IPPB4/415-422/12-4/MP

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 22 czerwca 2012 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPB4/415-422/12-4/MP

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 8 marca 2012 r. (data wpływu do tutejszego Organu 17 maja 2012 r.) oraz piśmie z dnia 6 czerwca 2012 r. (data nadania 11 czerwca 2012 r., data wpływu 14 czerwca 2012 r.), uzupełniającym braki formalne na wezwanie z dnia 30 maja 2012 r. Nr IPPB4/415-422/12-2/MP (data nadania 30 maja 2012 r., data odbioru 4 czerwca 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania zwrotu kosztów wynajęcia pomieszczenia zastępczego z tytułu rękojmi - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 maja 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania zwrotu kosztów wynajęcia pomieszczenia zastępczego z tytułu rękojmi.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 30 maja 2012 r. Nr IPPB4/415-422/12-2/MP (data nadania 30 maja 2012 r., data odbioru 4 czerwca 2012 r.), tut. Organ wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia przedmiotowego wniosku poprzez wyjaśnienie czy nadesłane pismo należy traktować jako wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, wskazanie i uzupełnienie danych identyfikacyjnych Wnioskodawczyni, dokonanie stosownej opłaty, złożenie oświadczenia i podpisu Wnioskodawcy lub osoby upoważnionej, wskazanie przepisów prawa podatkowego, określenie przedmiotu wniosku, wyczerpujące przedstawienie zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego, sprecyzowanie pytania oraz przedstawienie własnego stanowiska.

Pismem z dnia 6 czerwca 2012 r. (data nadania 11 czerwca 2012 r., data wpływu 14 czerwca 2012 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W październiku 2008 r. Wnioskodawczyni zakupiła od firmy deweloperskiej mieszkanie w nowo wybudowanym budynku. W roku 2011, ze względu na przepisy rękojmi za wady, określone w ustawie - Kodeks cywilny (art. 556-576), na podstawie kolejno zawieranych umów (których kopie załączyłam do mojego pierwszego pisma), deweloper dokonał zwrotu poniesionych przez Wnioskodawczynię kosztów wynajęcia pomieszczenia zastępczego. Wynajem ten był konieczny ze względu na przenikanie wód gruntowych i zawilgocenie piwnicy, co czyniło niemożliwym przechowywanie w niej rzeczy. Cztery sukcesywne umowy obejmowały w sumie okres od 19 czerwca 2010 r. do 22 lipca 2011 r. i dotyczyły następujących kwot (w sumie 11.535,56 zł):

1.

podpisana przez Wnioskodawczynię 10 lutego 2011 r. - kwota 2.325,32 zł,

2.

podpisana przez Wnioskodawczynię 15 kwietnia 2011 r. - kwota 5.180,76 zł,

3.

podpisana przez Wnioskodawczynię 14 czerwca 2011 r. - kwota 2.494,44 zł,

4.

podpisana przez Wnioskodawczynię 25 lipca 2011 r. - kwota 1.535,04 zł.

Kwoty te były określane i wypłacane na podstawie przekazanych przez Wnioskodawczynię deweloperowi oryginałów faktur wystawionych przez firmę wynajmującą pomieszczenie zastępcze. W tekście umowy wyraźnie jest wskazane, że zapłata jest "zwrotem poniesionych przez kupującego" i "udokumentowanych kosztów wynajmu pomieszczenia zastępczego" (oraz, w przypadku pierwszej faktury, kosztów przetransportowania tam rzeczy).

Ponadto kwoty te były wypłacane przez dewelopera z opóźnieniem w stosunku do dnia, w którym wydatki te zostały poniesione.

Wnioskodawczyni wskazała, iż 8 marca otrzymała od dewelopera PIT-8C, w którym potraktował on wypłacone Jej kwoty (11.535,56 zł) jako przychód, podczas gdy stanowiły one równowartość faktycznie poniesionych przez Wnioskodawczynię, nabywcę lokalu mieszkalnego, kosztów - ze względu na wadę rzeczy Jej sprzedanej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy nie uznania przez Wnioskodawczynię zwrotu kosztów wydatków przez Nią faktycznie poniesionych (i udokumentowanych faktura usługodawcy) przez dewelopera, na podstawie rękojmi za wady określonej w przepisach Kodeksu cywilnego, za przychód w rozumieniu ustawy o podatku od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zdaniem Wnioskodawczyni, zwrot kosztów wydatków przez Nią faktycznie poniesionych (i udokumentowanych fakturą usługodawcy) przez dewelopera, na podstawie rękojmi za wady określonej w przepisach Kodeksu cywilnego, nie spełnia żadnej z definicji przychodu określonej w ustawie o podatku dochodowego od osób fizycznych.

Potwierdzenie takiego rozumowania Wnioskodawczyni znalazła również w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 8 września 2010 r., sygn. IBPBII/1/415-584/10/AŻ.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Wyrazem jej praktycznej realizacji jest art. 11 ust. 1 tejże ustawy, z którego treści wynika, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie bowiem z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2011 r., za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nie należące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Ze stanu faktycznego przedstawionego w niniejszej sprawie wynika, iż w 2011 r., ze względu na przepisy rękojmi za wady, określone w ustawie - Kodeks cywilny (art. 556-576), na podstawie kolejno zawieranych umów, developer dokonał zwrotu poniesionych przez Wnioskodawczynię kosztów wynajęcia pomieszczenia zastępczego. Wynajem ten był konieczny ze względu na przenikanie wód gruntowych i zawilgocenie piwnicy, co czyniło niemożliwym przechowywanie w niej rzeczy. Kwoty te były określane i wypłacane na podstawie przekazanych przez Wnioskodawczynię deweloperowi oryginałów faktur wystawionych przez firmę wynajmującą pomieszczenie zastępcze. W tekście umowy wyraźnie jest wskazane, że zapłata jest "zwrotem poniesionych przez kupującego" i "udokumentowanych kosztów wynajmu pomieszczenia zastępczego" (oraz, w przypadku pierwszej faktury, kosztów przetransportowania tam rzeczy).

Rękojmia za wady została uregulowana w art. 556-576 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Zgodnie z art. 556 § 1 Kodeksu cywilnego, sprzedawca jest odpowiedzialny względem kupującego, jeżeli rzecz sprzedana ma wadę zmniejszającą jej wartość lub użyteczność ze względu na cel w umowie oznaczony albo wynikający z okoliczności lub z przeznaczenia rzeczy, jeżeli rzecz nie ma właściwości, o których istnieniu zapewnił kupującego, albo jeżeli rzecz została kupującemu wydana w stanie niezupełnym (rękojmia za wady fizyczne).

W związku z treścią przedstawionego stanu faktycznego należy zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawczyni, iż otrzymana kwota rekompensaty stanowiąca równowartość faktycznie poniesionych przez nabywcę lokalu kosztów wynajęcia pomieszczenia zastępczego, na podstawie rękojmi za wady, nie może być traktowana jako przysporzenie majątkowe w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tym samym nie spełnia definicji przychodów, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto organ podatkowy wskazuje, że jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni, w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

W odniesieniu do powołanej przez Wnioskodawczynię interpretacji organu podatkowego należy stwierdzić, że orzeczenie to zapadło w indywidualnej sprawie i nie jest wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl