IPPB4/415-735/13-4/JK4

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wnioskuz dnia 28 października 2013 r. (data wpływu 4 listopada 2013 r.) uzupełnione pismem z dnia20 stycznia 2014 r. (data nadania 22 stycznia 2014 r., data wpływu 24 stycznia 2014 r.)na wezwanie z dnia 13 stycznia 2014 r. Nr IPPB4/415-735/13-2/JK4 (data nadania14 stycznia 2014 r., data odbioru 16 stycznia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika z tytułu wypłaconej kwoty na mocy zawartej ugody - jest nieprawidłowe.

W dniu 4 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika z tytułu wypłaconej kwoty na mocy zawartej ugody.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 13 stycznia 2014 r. Nr IPPB4/415-735/13-2/JK4 (data nadania 14 stycznia 2014 r., data doręczenia 16 stycznia 2014 r.) tut. organ wezwał Wnioskodawcę do wyjaśnienia, w jakim charakterze występuje, doprecyzowania stanu faktycznego, przeformułowania pytań, które winny być związane z przepisami prawa podatkowego, będącymi przedmiotem interpretacji indywidualnej oraz przyporządkowane do przedstawionego stanu faktycznego i dotyczyć indywidualnej sprawy Wnioskodawcy, przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznegow odniesieniu do przeformułowanych pytań oraz uzupełnienia złożonego wniosku o czytelny podpis wspólnika spółki zgodnie ze wskazanym w wypisie KRS sposobem reprezentacji.

Pismem z dnia 20 stycznia 2014 r. (data nadania 22 stycznia 2014 r., data wpływu 24 stycznia 2013 r.) Wnioskodawca uzupełnił ww. braki w terminie.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 2 sierpnia 2013 r. Sąd Rejonowy umorzył postępowanie w sprawie pomiędzy Wnioskodawcą a byłą pracownicą, ponieważ doszło do ugody pomiędzy stronami, zawartej w dniu 24 czerwca 2013 r. w C. Była pracownica kwestionowała sposób i przyczynę rozwiązania z nią umowy o pracę oraz wyliczenie niekorzystnych dni urlopu.

W wyniku ugody mediacyjnej Wnioskodawca zobowiązał się między innymi zmienić świadectwo pracy oraz wypłacić na rzecz byłej pracownicy kwotę 7.500,00 zł tytułem odszkodowania na czas poszukiwania nowej pracy, w ciągu 7 dni od dnia uprawomocnienia się postanowienia o umorzeniu postępowania. Wnioskodawca przekazał przelewem w dniu 28 sierpnia 2013 r. byłej pracownicy kwotę 6.150,00 zł, uznając że wskazana w ugodzie kwota 7.500,00 zł jest kwotą brutto i należy ją pomniejszyć o należny 18% podatek dochodowy. Kancelaria prawna uczestnicząca w mediacji zakwestionowała to stanowisko, twierdząc, że odszkodowanie zwolnione jest z podatku dochodowego. Wnioskodawca dopłacił byłej pracownicy kwotę 1.350,00 zł. W związku z powyższym nie został odprowadzony do Urzędu Skarbowego podatek dochodowy. Wnioskodawca ma wątpliwości czy postąpił słusznie.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że Wnioskodawca rozwiązał umowę o pracęz pracownicą z winy pracownika z dniem 26 sierpnia 2012 r. W dniu 31 sierpnia 2012 r. Wnioskodawca wystawił świadectwo pracy. Powodem zwolnienia był fakt, że pracownica przebywająca do dnia 26 sierpnia 2012 r. na urlopie macierzyńskim nie poinformowaławe właściwym czasie pracodawcy o dalszych planach (urlop wypoczynkowy, urlop wychowawczy), ani nie stawiła się w pracy po zakończeniu urlopu macierzyńskiego. Pracownica zakwestionowała sposób rozwiązania umowy o pracę i ilość dni do obliczenia ekwiwalentu za niewykorzystany urlop wypoczynkowy. Złożyła pozew do Sądu. Postanowieniem z dnia 17 grudnia 2012 r. Sąd skierował strony do mediacji. W dniu 24 czerwca 2013 r. Strony zawarły ugodę i postanowiły zmienić sposób rozwiązania stosunku pracy (w miejsce rozwiązania stosunku pracy z winy pracownika ustalić, że stosunek pracy został rozwiązany za porozumieniem stron z przyczyn niedotyczących pracownika), poprawić ilość dni urlopu niewykorzystanych przez pracownicę. Strony ustaliły również, że Wnioskodawca wypłaci pracownicy kwotę 7.500,00 zł tytułem odszkodowania poszukiwania nowej pracy, która zostanie zapłacona w ciągu 7 dni od dnia uprawomocnienia się postanowienia o umorzeniu postępowania. Kwota ta ma wyczerpać wszelkie roszczenia pracownicy związane ze stosunkiem pracy z Wnioskodawcą.

Strony wniosły o zatwierdzenie ugody przez sąd. W dniu 2 sierpnia 2013 r. Sąd Rejonowypo zapoznaniu się z ugodą mediacyjną z dnia 24 czerwca 2013 r. postanowił umorzyć postępowanie i zatwierdził ją przez nadanie klauzuli wykonalności. Wnioskodawcapo otrzymaniu postanowienia Sądu niezwłocznie wypłacił byłej pracownicy wskazany w ugodzie mediacyjnej kwotę 7.500,00 zł w całości. Wnioskodawca nie potrącił z ww. kwoty podatku dochodowego i nie odprowadził go do Urzędu Skarbowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy wypłacone przez Wnioskodawcę odszkodowanie na podstawie postanowienia Sądu i ugody mediacyjnej zleconej i zatwierdzonej przez Sąd, zwolnione jest z obowiązku potrącenia i odprowadzenia przez płatnika podatku dochodowego do urzędu skarbowego płatnika.

2. Czy płatnik - Wnioskodawca słusznie wypłacił całą kwotę uzgodnioną podczas mediacji bez potrącania i odprowadzania do urzędu skarbowego podatku dochodowegood tej kwoty.

Zdaniem Wnioskodawcy, wypłata byłej pracownicy odszkodowania wynikającego z ugody mediacyjnej zatwierdzonej przez Sąd, podlega zwolnieniu od podatku dochodowego zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3, gdyż przepis ten stanowi, że wolne od podatku są odszkodowania wypłacone na podstawie wyroku sądu lub ugody sądowej. Ugodę dotyczącą byłej pracownicy Sąd zatwierdził i wydał klauzulę wykonalności. Wnioskodawca wypłacił pełną uzgodnioną kwotę odszkodowania bez potrącania i odprowadzenia podatku dochodowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Z przepisu art. 11 ust. 1 ww. ustawy wynika, że przychodami z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego,czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszoneza pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot "w szczególności" oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wskazane jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnychsą więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Takim przychodem jest również przedmiotowa kwota pieniężna, wynikająca z ugody sądowej.

W myśl art. 31 ww. ustawy osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjnenie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązanejako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób,które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Stosownie do art. 38 ust. 1 ww. ustawy płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji,o której mowa w ust. 1a.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:

Ustawodawca wyłączył z opodatkowania te odszkodowania, których wysokość lub zasady wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw, z wyjątkiem wymienionych w lit. a-g tego przepisu, tj. między innymi odszkodowań wypłacanych na podstawie zawartych ugód i umów innych niż ugody sądowe.

Z kolei, w myśl art. 21 ust. 1 pkt 3b cytowanej wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania lub zadośćuczynienia, otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań:

Jeżeli wysokość lub zasady ustalania odszkodowania nie wynikają wprost z odrębnych ustaw lub aktów wykonawczych wydanych na podstawie tych odrębnych ustaw, a podstawą ich otrzymania jest wyrok lub ugoda sądowa, wówczas odszkodowanie takie korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych, z wyjątkiem odszkodowań wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 3b lit. a i b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy zaznaczyć, że zwolnieniem określonym w art. 21 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy objęte są tylko odszkodowania (zadośćuczynienia), których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw. Powyżej przywołane przepisy wskazują, że zwolnienie nie obejmuje wszystkich odszkodowań, a tylko te, których wysokość lub zasady ustalania zostały określone wprost w stosownych przepisach prawa, z wyjątkiem enumeratywnie wymienionych kategorii odszkodowań.

