IPPB4/415-478/11-4/MP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 10 czerwca 2011 r. (data wpływu 15 czerwca 2011 r.) uzupełnione pismem z dnia 15 sierpnia 2011 r. (data nadania 16 sierpnia 2011 r., data wpływu 18 sierpnia 2011 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 5 sierpnia 2011 r. Nr IPPB4/415-478/11-2/MP (data nadania 5 sierpnia 2011 r., data doręczenia 9 sierpnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania 50% podwyższonych kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 15 czerwca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania 50% podwyższonych kosztów uzyskania przychodów oraz możliwości złożenia korekty PIT-37 dotyczącej zwrotu nadpłaconego podatku.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 5 sierpnia 2011 r. Nr IPPB4/415-478/11-2/MP (data nadania 5 sierpnia 2011 r., data doręczenia 9 sierpnia 2011 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku poprzez wyjaśnienie w zakresie jakich przepisów ma być udzielona interpretacja, sprecyzowanie pytania, w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, które winno być związane z przepisami prawa podatkowego, będącymi przedmiotem interpretacji indywidualnej oraz przyporządkowane do stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego w związku z zadanym pytaniem, doprecyzowanie zaistniałego stanu faktycznego oraz uiszczenie dodatkowej opłaty (oraz nadesłać kserokopię dowodu wpłaty).

Pismem z dnia 15 sierpnia 2011 r. (data nadania 16 sierpnia 2011 r., data wpływu 18 sierpnia 2011 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła przedmiotowy wniosek w terminie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Od 2005 r. Wnioskodawczyni jest zatrudniona na podstawie umowy o pracę w firmie, na stanowisku starszego projektanta ubioru. Zakres Jej obowiązków to projektowanie ubrań dziecięcych. Składa się na to: wymyślenie kształtu ubioru, nadruku, tkaniny, narysowanie modelu oraz stworzenie dokumentacji opisowej do narysowanego modelu. W ten sposób przygotowane projekty są przekazywane pracodawcy, który przejmuje wszelkie prawa do ich wykorzystania. Obowiązki takie Wnioskodawczyni wykonuje niezmiennie od 2005 r. do chwili obecnej. Niewątpliwie Wnioskodawczyni jest twórcą. Jednak firma w której pracuje, autorskie koszty uzyskania przychodu od 80% całości wynagrodzenia rozlicza (w ramach odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych) dopiero od sierpnia 2010 r. W ramach obowiązków pracowniczych Wnioskodawczyni tworzy utwory w rozumieniu art. 1-3 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.). Ponadto czas pracy poświęcony na wykonywanie utworów jest ewidencjonowany, podobnie jak ewidencjonowane są efekty pracy. Zakres obowiązków pracownika obejmuje 80% zadania, stanowiące utwory w rozumieniu art. 1-3 ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W sierpniu 2010 r. pracodawca Wnioskodawczyni na podstawie aneksu do umowy, określił sposób wykonania dzieła, na podstawie którego pobiera zaliczki na podatek dochodowy od wynagrodzenia z uwzględnieniem 50% kosztów uzyskania przychodu. Wcześniej umowa o pracę nie zawierała szczegółowego opisu sposobu naliczania 50% kosztów uzyskania przychodu za wykonaną pracę, najmniej jednak Wnioskodawczyni uważa, że charakter Jej pracy, czyli stan faktyczny, uprawniał Ją, tak jak jest to obecnie do autorskich kosztów uzyskania przychodu. Wnioskodawczyni chciałaby się ubiegać o zwrot nadpłaconego podatku za poprzednie 5 lat, ponieważ charakter Jej pracy od 2005 r. nie zmienił się, a do sierpnia 2010 r. odprowadzał podatek na zasadach ogólnych bez uwzględnienia 50% kosztów uzyskania przychodu.

W złożonym wniosku nie doprecyzowano pytań w zakresie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy - Ordynacja podatkowa. Jednakże z uwagi na wniesienie dwóch opłat oraz treść stanu faktycznego i własnego stanowiska w sprawie należy przyjąć, iż Wnioskodawczyni oczekuje interpretacji indywidualnej w zakresie:

* możliwość zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów oraz

* możliwości złożenia korekty PIT-37 dotyczącej zwrotu nadpłaconego podatku.

Zdaniem Wnioskodawczyni, 50% kosztami uzyskania przychodu, zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym, mogą zostać objęte także Jej dochody, od których pracodawca pobrał zaliczki na podatek dochodowy na zasadach ogólnych w latach ubiegłych. Na podstawie korekty złożonych już formularzy PIT za lata ubiegłe Wnioskodawczyni może ubiegać się o zwrot odprowadzonego podatku od dochodów za pracę, która kwalifikuje się do objęcia jej 50% kosztami uzyskania przychodu.

Przedmiot niniejszej interpretacji dotyczy rozpatrzenia wniosku w zakresie możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów. Natomiast w zakresie możliwości złożenia korekty PIT-37 dotyczącej zwrotu nadpłaconego podatku zostanie wydana odrębna interpretacja.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Stosownie do art. 9 ust. 2 ww. ustawy dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 ww. ustawy nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Na podstawie art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Osobom posiadającym status pracownika uzyskującym przychody m.in. ze stosunku pracy przysługuje co do zasady, zgodnie z przepisem art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenie jednej pełnej miesięcznej normy kosztów uzyskania przychodów niezależnie od wymiaru czasu pracy.

W odniesieniu do niektórych przychodów ustawodawca dopuścił możliwość ustalania kosztów zryczałtowanych. W przypadku korzystania przez twórców z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami, mają zastosowanie 50% koszty uzyskanego przychodu.

Zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ww. ustawy koszty uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami określa się w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

O zastosowaniu 50% kosztów uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich decyduje wyłącznie fakt uzyskania przychodu jako wynagrodzenia za wykonanie czynności (utworu), będącej przedmiotem prawa autorskiego w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631).

W myśl art. 1 ust. 1 tej ustawy, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). W szczególności - jak stanowi ust. 2 tego przepisu - przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

Utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał postać nieukończoną (art. 1 ust. 3 ww. ustawy).

Przychody z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich lub artystów wykonawców z praw pokrewnych albo rozporządzania takimi utworami występują wówczas, gdy spełnione są dwie przesłanki. Po pierwsze, konieczne jest wystąpienie przedmiotu praw majątkowych w postaci utworu lub artystycznego wykonania. Po drugie zaś, osiągnięty przychód musi być bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich lub pokrewnych albo rozporządzaniem nimi, stanowić skutek takiego korzystania lub rozporządzenia w postaci odpowiedniego wynagrodzenia autorskiego lub wykonawczego.

Kwestie prawne związane z powstaniem i nabyciem prawa autorskiego do utworów pracowniczych reguluje art. 12 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zgodnie z ustępem 1 tego przepisu, jeżeli ustawa lub umowa o pracę nie stanowią inaczej, pracodawca, którego pracownik stworzył utwór w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, nabywa z chwilą przyjęcia utworu autorskie prawa majątkowe w granicach wynikających z celu umowy o pracę i zgodnego zamiaru stron.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że od 2005 r. Wnioskodawczyni jest zatrudniona na podstawie umowy o pracę na stanowisku starszego projektanta ubioru. Zakres Jej obowiązków to projektowanie ubrań dziecięcych. Składa się na to: wymyślenie kształtu ubioru, nadruku, tkaniny, narysowanie modelu oraz stworzenie dokumentacji opisowej do narysowanego modelu. W ten sposób przygotowane projekty są przekazywane pracodawcy, który przejmuje wszelkie prawa do ich wykorzystania. Niewątpliwie Wnioskodawczyni jest twórcą. W ramach obowiązków pracowniczych Wnioskodawczyni tworzy utwory w rozumieniu art. 1-3 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.). Ponadto czas pracy poświęcony na wykonywanie utworów jest ewidencjonowany, podobnie jak ewidencjonowane są efekty pracy. Zakres obowiązków pracownika obejmuje 80% zadania, stanowiące utwory w rozumieniu art. 1-3 ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawczyni dotyczące możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodu z tytułu wynagrodzeń, jako projektanta ubrań dziecięcych można uznać za prawidłowe, ale tylko i wyłącznie wtedy, gdy praca wykonywana, jest pracą twórczą tzn. niepowtarzalną, ma indywidualny charakter oraz spełnia przesłanki utworu określone w ww. ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Podsumowując powyższe należy stwierdzić, że jeżeli wszystkie warunki, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w celu zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów z tytułu przeniesienia praw autorskich, zostaną spełnione - możliwe jest zastosowanie 50% kosztów uzyskania przychodów w stosunku do części wynagrodzenia Wnioskodawczyni stanowiącego wynagrodzenie (honorarium) z tytułu przeniesienia praw autorskich. Natomiast do pozostałej części wynagrodzenia uzyskanego z tytułu zwykłych obowiązków pracowniczych zastosowanie znajdą zryczałtowane koszty uzyskania przychodu wynikające z ww. art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Końcowo, podkreślić należy, że ocena stanowiska Wnioskodawczyni została dokonana jedynie na podstawie przepisów prawa podatkowego. Definicja prawa podatkowego zawarta jest w art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, w świetle której, ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego - rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Stosownie do tej definicji przepisy ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych nie są przepisami prawa podatkowego.

W trybie wydawania interpretacji określonym w art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa, Minister właściwy do spraw finansów publicznych nie ma uprawnień do interpretowania tych przepisów.

Tym samym tutejszy organ nie jest uprawniony do orzekania, czy określony rezultat pracy jest utworem w rozumieniu prawa autorskiego.

Ponadto jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.