IPPB4/415-71/14-5/JK4

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wnioskuz dnia 14 stycznia 2014 r. (data wpływu do tut. organu 31 stycznia 2014 r.) uzupełnione pismemz dnia 15 kwietnia 2014 r. (data nadania 15 kwietnia 2014 r., data wpływu 17 kwietnia 2014 r.)na wezwanie z dnia 2 kwietnia 2014 r. Nr IPPB4/415-71/14-2/JK4 (data nadania3 kwietnia 2014 r., data odbioru 9 kwietnia 2014 r.) oraz pismem z dnia 18 kwietnia 2014 r. (data nadania 18 kwietnia 2014 r., data wpływu 22 kwietnia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego - jest prawidłowe.

W dniu 31 stycznia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego.

uwagi na braki formalne, pismem z dnia 2 kwietnia 2014 r. Nr IPPB4/415-71/14-2/JK4 (data nadania 3 kwietnia 2014 r., data odbioru 9 kwietnia 2014 r.) tut. organwezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia przedmiotowego wniosku poprzez doprecyzowanie zdarzenia przyszłego oraz przeformułowanie pytania, które winno być przyporządkowane do zaistniałego stanu faktycznego i dotyczyć indywidualnej sprawy Wnioskodawcy w nawiązaniu do przepisów prawa podatkowego, będących przedmiotem interpretacji indywidualnej.

Pismem z dnia 15 kwietnia 2014 r. (data nadania 15 kwietnia 2014 r., data wpływu17 kwietnia 2014 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

We wniosku oraz uzupełnieniach przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca, obywatel Polski podjął w 2013 r. zatrudnienie w Zjednoczonych Emiratach Arabskich (ZEA) na podstawie umowy o pracę (kontrakt menedżerski, bezterminowy). Wnioskodawca został zatrudniony na podstawie umowy na czas nieokreślony ze spółką ZEA od dnia 1 lipca 2013 r. (nadal), tj. powyżej 183 dni w 2013 r. Faktyczny wyjazddo Zjednoczonych Emiratów Arabskich na stałe nastąpił w listopadzie 2012 r. - od tego czasu pobyt stały Wnioskodawcy był w ZEA (od dnia 1 stycznia 2013 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. pobyt i zatrudnienie Wnioskodawcy w ZEA). W związku z zatrudnieniem w ZEA Wnioskodawca będzie zobowiązany do opłacania tam wszystkich należnych podatków i składek zgodnie z prawem ZEA. Z uwagi na charakter pracy konieczne będzie przebywanie przez podatnika w ZEA w okresie przekraczającym 183 dni w każdym roku podatkowym. W lutym 2013 r. Wnioskodawca uzyskał (na wniosek pracodawcy z ZEA) stosowną wizę pobytową umożliwiającą podjęcie w ZEA legalnego zatrudnienia i na tej podstawie mógł legalnie zameldować się w ZEA i wynająć mieszkanie (lub skorzystać z benefitu w postaci mieszkania służbowego postawionego do dyspozycji przez pracodawcę - spółkę z ZEA). Wnioskodawca uzyskał wizę rezydencką w ZEA. Ponadto, w dniu 15 kwietnia 2014 r. Ministerstwo Finansów Zjednoczonych Emiratów Arabskich powołując się na dwustronną umowę z Rządem Rzeczypospolitej Polskiej w oparciu o Konwencję Modelową OECD potwierdziło stosownym certyfikatem (Tax Residence Certificate), że od 2013 r. Wnioskodawca, posiadacz wizy rezydenckiej jest rezydentem podatkowym w Zjednoczonych Emiratach Arabskich. Wyjazddo Zjednoczonych Emiratów Arabskich związany jest z zamiarem stałego tam pobytu Wnioskodawcy i Jego rodziny. Od dnia 1 lipca 2013 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. (184 dni) miejscem pracy Wnioskodawcy był Dubai, United Arab Emirates, na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony ze spółką Zjednoczonych Emiratów Arabskich (zamieszkanie i praca wykonywana wyłącznie w Dubaju). Dla celów realizacji w ZEA obowiązków zawodowych Wnioskodawca zawarł tam umowę najmu apartamentu (104 m²) wraz z miejscem garażowym oraz zakupił i zarejestrował według tamtejszego prawa samochód osobowy. W związkuz powyższym nastąpiła zmiana miejsca zamieszkania Wnioskodawcy, który przebywał w 2013 r. w ZEA powyżej 183 dni. W 2013 r. Wnioskodawca zawarł związek małżeński, a Jego żona zamieszkała wspólnie z nim z ZEA i również podjęła tam pracę, co jednoznacznie przesądziło o przeniesieniu ośrodka interesów życiowych i gospodarczych z Polski do ZEA,zarówno w wymiarze zawodowym, jak i osobistym. Data zawarcia związku małżeńskiego - 18 maja 2013 r. Akt ślubu z dnia 21 marca 2013 r. (warunek konieczny uzyskania wizy pobytowej dla żony). Małżonka Wnioskodawcy mieszka z Nim na stałe w ZEA. Małżonka zrezygnowała z pracy w Polsce (zatrudnienie na czas nieokreślony w koncernie międzynarodowym, stanowisko kierownicze, samochód służbowy). Od lipca 2013 r. małżonka Wnioskodawcy posiada stałą wizę pobytową, wcześniejszy Jej pobyt był na podstawie przedłużanych wiz turystycznych. Od grudnia 2013 r. (nadal) małżonka Wnioskodawcy zatrudniona jest na podstawie kontraktu w ZEA.

Do czasu wyjazdu do ZEA w 2013 r. Wnioskodawca pracował w spółce polskiej. Miejscem pracy Wnioskodawcy w 2013 r. (od dnia 1 stycznia 2013 r. do dnia 30 czerwca 2013 r.) był Dubai, United Arab Emirates (faktyczny wyjazd w listopadzie 2012 r.), Wnioskodawca zatrudniony był w spółce polskiej na podstawie delegacji służbowej, a praca wykonywana była w Dubaju. Zatrudnienie Wnioskodawcy w ZEA nastąpiło w spółce podmiotowo odrębnej (i niezależnej) od spółki w której pracuje w Polsce, chociaż obie spółki w ZEA i w Polsce (spółki - córki) należą do tego samego właściciela (bank międzynarodowy - spółka matka). Koszty wynagrodzenia za czas pracy w Polsce ponosiła wyłącznie spółka z Polski, a koszty wynagrodzenia w ZEA ponosi wyłącznie spółka z ZEA. Wynagrodzenie w ZEA jest wypłacane przez pracodawcę, który nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Państwie,oraz wynagrodzenia nie są ponoszone przez zakład lub stałą placówkę który pracodawca posiada w drugim Państwie (w rozumieniu art. 5 umowy o unikaniu wzajemnego opodatkowania między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Zjednoczonych Emiratów Arabskich).

Miejscem zamieszkania Wnioskodawcy w 2013 r. i 2014 r. od dnia 1 stycznia 2013 r.do dnia 31 grudnia 2013 r. oraz od dnia 1 stycznia 2014 r. do dnia 31 grudnia 2014 r. był Dubai, United Arab Emirates.

W Polsce Wnioskodawca jest właścicielem lokalu mieszkalnego (mieszkanie własnościoweo powierzchni 48 m²), przepisanym w 2007 r. na Wnioskodawcę przez jego rodziców.W mieszkaniu jest zameldowany Wnioskodawca (od 1996 r.) i jego żona (od 2013 r.) oraz rodzice (od 1996 r.) i małoletni brat (od 1997 r.). Wnioskodawca użyczył na podstawie umowy ustnej nieodpłatnie mieszkanie swoim rodzicom i bratu, którzy ponoszą na tej podstawie wszystkie opłaty związane z utrzymaniem i eksploatacją mieszkania (czynsz, opłaty za media, fundusz remontowy). Wnioskodawca jest też współwłaścicielem w 1/10 samochodu osobowego Skoda Octavia 1,6 z 2008 r. użytkowanego przez Jego ojca, który ponosi koszty jego eksploatacji i ubezpieczenia.

W 2013 r. Wnioskodawca był do dnia 30 czerwca 2013 r. - tj. do czasu przeniesienia interesów życiowych i gospodarczych do ZEA - rezydentem podatkowym w Polsce (chociaż już od 2012 r. świadczył pracę w ZEA).

W 2013 r. Wnioskodawca był od dnia 1 lipca 2013 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. (184 dni) rezydentem w Zjednoczonych Emiratach Arabskich (powyżej 183 dni).

W roku 2014 Wnioskodawca będzie uzyskiwał dochody z tytułu wynagrodzenia za pracę wyłącznie na terytorium ZEA.