Zwolnieniu podlegają także inne odszkodowania otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej, z wyjątkami wskazanymi w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 3b lit. a-b). Na mocy tegoż przepisu wolne od podatku są inne odszkodowania niż te, których wysokość lub zasady ustalania wynikają z przepisów prawa, otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej, z wyjątkami wymienionymi powyżej. Podstawowym warunkiem zwolnienia świadczenia od opodatkowania na podstawie przytoczonego przepisu jest jego odszkodowawczy charakter.

Ww. przepis zwalnia od podatku jedynie takie odszkodowania (rekompensaty),które nie stanowią ekonomicznego przysporzenia ponad stan majątkowy będący w posiadaniu podatnika przed ich wypłatą. Odszkodowanie jest szczególnym rodzajem świadczenia polegającego na naprawieniu szkody, czyli uszczerbku, jakiego doznaje poszkodowanywe wszystkiego rodzaju dobrach przez prawo chronionych. Chodzi zarówno o uszczerbek majątkowy jak i niemajątkowy. W praktyce szkoda może obejmować stratę polegającana ubytku w majątku - wskutek doznania tej straty poszkodowany staje się uboższy niż był dotychczas lub może dotyczyć utraconych korzyści, jakich poszkodowany mógłby się spodziewać, gdyby mu szkody nie wyrządzono - wówczas poszkodowany nie staje się bogatszy, jakkolwiek mógł liczyć na wzbogacenie się.

Na podstawie ww. przepisu (art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) opodatkowaniu podatkiem dochodowym - jako wyłączone ze zwolnienia - podlega odszkodowanie otrzymane (na podstawie wyroku lub ugody sądowej) z tytułu utraconych korzyści, które podatnik mógł otrzymać gdyby mu szkody nie wyrządzono. Opodatkowanie to wynika stąd, że gdyby podatnik osiągnął spodziewane korzyści, to korzyści te podlegałyby opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Kwestie zasad i podstawy do wypłaty odszkodowania z tytułu nieuzasadnionego wypowiedzenia umowy o pracę reguluje ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.).

Stosownie do postanowień art. 45 § 1 ustawy - Kodeks pracy, w razie ustalenia,że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony jest nieuzasadnionelub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, sąd pracy - stosownie do żądania pracownika - orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu - o przywróceniu pracownika do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowaniu.W myśl art. 45 § 2 ustawy - Kodeks pracy, sąd pracy może nie uwzględnić żądania pracownika uznania wypowiedzenia za bezskuteczne lub przywrócenia do pracy, jeżeli ustali,że uwzględnienie takiego żądania jest niemożliwe lub niecelowe; w takim przypadku sąd pracy orzeka o odszkodowaniu. Odszkodowanie, o którym mowa w art. 45 ustawy - Kodeks pracy, przysługuje w wysokości wynagrodzenia za okres od 2 tygodni do 3 miesięcy, nie niższej jednak od wynagrodzenia za okres wypowiedzenia (art. 47¹ ustawy - Kodeks pracy).

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego i uzupełnienia wynika,że Wnioskodawca rozwiązał umowę o pracę z pracownicą z winy pracownika z dniem26 sierpnia 2012 r. Powodem zwolnienia był fakt, że pracownica przebywająca do dnia26 sierpnia 2012 r. na urlopie macierzyńskim nie poinformowała we właściwym czasie pracodawcy o dalszych planach (urlop wypoczynkowy, urlop wychowawczy), ani nie stawiła się w pracy po zakończeniu urlopu macierzyńskiego. Pracownica zakwestionowała sposób rozwiązania umowy o pracę i ilość dni do obliczenia ekwiwalentu za niewykorzystany urlop wypoczynkowy i złożyła pozew do Sądu. Postanowieniem z dnia 17 grudnia 2012 r. Sąd skierował strony do mediacji. W dniu 24 czerwca 2013 r. Strony zawarły ugodę i postanowiły zmienić sposób rozwiązania stosunku pracy (w miejsce rozwiązania stosunku pracy z winy pracownika ustalić, że stosunek pracy został rozwiązany za porozumieniem stron z przyczyn niedotyczących pracownika), poprawić ilość dni urlopu niewykorzystanych przez pracownicę. Strony ustaliły również, że Wnioskodawca wypłaci pracownicy kwotę 7.500,00 zł tytułem odszkodowania na czas poszukiwania nowej pracy, która zostanie zapłacona w ciągu 7 dniod dnia uprawomocnienia się postanowienia o umorzeniu postępowania. Kwotata ma wyczerpać wszelkie roszczenia pracownicy związane ze stosunkiem pracyz Wnioskodawcą. W dniu 2 sierpnia 2013 r. Sąd Rejonowy po zapoznaniu się z ugodą mediacyjną z dnia 24 czerwca 2013 r. postanowił umorzyć postępowanie i zatwierdziłją przez nadanie klauzuli wykonalności.

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi kwestia, czy w związku z odszkodowaniem wypłaconym byłej pracownicy, Wnioskodawca jako płatnik zwolniony jest z obowiązku potrącania i odprowadzania podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 183¹⁴ § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296 z późn. zm.), jeżeli zawarto ugodę przed mediatorem, sąd,o którym mowa w art. 183^13, na wniosek strony niezwłocznie przeprowadza postępowanieco do zatwierdzenia ugody zawartej przed mediatorem.

Jeżeli ugoda podlega wykonaniu, w drodze egzekucji, sąd zatwierdza ją przez nadaniejej klauzuli wykonalności; w przeciwnym przypadku sąd zatwierdza ugodę postanowieniemna posiedzeniu niejawnym (art. 183¹⁴ § 2).

W myśl art. 183¹⁵ § 1 ugoda zwarta przed mediatorem, po jej zatwierdzeniu przez sąd, ma moc prawną ugody zawartej przed sądem. Ugoda zawarta przed mediatorem, którą zatwierdzono przez nadanie jej klauzuli wykonalności, jest tytułem wykonawczym.

Wnioskodawca wskazał, że w wyniku ugody zawartej w dniu 24 czerwca 2013 r. zmieniono sposób rozwiązania stosunku pracy (w miejsce rozwiązania stosunku pracy z winy pracownika ustalono, że stosunek pracy został rozwiązany za porozumieniem stron z przyczyn niedotyczących pracownika).

W związku z powyższym należy zauważyć, że przepisy Kodeksu pracy nie przewidują wypłaty odszkodowania w sytuacji rozwiązania umowy za porozumieniem stron. Konsekwencją tego jest brak możliwości sprecyzowania na gruncie powołanych wyżej przepisów Kodeksu pracy ustalenia wysokości odszkodowania.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że kwota wypłacona pracownicy, wynikającaz ustaleń zawartych miedzy stronami ugody, ma wyczerpać wszelkie roszczenia pracownicy związane ze stosunkiem pracy z Wnioskodawcą. Kwota ta ma zatem zrekompensować pracownicy utracone przez nią, w wyniku rozwiązania umowy o pracę, spodziewane korzyściw postaci wynagrodzenia za pracę. W związku z tym należy uznać, że określone w ugodzie świadczenie przyznane byłej pracownicy nie jest odszkodowaniem wynikającym z przepisów odrębnych ustaw, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zastosowanie do tej części świadczenia mógłby mieć przepis art. 21 ust. 1 pkt 3b tej ustawy, jednakże zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3b lit. b ww. ustawy, zwolnienie nie ma zastosowania do odszkodowań dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkodynie wyrządzono.

W związku z powyższym należy uznać, że wypłacona kwota nie stanowi odszkodowania, którego wysokość lub zasady ustalania wynikają z przepisów odrębnych ustaw, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie znajdzie również zastosowania do wypłaconej kwoty przepis art. 21 ust. 1 pkt 3b. Zatem wypłacona na rzecz byłej pracownicy kwota nie korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wynikająca z ugody kwota świadczenia winna być zakwalifikowana do przychodu ze stosunku pracy, bowiem wypłata tegoż świadczenia miała swe źródło w uprzednio łączącym pracownicę z Wnioskodawcą stosunkiem pracy. Gdyby tego stosunku nie było - pracownica nie miałaby podstaw do złożenia pozwu przeciwko Wnioskodawcy do Sądu Rejonowego. Tym samym wypłacone świadczenie na podstawie postanowienia sądu i ugody mediacyjnej, zawartejz byłą pracownicą, zleconej i zatwierdzonej przez sąd, stanowi dla byłej pracownicy przychódze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu. Zatem, Wnioskodawca dokonujący wypłaty tego rodzaju przychodów jako płatnik jest obowiązany do poboru zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych i przekazania jej na rachunek właściwego urzędu skarbowego.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniuna piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.