IPPB4/415-728/13-4/JK4

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 31 października 2013 r. (data wpływu 6 listopada 2013 r.) uzupełnione pismem z dnia 23 stycznia 2014 r. (data nadania 23 stycznia 2014 r., data wpływu 27 stycznia 2014 r.) na wezwanie Nr IPPB4/415-728/13-2/JK4 z dnia 13 stycznia 2014 r. (data nadania 14 stycznia 2014 r., data odbioru 16 stycznia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z wypłatą wynagrodzeń biegłym i tłumaczom - jest prawidłowe.

W dniu 6 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z wypłatą wynagrodzeń biegłym i tłumaczom.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 13 stycznia 2014 r. Nr IPPB4/415-728/13-2/JK4 (data nadania 14 stycznia 2014 r., data doręczenia 16 stycznia 2014 r.) tut. organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez dokonanie stosownej opłaty od wniosku na rachunek bankowy Izby Skarbowej w Warszawie i doręczenie kserokopii dowodu uiszczenia opłaty, dostarczenie oryginału pełnomocnictwa lub urzędowo poświadczonego odpisu pełnomocnictwa, z którego wynika prawo Pana Michała Klimaszewskiego do reprezentacji i odbioru korespondencji dotyczącej wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego Wnioskodawcy oraz doprecyzowanie stanu faktycznego.

Pismem z dnia 23 stycznia 2014 r. (data nadania 23 stycznia 2014 r., data wpływu 27 stycznia 2014 r.) Wnioskodawca uzupełnił ww. braki w terminie.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

W toku prowadzonych przed Sądem spraw zdarzają się sytuacje procesowe, w których zachodzi potrzeba powołania przez Sąd biegłego lub tłumacza. Wynagrodzenie z tytułu wykonanych przez biegłych i tłumaczy zadań jest wypłacane przez Sąd.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wyjaśnił, że w przedstawionym wniosku stan faktyczny dotyczy wynagrodzeń przyznawanych biegłym i tłumaczom w związku z czynnościami wykonanymi przez nich w ramach określonego postępowania sadowego, przy czym czynności te dokonywane są na zlecenie sądu. Wynagrodzenie wypłacane jest na podstawie złożonego rachunku lub faktury.

Wynagrodzenie dla ww. podmiotów wypłacane i kształtowane jest na podstawie:

