IPPB4/415-657/12-4/JK2 - Określenie skutków podatkowych zniesienia współwłasności.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 8 sierpnia 2012 r. (data wpływu 8 sierpnia 2012 r.) oraz piśmie z dnia 19 października 2012 r. (data wpływu 19 października 2012 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie z dnia 10 października 2012 r. Nr IPPB4/415-657/12-2/JK2 (data nadania 10 października 2012 r., data doręczenia 15 października 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zniesienia współwłasności - jest prawidłowe.

W dniu 8 sierpnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zniesienia współwłasności.

Z uwagi na braki formalne, pismem Nr IPPB4/415-657/12-2/JK2 z dnia 10 października 2012 r. (data nadania 10 października 2012 r., data doręczenia 15 października 2012 r.), tut. Organ wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia przedmiotowego wniosku poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego oraz przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego w odniesieniu do zadanego pytania.

Pismem z dnia 19 października 2012 r. (data wpływu 19 października 2012 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 29 września 2008 r. Wnioskodawczyni wraz z Jerzym Z. (nie będący ze sobą w związku małżeńskim) nabyli w udziałach po 50% nieruchomość składającą się z lokalu mieszkalnego położonego w W. o powierzchni 93,66 m^2, pomieszczenia gospodarczego (piwnica) o powierzchni 22,13 m² oraz garażu o powierzchni 14,5 m^2. Cena z aktu notarialnego wynosiła 915.000,00 PLN. Przy czym powyższy zakup został w całości sfinansowany z kredytu hipotecznego udzielonego solidarnie Wnioskodawczyni i Jerzemu Z. na okres lat 30, kwota kredytu wynosiła 965.000,00 PLN. Nadwyżka kredytu nad wartością zakupu mieszkania została przeznaczona na remont wyposażenia mieszkania.

W dniu 19 lipca 2012 r. w formie aktu notarialnego nastąpiło nieodpłatne przeniesienie udziałów Wnioskodawczyni na rzecz Jerzego Z. (zniesienie współwłasności) w wyniku czego jedynym właścicielem wyżej wymienionej nieruchomości został Jerzy Z. Wartość rynkowa zbywanych nieodpłatnie udziałów (50%) zgodnie z operatem szacunkowym sporządzonym przez niezależnego rzeczoznawcę majątkowego wynosi 458.451,50 PLN. Zgodnie z aneksem do umowy kredytowej zawartym w dniu 22 czerwca 2012 r. całość zobowiązań z tytułu zaciągniętego wspólnie kredytu zostaje przeniesiona na Jerzego Z., wysokość kredytu na dzień zniesienia współwłasności wynosi 398.731,34 CHF. Zniesieniu współwłasności nie towarzyszyły spłaty i dopłaty. Przeniesienie przedmiotowego udziału w lokalu mieszkalnym na drugiego właściciela nastąpiło w zamian za przejęcie zobowiązania kredytowego obciążającego przedmiotową nieruchomość. Wnioskodawczyni podkreśliła, że znosząc swój udział we współwłasności nie otrzymała z tego tytułu jakiegokolwiek przychodu. Wnioskodawczyni nadmieniła, że nigdy nie była zameldowana w wyżej wymienionej nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy, prawidłowym jest stwierdzenie, iż w opisywanych we wniosku okolicznościach, po stronie Wnioskodawczyni, dokonującej zniesienia przedmiotowego udziału w lokalu mieszkalnym na drugiego współwłaściciela, w zamian za przejęcie przez niego zobowiązania kredytowego obciążającego przedmiotową nieruchomość, nie powstanie zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. kwota podatku do zapłaty.

