie w kraju wykonywania pracy.W przedmiotowej sprawie zadaniem Wnioskodawcy (określonym umownie) będzie przede wszystkim doradztwo w zakresie zarządzania strategicznego firmą w celu uzyskania ponadprzeciętnych wyników, których rezultatem byłoby przekroczenie zakładanych planów. W ramach szczegółowych zadań wymienić można przykładowo tworzenie nowych produktów przeznaczonych do sprzedaży detalicznej oraz rozwój linii produkcyjnych i odkrywanie nowych rynków zbytu. Zakres i charakter zadań jaki zostanie ustalony zgodnie z Umową (Consulting Agreement), nie będzie dopuszczał do zaistnienia związku pracodawca - pracownik. Wnioskodawca sam będzie decydował, ile czasu dziennie poświęcał będzie na świadczenie przedmiotowych usług. Do takiej konkluzji prowadzi także fakt, że za wszystkie usługi, jakie będą wykonywane w ramach Umowy Wnioskodawca ponosić będzie względem Spółki całkowitą odpowiedzialność i ryzyko. Zastrzeżone przy tym zostanie wyłączenia odpowiedzialności Wnioskodawcy wobec podmiotów trzecich.

2.

Zgodnie z treścią art. 16 ust. 1 UPO wynagrodzenia członków rady nadzorczej lub zarządu i inne podobne płatności, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje z tytułu członkostwa w radzie nadzorczej lub zarządzie spółki, mającej siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie. Z kolei na podstawie art. 16 ust. 2 UPO uposażenia, płace i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje z tytułu pełnienia obowiązków pełnomocnika spółki mającej siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Całościowa analiza postanowień UPO pozwala na stwierdzenie, iż treść tego artykułu stanowi swego rodzaju wyjątek, mający na celu wyłączenie stosowania postanowień ogólnych. Albowiem podstawowym kryterium, w oparciu o które UPO przyznaje prawo do opodatkowania wynagrodzeń, jest miejsce wykonywania określonych zadań. Jednakże w przypadku tego rodzaju świadczeń (wynagrodzenia z tytułu pełnienia funkcji członka zarządu) ustalenie miejsca ich wykonywania nastręczałoby w wielu przypadkach poważne trudności. Z tego też względu takie wypłaty mogą być opodatkowane w tym państwie, w którym siedzibę ma spółka wypłacająca uposażenie.

Przy interpretacji niniejszej regulacji warto również sięgnąć do Komentarza do MK OECD. W komentarzu do art. 16 wskazano, iż członek rady dyrektorów spółki często pełni również inne funkcje w spółce, na przykład zwykłego pracownika, doradcy, konsultanta itd. Jest oczywiste, że artykuł ten nie ma zastosowania do wynagrodzenia wypłacanego z tytułu pełnienia tych innych funkcji. Jeżeli więc mamy do czynienia z sytuacją, gdy dana osoba wykonuje również innego rodzaju prace na rzecz spółki (np. w charakterze konsultanta lub gdy pracownik spółki zasiada w jej radzie nadzorczej), to w zakres art. 16 UPO wejdzie tylko wynagrodzenie otrzymywane z tytułu zasiadania w zarządzie lub radzie nadzorczej spółki. Uposażenie z tytułu pełnienia funkcji konsultanta bądź doradcy nie będzie podlegało pod dyspozycję tego artykułu.

Zgodnie z powyższym stwierdzić należy, iż wynagrodzenie otrzymywane przez Wnioskodawcę od Spółki z tytułu świadczenia usług konsultingowo-doradczych nie zostanie objęte dyspozycją art. 16 UPO. Jedynie wynagrodzenie z tytułu pełnienia funkcji zarządczych (zasiadanie w zarządzie bądź radzie nadzorczej) będzie opodatkowane zgodnie z tym przepisem.

3.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 UPO dochód, który osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z wykonywania wolnego zawodu albo z innej działalności o samodzielnym charakterze, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że osoba ta dysponuje stałą placówką w drugim Umawiającym się Państwie, w celu wykonywania swej działalności. Jeżeli dysponuje ona taką stałą placówką, wówczas dochód może być opodatkowany w drugim Państwie, jednak tylko w takim zakresie, w jakim może być przypisany tej stałej placówce.

Tak więc opodatkowaniu w oparciu o postanowienia tego artykułu podlegają wszystkie te dochody, które są uzyskiwane przez osoby fizyczne, w ramach działalności wykonywanej osobiście. W art. 14 ust. 2 UPO wymienione zostały przykładowe zawody, które zawsze będą mieścić się w zakresie tego artykułu. Są nimi m.in. działalność lekarzy, adwokatów i radców prawnych, inżynierów, architektów, dentystów, doradców podatkowych i biegłych rewidentów. Dotyczy to więc dochodów uzyskiwanych przez osoby fizyczne posiadające specjalistyczną wiedzę i umiejętności, z reguły potwierdzone odpowiednimi zaświadczeniami wydanymi przez uprawnione do tego organy, z osobistego świadczenia usług, wykonywanych przez te osoby na własny rachunek, bez jakiejkolwiek podległości służbowej.

Zarówno zakres usług, jakie będą świadczone przez Wnioskodawcę, jak i wykonywanie ich w dowolnym czasie i miejscu, pozwala stwierdzić, iż świadczenia te mieszczą się w art. 14 UPO, albowiem podatnik działa we własnym imieniu, bez jakiejkolwiek podległości służbowej oraz na własne ryzyko.

Z wywodów poczynionych powyżej wynika, iż usługi, które Wnioskodawca zamierza świadczyć na rzecz Spółki, podlegają pod dyspozycję art. 14 UPO, czyli będą dochodami z tytułu wykonywania tzw. wolnego zawodu (działalności o samodzielnym charakterze), W związku z tym nie będą one podlegały opodatkowaniu w Polsce, a jedynie w kraju rezydencji Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe różnić się będzie od zdarzenia przyszłego, które wystąpi w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.