IPPB4/415-408/12-4/JK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 6 kwietnia 2012 r. (data wpływu 14 maja 2012 r.) uzupełnione pismem z dnia 8 sierpnia 2012 r. (data nadania 8 sierpnia 2012 r., data wpływu 10 sierpnia 2012 r.) stanowiące odpowiedź na wezwanie z dnia 30 lipca 2012 r. Nr IPPB4/415-408/12-2/JK (data nadania 30 lipca 2012 r., data doręczenia 1 sierpnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych:

* jest prawidłowe - w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziału w nieruchomości, który został nabyty w 1998 r.,

* jest nieprawidłowe - w pozostałym zakresie.

W dniu 14 maja 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 30 lipca 2012 r. Nr IPPB4/415-408/12-2/JK (data nadania 30 lipca 2012 r., data doręczenia 1 sierpnia 2012 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia przedmiotowego wniosku poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego.

Pismem z dnia 8 sierpnia 2012 r. (data nadania 8 sierpnia 2012 r., data wpływu 10 sierpnia 2012 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W 1998 r. Wnioskodawczyni nabyła nieruchomość położoną w miejscowości T., o powierzchni 0,11 ha zabudowaną murowanym domem mieszkalnym oraz niezabudowaną działkę gruntu, o powierzchni 0,52 ha położoną w S., zwanych dalej "nieruchomością". Wnioskodawczyni nabyła nieruchomość wraz ze swoim mężem na prawach wspólności ustawowej małżeńskiej. W 2007 r. małżonkowie zawarli umowę ustanawiającą rozdzielność majątkową małżeńską i nieruchomość stała się przedmiotem współwłasności Wnioskodawczyni oraz Jej męża w częściach po 1/2. W 2010 r. Wnioskodawczyni otrzymała od męża darowiznę 1/2 udziału w nieruchomości. Nieruchomość stała się, więc Jej wyłączną własnością. W tym samym roku Wnioskodawczyni wzięła kredyt na rozbudowę domu mieszkalnego położonego na nieruchomości. W listopadzie 2011 r. umarł mąż i Wnioskodawczyni zmuszona została do sprzedaży nieruchomości. Nieruchomość została sprzedana w dniu 24 stycznia 2012 r. i jednocześnie został spłacony kredyt.

Wspólnością majątkową objęta była przedmiotowa nieruchomość, a także prawa majątkowe składające się z udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością S. Sp. z o.o. Mąż w momencie ustanowienia rozdzielności majątkowej, w dniu 20 września 2007 r. posiadał w wyżej wymienionej spółce 10 udziałów o łącznej wartości nominalnej 5.000,00 zł. Wartość rynkowa tych udziałów, z uwagi na zadłużenie (jak się okazało po śmierci męża) spółki wynosiła 0,00 zł. Wraz z ustanowieniem rozdzielności majątkowej, z uwagi na brak jakiegokolwiek innego majątku, poza przedmiotową nieruchomości, mającego dodatnią wartość rynkową, nie był dokonywany podział majątku. Własność przedmiotowej nieruchomości, z momentem ustanowienia rozdzielności majątkowej, została przekształcona we współwłasność w częściach ułamkowych, z mocy samego prawa, zatem każdy z małżonków otrzymał majątek o tej samej wartości. Spłat i dopłat małżonkowie nie dokonywali. Ówczesna wartość nieruchomości w T., - zgodnie z operatem szacunkowym z dnia 15 maja 2008 r. wynosiła 51.583 zł. Operat szacunkowy: Nieruchomość gruntowa zabudowana budynkami do rozbiórki, powierzchni 0,63 ha, Kw Nr 55437 sporządziła Pani Renata M., rzeczoznawca majątkowy, Nr uprawnień 3501. Jak wynika z dokumentu 1/2 wartości nieruchomości gruntowej, którą mąż przekazał Wnioskodawczyni aktem darowizny w czerwcu 2010 r., przed remontem, wynosiła 25.791,50 zł. Chcąc wyremontować dom znajdujący się na przedmiotowej nieruchomości, którego stan wskazywał na "do rozbiórki", w 2010 r. małżonkowie zwrócili się z mężem do banku z zapytaniem o udzielenie kredytu pod hipotekę przedmiotowej nieruchomości. Kredyt otrzymała Wnioskodawczyni, jednak warunkiem jego otrzymania, było przyznanie kredytu jedynie Wnioskodawczyni z zastrzeżeniem, że nieruchomość będzie wyłącznie Jej własnością. Dlatego małżonkowie dokonali przepisania nieruchomości na Wnioskodawczynię - aby mogła zaciągnąć kredyt na remont budynku. Wnioskodawczyni remontowała nieruchomość, posiłkując się kredytem przez 1,5 roku aż do śmierci męża, dostając kolejne transze z banku, który za każdym razem wizytował nieruchomość przed przyznaniem kolejnej transzy. Zatem nabycie w drodze darowizny połowy nieruchomości przed wykorzystaniem kredytu, który bezsprzecznie wpłynął na podniesienie jej wartości nie zwiększyło de facto aktywów Wnioskodawczyni, ponieważ to Ona zaciągnęła dwuwalutowy kredyt obciążający dom hipoteką, tak jak wyłącznie Wnioskodawczyni była zobowiązana do jego terminowych spłat oraz ponoszenia ryzyka ogromnego wzrostu kursu Euro. Wnioskodawczyni podkreśla, że kredyt zaciągnięty na remont budynku w 2010 r. i spłacony po śmierci męża i sprzedaży nieruchomości z początkiem 2012 r., wielokrotnie przewyższał oszacowaną wartość całej nieruchomości (dz. 214 i 251) w momencie sporządzania aktu darowizny przez męża na rzecz Wnioskodawczyni. W związku z zaciągnięciem kredytu, przedmiotowa nieruchomość została obciążona hipoteką kaucyjną na rzecz banku do wysokości: 40.857,32 EUR lub 148.500 zł z wpisem w KW.

Wnioskodawczyni dodatkowo poinformowała, iż własność przedmiotowej nieruchomości, z momentem ustanowienia rozdzielności majątkowej, została przekształcona we współwłasność w częściach ułamkowych, z mocy samego prawa. Zatem każdy z małżonków otrzymał majątek o tej samej wartości. Jednak trudno mówić o udziale, jaki przysługiwał Wnioskodawczyni w majątku dorobkowym przed ustanowieniem rozdzielności majątkowej, bowiem majątek dorobkowy był współwłasnością Wnioskodawczyni oraz Jej męża, tzw. łączną i do momentu ustanowienia rozdzielności majątkowej nie można mówić o jakimkolwiek udziale.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy upływ pięcioletniego okresu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy liczyć dla całej nieruchomości od końca roku 1998, kiedy nastąpiło nabycie do majątku wspólnego, i tym samym zbycie nieruchomości nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem dochodowym, czy też w stosunku do 1/2 nieruchomości upływ terminu pięcioletniego należy liczyć od końca 2010 r., w którym Wnioskodawczyni otrzymała darowiznę od męża i zbycie tej 1/2 części nieruchomości będzie podlegało podatkowi dochodowemu od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawczyni, upływ pięcioletniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy liczyć dla całej nieruchomości od końca 1998 r. kiedy nastąpiło nabycie do majątku wspólnego, i tym samym zbycie nieruchomości nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Stanowisko to Wnioskodawczyni uzasadnia tym, że nabycie do majątku wspólnego oznacza, że jest właścicielką całej nieruchomości i późniejsze zmiany stanu prawnego, które odbywały się wyłącznie między małżonkami nie powinny mieć znaczenia przy liczeniu terminu od momentu nabycia do momentu zbycia przedmiotowej nieruchomości. Powyższe wynika z zasady, że wspólność ustawowa ma charakter współwłasności łącznej (bezudziałowej), zatem każdy z małżonków będących współwłaścicielami ma prawo do całej rzeczy a nie tylko do jej części.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości następuje po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w 1998 r. Wnioskodawczyni nabyła wraz z mężem na prawach wspólności ustawowej małżeńskiej zabudowaną murowanym domem mieszkalnym nieruchomość o powierzchni 0,11 ha oraz niezabudowaną działkę gruntu o powierzchni 0,52 ha. W 2007 r. małżonkowie zawarli umowę ustanawiającą rozdzielność majątkową małżeńską i nieruchomość stała się przedmiotem współwłasności Wnioskodawczyni oraz Jej męża w częściach po 1/2. Wraz z ustanowieniem rozdzielności majątkowej nie był dokonywany podział majątku. W 2010 r. Wnioskodawczyni otrzymała od męża darowiznę 1/2 udziału w nieruchomości. Nieruchomość stała się, więc Jej wyłączną własnością. W tym samym roku Wnioskodawczyni wzięła kredyt na rozbudowę domu mieszkalnego położonego na nieruchomości. W listopadzie 2011 r. mąż zmarł i Wnioskodawczyni zmuszona została do sprzedaży nieruchomości. Nieruchomość została sprzedana w dniu 24 stycznia 2012 r. i jednocześnie został spłacony kredyt.

Na wstępie wskazać należy, iż stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 z późn. zm.).

W myśl art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (współwłasność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Natomiast zgodnie z art. 31 § 2 pkt 2 ww. Kodeksu, do majątku wspólnego należą w szczególności dochody z majątku wspólnego, jak również z majątku osobistego każdego z małżonków.

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 ww. Kodeksu, zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

W myśl art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność majątkową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa). Wspólność małżeńską, która jest współwłasnością łączną cechuje bezudziałowy charakter. Jednakże w chwili ustania wspólności majątkowej, wspólność bezudziałowa ulega przekształceniu i każdy z małżonków otrzymuje udział w majątku wspólnym.

Z chwilą zawarcia umowy majątkowej małżeńskiej powodującej powstanie rozdzielności majątkowej, wszelkie rzeczy jakie każdy z małżonków nabędzie po zawarciu takiej umowy, wchodzi w skład jego majątku odrębnego. Natomiast, jeżeli nie nastąpił podział majątku dorobkowego, przedmioty majątkowe nabyte w trakcie trwania małżeństwa do czasu ustania wspólności majątkowej, stanowią nadal ich majątek wspólny.

