IPPB4/415-417/10-2/JS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 6 maja 2010 r. (data wpływu 19 maja 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego w 2009 r. - jest prawidłowe.

W dniu 19 maja 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego w 2009 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W roku 2009, w okresie od 1 stycznia do 30 czerwca, Wnioskodawca posiadał stałe miejsce zamieszkania, w tym również dla celów podatkowych, na terytorium Szwajcarii. W tym okresie koncentrowały się tam interesy życiowe Wnioskodawcy (w Szwajcarii mieszkał z żoną i dzieckiem oraz był zatrudniony przez firmę szwajcarską od roku 2001).

Z dniem 1 lipca 2009 r. Wnioskodawca przeprowadził się wraz z rodziną na stałe do Polski, gdzie został zatrudniony przez firmę polską. Od 1 lipca 2009 r. do 31 grudnia 2009 r. Wnioskodawca osiągał w związku z tym dochody ze stosunku pracy na terytorium Polski.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w złożonym w Polsce rocznym rozliczeniu podatku dochodowego od dochodów uzyskanych w roku 2009 Wnioskodawca był zobowiązany uwzględnić (dla celów zastosowania właściwej stopy procentowej) także dochody ze stosunku pracy osiągnięte w Szwajcarii w okresie od 1 stycznia do 30 czerwca 2009 r....

Zdaniem Wnioskodawcy:

Nie był zobowiązany do uwzględnienia dochodów ze stosunku pracy uzyskanych w Szwajcarii w okresie od 1 stycznia do 30 czerwca 2009 r. w składanym w Polsce rocznym rozliczeniu podatku dochodowego od dochodów uzyskanych w roku 2009.

Przedstawiony wyżej problem dotyczy zmiany rezydencji podatkowej w trakcie roku podatkowego i nie znajduje on jednoznacznego rozstrzygnięcia w przepisach prawa podatkowego.

Przepisy art. 3 ustawy o PIT wskazują, iż osoby fizyczne podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy), jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

Powołane przepisy regulują jednak przede wszystkim sytuacje, gdy dana osoba fizyczna - posiadając nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce - osiąga jednocześnie dochody na terytorium innego państwa, jak również sytuację odwrotną czyli, gdy osoba posiadająca nieograniczony obowiązek podatkowy w innym państwie osiąga jednocześnie dochody na terytorium Polski.

Jednoznacznej odpowiedzi na przedstawione na wstępie pytanie nie dają również postanowienia Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Bernie dnia 2 września 1991 r. (Dz. U. z 1993 r. Nr 22, poz. 92; dalej: "Konwencja"), które w art. 4 regulują wyłącznie kwestie zamieszkania (rezydencji) dla celów podatkowych oraz wprowadzają reguły kolizyjne, którymi należy się posługiwać przy ustalaniu rezydencji podatkowej w przypadkach spornych. Przypadki te nie występują jednak w opisanym stanie faktycznym, bowiem kwestia rezydencji w okresie od 1 stycznia do 30 czerwca i od 1 lipca do 31 grudnia nie jest sporna. W przedstawionym na wstępie stanie faktycznym mamy więc do czynienia z inną sytuacją niż uregulowana wprost przez art. 3 ustawy o PIT i art. 4 Konwencji, mianowicie dochody ze stosunku pracy w Szwajcarii zostały przez Wnioskodawcę osiągnięte w okresie, w którym był wyłącznie rezydentem podatkowym Szwajcarii i tam również podlegał pod nieograniczony obowiązek podatkowy. Pod nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Polski Wnioskodawca podlega natomiast po powrocie do kraju.

Wnioskodawca podkreśla, że podobne stanowisko zostało zaprezentowane przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 10 lipca 2009 r., Nr ITPB2/415-376/09/AD oraz przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 17 września 2009 r., nr IPPB4/41 5-398/09-6/JK2.

Reasumując, uzasadniony jest wniosek, że dochody osiągnięte przez Wnioskodawcę w Szwajcarii w okresie od 1 stycznia do 30 czerwca 2009 r. ze stosunku pracy nie powinny być brane pod uwagę przy rocznym rozliczeniu podatku dochodowego od osób fizycznych za rok 2009 składanym w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z regulacją zawartą w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r., obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy) podlegają w Polsce osoby fizyczne jeśli mają miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Ustawodawca, definiując status osoby zamieszkującej na terytorium Polski, sformułował dwa kryteria jego uzyskania: posiadanie w Polsce ośrodka interesów życiowych oraz pobyt w Polsce dłuższy niż 183 dni. Wobec powyższego osobą mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP jest osoba posiadająca w kraju ośrodek interesów życiowych i zarazem przebywająca na jego obszarze dłużej niż 183 dni, bądź spełniająca tylko jeden z ww. warunków.