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku, gdy biegły/tłumacz wykonuje na co dzień pozarolniczą działalność gospodarczą obejmującą swym przedmiotem czynności odpowiadające przedmiotowo czynnościom wykonanym na zlecenie sądu, jego przychód z tego tytułu powinien być zakwalifikowany jako przychód z tej działalności gospodarczej (biegły lub tłumacz składa rachunek lub fakturę VAT) i z uwagi na to po stronie Sądu nie zaktualizuje się obowiązek poboru zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych czy też niezależenie od faktu prowadzenia przez biegłego/tłumacza działalności gospodarczej od wynagrodzenia wypłaconemu biegłemu/tłumaczowi Wnioskodawca jest zobowiązany obliczyć i pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od przychodu o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 13 ust. 6 u.p.d.o.f.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku gdy wystawiającym fakturę/rachunek z tytułu czynności dokonanych w postępowaniu sądowym na podstawie postanowienia o powołaniu w charakterze biegłego/tłumacza jest osoba prowadząca działalność gospodarczą w tym zakresie, przychód ten należy traktować jako przychód z działalności gospodarczej, a zatem po stronie Wnioskodawcy nie dochodzi do aktualizacji obowiązku poboru zaliczki od tego przychodu i jej wpłaty do właściwego urzędu skarbowego. Zdaniem Wnioskodawcy, obowiązek ten będzie aktualizował się jedynie w przypadku, gdy świadczona na rzecz sądu usługa nie mieści się przedmiotowo w ramach prowadzonej przez biegłego/tłumacza działalności gospodarczej lub gdy biegły/tłumacz w ogóle nie prowadzi działalności gospodarczej. Dla wykładni przepisów art. 13 pkt 6 u.p.d.o.f. w związku z art. 10 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.f. zdaniem Wnioskodawcy, bez znaczenia pozostaje fakt czy wykonywane przez biegłego/ tłumacza czynności są dokonywane na podstawie umowy cywilnoprawnej zawartej z podmiotem prywatnym, czy też są konsekwencją zobowiązania do ich wykonania w drodze postanowienia sądu. Zakres przedmiotowy dokonywanych czynności nie różni się bowiem niezależnie od źródła stosunku prawnego łączącego strony. O kwalifikacji danego rodzaju przychodów do określonego źródła nie może decydować okoliczność, na rzecz jakich podmiotów podatnik świadczy swoje usługi, lecz okoliczności istotne dla kwalifikacji danego rodzaju działalności jako pozarolniczej działalności gospodarczej - powtarzalność, ciągłość, zarobkowy charakter, spełnienie określonych wymogów formalnych (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 1 czerwca 2001 r., sygn. akt III SA/Wa 4304/06). Należy przy tym mieć na względzie, że o ile Sąd zleca wykonanie określonych czynności, to Sąd nie może władczo rozstrzygnąć o treści tłumaczenia czy o ustaleniach i wnioskach opinii, choć nie jest nimi związany. Ustawodawca posługując się w art. 13 ust. 6 u.p.d.o.f. zwrotem w szczególności nie przesądza jednoznacznie, że każdy dochód biegłego powinien podlegać kwalifikowaniu jako przychód o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.f. Trudno racjonalnie uargumentować dlaczego osoba sporządzająca np. operat szacunkowy wartości nieruchomości w ramach działalności gospodarczej miałaby podlegać innym zasadom podatkowym w sytuacji gdy sporządza taki sam operat w charakterze biegłego na zlecenie sądu. Ponadto, wykonywanie czynności biegłego polega na wykonywaniu opinii, ekspertyz itp. na zlecenie sądu. Zlecenie należy do umów starannego działania. Zdaniem Wnioskodawcy, nie są uprawnione twierdzenia organu, że biegły nie wykonuje działalności gospodarczej. Należy bowiem zwrócić uwagę, że biegły jest profesjonalistą, to znaczy wykonywanie z nakazu sądu zlecenia może być powierzone osobie wpisanej na listę biegłych sądowych, a zatem osobie, która chce i jest w stanie wykonywać profesjonalnie zlecane im czynności. Zlecenia często nie mają charakteru jednorazowego. Te usługi wykonuje w kolejnych postępowaniach sądowych. Nie ma bowiem przymusu bycia biegłym, tę funkcję pełni on dobrowolnie. Jest rzeczą oczywistą, że dana osoba podejmuje się zlecenia w celu uzyskania świadczenia wzajemnego, jakim będzie wynagrodzenie. Działalność biegłego jest opatrzona ryzykiem. Wysokość wynagrodzenia zależy bowiem od rezultatów jego pracy. Sąd nakazujący wykonanie zlecenia przyznaje mu wynagrodzenie w drodze postanowienia, jednak w pewnych okolicznościach zgodnie z § 11 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości o kosztach przeprowadzania dowodu z opinii biegłych (opiniowanie wadliwe lub z opóźnieniem) sąd może wynagrodzenie ograniczyć. Podsumowując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w przypadku biegłego/tłumacza, który wykonał na zlecenie sądu czynności mieszczące się w przedmiocie działalności gospodarczej tej osoby, po stronie Wnioskodawcy nie zaktualizuje się obowiązek obliczenia i poboru zaliczki, natomiast obowiązek ten zaktualizuje się jedynie w sytuacji, gdy świadczona na rzecz sądu usługa nie mieści się przedmiotowo w ramach prowadzonej przez biegłego/tłumacza działalności gospodarczej lub gdy biegły/tłumacz w ogóle nie prowadzi działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na podstawie przepisu art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów zwolnionych na podstawie art. 21, 52, 52a i 52c wymienionej ustawy oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 ww. ustawy, źródłami przychodów są m.in.:

* pkt 2 - działalność wykonywana osobiście,

* pkt 3 - pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Zatem nie są przychodami z działalności gospodarczej takie przychody, które zostały zaliczone przez ustawodawcę do pozostałych źródeł przychodów znajdujących się w katalogu źródeł przychodów (art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ww. ustawy), tj. m.in. do przychodów z działalności wykonywanej osobiście.

Ustawodawca wyraźnie bowiem rozróżnił w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródła przychodu m.in. z działalności wykonywanej osobiście oraz z pozarolniczej działalności gospodarczej; dokonany podział ma charakter rozłączny.

Zgodnie z art. 13 pkt 6 ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody osób którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów o których mowa w pkt 9.

Zakwalifikowanie przychodów do działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 6 ww. ustawy powoduje, że na sądach, prokuraturach, czy też organach władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, jako płatnikach dokonujących wypłat z powyższego tytułu ciąży obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej ze środków podatnika przez płatnika, o którym mowa w ust. 1 (art. 41 ust. 1a ww. ustawy).

Na podstawie art. 42 ust. 1 powoływanej ustawy, płatnik ma (w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaliczkę pobrano) obowiązek przekazania pobranej zaliczki na rachunek urzędu skarbowego właściwego według siedziby płatnika. W terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, płatnik ma obowiązek przesłać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, właściwemu ze względu na miejsce zamieszkania podatnika, imienne informacje o wysokości dochodu na formularzu PIT-11 (art. 42 ust. 2 cyt. ustawy).

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca wypłaca wynagrodzenia przyznawane biegłym i tłumaczom w związku z czynnościami wykonanymi przez nich w ramach określonego postępowania sadowego, przy czym czynności te dokonywane są na zlecenie sądu. Wynagrodzenie wypłacane jest na podstawie złożonego rachunku lub faktury.