Zgodnie z art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku. Umowa darowizny jest zatem jedną z form nabycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przypadku sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych określonych w powyższym przepisie decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment ich nabycia. Zatem uwzględniając powyższe oraz działając w oparciu o przedstawiony stan faktyczny stwierdzić należy, że Wnioskodawczyni stała się właścicielką całej nieruchomości stopniowo, bowiem w 1998 r. nabyła w ramach ustawowej wspólności majątkowej udział w nieruchomości, następnie w 2010 r., na podstawie zawarcia umowy darowizny nabyła udział należący do męża.

W świetle powyższego w przedmiocie opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych przychodu (dochodu) ze sprzedaży wskazanej nieruchomości zastosowanie znajdą przepisy obowiązujące w różnych okresach czasu w odniesieniu do części przychodu (dochodu) przypadających na poszczególne udziały we własności tej nieruchomości.

Do ustalenia skutków podatkowych sprzedaży udziału w nieruchomości nabytego w 1998 r. należy zastosować przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006 r. natomiast rozpatrując sprzedaż udziału nabytego w 2010 r. należy zastosować przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r.

W stosunku do udziału w nieruchomości nabytego w 1998 r. pięcioletni termin, o którym mowa w cytowanym powyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, upłynął z dniem 31 grudnia 2003 r., zatem sprzedaż nastąpiła po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie. Tym samym przychód ze sprzedaży w 2012 r. udziału w nieruchomości, który został nabyty w 1998 r. nie będzie stanowić w ogóle źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Natomiast do ustalenia skutków podatkowych sprzedaży udziału w nieruchomości, który został nabyty w 2010 r., należy zastosować przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym po 1 stycznia 2009 r.

Ustawą z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316) zmieniono m.in. zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nowe zasady opodatkowania, zgodnie z art. 14 ustawy zmieniającej, mają zastosowanie do dochodów (poniesionej straty) od dnia 1 stycznia 2009 r.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 r. - od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Zgodnie z brzmieniem art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Stosownie do treści art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 22 ust. 6d ww. ustawy, za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość nakładów, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

Natomiast w myśl art. 21 ust. 1 pkt 131 cytowanej ustawy, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Należy wyjaśnić, iż powyższe zwolnienie obejmuje taką część dochodu uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości, jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi poniesionych wydatków na własne cele mieszkaniowe w osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia. W sytuacji gdy przychód z odpłatnego zbycia zostanie w całości przeznaczony na cele mieszkaniowe, to wówczas uzyskany z tego tytułu dochód będzie w całości korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego.

Cele mieszkaniowe, których sfinansowanie przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uprawnia do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania, wymienione zostały w art. 21 ust. 25 cytowanej ustawy.

Stosownie do art. 21 ust. 25 pkt 1 i 2 ww. ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się:

Na podstawie art. 21 ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.

Natomiast stosownie do art. 21 ust. 28 za wydatki, o których mowa w ust. 25, nie uważa się wydatków poniesionych na:

Dodatkowo ustawodawca w art. 21 ust. 29 ww. ustawy wskazuje, iż w przypadku gdy kredyt (pożyczka), o którym mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c), stanowi część kredytu (pożyczki) przeznaczonego na spłatę również innych niż wymienione w tych przepisach zobowiązań kredytowych (pożyczkowych) podatnika, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki przypadające na spłatę kredytu (pożyczki) określonego w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c) oraz zapłacone odsetki od tej części kredytu (pożyczki), która proporcjonalnie przypada na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c).

Należy również wskazać, iż przepis ust. 1 pkt 131 nie ma zastosowania do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, które podatnik uwzględnił korzystając z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, którymi sfinansowane zostały wydatki określone w ust. 25 pkt 1, uwzględnione przez podatnika korzystającego z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym (art. 21 ust. 30 ustawy). Innymi słowy, przepis ten zapobiega sytuacji, kiedy podatnik dwukrotnie odliczałby ten sam wydatek - raz jako poniesiony np. na rozbudowę budynku mieszkalnego, za drugim zaś razem jako wydatek na spłatę kredytu, który finansowałby tą właśnie rozbudowę.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, iż Wnioskodawczyni stała się właścicielką całej nieruchomości stopniowo, tj. w 1998 r. nabyła udział w nieruchomości w ramach ustawowej wspólności majątkowej oraz w 2010 r., na podstawie umowy darowizny od męża. Zatem:

* przychód ze sprzedaży w 2012 r. udziału w nieruchomości, który został nabyty w 1998 r., nie stanowi źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na upływ terminu pięcioletniego.

* dochód uzyskany ze sprzedaży w 2012 r. udziału w nieruchomości, który został nabyty w 2010 r. w drodze darowizny od męża podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym na zasadach określonych w art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r., chyba że Wnioskodawczyni skorzysta ze zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.