IPPB4/415-482/11-4/SP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 6 czerwca 2011 r. (data wpływu 17 czerwca 2011 r.) oraz uzupełnieniu z dnia 26 sierpnia 2011 r. (data nadania 27 sierpnia 2011 r., data wpływu 1 września 2011 r.) na wezwanie z dnia 22 sierpnia 2011 r. Nr IPPB4/415-482/11-2/SP (data nadania 22 sierpnia 2011 r., data doręczenia 25 sierpnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego w Polsce - jest prawidłowe.

W dniu 17 czerwca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego w Polsce.

Z uwagi na braki formalne, pismem Nr IPPB4/415-48211-2/SP z dnia 22 sierpnia 2011 r. (data nadania 22 sierpnia 2011 r., data doręczenia 25 sierpnia 2011 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia przedmiotowego wniosku poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego oraz doprecyzowanie pytania Nr 3 i przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego w odniesieniu do pytań Nr 2 i 3.

Pismem z dnia 26 sierpnia 2011 r. (data nadania 27 sierpnia 2011 r., data wpływu 1 września 2011 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest obywatelem Rzeczypospolitej Polskiej. W 2004 r. otrzymał wraz z żoną "zieloną kartę" uprawniającą do stałego pobytu oraz podjęcia legalnej pracy w USA. Wraz z żoną wyjechał w dniu 10 czerwca 2004 r. do Stanów Zjednoczonych Ameryki na pobyt stały.

W Polsce złożył PIT za 2004 rok rozliczając dochody za okres, gdy mieszkał i pracował na stałe w Polsce czyli do dnia 10 czerwca 2004 r.. Wnioskodawca złożył również PIT za 2005 rok, w którym rozliczył umowę o dzieło, za którą otrzymał płatność w 2005 r. podczas pobytu w USA. W Polsce Wnioskodawca jest wymeldowany z pobytu stałego, zatem złożył NIP-3 informując lokalny Urząd Skarbowy o przeniesieniu swojej siedziby do USA z dniem 10 czerwca 2004 r.

Od momentu wyjazdu wszystkie przychody uzyskane w Stanach Zjednoczonych Wnioskodawca rozliczał wyłącznie w Stanach Zjednoczonych rozliczając się wspólnie z żoną. Wynajmuje tam również mieszkanie, posiada dwa samochody zarejestrowane na niego, długoterminowy kontrakt na telefony komórkowe dla siebie i żony, prowadzi wspólny rachunek bankowy z żoną, podlega amerykańskiemu systemowi ubezpieczeń społecznych. Cała rodzina objęta jest prywatnym ubezpieczeniem zdrowotnym opłacanym w części przez obecnego pracodawcę Wnioskodawcy.

W dniu 25 sierpnia 2006 r. w Stanach Zjednoczonych urodziła się córka Wnioskodawcy, która jest obywatelem USA i tam uczęszczała do przedszkola. W dniu 26 kwietnia 2011 r. Wnioskodawca wraz z żoną stał się również obywatelem Stanów Zjednoczonych Ameryki. Od momentu przeniesienia się na stałe do Stanów Zjednoczonych Ameryki Wnioskodawca odwiedził Polskę trzy razy za każdym razem na okres około trzech tygodni w celach turystycznych. Wnioskodawca wstępnie planuje powrócić 30 sierpnia 2011 r. wraz żoną oraz córką na pobyt stały do Polski i przenieść tu swoje centrum interesów życiowych.

Wnioskodawca uważa, iż z dniem wyjazdu do USA w dniu 10 czerwca 2004 r., przeniósł do USA swój ośrodek interesów życiowych ponieważ:

Wnioskodawca nie złożył wniosku o abolicję podatkową za lata 2004-2007, ponieważ według rozmów jakie odbył z Krajową Informacją Podatkową, Urzędem Skarbowym oraz niezależnym doradcą podatkowym, nie było to konieczne w Jego przypadku, gdyż abolicja podatkowa nie dotyczyła osób nie mających miejsca zamieszkania w Polsce.

Po wyjeździe do USA na pobyt stały, czyli od dnia 10 czerwca 2004 r. do dnia 30 sierpnia 2011 r. Wnioskodawca otrzymał w Polsce jedynie przychód z tytułu umowy o dzieło, za którą dwie płatności nastąpiły w ciągu 2005 r. na łączną kwotę 4.380 zł brutto. W związku z tym, dochodem Wnioskodawca złożył zeznanie podatkowe za 2005 rok na formularzu PIT-37 rozliczając powyższą kwotę w Polsce.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy:

W przedstawionej sytuacji, Wnioskodawca posiada stałe miejsce zamieszkania na terytorium Stanów Zjednoczonych Ameryki od 10 czerwca 2004 r.. Oznacza to, że Wnioskodawca powinien zostać uznany od momentu zamieszkania na terytorium Stanów Zjednoczonych Ameryki za osobę nie posiadającą w Polsce miejsca zamieszkania dla celów podatkowych, tj. osobę podlegającą ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Polskim rezydentem podatkowym pozostają bowiem osoby, które w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. (tekst jedn. z 2010 r., Dz. U. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W myśl przepisów podatkowych za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uznawano do 1 stycznia 2007 r. osobę, która przebywała w danej miejscowości na terenie Rzeczypospolitej w celu stałego pobytu, natomiast od tej daty osobę, która posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Wnioskodawca nie spełnia powyższych wymagań, gdyż pomiędzy okresem od 10 czerwca 2004 r. do 1 stycznia 2007 r. stałym miejscem zamieszkania Wnioskodawczyni były Stany Zjednoczone Ameryki. Natomiast od 1 stycznia 2007 r. ośrodkiem interesów życiowych Wnioskodawcy są Stany Zjednoczone Ameryki oraz nie przebywał on na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w żadnym z lat podatkowych od 2004 r. do 2011 r. włącznie.

Biorąc pod uwagę powyższe ustalenia Wnioskodawca uważa, iż spełnia założenia art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. (tekst jedn. z 2010 r., Dz. U. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), który stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 4a ww. ustawy powyższe przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczypospolita Polska. Stosownie do art. 3 ust. 1 pkt 7 lit. b) umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieganiu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 1976 r. Nr 31, poz. 178), określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Polski" oznacza jakąkolwiek osobę (oprócz spółki lub innej jednostki organizacyjnej, traktowanej zgodnie z polskim prawem jako spółka) mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Polski dla celów jej opodatkowania, lecz w przypadku udziałowca spółki prawa cywilnego lub zarządcy majątku tylko w takim zakresie, w jakim dochód uzyskany przez taką osobę z tego tytułu podlega podatkowi polskiemu jako dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce.

Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 8 lit. b) umowy, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Stanów Zjednoczonych" oznacza jakąkolwiek osobę (oprócz spółki lub innej jednostki organizacyjnej, traktowanej zgodnie z prawem Stanów Zjednoczonych jako spółka) mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Stanów Zjednoczonych dla celów jej opodatkowania, lecz w przypadku spółki prawa cywilnego lub zarządcy majątku tylko w takim zakresie, w jakim dochód uzyskany przez taką osobę z tego tytułu podlega podatkowi Stanów Zjednoczonych jako dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Stanach Zjednoczonych.

Dodatkowo art. 16 ww. umowy dotyczy pracy najemnej, na jego podstawie płace, wynagrodzenia inne świadczenia o podobnym charakterze otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium jednego umawiającego się państwa z tytułu zatrudnienia, będą opodatkowane tylko przez to umawiające się państwo, chyba że osoba ta wykonuje pracę w drugim umawiającym się państwie. Jeżeli praca ta jest tam wykonywana, to takie wynagrodzenia świadczone za tę pracę mogą być opodatkowane przez to drugie umawiające się państwo. Niezależnie od powyższego uregulowania, wynagrodzenia, jakie osoba fizyczna mająca miejsce zamieszkania na terytorium jednego z umawiających się państw osiąga z pracy najemnej podejmowanej na terytorium drugiego umawiającego się państwa, mogą być opodatkowane tylko w pierwszym umawiającym się państwie, jeżeli:

W świetle powyżej wskazanych przepisów Wnioskodawca uważa, iż od 10 czerwca 2004 r. do 30 sierpnia 2011 r. (wstępna planowana data powrotu) posiadał ograniczony obowiązek podatkowy w Polsce. Czyli dochody osiągnięte przez niego na terytorium Stanów Zjednoczonych nie podlegają konieczności wykazania i opodatkowaniu w Polsce w żadnym z lat, gdy przebywał on na stałe w Stanach Zjednoczonych Ameryki, albowiem Wnioskodawca od momentu wyjazdu do Stanów Zjednoczonych stale przebywa, pracuje i zamieszkuje poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wraz z rodziną. Świadczy o tym fizyczne przebywanie Wnioskodawcy na terytorium Stanów Zjednoczonych oraz przeniesienie do Stanów Zjednoczonych Jego centrum życiowej i zawodowej działalności.

Wnioskodawca uważa również, iż Jego dochody z tytułu wynagrodzenia uzyskanego w całym 2011 r., w którym planuje przeniesienie się do Polski i ponownie uzyska status polskiego rezydenta podatkowego (nastąpi zmiana z ograniczonego obowiązku podatkowego na nieograniczony obowiązek podatkowy) powinny zostać opodatkowane w następujący sposób:

* dochody z tytułu wynagrodzenia osiągniętego w Stanach Zjednoczonych Ameryki za okres poprzedzający uzyskanie statusu polskiego rezydenta podatkowego (czyli od 1 stycznia 2011 r. do 30 sierpnia 2011 r.) nie muszą być wykazane oraz nie będą opodatkowane w zeznaniu podatkowym składanym w Polsce za 2011 rok. Nie będą również wpływały na sposób opodatkowania w Polsce wszelkich dochodów uzyskanych po uzyskaniu statusu polskiego rezydenta podatkowego,

* dochody z tytułu wynagrodzenia uzyskanego zarówno w Stanach Zjednoczonych Ameryki jak i Rzeczypospolitej Polskiej za okres po przeniesieniu się do Polski z zamiarem stałego pobytu i uzyskaniu statusu polskiego rezydenta podatkowego (czyli od 30 sierpnia 2011 r. do 31 grudnia 2011 r.) będą musiały być wykazane oraz opodatkowane w zeznaniu podatkowym składanym w Polsce za 2011 rok.

Wnioskodawca uważa, że Jego powrót do Polski ma charakter stały, więc zgodnie z postanowieniami art. 3 ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. z 2010 r., Dz. U. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) z dniem powrotu 30 sierpnia 2011 r. przeniesie swoje centrum interesów osobistych i gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) z USA do Polski, gdyż wraz Nim do Polski powraca żona oraz córka i tam też przenoszą ognisko domowe. W związku z tym od 30 sierpnia 2011 r. Wnioskodawca będzie podlegać nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Oznacza to, iż zgodnie z art. 3 ust. 1 mając miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej będzie podlegał obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodu.

Wnioskodawca uważa, iż zgodnie z postanowieniami art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych w okresie od 10 czerwca 2004 r. do 31 grudnia 2010 r. posiadał ograniczony obowiązek podatkowy w Polsce, ponieważ nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Również zgodnie z art. 3 ust. 1a pkt 1) centrum interesów życiowych i gospodarczych Wnioskodawcy znajdowało się w tym okresie w USA, a nie w Polsce i przebywał w USA z najbliższą rodziną (żoną i córką) na pobyt stały oraz posiadał tam ognisko domowe. Wnioskodawca nie przebywał w żadnym roku podatkowym od 2004 do 2011 r. na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni (art. 3 ust. 1a pkt 2). Oznacza to, iż w Polsce podlegały opodatkowaniu dochody osiągnięte tylko na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.

