IPPB4/415-463/13-6/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 10 czerwca 2013 r. (data wpływu do tut. organu 15 lipca 2013 r.) uzupełnione pismem z dnia 19 września 2013 r. (data nadania 19 września 2013 r., data wpływu 23 września 2013 r.) stanowiące odpowiedź na wezwanie z dnia 12 września 2013 r. Nr IPPB4/415-463/13-2/MS (data nadania 13 września 2013 r., data doręczenia 17 września 2013 r.) oraz w piśmie z dnia 4 listopada 2013 r. (data nadania 4 listopada 2013 r., data wpływu 7 listopada 2013 r.) stanowiące odpowiedź o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych jest:

* prawidłowe - w części dotyczącej skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości,

* nieprawidłowe - w części dotyczącej ustalenia daty nabycia nieruchomości.

W dniu 28 czerwca 2013 r. do Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

Pismem z dnia 11 lipca 2013 r. Nr IBPB II/2/415-685/13/ŁCz Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach na podstawie art. 170 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) w związku z § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) przekazał przedmiotowy wniosek zgodnie z właściwością rzeczową do rozpatrzenia Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie - Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku.

Wyjaśnić bowiem należy, że zgodnie ze znowelizowanym art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, z dniem 1 lipca 2007 r. organem właściwym do dokonywania interpretacji przepisów prawa podatkowego został Minister Finansów.

Natomiast stosownie do art. 14b § 6 Ordynacji podatkowej Minister Finansów upoważnił - w drodze ww. rozporządzenia - dyrektorów pięciu izb skarbowych do wydawania interpretacji indywidualnych w jego imieniu i w ustalonym zakresie, określając jednocześnie właściwość rzeczową i miejscową upoważnionych organów.

W przypadku Wnioskodawcy, właściwym miejscowo organem podatkowym do wydawania pisemnej interpretacji od dnia 1 lipca 2007 r. jest - w związku z § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie.

Z uwagi na braki formalne, pismem Nr IPPB4/415-463/13-2/MS z dnia 12 września 2013 r. (data nadania 13 września 2013 r., data doręczenia 17 września 2013 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia przedmiotowego wniosku poprzez doprecyzowanie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego.

Pismem z dnia 19 września 2013 r. (data nadania 19 września 2013 r., data wpływu 23 września 2013 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

W związku z dalszymi wątpliwościami tut. organ pismem z dnia 18 października 2013 r. Nr IPPB4/415-463/13-4/MS (data nadania 18 października 2013 r., data doręczenia 29 października 2013 r.), wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych wniosku poprzez doprecyzowanie przedstawionego stanu faktycznego.

Pismem z dnia 4 listopada 2013 r. (data nadania 4 listopada 2013 r., data wpływu 7 listopada 2013 r.) Wnioskodawca powyższe uzupełnił w terminie.

We wniosku i uzupełnieniach przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest właścicielem 1/2 części nieruchomości gruntowej zabudowanej domem wielorodzinnym - z wyodrębnionymi lokalami mieszkalnymi. Rodzice Wnioskodawcy w 1961 r. wyjechali na stałe do Niemiec. Po śmierci ojca na mocy postanowienia Sądu Miejskiego. Wnioskodawca odziedziczył 1/4 budynku.

Postanowieniem z dnia 19 maja 1975 r. Sąd Powiatowy postanowił:

Wartość udziału nabytego w drodze działu spadku w 1975 r. była wyższa niż wartość udziału nabytego w drodze spadku otwartego w 1968 r.

W dniu 17 lutego 2009 r. Wnioskodawca i Jego siostra, jako współwłaściciele (każdy po 1/2) nieruchomości dokonali umownego zniesienia współwłasności i wyodrębnienia własności poszczególnych lokali tej nieruchomości. Wartość objętych przez współwłaścicieli w drodze tych czynności lokali była równa i odpowiadała wartości ich udziałów w tej nieruchomości, tj. w wysokości #189; w przypadku każdego ze współwłaścicieli. Mając powyższe na uwadze należy wskazać, że wartość lokali nabytych w dniu 17 lutego 2009 r. w wyniku zniesienia współwłasności mieści się w udziale jaki przysługiwał Wnioskodawcy w dziale spadku. W dziale spadku Wnioskodawca otrzymał udział w wysokości #189; w nieruchomości (tak samo Jego siostra); w wyniku zniesienia współwłasności Wnioskodawca i Jego siostra nabyli lokale odpowiadające ich udziałom w tej nieruchomości. Nie było żadnych spłat ani dopłat. Nabycie udziału #189; we własności nieruchomości nastąpiło w roku 1975 w drodze działu spadku, w którym nastąpiło zniesienie współwłasności pomiędzy Wnioskodawcą, Jego siostrą i ich matką.