Zdaniem Wnioskodawczyni, odpowiadając na tak postawione pytanie, na gruncie przedstawionego przez Nią stanu faktycznego sprawy, Wnioskodawczyni jest zdania, że nie powstanie po Jej stronie zobowiązanie podatkowe, innymi słowy z tytułu przeniesienia przedmiotowego udziału w lokalu mieszkalnym na drugiego współwłaściciela, w zamian za przejęcie przez niego zobowiązania kredytowego obciążającego przedmiotową nieruchomość nie będzie zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

Uzasadniając powyższe stanowisko Wnioskodawczyni przytoczyła treść art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), zgodnie z którym źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Odnosząc powyższe regulacje do okoliczności przedmiotowej sprawy, w opinii Wnioskodawczyni, pomimo, iż z tytułu zniesienia współwłasności po jej stronie nie pojawiają się jakiekolwiek materialne przysporzenie w postaci środków pieniężnych, z uwagi na brak spłaty czy dopłaty, to za formę odpłatności przyjmuje się uwolnienie, bądź zdjęcie z Wnioskodawczyni obciążenia, jakie na niej ciążyło z tytułu zaciągniętego przy nabyciu nieruchomości kredytu hipotecznego, i przeniesienie go w całości na wcześniejszego współwłaściciela, który w wyniku zniesienia współwłasności i przeniesienia udziałów Wnioskodawczyni, stanie się jedynym właścicielem nieruchomości, stając się przy tym jednocześnie jedynym dłużnikiem wobec Banku (kredytodawcy), który udzielił kredytu na jej zakup.

Według Wnioskodawczyni, źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ww. ustawy, będzie zbycie posiadanego udziału w nieruchomości, a swoistą odpłatnością, postrzeganą w kategoriach korzyści, jakie pojawią się po stronie Wnioskodawczyni z tytułu zniesienia współwłasności będzie, przeniesienie zobowiązania kredytowego na jedynego właściciela. Wnioskodawczyni dodaje, iż okres 5 letni, o którym mowa w przepisie, nie znajduje zastosowania.

Z kolei, w myśl art. 19 ust. 1 ww. ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio. Wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia (art. 19 ust. 3).

Ustawodawca w art. 19 ust. 1 i ust. 2 ustawy, precyzuje, jakie wartości należy rozumieć pod pojęciem przychodu, jaki powstaje w sytuacji, dla której zastosowanie znajduje art. 10 ust. 1 pkt 8, czyli takiej jaka ma miejsce w przedmiotowej sprawie. I tak, przychodem jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. W niniejszych okolicznościach, umowa zniesienia współwłasności przenosząca udziały Wnioskodawczyni w nieruchomości na dotychczasowego współwłaściciela, nie zawiera ceny, o której mówi przywołana regulacja. Stąd też, zdaniem Wnioskodawczyni, należy wesprzeć się na treści art. 19 ust. 3 ustawy, gdzie ustawodawca odsyła wprost do wartości rynkowej, w tym przypadku zbywanego w drodze zniesienia udziału we współwłasności i sytuacji gdyby cena określona w umowie bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiegała od wartości rynkowej, co w opinii Wnioskodawczyni powinno znaleźć także zastosowanie w sytuacji, gdy ta cena nie jest w ogóle określona. Jak już wspomniano w opisie stanu faktycznego zawartym w złożonym wniosku, abstrahując już od wartości wyrażonych w danych liczbowych, wartość znoszonego udziału w nieruchomości została określona w operacie szacunkowym sporządzonym przez niezależnego rzeczoznawcę majątkowego, i to ona zdaniem Wnioskodawczyni, najpełniej odzwierciedla wartość rynkową przedmiotowego udziału w nieruchomości, pozostając w zgodzie z dyspozycją art. 19 ust. 1 w zw. ust. 3 cyt. ustawy, i to ona powinna być uwzględniona przy określaniu przychodu w opisywanej sytuacji. Kolejno, zdaniem Wnioskodawczyni, tak określony przychód, polega pomniejszeniu o stosowne, wymienione w ustawie koszty.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Natomiast stosownie do ust. 2 art. 30e, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Zgodnie z art. 22 ust. 6c, koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększonych o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania. Ustawodawca rozróżnił zatem dwa rodzaje kosztów, koszty odpłatnego zbycia oraz koszty uzyskania przychodów.

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 19 ust. 1 ustawy, nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszt odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez zbywającego, które są konieczne, aby transakcja mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Można do takich kosztów zaliczyć np.: koszty wyceny sprzedawanej nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje dla biura nieruchomości, wydatki związane ze sporządzeniem przez notariusza umowy cywilnoprawnej, koszty i opłaty sądowe, o ile były ponoszone przez zbywcę. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo - skutkowy.

W świetle definicji zaprezentowanych powyżej Wnioskodawczyni nie poniosła kosztów w związku ze zniesieniem udziału w nieruchomości, stąd też przychód określony jako wartość znoszonego udziału (zgodnie z operatem rzeczoznawcy majątkowego), nie zostanie pomniejszony o koszty odpłatnego zbycia.

Natomiast zdaniem Wnioskodawczyni, do kosztów uzyskania przychodu, o które będzie mogła pomniejszyć przychód ze zniesienia współwłasności w przedmiotowej nieruchomości zaliczyć należy kwotę stanowiącą połowę wartości kosztów nabycia nieruchomości oraz połowę udokumentowanych fakturą VAT nakładów na nieruchomość. W opinii Wnioskodawczyni ma ona prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu 50% ceny za jaką wspólnie z byłym partnerem nabyli nieruchomość, gdyż taka kwota przypadać będzie na jej udział. Na takiej samej zasadzie Wnioskodawczyni traktuje jako koszt nabycia na wydatki na notariusza, jakie wspólnie z byłym partnerem poniosła przy nabyciu tej nieruchomości oraz nakłady na nieruchomość.

Reasumując, z tytułu przeniesienia przedmiotowego udziału w lokalu mieszkalnym na drugiego współwłaściciela, w zamian za przejęcie przez niego zobowiązania kredytowego obciążającego przedmiotową nieruchomość Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych, z uwagi na fakt, iż wymienione we wniosku koszty uzyskania przychodu (art. 22 ust. 6c ustawy), w opisanej sytuacji przewyższają przychód, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy, wyrażony jako wartość rynkowa znoszonych udziałów (50%) - oszacowany przez niezależnego rzeczoznawcę majątkowego, wobec czego powstaje strata.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a - c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W świetle powyższego, każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy stanowi źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie, tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Cytowane w powyższym przepisie "odpłatne zbycie" oznacza przeniesienie prawa własności lub innych praw majątkowych w zamian za korzyść majątkową. Należy zauważyć, iż aby dana czynność miała charakter odpłatnej nie musi jej towarzyszyć świadczenie pieniężne i przepływ gotówkowy może również oznaczać uzyskanie świadczenia wzajemnego w postaci zapłaty w naturze (otrzymanie w zamian innych rzeczy lub praw), działania, zaniechania lub znoszenia. Termin odpłatne zbycie obejmuje szerszy zakres umów. W myśl art. 155 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły. Określenie "zbycie" odnosi się zatem do wszystkich przypadków przeniesienia własności, bez względu na to, czy nabycie tego prawa następuje pod tytułem odpłatnym czy darmym.

Stosownie do art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) współwłasność jest instytucją prawa cywilnego polegającą na tym, iż własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. Zgodnie z art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego, współwłasność jest albo własnością w częściach ułamkowych albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy działu IV Księgi drugiej Kodeksu cywilnego - art. 196 § 2 tej ustawy Zgodnie z art. 210 i nast. Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli w każdym czasie może domagać się zniesienia współwłasności.