Ponadto, Wnioskodawca uznawany był zarówno w okresie od 10 czerwca 2004 r. do 31 grudnia 2010 r. jak i od 1 stycznia 2011 r. do 30 sierpnia 2011 r. za rezydenta podatkowego USA (tj. osobę podlegającą w USA nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu) na podstawie wewnętrznych przepisów USA. Wnioskodawca może udowodnić status amerykańskiego rezydenta podatkowego w okresie od 10 czerwca 2004 r. do 30 sierpnia 2011 r. odpowiednimi certyfikatami rezydencji podatkowej wydanymi przez władze amerykańskie, które są w Jego posiadaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006 r., osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 4a tej ustawy stanowi, iż wymieniony wyżej przepis stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczypospolita Polska.

Rozpatrując obowiązek podatkowy po 2006 r. należy wziąć pod uwagę przepisy podatkowe obowiązujące od 1 stycznia 2007 r.

Zgodnie z regulacją zawartą w art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r., obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy) podlegają w Polsce osoby fizyczne jeśli mają miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne nie posiadające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

W świetle art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powołane przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie umowa zawarta między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylania się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisana w Waszyngtonie dnia 8 października 1974 r. (Dz. U. z 1976 r. Nr 31, poz. 178).

Stosownie do art. 3 ust. 1 pkt 7 lit. b) ww. umowy, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Polski" oznacza jakąkolwiek osobę (oprócz spółki lub innej jednostki organizacyjnej, traktowanej zgodnie z polskim prawem jako spółka) mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Polski dla celów jej opodatkowania, lecz w przypadku udziałowca spółki prawa cywilnego lub zarządcy majątku tylko w takim zakresie, w jakim dochód uzyskany przez taką osobę z tego tytułu podlega podatkowi polskiemu jako dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce.

Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 8 lit. b) ww. umowy, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Stanów Zjednoczonych" oznacza jakąkolwiek osobę (oprócz spółki lub innej jednostki organizacyjnej, traktowanej zgodnie z prawem Stanów Zjednoczonych jako spółka) mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Stanów Zjednoczonych dla celów jej opodatkowania, lecz w przypadku udziałowca spółki prawa cywilnego lub zarządcy majątku tylko w takim zakresie, w jakim dochód uzyskany przez taką osobę z tego tytułu podlega podatkowi Stanów Zjednoczonych jako dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Stanach Zjednoczonych.

Zgodnie z art. 4 ww. umowy jeżeli w znaczeniu artykułu 3 ustępu 1, punktów 7 i 8 niniejszej Umowy osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obydwu Umawiających się Państwach, to:

Z powyższego wynika, iż definicja "miejsca zamieszkania" odnosi się bezpośrednio do określenia "miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw będących Stronami umowy i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

W przepisach polskiego prawa podatkowego obowiązującego do dnia 31 grudnia 2006 r. pojęcie "miejsca zamieszkania" nie zostało zdefiniowane.

Jak stanowi art. 25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Warunek przebywania w danym miejscu ma charakter obiektywny i nie ma problemów dowodowych w wykazaniu, że dana osoba przebywa lub nie w danej miejscowości. Zamiar stałego pobytu w danej miejscowości ma natomiast charakter subiektywny, ponieważ odnosi się do woli osoby. Należy jednak zauważyć, iż istnieją kryteria obiektywizujące zamiar stałego pobytu. Uznaje się na przykład, że podatnik wykazuje zamiar stałego pobytu w danej miejscowości, jeżeli miejscowość ta stanowi dla niego centrum jego życiowej działalności, ocenianej w aspekcie jego powiązań osobistych i gospodarczych.