Natomiast w świetle art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy). Z powyższego wynika, iż kryterium decydującym o rodzaju obowiązku podatkowego jest miejsce zamieszkania, zdefiniowane w art. 3 ust. 1a ww. ustawy. Jeśli miejsce to będzie znajdować się na terytorium RP, wystąpi nieograniczony obowiązek podatkowy.

Zgodnie z treścią art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przepis art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b tejże ustawy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Bernie dnia 2 września 1991 r. (Dz. U. z 1993 r. Nr 22, poz. 92), w rozumieniu niniejszej konwencji określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze.

Definicja "osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie" odnosi się zatem bezpośrednio do określenia "miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Natomiast zgodnie z art. 4 ust. 2, jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Państwach, to jej status będzie określony według następujących zasad:

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż w okresie od 1 stycznia 2009 r. do 30 czerwca 2009 r., Wnioskodawca posiadał stałe miejsce zamieszkania, w tym również dla celów podatkowych, na terytorium Szwajcarii. W tym okresie koncentrowały się tam interesy życiowe Wnioskodawcy (w Szwajcarii mieszkał z żoną i dzieckiem oraz był zatrudniony przez firmę szwajcarską od roku 2001). Z dniem 1 lipca 2009 r. Wnioskodawca przeprowadził się wraz z rodziną na stałe do Polski, gdzie został zatrudniony przez firmę polską. Od 1 lipca 2009 r. do 31 grudnia 2009 r. Wnioskodawca osiągał w związku z tym dochody ze stosunku pracy na terytorium Polski.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego przyjąć należy, że w okresie od 1 stycznia 2009 r. do 30 czerwca 2009 r. Wnioskodawca miał miejsce zamieszkania na terytorium Szwajcarii, a ponadto ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze łączyły Wnioskodawcę ze Szwajcarią. W państwie tym przebywał wraz z rodziną (żoną i dzieckiem) i pracował.

Przeniesienie ośrodka interesów życiowych do Szwajcarii oznaczało, iż Wnioskodawca w tym czasie podlegał w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Biorąc natomiast pod uwagę fakt, iż w dniu 1 lipca 2009 r. Wnioskodawca przyjechał do Polski na stałe wraz z rodziną z zamiarem podjęcia pracy, należy rozważyć, czy - w myśl przytoczonego na wstępie przepisu art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - ma miejsce zamieszkania w Polsce. W ocenie tutejszego organu przyjazd do Polski, gdzie Wnioskodawca obecnie mieszka wraz z rodziną, pracuje, kwalifikuje się - w świetle poczynionych ustaleń - jako przeniesienie ośrodka interesów życiowych do Polski. Zatem od dnia przyjazdu do Polski Wnioskodawca ma miejsce zamieszkania na terytorium RP. W przedstawionym stanie faktycznym uznać należy, że - od daty przyjazdu do Polski, tj. od dnia 1 lipca 2009 r. - Wnioskodawca spełnia przesłanki do uznania, że dla celów podatkowych ma miejsce zamieszkania w Polsce.

Mając na względzie powyższe należy uznać, iż w 2009 r. do dnia przyjazdu miał Pan miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Szwajcarii i za ten okres podlegała Pan w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Tym samym dochody uzyskane w tym okresie z pracy wykonywanej w Szwajcarii, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w Polsce.

Natomiast od dnia przyjazdu do Polski (1 lipca 2009 r.) podlega Pan w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Zatem od tego momentu, podlega Pan obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów.

Reasumując, należy stwierdzić, iż w rozliczeniu podatku dochodowego od osób fizycznych za rok 2009 składanym w Polsce Wnioskodawca nie jest zobowiązany do uwzględnienia w zeznaniu rocznym za 2009 r. dochodów wypłaconych w Szwajcarii w okresie od stycznia do końca czerwca 2009 r., gdyż w tym okresie podlegał ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.