W przypadku czynności wykonywanych przez biegłych sądowych zastosowanie ma rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 kwietnia 2013 r. w sprawie w sprawie określenia stawek wynagrodzenia biegłych, taryf zryczałtowanych oraz sposobu dokumentowania wydatków niezbędnych dla wydania opinii w postępowaniu cywilnym (Dz. U. z 2013 r. poz. 518) oraz rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 kwietnia 2013 r. w sprawie w sprawie określenia stawek wynagrodzenia biegłych, taryf zryczałtowanych oraz sposobu dokumentowania wydatków niezbędnych dla wydania opinii w postępowaniu karnym (Dz. U. z 2013 r. poz. 508).

Rozporządzenia te określają stawki wynagrodzenia stawki wynagrodzenia biegłych powołanych przez sąd za wykonaną pracę, taryfy zryczałtowane dla poszczególnych kategorii biegłych ze względu na dziedzinę, w której są oni specjalistami oraz sposób dokumentowania wydatków niezbędnych dla wydania opinii.

W odniesieniu do tłumacza, warunki i tryb nabywania oraz utraty prawa wykonywania zawodu tłumacza przysięgłego, a także zasady wykonywania tego zawodu regulują przepisy ustawy z dnia 25 listopada 2004 r. o zawodzie tłumacza przysięgłego (Dz. U. z 2004 r. Nr 273, poz. 2702 z późn. zm.).

Stosownie do art. 15 ww. ustawy, tłumacz przysięgły nie może odmówić wykonania tłumaczenia w postępowaniu prowadzonym na podstawie ustawy, na żądanie sądu, prokuratora, Policji oraz organów administracji publicznej, chyba, że zachodzą szczególnie ważne przyczyny uzasadniające odmowę.

Z przepisu art. 16 ust. 2 ustawy o zawodzie tłumacza przysięgłego wynika, że Minister Sprawiedliwości w drodze rozporządzenia określa stawki wynagrodzenia za czynności tłumacza przysięgłego wykonane na żądanie podmiotów, o których mowa w art. 15, przy uwzględnieniu stopnia trudności i zakresu tłumaczenia.

Kwestie związane z wynagrodzeniem tłumacza przysięgłego w związku z wykonywaniem czynności na żądanie ww. podmiotów reguluje rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie wynagrodzenia za czynności tłumacza przysięgłego (Dz. U. z 2005 r. Nr 15, poz. 131 z późn. zm.).

Przechodząc na grunt ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazać należy, że kwalifikacja do źródła przychodów w podatku dochodowym od osób fizycznych wynagrodzeń przyznawanych biegłym i tłumaczom w związku z czynnościami wykonywanymi przez nich w ramach określonego postępowania sądowego na zlecenie sądu, jest zależna od formy prawnej wykonywania przez nich zawodu biegłego sądowego czy tłumacza przysięgłego.

W związku z powyższym, jeżeli biegły sądowy czy tłumacz przysięgły działalność zawodową wykonuje w formie organizacyjnej, w ramach której osiąga dochody kwalifikowane do źródła przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obejmującą swym przedmiotem czynności odpowiadające przedmiotowo czynnościom wykonywanym na zlecenie sądu, wówczas wynagrodzenie z tytułu wykonywania czynności w ramach określonego postępowania sądowego na zlecenie sądu, należy zaliczyć do przychodów z tego źródła.

Jeżeli natomiast biegły sądowy czy tłumacz przysięgły wykonuje swoją działalność zawodową w innej formie, np. w ramach stosunku pracy, wówczas jego wynagrodzenie z tytułu wykonywania czynności w ramach określonego postępowania sądowego należy kwalifikować do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W tym przypadku na Sądzie spoczywają obowiązki płatnika, określone w art. 41 ust. 1 oraz w art. 42 ust. 1 i 2 ww. ustawy.

Uznać zatem należy, że w sytuacji wynagrodzenia z tytułu zadań wykonywanych przez biegłych sądowych czy tłumaczy przysięgłych na zlecenie sądu, którzy prowadzą działalność gospodarczą, obejmującą swym przedmiotem czynności odpowiadające przedmiotowo czynnościom wykonywanym na zlecenie sądu, w ramach której osiągają dochody kwalifikowane do źródła przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, przychód ten należy kwalifikować do przychodów z tego źródła. Zatem Wnioskodawca nie jest zobowiązany do pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od wynagrodzenia wypłaconego na rzecz biegłego sądowego czy tłumacza przysięgłego.

Jednocześnie należy zauważyć, że w pytaniu oraz własnym stanowisku zawartym we wniosku, Wnioskodawca błędnie wskazał na przepis art. 13 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Takiego przepisu ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje. Mając zatem na względzie przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz stanowisko Wnioskodawcy uznano, że mamy do czynienia z oczywistą omyłką. Przyjęto zatem, że zastosowanie to dotyczy art. 13 pkt 6 ww. ustawy.

Odnosząc się do powołanych we wniosku wyroków sądowych, należy stwierdzić, że rozstrzygnięcia te zapadły w indywidualnej sprawie i nie są wiążące dla organu wydającego interpretację. Orzeczenia sądów administracyjnych nie stanowią wiążącej wykładni ani źródła prawa powszechnie obowiązującego, tym samym nie stanowią podstawy wydania interpretacji indywidualnej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.