Natomiast przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r., wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem "lub", co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika "lub" w sformułowaniu "centrum interesów osobistych lub gospodarczych" dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Przez "centrum interesów osobistych" należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji/klubów, uprawianie hobby itp. Z kolei "centrum interesów gospodarczych" to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Uznanie osoby fizycznej za osobę mająca miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy, nie przesądza o uznaniu tej osoby, za osobę podlegającą w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a, 2b ustawy stosuje się bowiem z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Ocena czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Przy tym wskazać należy, iż według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, iż osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień.

Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełnienia wynika, iż w dniu 10 czerwca 2004 r. Wnioskodawca wraz z żoną wyjechał do Stanów Zjednoczonych Ameryki na pobyt stały. W Polsce złożył PIT za 2004 rok rozliczając dochody za okres, gdy mieszkał i pracował na stałe w Polsce czyli do dnia 10 czerwca 2004 r.. Wnioskodawca złożył również PIT za 2005 rok, w którym rozliczył umowę o dzieło, za którą otrzymał płatność w 2005 r. podczas pobytu w USA. W Polsce Wnioskodawca jest wymeldowany z pobytu stałego, zatem złożył NIP-3 informując lokalny Drugi Urząd Skarbowy w Gdyni o przeniesieniu swojej siedziby do USA z dniem 10 czerwca 2004 r.

Od momentu wyjazdu wszystkie przychody uzyskane w Stanach Zjednoczonych Wnioskodawca rozliczał wyłącznie w Stanach Zjednoczonych rozliczając się wspólnie z żoną. Wynajmuje tam również mieszkanie, posiada dwa samochody zarejestrowane na niego, długoterminowy kontrakt na telefony komórkowe dla siebie i żony, prowadzi wspólny rachunek bankowy z żoną, podlega amerykańskiemu systemowi ubezpieczeń społecznych. Cała rodzina objęta jest prywatnym ubezpieczeniem zdrowotnym opłacanym w części przez obecnego pracodawcę Wnioskodawcy.

W dniu 25 sierpnia 2006 r. w Stanach Zjednoczonych urodziła się córka Wnioskodawcy, która jest obywatelem USA i tam uczęszczała do przedszkola. W dniu 26 kwietnia 2011 r. Wnioskodawca wraz z żoną stał się również obywatelem Stanów Zjednoczonych Ameryki. Od momentu przeniesienia się na stale do Stanów Zjednoczonych Ameryki Wnioskodawca odwiedził Polskę trzy razy za każdym razem na okres około trzech tygodni w celach turystycznych. Wnioskodawca uważa, iż z dniem wyjazdu do USA w dniu 10 czerwca 2004 r., przeniósł do USA swój ośrodek interesów życiowych.

Reasumując, zważywszy na ww. okoliczności stwierdzić zatem należy, iż w okresie od 10 czerwca 2004 r. od momentu, gdy centrum interesów życiowych znajduje się poza granicami Polski i Wnioskodawca nie przebywa w Polsce dłużej niż 183 dni w roku podatkowym, Wnioskodawca nie posiada miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i podlega ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. podlega opodatkowaniu jedynie od dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Zatem dochody osiągnięte przez Wnioskodawcę w tym okresie, podczas, gdy stałym miejscem zamieszkania oraz centrum interesów życiowych i gospodarczych były Stany Zjednoczone Ameryki nie podlegają konieczności wykazania, rozliczenia i opodatkowania w Polsce.

Natomiast od dnia przeniesienia ośrodka interesów życiowych do Polski, Wnioskodawca będzie posiadał miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce i będzie podlegał w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Zatem od tego momentu, będzie podlegał obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. W związku z powyższym dochody osiągnięte w tym okresie powinny zostać wykazane rozliczone i opodatkowane w Polsce z uwzględnieniem zawartej przez Polskę umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.