W 2014 r. od dnia 1 stycznia 2014 r. do dnia 31 grudnia 2014 r. (i w następnych latach) Wnioskodawca będzie rezydentem podatkowym wyłącznie w Zjednoczonych Emiratach Arabskich (w administracji podatkowej ZEA zostały złożone za pośrednictwem pracodawcy stosowne dokumenty celem wystawienia certyfikatu rezydencji, co z uwagi na przepisy miejscowe powinno nastąpić w IV-V. 2014 r.).

W 2014 r. centrum interesów życiowych Wnioskodawcy znajduje się i będzie znajdowało się w Zjednoczonych Emiratach Arabskich. W Zjednoczonych Emiratach Arabskich Wnioskodawca i Jego żona pracują i mieszkają na stałe. W Polsce mieszkają rodzice Wnioskodawcy i młodszy brat.

W 2014 r. ośrodek interesów gospodarczych Wnioskodawcy mieści się w Zjednoczonych Emiratach Arabskich. Miejsce położenia źródeł dochodu Wnioskodawcy i Jego żony na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony znajduje się wyłącznie w ZEA: małżonka Wnioskodawcy jest inżynierem budownictwa, zatrudniona jest w koncernie międzynarodowym w ZEA, posiada samochód służbowy; wynajem apartamentu 104 m² wraz z miejscem garażowym, zakup i rejestracja w ZEA markowego samochodu adekwatnego do funkcji zajmowanej w firmie, zakup polis ubezpieczeniowych, wpływ wynagrodzeń na tamtejsze konta bankowe.

Od listopada 2012 r. do chwili obecnej, poza krótkimi kilkudniowymi wizytami w Polsce, Wnioskodawca przebywa na stałe w Zjednoczonych Emiratach Arabskich.

Wnioskodawca nie posiadał i nie posiada obywatelstwa Zjednoczonych Emiratów Arabskich.

Obywatelstwo w Zjednoczonych Emiratach Arabskich przysługuje jedynie osobom narodzonym w ZEA pochodzenia arabskiego i posiada je ok. 20% ludności, ok. 80% ludności stanowią cudzoziemcy ze 160 państw bez możliwości uzyskania obywatelstwa bez względu na to, jak długo przebywają i pracują w ZEA. Posiadanie obywatelstwa nie warunkuje w żaden sposób kwestii rezydencji podatkowej. Bez względu na obywatelstwo osoby zatrudnione w ZEA podlegają przepisom podatkowym prawa miejscowego.

Dokonując rocznego rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych za 2013 r. Wnioskodawca będzie miał do rozliczenia dochody z pracy uzyskane w Polsce - za okresnie przekraczający 183 dni w roku podatkowym - ust. 2a umowy, oraz w ZEA, gdzie będzie przebywał powyżej 183 dni w roku podatkowym. Dochody uzyskane przez Wnioskodawcę w Polsce - do czasu wyjazdu do ZEA - tj. wynagrodzenie za część 2013 r. były wypłacane i rozliczane w formie zaliczek na p.d.o.f. przez dotychczasowego pracodawcę, tj. spółkę polską (w ramach nieograniczonego obowiązku podatkowego) w Polsce.

Dochody uzyskane w ZEA, gdzie Wnioskodawca będzie przebywał powyżej 183 dni w roku podatkowym 2013, (tak samo w 2014 r.) są wypłacane przez spółkę z ZEA i zostaną rozliczone zgodnie z prawem miejscowym w ramach nieograniczonego obowiązku podatkowego w ZEA.

Po analizie treści wniosku z dnia 14 stycznia 2014 r., jego uzupełnienia z dnia 15 kwietnia 2014 r. (data wpływu 17 kwietnia 2014 r.) oraz pisma z dnia 18 kwietnia 2014 (data wpływu 22 kwietnia 2014 r.), mając na względzie zakres kompetencji przyznanej tut. organowi i treść przepisu art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa przyjęto, że intencją Wnioskodawcy było uzyskanie odpowiedzi na pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy, dochody winien rozliczyć:

* rozliczenie podatku za 2013 r.:

za 2013 r. Wnioskodawca do czasu wyjazdu do ZEA osiągał dochód wyłącznie w Polscei w zeznaniu rocznym za 2013 r. Wnioskodawca rozliczy - w Polsce - tylko dochody uzyskane w Polsce za okres od dnia 1 stycznia 2013 r. do dnia 30 czerwca 2013 r. według stawki właściwej dla osiągniętego wyłącznie w Polsce dochodu - bez uwzględnienia do wyliczenia stawki dochodu uzyskanego po wyjeździe do ZEA, który z uwagi na przeniesienie w trakcie 2013 r. ośrodka interesów życiowych i gospodarczych do ZEA, zgodnie z art. 15 umowy Polska zwolni od opodatkowania

* rozliczenie podatku za 2014 r.:

za 2014 r. (w przypadku braku jakichkolwiek dochodów uzyskanych w Polsce), z uwagina przeniesienie w trakcie 2013 r. ośrodka interesów życiowych i gospodarczych do ZEA Wnioskodawca zostanie objęty nieograniczonym obowiązkiem podatkowym według zasad obowiązujących w ZEA - i w Polsce nie będzie składał zeznania rocznego PIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Definicja miejsca zamieszkania dla celów podatku dochodowego w Polsce określona została w art. 3 ust. 1a ustawy. Zgodnie ze wskazaną definicją, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski uważa się osobę fizyczną, która:

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 2b ww. ustawy za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

Jednocześnie, zgodnie z art. 4a ustawy, powyższe przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska.

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem "lub", co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkaniana terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika "lub" w sformułowaniu "centrum interesów osobistych lub gospodarczych" dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Przez "centrum interesów osobistych" należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne,tzn. ognisko domowe, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji/klubów, uprawianie hobby itp. Z kolei "centrum interesów gospodarczych" to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Uznanie osoby fizycznej za osobę mająca miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy, nie przesądza o uznaniu tej osoby, za osobę podlegającą w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a, 2b ustawy stosuje się bowiem z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Ocena czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W przedmiotowej sprawie będą miały zastosowanie przepisy Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Zjednoczonych Emiratów Arabskich w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzonej w Abu Zabi dnia 31 stycznia 1993 r. (Dz. U. z 1994 r. Nr 81, poz. 373).

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ww. umowy, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na miejsce zamieszkania, jej miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze.

Na podstawie art. 4 ust. 3 ww. umowy, jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 osoba fizyczna może być uznana za mającą miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status będzie określony według następujących zasad:

Definicja "osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie" odnosi się zatem bezpośrednio do określenia "miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przy tym wskazać należy, że według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodniez Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby miećto mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwoma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny i powołane przepisy prawa podatkowego, należy zauważyć, że do dnia 30 czerwca 2013 r., dochody, tj. wynagrodzenie za część 2013 r., uzyskane przez Wnioskodawcę w Polsce - do czasu wyjazdu do ZEA, były wypłacane i rozliczane w formie zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych przez dotychczasowego pracodawcę, tj. spółkę polską (w ramach nieograniczonego obowiązku podatkowego) w Polsce, a Wnioskodawca wykonywał w tym okresie pracę w Dubaju na zasadzie oddelegowania, zatem Wnioskodawca nie zerwał więzów gospodarczych z polskim pracodawcą, pozostawał wciąż związany z nim umową o pracę. Ponadto, do dnia 30 czerwca 2013 r., tj. do czasu przeniesienia ośrodka interesów życiowych i gospodarczychdo ZEA, Wnioskodawca był rezydentem podatkowym w Polsce. W związku z powyższym, Wnioskodawca spełnia warunek, określony w art. 3 ust. 1a pkt 1 ustawy, pozwalający uznać, że w okresie oddelegowania do pracy w Zjednoczonych Emiratach Arabskich, tj. od dnia1 stycznia 2013 r. do dnia 30 czerwca 2013 r. Wnioskodawca posiadał miejsce zamieszkaniaw Polsce w związku z posiadaniem centrum interesów życiowych i gospodarczych w tym kraju, a zatem podlegał w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. podlegał obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów z uwzględnieniem umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Natomiast od dnia 1 lipca 2013 r. do dnia 31 grudnia 2014 r., biorąc pod uwagę fakt, że ze Zjednoczonymi Emiratami Arabskimi łączą/będą łączyć Wnioskodawcę ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze oraz uwzględniając zapisy Umowy zawartej między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Zjednoczonych Emiratów Arabskich w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, stwierdzić należy, że od dnia 1 lipca 2013 r., czyli od momentu rozpoczęcia pracy w spółce w ZEA oraz przeniesienia ośrodka interesów życiowych, Wnioskodawca w tym okresie posiada/będzie posiadał miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w ZEA. W tym państwie będzie pozostawał z zamiarem stałego pobytu, mieszka/będzie mieszkał razem ze swoją małżonką na stałe i wykonuje/będzie wykonywał pracę zarobkową, a dochody uzyskane w ZEA są/będą wypłacane przez spółkę z ZEA i zostaną rozliczone zgodnie z prawem miejscowym w ramach nieograniczonego obowiązku podatkowego w ZEA. Ponadto, Wnioskodawca przebywał w 2013 r. w ZEA powyżej 183 dni. Od 2013 r. Wnioskodawca jest rezydentem podatkowym w Zjednoczonych Emiratach Arabskich. W ZEA Wnioskodawca wynajmuje apartament wraz z miejscem garażowym, zakupił samochód oraz polisy ubezpieczeniowe. Wynagrodzenia wpływają na tamtejsze konta bankowe.

Od listopada 2012 r. do chwili obecnej, poza krótkimi kilkudniowymi wizytami w Polsce, Wnioskodawca przebywa na stałe w Zjednoczonych Emiratach Arabskich. Zatem, zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dnia 1 lipca 2013 r. do dnia 31 grudnia 2014 r. (o ile zmianie nie ulegnie stan faktyczny i prawny), Wnioskodawca podlega/będzie podlegał w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. podlega/będzie podlegał obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Ze stanu faktycznego wynika, że do dnia 30 czerwca 2013 r. - w okresie posiadania miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce - Wnioskodawca uzyskał dochód z tytułu pracy wykonywanej w Zjednoczonych Emiratach Arabskich.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 umowy między Polską a ZEA, z uwzględnieniem art. 19, 20 i 21 płace, uposażenia i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to osiągane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Jednakże stosownie do art. 15 ust. 2 umowy, bez względu na postanowienia ust. 1, wynagrodzenia, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w pierwszym Państwie, jeżeli zostaną spełnione następujące warunki:

W świetle powyższych przepisów, należy stwierdzić, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. umowy, wynagrodzenie osoby mającej miejsce zamieszkania w Polsce podlega opodatkowaniu tylko w Polsce, chyba że praca wykonywana jest na terytorium Zjednoczonych Emiratów Arabskich. W takim przypadku dochód ten może być opodatkowany zarówno w Zjednoczonych Emiratach Arabskich, jak i w państwie rezydencji, czyli w Polsce.

Natomiast art. 15 ust. 2 umowy określa wyjątek od powyższej zasady, zgodnie z którym wynagrodzenie podlega opodatkowaniu wyłącznie w państwie rezydencji, czyli w Polsce, o ile łącznie zostaną spełnione określone w tym artykule warunki. Niespełnienie któregokolwiek z tych warunków powoduje, że wynagrodzenie podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 15 ust. 1 Konwencji, czyli w państwie, w którym praca jest wykonywana (w Zjednoczonych Emiratach Arabskich) oraz w państwie miejsca zamieszkania podatnika (w Polsce).

Jak wynika z informacji zawartych w stanie faktycznym, Wnioskodawca w okresie od dnia1 stycznia 2013 r. do dnia 30 czerwca 2013 r. przebywał na terytorium Zjednoczonych Emiratów Arabskich mniej niż 183 dni, za ten okres wynagrodzenie wypłacała i ponosiła spółka mająca siedzibę w Polsce.

W związku z powyższym, w wyniku spełnienia łącznie wszystkich warunków wymienionychw art. 15 ust. 2 pkt a)-c) umowy, dochód z pracy Wnioskodawcy w 2013 r., w okresie od dnia 1 stycznia 2013 r. do dnia 30 czerwca 2013 r. podlega opodatkowaniu wyłącznie w Polsce.

Natomiast jak wynika ze stanu faktycznego w okresie od dnia 1 lipca 2013 r. do dnia31 grudnia 2013 r. i w 2014 r. - w okresie posiadania miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w Zjednoczonych Emiratach Arabskich - Wnioskodawca uzyskuje/będzie uzyskiwał wyłącznie dochody na terenie Zjednoczonych Emiratów Arabskich.

Wobec powyższego, wynagrodzenie osiągnięte w okresie do dnia 30 czerwca 2013 r.na podstawie umowy o pracę w spółce polskiej Wnioskodawca zobowiązany jest wykazaćw zeznaniu rocznym za 2013 r. wraz z ewentualnie innymi dochodami uzyskanymi w roku podatkowym podlegającymi łączeniu z danym źródłem przychodu.

Natomiast Wnioskodawca nie ma obowiązku rozliczania w Polsce dochodów uzyskanychz tytułu umowy o pracę w spółce w Zjednoczonych Emiratach Arabskich oraz składania zeznania podatkowego za okres od dnia 1 lipca 2013 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. i za 2014 r., tj. od momentu posiadania miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w ZEA i podlegania w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie - 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.