IPPB4/415-554/13-4/JK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 21 sierpnia 2013 r. (data wpływu 26 sierpnia 2013 r.) uzupełnione pismem, które wpłynęło w dniu 4 listopada 2013 r. (data nadania 31 października 2013 r.) stanowiące odpowiedź na wezwanie z dnia 23 października 2013 r. Nr IPPB4/415-554/13-2/JK (data nadania 23 października 2013 r., data doręczenia 25 października 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania emerytury otrzymanej z duńskiego systemu ubezpieczeń społecznych - jest prawidłowe.

W dniu 26 sierpnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji dotyczącej podatku dochodowego do osób fizycznych w zakresie opodatkowania emerytury otrzymanej z duńskiego systemu ubezpieczeń społecznych.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 23 października 2013 r. Nr IPPB4/415-554/13-2/JK (data nadania 23 października 2013 r., data doręczenia 25 października 2013 r.), tut. Organ wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku poprzez przedstawienie w sposób wyczerpujący stanu faktycznego, który ma być przedmiotem rozpatrzenia wniosku, sprecyzowanie pytania, które winno być przyporządkowane do przedstawionego stanu faktycznego oraz odnosić się do przepisów prawa podatkowego i dotyczyć indywidualnej sprawy Wnioskodawczyni, a także przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego w odniesieniu do zadanego pytania.

Pismem, które wpłynęło w dniu 4 listopada 2013 r. (data nadania 31 października 2013 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła ww. braki w terminie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Przedstawiony we wniosku stan faktyczny dotyczy roku 2011. W roku tym Wnioskodawczyni mieszkała oczywiście w Polsce. Mieszka tu od zawsze. Świadczenie wypłacane jest Jej z duńskiego systemu ubezpieczeń społecznych. Instytucja wypłacająca nazywa się D. Związek, wysłał mgr inż. F. T. (Wnioskodawczynię) - Naczelnika Wydziału Produkcji, znającą język angielski w mowie i piśmie, do Danii, do duńskiego przemysłu mleczarskiego w celu głębszego zapoznania się z chemiczną i mikrobiologiczną kontrolą składników mleka na najnowszych urządzeniach. Tam Wnioskodawczyni dokonywała badań w laboratoriach chemicznych i mikrobiologicznych (wykrywanie choroby krów mastitis). Wnioskodawczyni była tam 6 miesięcy i 2 tygodnie. I za ten okres rząd duński przyznał Wnioskodawczyni emeryturę. Za rok 2011 suma ta wyniosła 280 duńskich koron miesięcznie (około 150 zł). Dochód ten wyniósł w 2011 r. 12 x 280 koron duńskich = 3360 koron rocznie. Wynosi to 1.814 złotych polskich rocznie. Te 280 koron Wnioskodawczyni - to już jest dochód po opodatkowaniu, uwzględniający polską emeryturę. Władze duńskie pytają Wnioskodawczynię corocznie o wysokość polskiej emerytury. Doliczają do tego duńską emeryturę i razem te dwie emerytury są opodatkowane. Z uwagi na to, że kwota ta jest bardzo niska i nawet wraz z polską emeryturą, o którą D pyta co roku - jest ona w Danii zwolniona z podatku - o czym informowany jest ZUS w, który prowadzi sprawy Wnioskodawczyni. Duńskie władze skarbowego przesłały Wnioskodawczyni informację, że nie jest im nic winna. Dochód z tytułu świadczenia emerytalnego otrzymanego z Danii w roku 2011 nie został uwzględniony w zeznaniu podatkowym za 2011 rok. Wnioskodawczyni uważa, że nie można podwójnie opodatkowywać dochodów w kraju i za granicą - dodatkowo licząc je razem. Wnioskodawczyni ma 80 lat, ma duży procent utraty wzroku i nie słyszy. W Danii jest co 2-3 lata. Właśnie stamtąd wróciła. Wnioskodawczynię zawozi tam syn - i wtedy tę emeryturę pobiera. Ewentualny koszt przesyłania pieniędzy przez duński bank przekracza wysokość emerytury. Do momentu jej odebrania - Wnioskodawczyni nie ma dokładnych informacji - ile ona wynosi. Bank takich informacji nie przesyła. Co roku Wnioskodawczyni musi składać oświadczenie, że żyje - ale realnie te pieniądze ma co 2-3 lata. Koszt corocznych wyjazdów przekroczyłby wartość tych pieniędzy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy skoro Wnioskodawczyni jest w Danii zwolniona od płacenia podatku od tej niewielkiej sumy - to w myśl zasady unikania podwójnego opodatkowania - czy podatek ten powinna płacić w Polsce.

