IPPB4/415-55/09-2/JS

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 8 kwietnia 2009 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPB4/415-55/09-2/JS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 22 grudnia 2008 r. (data wpływu 26 stycznia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego w latach 2005 - 2006 - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 stycznia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego w latach 2005 - 2006.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca od około 3,5 roku mieszka poza granicami Polski, a dokładniej w Wielkiej Brytanii. Wyjechał tam w maju roku 2005 i po około miesiącu podjął pracę. W Wielkiej Brytanii Wnioskodawca płacił podatki. Stan taki utrzymuje się do dnia dzisiejszego i na chwilę obecną nie jest w stanie stwierdzić czy i kiedy wróci do Polski. W Polsce Wnioskodawca nigdy nie pracował, a więc też nie rozliczał się z podatku.

W kilka miesięcy po wyjeździe Wnioskodawca został przez ojca tymczasowo (na 5 lat) wymeldowany z miejsca zamieszkania, w którym przebywał do maja 2005 r.

We wrześniu tego samego roku (2005) Wnioskodawca rozpoczął naukę w pewnej polskiej, prywatnej szkole wyższej w systemie eksternistycznym, gdyż na tym etapie wiedział już, iż nie ma zamiaru wracać do Polski w najbliższych latach. Niestety nie udało się ukończyć tych studiów (z braku czasu Wnioskodawca zrezygnował z nich po pierwszym semestrze). Na dzień dzisiejszy Wnioskodawca rozważa możliwość podjęcia nauki w Wielkiej Brytanii.

Wnioskodawca nie posiada rodziny w sensie żony lub dzieci ani w Polsce ani za granicą. Jest kawalerem.

Wnioskodawca nie posiada żadnego majątku w Polsce ani za granicą. Posiada natomiast oszczędności pochodzące w całości z zagranicznego miejsca pracy, częściowo na rachunkach bankowych w Polsce, a częściowo w Anglii.

Wnioskodawca być może powróci kiedyś do Polski na stałe, jednak nie są to plany w żadnej mierze sprecyzowane i nie jest w stanie na dzień dzisiejszy stwierdzić kiedy i czy w ogóle to nastąpi.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w latach 2005 - 2006 Wnioskodawca był rezydentem polskim czy angielskim i czy ma w związku z tym jakiekolwiek zaległe obowiązki podatkowe względem US w Polsce.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Przez cały czas pobytu za granicą, odkąd Wnioskodawca podjął pracę i postanowił tam zostać na dłużej był rezydentem angielskim, gdyż tam pracował, żył, płacił podatki i planował pozostać. Z Polską nie łączyło Wnioskodawcy wiele, jedynie najbliższa rodzina w postaci ojca i siostry, którym, ze względu na ich trudną sytuację materialną starał się w miarę możliwości pomóc. Dowiedział się jednak w ostatnich dniach z infolinii, iż powinien złożyć wniosek o interpretację.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. t. j. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2003 r. do dnia 31 grudnia 2006 r., osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 4a tej ustawy stanowi, iż wymieniony wyżej przepis stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczypospolita Polska.

Stosownie do art. 4 ust. 1 umowy z dnia 16 grudnia 1976 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodów i zysków majątkowych (Dz. U. z 1978 r. Nr 7, poz. 20), określenie "osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się państwie" oznacza - z uwzględnieniem ustępów 2 i 3 tego artykułu - każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam obowiązkowi podatkowemu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce pobytu, siedzibę zarządu albo inne podobne znamiona. Określenie to nie obejmuje przy tym osoby fizycznej, która podlega opodatkowaniu w tym Umawiającym się Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód ze źródeł w nim położonych.

Definicja miejsca zamieszkania odnosi się zatem bezpośrednio do określenia "miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę nieograniczonego obowiązku podatkowego.

W przepisach polskiego prawa podatkowego obowiązującego do dnia 31 grudnia 2006 r. pojęcie "miejsca zamieszkania" nie zostało zdefiniowane.

Jak stanowi art. 25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu.

Warunek przebywania w danym miejscu ma charakter obiektywny i nie ma problemów dowodowych w wykazaniu, że dana osoba przebywa lub nie w danej miejscowości.

Zamiar stałego pobytu w danej miejscowości ma natomiast charakter subiektywny, ponieważ odnosi się do woli osoby. Należy jednak zauważyć, iż istnieją kryteria obiektywizujące zamiar stałego pobytu. Uznaje się na przykład, że podatnik wykazuje zamiar stałego pobytu w danej miejscowości, jeżeli miejscowość ta stanowi dla niego centrum jego życiowej działalności, ocenianej w aspekcie jego powiązań osobistych i gospodarczych.