W dniu 21 marca 2013 r. Wnioskodawca sprzedał na podstawie aktu notarialnego stanowiący Jego własność jeden z lokali usytuowany w opisywanej nieruchomości lokal, który w wyniku zniesienia współwłasności stał się własnością Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, więc sprzedaż lokalu nie miała związku z taką działalności. Wnioskodawca nie posiada ani numeru NIP, ani numeru PESEL. Sprzedana nieruchomość położona jest na terenie Rzeczpospolitej Polskiej w miejscowości K., powiat g. Na dzień sprzedaży lokalu miejsce zamieszkania Wnioskodawcy znajdowało się na terenie Niemiec. Wnioskodawca mieszka tam na stałe od 1981 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż lokalu mieszkalnego dokonana w roku 2013 podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych z uwagi na fakt, iż zniesienie współwłasności nastąpiło w 2009 r., czy też sprzedaż taka jest zwolniona skoro właścicielem nieruchomości Wnioskodawca jest od 1975 r.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż nieruchomości opisana powyżej jest zwolniona z podatku dochodowego od osób fizycznych. Zgodnie bowiem z art. 10 ust. 1 pkt 8 zwalnia się od opodatkowania dochód ze sprzedaży nieruchomości, jeśli zbycie zostało dokonane po upływie 5 lat od końca roku, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie nieruchomości. Dokonany podział nieruchomości odbył się na zasadach równych, nie nastąpiło w wyniku tej czynności zwiększenie majątku dotychczasowych współwłaścicieli. Zgodnie z wyrokiem NSA z dnia 26 maja 1991 r. sygn. akt I SA/Ka 86/96 zniesienie współwłasności jest realizacją art. 211 Kodeksu cywilnego i nie jest ono nabyciem nieruchomości, jeśli w wyniku takiego zniesienia nie następuje zwiększenie majątku. W identycznym duchu wypowiedział się 17 października 2006 r. Urząd Skarbowy w Obornikach Śląskich wydając interpretacje prawa podatkowego sygnatura ZB/415-28-2006. Wnioskodawca jest zatem właścicielem nieruchomości od 1975 r., tym samym okres uprawniający do zwolnienia z podatku jest dochowany.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe w części dotyczącej skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości oraz nieprawidłowe w części dotyczącej ustalenia daty nabycia nieruchomości.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), osoby fizyczne jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ww. ustawy osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Za dochody osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przez osobę, która nie posiada miejsca zamieszkania w Polsce uważa się zgodnie z art. 3 ust. 2b pkt 4 ww. ustawy w szczególności dochody (przychody) z położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jako osoba mająca zamieszkania w Niemczech dokonał sprzedaży lokalu mieszkalnego położonego na terytorium Polski, zatem w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdą uregulowania zawarte w umowie polsko-niemieckiej.

Przepis art. 4a ww. ustawy, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku podpisaną w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90), dochód, osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie z majątku nieruchomego (włączając dochód z gospodarstwa rolnego lub leśnego), położonego w drugim Umawiającym się Państwie, może być opodatkowany w tym drugim Państwie.

Określenie "majątek nieruchomy" ma takie znaczenie, jakie nadaje mu prawo tego Umawiającego się Państwa, na terytorium którego dany majątek jest położony. Określenie to obejmuje w każdym przypadku mienie przynależne do majątku nieruchomego, żywy i martwy inwentarz gospodarstw rolnych i leśnych, prawa, do których zastosowanie mają przepisy prawa powszechnego dotyczące nieruchomości gruntowych, prawa użytkowania nieruchomości, jak również prawa do stałych lub zmiennych świadczeń z tytułu eksploatacji lub prawa do eksploatacji złóż mineralnych, źródeł i innych zasobów naturalnych; statki morskie, statki żeglugi śródlądowej i statki powietrzne nie stanowią majątku nieruchomego (art. 6 ust. 2 ww. umowy).

Użycie w umowie sformułowania "może być opodatkowany" oznacza, że dochód z majątku nieruchomego jest opodatkowany w Polsce, o ile polskie ustawy podatkowe przewidują ich opodatkowanie. Wobec tego należy stwierdzić, że w świetle powołanych wyżej przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz polsko-niemieckiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania przychody ze sprzedaży nieruchomości położonej w Polsce przez osobę zamieszkałą w Niemczech podlegają opodatkowaniu w Polsce, według zasad wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52 i 52a oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy, źródłem przychodu jest - z zastrzeżeniem ust. 2 - odpłatne zbycie:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Z wyżej powołanych regulacji ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przedstawionym stanie faktycznym dla zastosowania zasad opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości istotne znaczenie ma data nabycia udziałów w przedmiotowej nieruchomości i forma prawna ich nabycia.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem #189; części nieruchomości gruntowej zabudowanej domem wielorodzinnym, z wyodrębnionymi lokalami mieszkalnymi. Postanowieniem z dnia 19 maja 1975 r. Sąd Powiatowy w R. postanowił stwierdzić nabycie spadku po ojcu Wnioskodawcy zmarłym w dniu 2 grudnia 1968 r. przez Wnioskodawcę, Jego siostrę i matkę (w częściach po 1/3) oraz dokonał działu spadku przyznając współwłasność po połowie Wnioskodawcy i Jego siostrze. Wartość udziału nabytego w drodze działu spadku była wyższa niż wartość udziału nabytego w drodze spadku. Dnia 17 lutego 2009 r. na podstawie aktu notarialnego została zniesiona współwłasność. Wnioskodawca i Jego siostra, jako współwłaściciele (każdy po #189;) nieruchomości dokonali umownego zniesienia współwłasności i wyodrębnienia własności poszczególnych lokali tej nieruchomości. Wartość nabytych lokali w wyniku zniesienia współwłasności mieści się w udziale jaki przysługiwał Wnioskodawcy w dziale spadku. Nie było spłat i dopłat. W dniu 21 marca 2013 r. Wnioskodawca sprzedał na podstawie aktu notarialnego jeden z lokali.

Zgodnie z art. 924 i 925 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia (art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego). Istotny zatem dla podatku dochodowego jest dzień otwarcia spadku, czyli data śmierci spadkodawcy.

Natomiast stosownie do treści art. 1035 Kodeksu cywilnego, jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego stosuje się przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Do momentu zniesienia tej współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku.

Tak więc z instytucją działu spadku mamy do czynienia w sytuacji, w której spadek przypada kilku spadkobiercom. Dochodzi wówczas do powstania wspólności majątku spadkowego. Wspólność ta nie jest tożsama ze wspólnością w częściach ułamkowych w rozumieniu art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego, gdyż jej przedmiotem jest spadek, a nie rzecz. Wspólnością objęte są wszystkie prawa majątkowe podlegające dziedziczeniu i istniejące w chwili otwarcia spadku, a więc także prawa z istoty swej podzielne.

W wyniku działu spadku prawa majątkowe objęte spadkiem przyznane poszczególnym spadkobiercom, stosownie do wielkości ich udziałów, przechodzą na nich, ustaje więc wspólność majątku spadkowego. Umowa o dział spadku lub prawomocne orzeczenie sądowe o dziale spadku stanowią tytuł własności rzeczy, które w dziale przypadły poszczególnym spadkobiercom i nie zmieni tego fakt, że dział spadku jest czynnością wtórną do nabycia spadku.

Jeżeli zatem udział w nieruchomości nabytej w całości w wyniku podziału jest zgodny z udziałem posiadanym przed działem spadku - nie następuje nabycie podlegające opodatkowaniu, ponieważ w ten sposób nie ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością), jak i stan jej majątku osobistego. Dział spadku, w wyniku którego udział w nieruchomości nie zwiększył się, zmienia wyłącznie charakter własności. Jedynie nabycie nieruchomości w drodze działu spadku w części przekraczającej udział spadkowy (nawet wówczas, jeżeli nabycie to następuje nieodpłatnie) stanowi nabycie w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy.

Z kolei celem postępowania o zniesienie współwłasności w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności. Zgodnie z art. 195 powołanej wyżej ustawy - Kodeks cywilny, współwłasność istnieje wówczas, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom.

Istota współwłasności polega bowiem na tym, że współwłaścicielom przysługują części wspólnego prawa własności (tzw. udziały), którymi mogą swobodnie rozporządzać. Dopóki więc istnieje współwłasność można mówić tylko o istnieniu udziałów w tym prawie, o ich nabywaniu i zbywaniu, a nie o prawie do części rzeczy, o jej zbywaniu bądź nabywaniu w częściach.

Zgodnie z art. 210 Kodeksu, każdy ze współwłaścicieli w każdym czasie może domagać się zniesienia współwłasności. Jednym ze sposobów zniesienia współwłasności nieruchomości jest podział rzeczy wspólnej, o którym mowa w art. 211 Kodeksu cywilnego. W rezultacie w wyniku zniesienia współwłasności dochodzi więc do nowego ukształtowania prawa własności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności. Zatem celem postępowania o zniesienie współwłasności w rozumieniu przepisów ustawy - Kodeks cywilny jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności.

Mając zatem na uwadze powołane powyżej uregulowania prawne stwierdzić należy, że w sytuacji gdy w wyniku zniesienia współwłasności udział danej osoby nie ulega powiększeniu, zniesienie współwłasności nie może być traktowane w kategorii nabycia, gdyż w ten sposób nie uległ powiększeniu zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (w tym przypadku nieruchomościami), jak też stan jej majątku osobistego. Zniesienie współwłasności, w wyniku których udział w nieruchomościach nie zwiększył się, zmienia wyłącznie charakter własności. Jednakże nabycie nieruchomości w drodze zniesienia współwłasności w części przekraczającej posiadany udział - w przedmiotowej sprawie: udział nabyty w drodze działu spadku - (nawet wówczas, jeżeli nabycie to następuje nieodpłatnie) stanowi o nowej dacie nabycia nieruchomości w tej części, która przekracza udział nabyty uprzednio - w przedmiotowej sprawie: w dziale spadku.

Należy jednak wyjaśnić Wnioskodawcy, że o tym czy w wyniku działu spadku i zniesienia współwłasności doszło do nabycia nie decyduje porównanie powierzchni nieruchomości nabytych na wyłączną własność lub też współwłasność w wyniku działu spadku i zniesienia współwłasności, lecz porównanie wartości tych nieruchomości.

Ze stanu faktycznego wynika, że dział spadku i zniesienie współwłasności nieruchomości odbyły się bez spłat i dopłat. Wartość udziału nabytego w 1975 r. w drodze działu spadku była wyższa niż wartość udziału nabytego w drodze spadku, natomiast wartość lokali nabytych w wyniku zniesienia współwłasności mieściła się w udziale, jaki Wnioskodawcy przysługiwał w dziale spadku.

Przenosząc powyższe uregulowania na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że Wnioskodawca, nabył udział w nieruchomości w dniu śmierci spadkodawcy, czyli 2 grudnia 1968 r. oraz w dniu 19 maja 1975 r. w wyniku działu spadku Zatem termin 5-letni, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy, upłynął odpowiednio z końcem 1973 r. oraz z końcem 1980 r.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że przychód uzyskany ze sprzedaży w 2013 r. udziału w nieruchomości nie będzie w ogóle podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie tych udziałów w nieruchomości upłynął 5-letni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy odnośnie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości należy uznać za prawidłowe.

Natomiast nie można zgodzić się ze stanowiskiem, że Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości od 1975 r. i od tej daty należy liczyć 5-letni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z treści stanu faktycznego wynika, że udział w przedmiotowej nieruchomość Wnioskodawca nabył w 1968 r. w spadku po zmarłym ojcu oraz w 1975 r. w wyniku działu spadku. Zatem termin 5-letni, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy, należy liczyć od końca 1968 r. oraz od końca 1975 r. i upłynął odpowiednio z końcem 1973 r. oraz z końcem 1980 r.

Tym samym w tej części stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie - 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.