IPPB4/415-604/10-3/SP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 26 kwietnia 2010 r. (data wpływu do BKIP w Płocku 28 lipca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego w Polsce w 2009 r. - jest prawidłowe.

W dniu 4 maja 2010 r. do Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach złożyła Pani wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w Pani indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego w Polsce w 2009 r.

Następnie pismem z dnia 12 lipca 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsko-Białej wystosował do Pani wezwanie w celu doprecyzowania stanu faktycznego i wyjaśnienia miejsca zamieszkania.

W uzupełnieniu na powyższe pismem z dnia 17 lipca 2010 r. (data wpływu do BKIP w Bielsku-Białej 22 lipca 2010 r.) wniosła Pani brakujące informacje o sugestie wskazane w wezwaniu.

Po czym pismem z dnia 27 lipca 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej - działając na podstawie art. 170 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) stosownie do § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) oraz pkt 4 załącznika Nr 4 do zarządzenia Ministra Finansów Nr 13 z dnia 20 czerwca 2006 r. w sprawie organizacji urzędów i izb skarbowych oraz nadania im statutów (Dz. Urz. MF Nr 7, poz. 55 z późn. zm.) przekazał Pani wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zasad opodatkowania polskiej emerytury wraz z wezwaniem z dnia 12 lipca 2010 r. oraz uzupełnieniem wniosku z dnia 17 lipca 2010 r. (data wpływu do BKIP w Bielsku-Białej - 22 lipca 2010 r.) - celem załatwienia według właściwości.

Jednocześnie poinformowano, iż opłata od ww. wniosku wpłynęła na konto bankowe Izby Skarbowej w Katowicach w dniu 29 kwietnia 2010 r.

W dniu 28 lipca 2010 r. do Izby Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku wpłynęły kopie powyższych dokumentów, natomiast oryginały - wpłynęły w dniu 30 lipca 2010 r.

Wyjaśnić bowiem należy, że zgodnie ze znowelizowanym art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, z dniem 1 lipca 2007 r. organem właściwym do dokonywania interpretacji przepisów prawa podatkowego został Minister Finansów.

Natomiast, stosownie do art. 14b § 6 Ordynacji podatkowej Minister Finansów upoważnił - w drodze ww. rozporządzenia - dyrektorów czterech izb skarbowych do wydawania interpretacji indywidualnych w jego imieniu i w ustalonym zakresie, określając jednocześnie właściwość rzeczową i miejscową upoważnionych organów.

W Pani przypadku, właściwym miejscowo organem podatkowym do wydania pisemnej interpretacji od dnia 1 lipca 2007 r. jest - w związku z § 8 ww. rozporządzenia - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W roku 2009 Wnioskodawczyni uzyskała dochód z emerytury ZUS w Polsce oraz drugą emeryturę ze Stanów Zjednoczonych Ameryki (USA). Z emerytury krajowej ZUS potrącał Wnioskodawczyni zaliczkę na podatek. Z emerytury amerykańskiej nikt nie pobierał zaliczek na podatek ani w Polsce ani w USA. Wnioskodawczyni posiada obywatelstwo amerykańskie i polskie. Od dnia 10 czerwca 2009 r. do 22 grudnia 2009 r. przebywała w USA 195 dni.

W USA Wnioskodawczyni ma narzeczonego, z którym zna się około dwudziestu lat. W USA posiada rodzinę. Są to bracia i siostry cioteczne, tj. 5 osób oraz ich żony, mężowie i ich dzieci. Mieszkają oni przykładowo w stanie Michigan. Wnioskodawczyni posiada mnóstwo przyjaciół i przyjaciółek w USA z racji trzydziestoletniego pobytu i pracy w USA. Tam ma chrześniaka, którym się opiekuje.

W USA Wnioskodawczyni posiada trzy rachunki bankowe czynne, w dwóch amerykańskich bankach oraz stałą dożywotnią polisę ubezpieczeniową. Wnioskodawczyni emocjonalnie jest związana wyłącznie z USA, posiada obywatelstwo amerykańskie. Język angielski jest Jej pierwszym językiem, po polsku nie bardzo umie mówić. W Polsce mieszka Jej matka, z którą rzadko się kontaktuje oraz siostra przyrodnia, z którą w ogóle nie utrzymuje kontaktów. W Polsce nie posiada żadnych dzieci. Posiada natomiast dwa domy, które zamierza sprzedać (rozmowy z kupującym są już bardzo zaawansowane). W Polsce Wnioskodawczyni nie posiada mieszkań. Ma założony rachunek bankowy w celu otrzymywania najniższej polskiej emerytury oraz miała w 2009 r. jeden rodzaj lokaty.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy ze względu na to, że ośrodek interesów życiowych Wnioskodawczyni znajduje się w USA, ma obywatelstwo amerykańskie oraz że w 2009 r. mieszkała tam ponad połowę roku to w Polsce podlega ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Zdaniem Wnioskodawczyni:

Wnioskodawczyni uważa, że za rok 2009 podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu ponieważ:

* ośrodek interesów życiowych ma w USA,

* posiada obywatelstwo amerykańskie,

* mieszkała ponad połowę roku 2009 w USA,

* większość swojego życia zawodowego spędziła w USA. I zamierza tam nadal mieszkać,

* posiada zaświadczenie z dnia 29 lipca 2009 r. z konsulatu generalnego RP w Chicago.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W świetle art. 3 ust. 1a. ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Natomiast stosownie do art. 3 ust. 2a ww. ustawy osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Definicja "osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie" odnosi się bezpośrednio do określenia "miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem "lub", co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika "lub" w sformułowaniu "centrum interesów osobistych lub gospodarczych" dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Przez "centrum interesów osobistych" należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji/klubów, uprawianie hobby itp. Z kolei "centrum interesów gospodarczych" to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Uznanie osoby fizycznej za osobę mająca miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy, nie przesądza o uznaniu tej osoby, za osobę podlegającą w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a, 2b ustawy stosuje się bowiem z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Ocena czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie umowa zawarta między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylania się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisana w Waszyngtonie dnia 8 października 1974 r. (Dz. U. z 1976 r. Nr 31, poz. 178).

Stosownie do art. 3 ust. 1 pkt 7 lit. b ww. umowy, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Polski" oznacza jakąkolwiek osobę (oprócz spółki lub innej jednostki organizacyjnej, traktowanej zgodnie z polskim prawem jako spółka) mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Polski dla celów jej opodatkowania, lecz w przypadku udziałowca spółki prawa cywilnego lub zarządcy majątku tylko w takim zakresie, w jakim dochód uzyskany przez taką osobę z tego tytułu podlega podatkowi polskiemu jako dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce.

Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 8 lit. b ww. umowy, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Stanów Zjednoczonych" oznacza jakąkolwiek osobę (oprócz spółki lub innej jednostki organizacyjnej, traktowanej zgodnie z prawem Stanów Zjednoczonych jako spółka) mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Stanów Zjednoczonych dla celów jej opodatkowania, lecz w przypadku udziałowca spółki prawa cywilnego lub zarządcy majątku tylko w takim zakresie, w jakim dochód uzyskany przez taką osobę z tego tytułu podlega podatkowi Stanów Zjednoczonych jako dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Stanach Zjednoczonych.

Zgodnie z art. 4 ww. umowy, jeżeli w znaczeniu artykułu 3, ustępu 1, punktów 7 i 8 niniejszej Umowy osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obydwu Umawiających się Państwach, to:

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego Wnioskodawczyni posiada obywatelstwo amerykańskie i polskie. Od dnia 10 czerwca 2009 r. do 22 grudnia 2009 r. przebywała w USA 195 dni.

W USA Wnioskodawczyni ma narzeczonego, z którym zna się około dwudziestu lat. W USA posiada rodzinę. Są to bracia i siostry cioteczne, tj. 5 osób oraz ich żony, mężowie, i ich dzieci. Wnioskodawczyni posiada mnóstwo przyjaciół i przyjaciółek w USA z racji trzydziestoletniego pobytu i pracy w USA. Tam ma chrześniaka, którym się opiekuje. W USA Wnioskodawczyni posiada trzy rachunki bankowe czynne, w dwóch amerykańskich bankach oraz stałą dożywotnią polisę ubezpieczeniową.

W roku 2009 Wnioskodawczyni uzyskała dochód z emerytury ZUS w Polsce oraz drugą emeryturę ze Stanów Zjednoczonych Ameryki (USA). Z emerytury krajowej ZUS potrącał Wnioskodawczyni zaliczkę na podatek. Z emerytury amerykańskiej nikt nie pobierał zaliczek na podatek ani w Polsce ani w USA.

Ponadto Wnioskodawczyni wskazała, iż emocjonalnie jest związana wyłącznie z USA, język angielski jest jej pierwszym językiem. Po polsku nie bardzo umie mówić. W Polsce mieszka matka, z którą rzadko się kontaktuje oraz siostra przyrodnia, z którą w ogóle nie utrzymuje kontaktów. Wnioskodawczyni w Polsce nie ma dzieci. Natomiast posiada tutaj dwa domy, które zamierza sprzedać (rozmowy z kupującym są już bardzo zaawansowane). W Polsce Wnioskodawczyni nie posiada mieszkań. Wnioskodawczyni ma założony w Polsce rachunek bankowy w celu otrzymywania najniższej polskiej emerytury oraz miała w 2009 r. jeden rodzaj lokaty.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy uznać, iż w 2009 r. Wnioskodawczyni posiadała miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Stanów Zjednoczonych Ameryki, gdyż jak sama stwierdziła tam znajduje się ośrodek interesów życiowych, natomiast w Polsce podlegała ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (tekst jedn.: podlegała opodatkowaniu jedynie od dochodów osiągniętych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej).

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.