W myśl art. 4 ust. 2 umowy z dnia 16 grudnia 1976 r., jeżeli stosownie do postanowień ust. 1 osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas stosuje się następujące zasady:

a.

osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania. Jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);

b.

jeżeli nie można ustalić, w którym Umawiającym się Państwie osoba ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Umawiających się Państw, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa;

c.

jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obydwu Umawiających się Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, wówczas będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, którego jest obywatelem;

d.

jeżeli miejsca zamieszkania nie można określić zgodnie z postanowieniami litery a), b) oraz c) niniejszego ustępu, właściwe władze Umawiających się Państw rozstrzygną zagadnienie w drodze wzajemnego porozumienia.

Decydujące znaczenie ma zatem ustalenie miejsca zamieszkania Wnioskodawcy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w maju 2005 r. Wnioskodawca wyjechał do Wielkiej Brytanii i po około miesiącu podjął pracę. W Wielkiej Brytanii Wnioskodawca płacił podatki. Stan taki utrzymuje się do dnie dzisiejszego i na chwilę obecną Wnioskodawca nie jest w stanie stwierdzić czy i kiedy wróci do Polski. W Polsce nigdy nie pracował, a więc też nie rozliczał się z podatku.

W kilka miesięcy po wyjeździe Wnioskodawca został przez ojca tymczasowo (na 5 lat) wymeldowany z miejsca zamieszkania, w którym przebywał do maja 2005 r. Wnioskodawca nie posiada rodziny: żony lub dzieci. Jest kawalerem. Nie posiada żadnego majątku w Polsce ani za granicą. Posiada natomiast oszczędności pochodzące w całości z zagranicznego miejsca pracy, częściowo na rachunkach bankowych w Polsce, a częściowo w Anglii.

Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy stwierdzić iż w 2005 r. Wnioskodawca spełnia przesłanki pozwalające uznać Go za osobę, która posiada miejsce zamieszkania dla celów podatkowych zarówno w Polsce jak i w Wielkiej Brytanii. Państwo rezydencji Wnioskodawcy należy zatem ustalić zgodnie z regułami kolizyjnymi zawartymi w art. 4 ust. 2 ww. umowy.

Po dokonaniu analizy stopnia powiązań osobistych i gospodarczych Wnioskodawcy, tut. organ stwierdza, iż stosownie do art. 4 ust. 2 ww. umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, Wnioskodawca posiada od maja 2005 r. miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Wielkiej Brytanii.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz obowiązujące przepisy prawa, uznać należy, że w okresie od maja 2005 r. do 2006 r., Wnioskodawca nie posiadał miejsca zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Polski. Miejscem zamieszkania w powyższym okresie była Wielka Brytania. Zatem w ww. okresie w Polsce Wnioskodawca podlegał ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Oznacza to, iż w Polsce podlegały opodatkowaniu wyłącznie dochody z pracy wykonywanej na jej terytorium, na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz dochody z innych źródeł przychodów położonych w kraju, z uwzględnieniem umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Biorąc pod uwagę fakt, iż od maja 2005 r. do chwili obecnej Wnioskodawca nie osiągnął żadnych dochodów na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, uznać należy, iż nie ma obowiązku złożenia zeznania podatkowego za ww. okres w Urzędzie Skarbowym w Polsce.

Odnosząc się natomiast do sprawy dotyczącej ustalenia rezydencji podatkowej wyjaśnić należy, że definicja rezydencji w międzynarodowym prawie podatkowym wynika z umów o unikaniu podwójnego opodatkowania od dochodów i majątku.

Zgodnie z art. 5a pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych certyfikat rezydencji - oznacza zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.

Certyfikat rezydencji jest zatem zaświadczeniem wydawanym przez organ administracji podatkowej, z treści którego musi jednoznacznie wynikać miejsce zamieszkania podatnika oraz musi być oznaczony organ podatkowy, przez który certyfikat został wydany. Certyfikat rezydencji musi, zatem pochodzić wyłącznie od właściwego organu administracji podatkowej.

Certyfikat ma dla celów podatkowych potwierdzić miejsce zamieszkania lub siedzibę podatnika, jest więc formą dokumentowania stanu faktycznego. Dokument ten ma potwierdzać, w którym państwie podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nieposiadający miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a uzyskujący dochody ze źródeł położonych na terytorium Polski, posiada rezydencję podatkową, t. j. w którym państwie podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (jest opodatkowany z każdego źródła dochodu wskazanego przez to państwo, niezależnie od miejsca położenia źródła tego dochodu).

W kontekście powyższego, aby stwierdzić, czy jest Pan rezydentem Polski czy Wielkiej Brytanii, należy zwrócić się do właściwego organu administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl