IPPB4/415-578/10-4/JK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 30 czerwca 2010 r. (data wpływu 21 lipca 2010 r.) uzupełnione pismem z dnia 30 września 2010 r. (data nadania 30 września 2010 r., data wpływu 4 października 2010 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 24 września 2010 r. (data nadania 24 września 2010 r., data odbioru 28 września 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego - jest prawidłowe.

W dniu 21 lipca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 24 września 2010 r. tut. Organ wezwał Spółkę do uzupełnienia przedmiotowego wniosku poprzez dostarczenie dokumentu (oryginał lub urzędowo poświadczona kopia za zgodność z oryginałem) z którego wynika prawo do występowania w imieniu Spółki z wnioskiem o udzielenie interpretacji przepisów prawa podatkowego, tj. stosowne umocowanie dla osób, które przedmiotowy wniosek podpisały.

Pismem z dnia 30 września 2010 r. (data wpływu 4 października 2010 r.) Spółka uzupełniła przedmiotowy wniosek w terminie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Biuro Podróży zaoferowało kilkudniową wycieczkę w stosunku do której pracodawca zdecydował w oparciu o regulamin ZFŚS o dofinansowaniu pracowników ze środków tego Funduszu:

* część pracowników opłaciła bezpośrednio do Biura Podróży całą kwotę wartości wycieczki, a pracodawca w ramach dofinansowania zwrócił na podstawie przedłożonych dowodów opłaty, należną część pracownikom i dofinansowanie to zwolnił z opodatkowania do kwoty 380 złotych kwalifikując świadczenie jako pieniężne,

* za pozostałych uczestników - wycieczkę opłacił pracodawca, a pracownicy zwrócili pracodawcy koszty wycieczki ponad kwotę dofinansowania. Pracodawca dofinansowanie w tym przypadku również zwolnił z podatku dochodowego w granicy ustalonego limitu, kwalifikując je jako rzeczowe, niepieniężne.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wartość dofinansowania do wypoczynku np. wycieczek, wczasów, pobytów rekreacyjnych zakupionych za pośrednictwem pracodawcy korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego do kwoty 380 złotych zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o p.d.o.f.

Zdaniem Wnioskodawcy,

Znowelizowany w 2009 r. art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o p.d.o.f. wskazuje, że wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika, w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o ZFŚS, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych. Zwolnienie obejmuje świadczenia sfinansowane w całości ze środków ZFŚS lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 złotych. Ustawodawca zastrzegł, że świadczeniami rzeczowymi nie są: bony, talony i inne znaki uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi. Aby otrzymane przez pracownika świadczenie mogło skorzystać ze zwolnienia od podatku musi spełniać następujące kryteria:

* mieć charakter rzeczowy lub pieniężny,

* być związanym z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o ZFŚS,

* w całości sfinansowane ze środków ZFŚS lub funduszy związków zawodowych,

* łączna wartość otrzymanych przez pracownika ze wskazanych źródeł świadczeń rzeczowych i pieniężnych nie może przekroczyć 380 złotych.

Przywołany zapis ustawy o p.d.o.f. stanowi, że zarówno świadczenie pieniężne jak i niepieniężne otrzymane na dofinansowanie z ZFŚS do wypoczynku, jest zwolnione z opodatkowania do 380 złotych w roku podatkowych.

Pracodawca, jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych traktuje dofinansowanie dla pracowników ze środków ZFŚS tej samej wycieczki ustalając kryterium finansowania:

* ze środków pracownika - świadczenie pieniężne,

* ze środków pracodawcy - świadczenie rzeczowe, niepieniężne.

Zdaniem pracodawcy, pracownikom wyjeżdżającym na tę samą wycieczkę (wypoczynek), bez względu na formę jej zakupu - dofinansowanie powinno być zwolnione z opodatkowania do kwoty przysługującego limitu.

Zgodnie z przepisami Kodeksu Pracy pracodawca stosuje równe traktowanie w zatrudnieniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Na podstawie art. 11 ust. 1 cyt. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Biorąc powyższe pod uwagę do przychodów ze stosunku pracy zalicza się każde świadczenie, które pracownik otrzymał w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy z pracodawcą. Do przychodów ze stosunku pracy zalicza się więc zarówno otrzymane przez pracownika pieniądze, jak i wartość pieniężną świadczeń w naturze, świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Jednocześnie w myśl art. 21 ust. 1 pkt 67 ww. ustawy, wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych łącznie do wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Przy czym wartość świadczeń rzeczowych i świadczeń pieniężnych przyznanych pracownikowi podlega sumowaniu. W sytuacji jednak gdy wystąpi nadwyżka powyżej tej kwoty, wówczas tą różnicę należy zaliczyć do przychodu pracownika podlegającego opodatkowaniu, odprowadzić od niej zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz wykazać w informacji PIT-11 jako przychód ze stosunku pracy.

Powołany przepis dotyczy świadczeń otrzymywanych przez pracowników na podstawie ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335 z późn. zm.) związanych z wypoczynkiem.

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ww. ustawy przyznawanie ulgowych usług i świadczeń oraz wysokość dopłat z Funduszu uzależnia się od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej do korzystania z Funduszu.

Zasady i warunki korzystania z usług i świadczeń finansowanych z Funduszu oraz zasady przeznaczania środków Funduszu na poszczególne cele i rodzaje działalności socjalnej określa pracodawca w regulaminie ustalanym zgodnie z art. 27 ust. 1 albo z art. 30 ust. 5 ustawy o związkach zawodowych. Pracodawca, u którego nie działa zakładowa organizacja związkowa, uzgadnia regulamin z pracownikiem wybranym przez załogę do reprezentowania jej interesów (art. 8 ust. 2 ww. ustawy).

W myśl postanowień art. 2 pkt 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych działalność socjalną stanowią usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno - oświatowej, sportowo - rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielania pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, iż zwolniona od podatku na podstawie powołanego przepisu art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest wartość świadczeń otrzymywanych przez pracownika, jeżeli spełnione zostaną łącznie następujące przesłanki:

* świadczenia mają związek z finansowanie działalności socjalnej,

* świadczenie ma charakter świadczenia rzeczowego lub pieniężnego,

* jest w całości sfinansowane ze środków ZFŚS lub funduszy związków zawodowych,

* wysokość tych świadczeń nie przekracza w roku podatkowym kwoty 380 zł.

Z uwagi na to, iż ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określa definicji rzeczy ani świadczenia rzeczowego, należy odwołać się do znaczenia tych pojęć w języku potocznym lub definicji stosowanych w innych dziedzinach prawa. Zgodnie z art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) rzeczami są tylko przedmioty materialne.

Uwzględniając powyższe nie można uznać, iż dofinansowanie wartości wycieczki przez zakład pracy jest świadczeniem rzeczowym lub ekwiwalentem pieniężnym w zamian tych świadczeń. Wycieczka nie jest bowiem świadczeniem materialnym, tj. rzeczowym.

Jednakże nowe brzmienie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązującego od 1 stycznia 2009 r. odnosi się nie tylko do świadczeń rzeczowych, ale i pieniężnych. Ze zwolnienia (w granicach obowiązującego limitu oraz o ile spełnione są pozostałe przesłanki zawarte w przepisie) korzysta obecnie także świadczenie polegające na zakupie wycieczki lub jej dofinansowaniu sfinansowane z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Dofinansowanie do wycieczki jest świadczeniem pieniężnym i ma zastosowanie zwolnienie z art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Biuro Podróży zaoferowało kilkudniową wycieczkę w stosunku do której pracodawca zdecydował w oparciu o regulamin ZFŚS o dofinansowaniu pracowników ze środków tego Funduszu:

* część pracowników opłaciła bezpośrednio do Biura Podróży całą kwotę wartości wycieczki, a pracodawca w ramach dofinansowania zwrócił na podstawie przedłożonych dowodów opłaty, należną część pracownikom i dofinansowanie to zwolnił z opodatkowania do kwoty 380 złotych kwalifikując świadczenie jako pieniężne,

* za pozostałych uczestników - wycieczkę opłacił pracodawca, a pracownicy zwrócili pracodawcy koszty wycieczki ponad kwotę dofinansowania. Pracodawca dofinansowanie w tym przypadku również zwolnił z podatku dochodowego w granicy ustalonego limitu, kwalifikując je jako rzeczowe, niepieniężne.

Wobec powyższego, w przedmiotowej sprawie dofinansowanie dotyczące wycieczki (także wypoczynek) będzie korzystało ze zwolnienia wynikającego z treści art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednakże podkreślić należy, iż świadczenia pracodawcy związane z finansowaniem działalności socjalnej w tym również dotyczące wypoczynku mogą być zwolnione jedynie do łącznej wartości nie przekraczającej 380 zł w skali roku podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.