Zdaniem Wnioskodawczyni, podatku tego płacić nie powinna. Koszt przesyłania przez bank tej emerytury przekracza jej wysokość. Tak samo jak koszt wyjazdów do Danii, gdzie zawozi Ją syn, także ten koszt przekracza. Sumę tę Wnioskodawczyni traktuje raczej jako coś prestiżowego - coś co świadczy, że była kimś w przemyśle mleczarskim - i przypomina Wnioskodawczyni czasy sprzed ponad 40 lat.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

W myśl art. 17 ust. 1 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Danii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Warszawie dnia 6 grudnia 2001 r. (Dz. U. z 2003 r. Nr 43, poz. 368 z późn. zm.), świadczenia pieniężne otrzymywane przez osobę fizyczną mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie w ramach systemu ubezpieczeń społecznych drugiego Umawiającego się Państwa albo w ramach jakiegokolwiek innego systemu, z wyjątkiem funduszy utworzonych przez to drugie Państwo, jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

W świetle powyższego, świadczenia pieniężne otrzymywane przez osobę mająca miejsce zamieszkania w Polsce w ramach systemu ubezpieczeń społecznych Danii mogą być opodatkowane zarówno w państwie miejsce zamieszkania, tj. w Polsce, jak i w państwie źródła, tj. w Danii.

Postanowienie w Konwencji, że danego rodzaju dochód "może podlegać" opodatkowaniu w jednym z państw (najczęściej w państwie źródła) wskazuje bowiem, że państwo źródła ma prawo opodatkować dany dochód, bez względu na to, czy dochód ten podlegać będzie opodatkowaniu w drugim państwie (państwie rezydencji). Przypisanie prawa do opodatkowania nie ma tutaj charakteru wyłączności.

Jednocześnie, w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu tego dochodu w Polsce - należy stosować określoną w umowie metodę unikania podwójnego opodatkowania.

Stosownie do art. 22 ust. 1 lit. a ww. Konwencji, w przypadku Polski podwójnego opodatkowania unika się w następujący sposób: jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji może być opodatkowany w Danii, Polska zwolni taki dochód z opodatkowania, z zastrzeżeniem postanowień punktu b) niniejszego ustępu.

Wobec tego, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania może być opodatkowany w Danii, to Polska zwolni taki dochód z opodatkowania, ale może przy obliczaniu podatku od pozostałej części dochodu lub majątku takiej osoby stosować stawkę podatkową, która byłaby zastosowana w razie, gdyby zwolniona część dochodu lub majątku nie podlegała takiemu zwolnieniu.

Zgodnie bowiem z art. 27 ust. 8 ww. ustawy, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, oprócz dochodów podlegających opodatkowaniu, zgodnie z ust. 1, osiągał również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych - podatek określa się w następujący sposób:

Zasadę opodatkowania przedstawioną w wyżej powołanym art. 27 ust. 8 ustawy stosuje się wyłącznie w przypadku, jeżeli podatnik oprócz dochodów zwolnionych z opodatkowania na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, osiągnął inne dochody podlegające opodatkowaniu w Polsce na ogólnych zasadach albo chciał skorzystać z preferencyjnego rozliczenia rocznego.

W przeciwnym razie, podatnik nie ma obowiązku składania zeznania podatkowego w Polsce.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni ma miejsce zamieszkania w Polsce i otrzymuje emeryturę z polskiego i duńskiego systemu ubezpieczeń społecznych. Z uwagi na to, że kwota emerytury duńskiej jest bardzo niska i nawet wraz z polską emeryturą, o którą D pyta co roku - jest ona w Danii zwolniona z podatku.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy stwierdzić, że emerytura z Danii otrzymywana przez Wnioskodawczynię w 2011 r. podlega opodatkowaniu, na zasadach określonych w art. 17 ust. 1 Konwencji polsko - duńskiej, tj. w Danii i w Polsce. Jednocześnie w Polsce przy obliczeniu podatku należy zastosować określoną w art. 21 ust. 1 lit. a Konwencji, w związku z art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tzw. metodę wyłączenia z progresją.

Powyższe oznacza, że dochód z emerytury uzyskany przez Wnioskodawczynię z Danii w 2011 r. jest zwolniony od opodatkowania w Polsce, jednak dochód ten powinien zostać uwzględniony dla potrzeb obliczenia stopy procentowej podatku od pozostałego dochodu Wnioskodawczyni podlegającego opodatkowaniu w Polsce (emerytury polskiej).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.