IPPB4/415-616/10-2/MP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 22 lipca 2010 r. (data wpływu 2 sierpnia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia od opodatkowania odszkodowania wypłaconego na podstawie wyroku sądowego w związku z naruszeniem praw do artystycznych wykonań - jest prawidłowe.

W dniu 2 sierpnia 2010 r. złożył Pan wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia od opodatkowania odszkodowania wypłaconego na podstawie wyroku sądowego w związku z naruszeniem praw do artystycznych wykonań.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W związku z naruszeniem praw do artystycznych wykonań, poprzez bezumowną eksploatację przez "N" Sp. z o.o. z siedzibą w W., artystycznych wykonań Pani A. G., której Wnioskodawca jest spadkobiercą (wraz z synem), na podstawie art. 79 ust. 1 w związku z art. 101 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.), Wnioskodawca wystąpił do Sądu Okręgowego o zasądzenie na Jego rzecz łącznej kwoty 1.375.845,00 zł, wraz z odsetkami.

Dochodzona przez Niego wysokość odszkodowania stanowiła trzykrotność stosownego wynagrodzenia w chwili jej dochodzenia. Żądanie trzykrotności zasadne było w związku z faktem, że naruszenie było zawinione i znajdowało (oraz w dalszym ciągu znajduje) oparcie w przepisie prawa tj. w art. 79 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zgodnie z powyższym artykułem uprawniony, którego autorskie prawa majątkowe zostały naruszone, może m.in. żądać od osoby, która w sposób zawiniony naruszyła te prawa, trzykrotności stosownego wynagrodzenia w chwili jego dochodzenia. Podczas procesu, pozwane "N" Sp. z o.o. z siedzibą w W., uznały powództwo do kwoty 37.131,74 zł.

Wyrokiem z dnia 19 czerwca 2007 r. Sąd Okręgowy w W., Wydział Cywilny zasądził od pozwanego na rzecz Wnioskodawcy oraz na rzecz Jego syna kwotę po 687.922,50 zł dla każdego z nich (łącznie 1.375.845,00 zł.), wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 18 października 2006 r. do dnia zapłaty oraz kwotę 7.500 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Wnioskodawca poinformował, iż w dniu 18 lutego 2010 r. złożył wraz z synem do Komornika Sądowego, wniosek o wszczęcie postępowania egzekucyjnego przeciwko dłużnikowi - "N." Sp. z o.o. z siedzibą w W. W toku prowadzonego postępowania egzekucyjnego Komornik wyegzekwował od dłużnika łączną kwotę 613.199,20 zł, którą to przekazał (kwota była przelewana sukcesywnie) na rachunek bankowy Wnioskodawcy i Jego syna.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z otrzymaniem przez Wnioskodawcę oraz przez Jego syna kwoty 613.199,20 zł, wyegzekwowanej przez Komornika w toku postępowania egzekucyjnego, tytułem odszkodowania zasądzonego przez Sąd Okręgowy wyrokiem z dnia 19 czerwca 2007 r., w związku z naruszeniem praw do artystycznych wykonań, poprzez bezumowną eksploatację artystycznych wykonań. Wnioskodawca zobowiązany jest wraz z synem do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych, a jeżeli tak to kiedy i w jakiej wysokości.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, od podatku dochodowego wolne są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw. W opinii Wnioskodawcy, wyjątki od powyższej zasady nie dotyczą przedmiotowego stanu faktycznego, gdyż dotyczą, zgodnie z ww. przepisem: odszkodowań lub zadośćuczynień określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę, odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników, odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym, odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji, odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c, odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe. Zgodnie z orzecznictwem, art. 21 ust. 1 pkt 3 ma zastosowanie również do odszkodowań otrzymanych, w związku z wydanym orzeczeniem sądowym. Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 czerwca 2004 r. (sygn. akt FSK 196/04), zgodnie z którym: "za odszkodowania wypłacone na podstawie przepisów prawa uznać należy odszkodowania, których źródłem jest przepis prawa niezależnie od tego, czy bezpośrednim tytułem okaże się decyzja organu państwa, wyrok sądu, czy też umowa".

Wnioskodawca wskazał, iż wysokość i zasady ustalania przedmiotowego odszkodowania wynikają wprost z przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zgodnie z art. 79 ust. 1 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym w dniu wydania wyroku), twórca może żądać od osoby, która naruszyła jego autorskie prawa majątkowe, w przypadku, gdy naruszenie jest zawinione, potrójnej wysokości stosownego wynagrodzenia w chwili jego dochodzenia.

W niniejszej sprawie otrzymana przez Wnioskodawcę oraz przez Jego syna kwota 613.199,20 zł, to kwota jaka została wyegzekwowana przez Komornika, z kwoty należnego odszkodowania, zasądzonego przez Sąd Okręgowy w W. wyrokiem z dnia 19 czerwca 2007 r. w związku z bezumowną eksploatacją artystycznych wykonań. Zasądzone odszkodowanie stanowi trzykrotność stosownego wynagrodzenia w chwili jej dochodzenia, a więc zostało wyliczone wprost w oparciu o przepisy ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Według Wnioskodawcy, zasądzenie trzykrotności zasadne było w związku z faktem, że naruszenie było w niniejszej sprawie zawinione i znajdowało (oraz w dalszym ciągu znajduje) oparcie w przepisie prawa, tj. w art. 79 ust. 1 powyższej ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy, uwzględniając zatem treść art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz przedstawiony powyżej stan faktyczny, należy przyjąć, iż w związku z otrzymaniem kwoty 613.199,20 zł, która to stanowi część wyegzekwowanego przez Komornika odszkodowania, zasądzonego na podstawie art. 79 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.) przez Sąd Okręgowy w W. wyrokiem z dnia 19 czerwca 2007 r., w związku z bezumowną eksploatacją artystycznych wykonań, Wnioskodawca wraz z synem zwolniony jestem od podatku dochodowego od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jednakże, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:

Należy jednak zaznaczyć, że zwolnieniem określonym w art. 21 ust. 1 pkt 3 objęte są tylko odszkodowania, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw. Oznacza to, że zwolnienie nie obejmuje wszystkich odszkodowań, a tylko te, których wysokość lub zasady ustalania zostały określone wprost w stosownych przepisach prawa.

W myśl art. 79 ust. 1 pkt 3 lit. b ustawy z dnia z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.) uprawniony, którego autorskie prawa majątkowe zostały naruszone, może żądać od osoby, która naruszyła te prawa naprawienia wyrządzonej szkody poprzez zapłatę sumy pieniężnej w wysokości odpowiadającej dwukrotności, a w przypadku gdy naruszenie jest zawinione - trzykrotności stosownego wynagrodzenia, które w chwili jego dochodzenia byłoby należne tytułem udzielenia przez uprawnionego zgody na korzystanie z utworu.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 pkt 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej autorskie prawa majątkowe mogą przejść na inne osoby w drodze dziedziczenia lub na podstawie umowy.

W świetle powyższego roszczenia wymienione w art. 79 ww. ustawy przysługują twórcy lub pierwotnemu podmiotowi autorskich praw majątkowych, albo ich następcom prawnym.

Odnosząc powyższe na grunt przedmiotowej sprawy należy wskazać, iż Wnioskodawcy, który jest spadkobiercą autorskich praw majątkowych, jako osobie uprawnionej w myśl art. 41 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, przysługuje roszczenie w związku z naruszeniem praw do artystycznych wykonań.

Należy uznać, iż przedmiotowe odszkodowanie przysługujące Wnioskodawcy w związku z naruszeniem praw do artystycznych wykonań jest odszkodowaniem zasądzonym na mocy wyroku sądowego, a podstawą jego zasądzenia jest art. 79 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Oznacza to, iż Wnioskodawcy przyznano odszkodowanie, którego zasady ustalania i wysokość wynikają wprost z przepisów odrębnej ustawy, tj. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych i równocześnie odszkodowanie to nie zostało wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. a-g) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. A zatem odszkodowanie to podlega zwolnieniu od podatku dochodowego na mocy art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc pod uwagę stan faktyczny opisany we wniosku oraz przywołane przepisy prawa stwierdzić należy, iż odszkodowanie zasądzone wyrokiem sądu, w związku z naruszeniem praw do artystycznych wykonań, poprzez bezumowną eksploatację artystycznych wykonań, wypłacone Wnioskodawcy zgodnie z art. 79 ust. 1 pkt 3 lit. b ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, jako nie wymienione w katalogu odszkodowań wyłączonych ze zwolnienia, o których mowa w powołanym art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. a-g) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, korzysta ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem dochodowym.

Z uwagi na to, że wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej stosowania przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych został złożony przez Wnioskodawcę - jednego ze spadkobierców artystycznych wykonań, zaznacza się, iż interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla drugiego ze spadkobierców - syna Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul.1-ego Maja 10, 09-402 Płock.