Mając zatem na uwadze powyższe, iż w przedstawionym stanie faktycznym, Wnioskodawczyni decydując się na zniesienie współwłasności, w wyniku którego swój udział w lokalu mieszkalnym wynoszący 50% zbyła na rzecz drugiego współwłaściciela w zamian za co drugi współwłaściciel przejął na siebie obowiązek spłaty kredytu, należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni dokonała odpłatnego zbycia swojego udziału i ta czynność prawna dla Wnioskodawczyni stanowi w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 źródło przychodu podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Z uwagi na fakt, iż nabycie przez Wnioskodawczynię 50% udziału w lokalu mieszkalnym miało miejsce w 2008 r., zatem dokonując oceny skutków podatkowych odpłatnego zbycia udziału w lokalu mieszkalnym należy stosować przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r.

Ustawą z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1588 z późn. zm.) zmieniono m.in. zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy zmieniającej do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) do dnia 31 grudnia 2006 r., stosuje się zasady określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2007 r. Oznacza to zarazem, że nowe zasady opodatkowania mają zastosowanie wyłącznie do dochodów uzyskanych ze zbycia nieruchomości i praw nabytych po 1 stycznia 2007 r.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316 z późn. zm.) do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) w okresie od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2008 r., stosuje się zasady określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r., od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Podstawą obliczenia podatku zgodnie z art. 30e ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ww. ustawy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej.

Wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia (art. 19 ust. 3 ww. ustawy).

Natomiast stosownie do treści art. 19 ust. 4 ww. ustawy, jeżeli wartość wyrażona w cenie określonej w umowie odpłatnego zbycia, znacznie odbiega od wartości rynkowej nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej wezwie strony do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. W razie nieudzielania odpowiedzi, niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej określi wartość z uwzględnieniem opinii biegłego lub biegłych. Jeżeli wartość ustalona w ten sposób odbiega co najmniej o 33% od wartości wyrażonej w cenie, koszty opinii biegłego lub biegłych ponosi zbywający.

W świetle powołanych wyżej przepisów w przedmiotowej sprawie, przychodem z tytułu zniesienia współwłasności będzie wartość wynikająca z umowy pomiędzy współwłaścicielami - nie niższa jednak od wartości rynkowej 50% lokalu mieszkalnego na dzień zniesienia współwłasności.

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Do wydatków takich można zaliczyć przykładowo koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości, wydatki związane ze sporządzeniem przez notariusza umowy cywilnoprawnej, koszty i opłaty sądowe, koszt uzyskania wypisu z ksiąg wieczystych itp. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo - skutkowy.

Natomiast za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, uważa się udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania (art. 22 ust. 6c ww. ustawy).

Z treści art. 22 ust. 6e ww. ustawy wynika, iż wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Opodatkowaniu 19% podatkiem podlegać będzie zatem dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem a kosztami uzyskania przychodu, o których mowa w art. 22 ust. 6c. Przy czym przychodem będzie cena określona w umowie odpłatnego zbycia nieruchomości, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia zgodnie z art. 19 ww. ustawy.

Natomiast koszt uzyskania przychodu, o którym mowa w art. 22 ust. 6c ustawy co do zasady określa umowa notarialna sprzedaży, na podstawie której podatnik staje się właścicielem nieruchomości. Kosztem nabycia bez wątpienia będzie zatem cena jaką Wnioskodawczyni zapłaciła zbywcy za udział w nieruchomości będącej przedmiotem zniesienia współwłasności. Do kosztów uzyskania przychodu można również zaliczyć koszty notarialne oraz udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość nieruchomości.

Uwzględniając powyższe oraz odnosząc się do postawionego we wniosku pytania stwierdzić należy, że Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego w sytuacji, gdy poniesione koszty uzyskania z tytułu zbycia ww. udziału, stanowiącego źródło przychodu, przewyższają przychód uzyskany z jego odpłatnego zbycia, gdyż oznacza to, że dochód w ogóle nie wystąpił. Warunkiem jest jednak, aby cena odpłatnego zbycia udziału w lokalu mieszkalnym nie odbiegała od jego wartości rynkowej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.