IPPB4/415-751/13-2/JK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 7 listopada 2013 r. (data wpływu 12 listopada 2013 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania polskiej emerytury - jest prawidłowe.

W dniu 12 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania polskiej emerytury.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca posiada obywatelstwo polskie. Przez znaczną część swojego życia Wnioskodawca pracował w Polsce w przemyśle wydobywczym jako górnik. Następnie Jego losy potoczyły się tak, że przez pewien czas Wnioskodawca pracował w Hiszpanii. Obecnie Wnioskodawca osiągnął wiek emerytalny, pobiera emeryturę z Polski i złożył wniosek o emeryturę z pracy w Hiszpanii z tytułu wykonywania przeszłości pracy na terytorium tych krajów. Od wielu lat Wnioskodawca zamieszkuje na stałe w Hiszpanii i tam też posiada centrum swoich interesów życiowych, jak też dysponuje certyfikatem rezydencji tego kraju.

Wnioskodawca wyjaśnia, że podczas swojej działalności zawodowej wykonywał wyłącznie pracę na podstawie umów o pracę, za co otrzymywał wynagrodzenie. Wnioskodawca nie pełnił funkcji publicznych, nie był członkiem rad nadzorczych, ani nie zasiadał w zarządzie spółek. Wnioskodawca nie był też pracownikiem dyplomatycznym ani konsularnym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z emeryturą wypłacaną z ZUS, z tytułu pracy w Polsce, podatek dochodowy potrącany powinien być w Polsce, a następnie w Hiszpanii, czy też polski ZUS powinien wypłacać kwotę brutto, zaś podatek powinna potrącać strona hiszpańska.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Polski, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (tzw. nieograniczony obowiązek podatkowy). Artykuł 3 ust. 1a ustawy stanowi, że za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Osoby fizyczne zaś, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Jak wynika z opisanego stanu faktycznego, Wnioskodawca nie ma miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, nie posiada w Polsce centrum interesów życiowych i nie przebywa w tym kraju dłużej niż 183 dni w roku. Art. 4a ww. ustawy, wskazuje zaś, że przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Polska.

Zgodnie z art. 18 umowy podpisanej w Madrycie dnia 15 listopada 1979 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Hiszpanii o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1982 r. Nr 17, poz. 127), emerytury i inne świadczenia o podobnym charakterze, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie w związku z jej zatrudnieniem w przeszłości, będą opodatkowane tylko w tym Państwie, co oznacza, że emerytury wypłacone z tytułu pracy najemnej podlegają opodatkowaniu tylko w państwie miejsca zamieszkania odbiorcy. Oprócz zapisów wynikających z ww. umowy, państwo to (w tym przypadku Hiszpania) ma z pewnością lepszą, jak jakiekolwiek inne państwo, możliwość oceny zdolności danej osoby do płacenia podatków, która w tym przypadku zależy od łącznego dochodu. Takie rozwiązanie pozwala również uniknąć nakładania na odbiorcę tego rodzaju emerytury obciążeń administracyjnych, związanych z zastosowaniem się do obowiązków podatkowych w państwie innym niż państwo zamieszkania. Biorąc powyższe pod uwagę Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w przypadku opisanym powyżej nie będzie miał zastosowania art. 34 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym organy rentowe są obowiązane jako płatnicy pobierać zaliczki miesięczne od wypłacanych bezpośrednio przez te organy emerytur i rent (...), zaś wypłacana emerytura z ZUS będzie opodatkowana jedynie w Hiszpanii, łącznie z innymi świadczeniami emerytalnym) wypłacanymi w tym kraju. W związku z powyższym strona Polska będzie dokonywać na rzecz Wnioskodawcy wypłaty emerytury w kwocie brutto - bez potrącenia podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Natomiast stosownie do art. 3 ust. 2a ww. ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a, 2b ustawy, stosuje się bowiem z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Jak wynika z treści wniosku, Wnioskodawca posiada obywatelstwo polskie. Przez znaczną część swojego życia Wnioskodawca pracował w Polsce w przemyśle wydobywczym jako górnik. Następnie Jego losy potoczyły się tak, że przez pewien czas Wnioskodawca pracował w Hiszpanii. Obecnie Wnioskodawca osiągnął wiek emerytalny, pobiera emeryturę z Polski i złożył wniosek o emeryturę z pracy w Hiszpanii z tytułu wykonywania w przeszłości pracy na terytorium tych krajów. Od wielu lat Wnioskodawca zamieszkuje na stałe w Hiszpanii i tam też posiada centrum swoich interesów życiowych, jak też dysponuje certyfikatem rezydencji tego kraju.

Zatem w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie umowa między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Hiszpanii o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisana w Madrycie dnia 15 listopada 1979 r. (Dz. U. z 1982 r. Nr 17, poz. 127).

Zgodnie z treścią art. 18 ww. umowy, stosownie do postanowień ustępu 2 artykułu 19 emerytury i inne podobne świadczenia o podobnym charakterze, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie w związku z jej zatrudnieniem w przeszłości, będą opodatkowane tylko w tym Państwie.

Stosownie natomiast do uregulowań art. 19 ust. 2 pkt a) cyt. umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, jakakolwiek renta lub emerytura, wypłacana przez Umawiające się Państwo jego jednostkę terytorialną lub władzę lokalną albo z funduszy utworzonych przez to Państwo jego jednostkę terytorialną lub władzę lokalną jakiejkolwiek osobie fizycznej z tytułu usług świadczonych na rzecz tego Państwa, jego jednostki terytorialnej lub władzy lokalnej będzie opodatkowana tylko w tym Państwie. Jednakże takie renty lub emerytury będą opodatkowane tylko w tym drugim Umawiającym się Państwie, jeżeli osoba je otrzymująca jest obywatelem tego Państwa i ma w nim miejsce zamieszkania - art. 19 ust. 2 pkt b) ww. umowy.

W świetle powyższego, świadczenie emerytalne otrzymywane z zakładu ubezpieczeń społecznych Polski przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Hiszpanii są opodatkowane wyłącznie w Hiszpanii. Renty lub emerytury są opodatkowane wyłącznie w Polsce, wtedy gdy są wypłacane w związku z pełnieniem w przeszłości funkcji publicznych na rzecz Polski, jednakże pod warunkiem, że nie zachodzi wyłączenie określone w art. 19 ust. 2 lit. b umowy.

Jak wynika z treści wniosku Wnioskodawca jest obywatelem Polski, w przeszłości pracował w Polsce w przemyśle wydobywczym jako górnik. Podczas swojej działalności zawodowej Wnioskodawca wykonywał wyłącznie pracę na podstawie umów o pracę, za co otrzymywał wynagrodzenie. Wnioskodawca nie pełnił funkcji publicznych, nie był członkiem rad nadzorczych, ani nie zasiadał w zarządzie spółek. Wnioskodawca nie był też pracownikiem dyplomatycznym ani konsularnym.

Tym samym, rozstrzygnięcie co do miejsca kraju opodatkowania tejże emerytury należy dokonać na podstawie treści art. 18 ust. 1 Umowy.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz powyżej stan prawny, należy stwierdzić, że na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z art. 18 ww. umowy polsko - hiszpańskiej o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, otrzymywana przez Wnioskodawcę emerytura z Polski jest opodatkowania wyłącznie w Hiszpanii. W związku z powyższym, polski organ rentowy jako płatnik nie pobiera zaliczek na podatek dochodowy od kwoty wypłacanej Wnioskodawcy emerytury.

W tym miejscu, należy zwrócić uwagę na uregulowania zawarte w art. 25 umowy. Z ust. 1 tegoż przepisu wynika, że jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie jest zdania, że działania podjęte przez jedno lub oba Umawiające się Państwa pociągają lub pociągną za sobą opodatkowanie niezgodne z postanowieniami niniejszej umowy, wówczas może ona bez ujmy dla środków odwoławczych przewidzianych w prawie wewnętrznym tych Państw, przedstawić swoją sprawę właściwej władzy tego Umawiającego się Państwa, w którym ma miejsce zamieszkania lub siedzibę, lub jeżeli w danej sprawie mają zastosowanie postanowienia artykułu 23 ustęp 1 - właściwej władzy tego Umawiającego się Państwa, którego jest obywatelem. Sprawa powinna być przedstawiona w ciągu trzech lat, licząc od pierwszego urzędowego zawiadomienia o działaniu pociągającym za sobą podwyższenie opodatkowania niezgodne z umową.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.