IPPB4/415-388/14-2/JK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 9 maja 2014 r. (data wpływu 12 maja 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania zasądzonych wyrokiem Sądu środków pieniężnych wraz z odsetkami i kosztami procesu - jest prawidłowe.

W dniu 12 maja 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania zasądzonych wyrokiem Sądu środków pieniężnych wraz z odsetkami i kosztami procesu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W 2007 r. Wnioskodawczyni zawarła z Deweloperem dwie przedwstępne umowy sprzedaży mieszkań. Wraz z zawarciem przedmiotowych umów Wnioskodawczyni, zgodnie z ich brzmieniem, wpłaciła na konto Dewelopera 10% ceny obydwu mieszkań. Pozostałe 90% wartości mieszkań miało zostać zapłacone przez Wnioskodawczynię po zakończeniu inwestycji i powiadomieniu przez Dewelopera o możliwości protokolarnego przekazania mieszkań Wnioskodawczyni.

W obydwu umowach przedwstępnych strony zawarły zapis uprawniający je do odstąpienia od nich, w przypadku niewykonania przez drugą stronę zobowiązań umownych.

W związku z niedotrzymaniem przez Dewelopera określonych w umowach terminów realizacji budowy mieszkań, Wnioskodawczyni odstąpiła od umów przedwstępnych oraz wezwała Dewelopera do zwrotu dotychczasowych świadczeń wpłaconych na poczet obydwu umów (tekst jedn.: do zwrotu uiszczonych wcześniej 10% wartości każdej z umów, co stanowiło łącznie 58.452,10 złotych).

W związku z tym, że Deweloper uchylał się od zwrotu wskazanej powyżej kwoty, Wnioskodawczyni wystąpiła do Sądu Rejonowego w W. Wydział I Cywilny z roszczeniem o zapłatę, a Sąd w wyroku z dnia 11 grudnia 2013 r. uznał roszczenie Wnioskodawczyni i zasądził na jej rzecz od Dewelopera kwotę 58.452,10 złotych wraz z odsetkami ustawowymi płatnymi od dnia 17 lipca 2010 r. do dnia zapłaty oraz koszty procesu, w tym koszty zastępstwa procesowego, w kwocie 6.540,00 złotych. Deweloper nie wniósł apelacji od wyroku. W wykonaniu wyroku Deweloper spłacił należność na rzecz Wnioskodawczyni w trzech ratach:

* 1 rata, na którą składało się: 2.180,00 złotych tytułem kosztów procesu + 19.484,03 złotych z odsetkami od dnia 17 lipca 2010 r. tytułem należności głównej - płatne do dnia 10 lutego 2014 r. (odsetki w kwocie 9.049,12 złotych);

* 2 rata, na którą składało się: 2.180,00 złotych tytułem kosztów procesu + 19.484,03 złotych z odsetkami od dnia 17 lipca 2010 r. tytułem należności głównej - płatne do dnia 10 marca 2014 r. (odsetki w kwocie 9.243,42 złotych);

* 3 rata, na którą składało się: 2.180,00 złotych tytułem kosztów procesu + 19.484,03 złotych z odsetkami od dnia 17 lipca 2010 r. tytułem należności głównej - płatne do dnia 10 kwietnia 2014 r. (odsetki w kwocie 9.458,55 złotych).

Łącznie Deweloper w wykonaniu wyroku zapłacił na rzecz Wnioskodawczynię kwotę należności głównej w wysokości 58.452,10 złotych, kwotę 27.751,09 złotych tytułem odsetek ustawowych oraz kwotę 6.540,00 złotych tytułem kosztów procesu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zasądzona wyrokiem Sądu Rejonowego kwota wraz z odsetkami ustawowymi oraz kosztami procesu podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawczyni, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega wyłącznie kwota odsetek zasądzonych przez Sąd na rzecz Wnioskodawczyni (27.751,09 złotych), natomiast zwrócona w wyniku odstąpienia od umów kwota świadczenia głównego (58.452,10 złotych) oraz zasądzone koszty procesu (6.540,00 złotych) są neutralne podatkowo i nie podlegają opodatkowaniu.

Co do kwoty świadczenia głównego (58.452,10 złotych), Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że kwota ta nie stanowi przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. O przychodzie można bowiem mówić wyłącznie wtedy, gdy występuje realna korzyść podatkowa. W niniejszej sprawie taka korzyść nie występuje - zasądzona przez Sąd kwota jest świadczeniem o charakterze zwrotnym. Innymi słowy, w wyroku wskutek zrealizowanego przez Wnioskodawczynię prawa odstąpienia od umowy Sąd zobowiązał Dewelopera do zwrotu tego, co Wnioskodawczyni uprzednio na jego rzecz świadczyła. Tym samym wyrównany został uszczerbek wcześniej poniesiony przez Wnioskodawczynię i zwrócona Jej została kwota uprzednio wpłacona na poczet ceny mieszkań, których ostatecznie Wnioskodawczyni nie nabyła. Zgodnie z art. 395 § 2 Kodeksu cywilnego, w razie wykonania prawa odstąpienia, umowa uważana jest za niezawartą. To, co strony już świadczyły, ulega zwrotowi w stanie niezmienionym, chyba że zmiana była konieczna w granicach zwykłego zarządu. Za świadczone usługi oraz za korzystanie z rzeczy należy się drugiej stronie odpowiednie wynagrodzenie. Skoro Wnioskodawczyni skutecznie odstąpiła od umów z winy Dewelopera, to nastąpił skutek taki jakby umowy te nie zostały zawarte. Deweloper miał zatem obowiązek zwrócić Wnioskodawczyni to co świadczył na jej rzecz, czyli zwrócić kwoty wpłacone na poczet umów (58.452,10 złotych).

Biorąc powyższe pod uwagę, zwrócona Wnioskodawczyni na mocy wyroku Sądu kwota świadczenia głównego jest irrelewantna z z punktu widzenia obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ po stronie Wnioskodawczyni w związku z dokonanym zwrotem nie wystąpiło realne przysporzenie majątkowe, a zatem nie powstał przychód (tak m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 2 grudnia 2010 r., Nr ILPB2/415-1014/10-2/AJ).

Analogiczna argumentacja dotyczy zasądzonych na rzecz Wnioskodawczyni kosztów procesu (6.540,00 złotych). W ocenie Wnioskodawczyni nie stanowią one przychodu podlegającego opodatkowaniu. Otrzymana kwota nie może zostać uznana za stanowiącą przysporzenie majątkowe po stronie Wnioskodawczyni, w konsekwencji czego nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Wynika to z faktu, że koszty procesowe zasądzone na rzecz Wnioskodawczyni zostały sfinansowane z własnych środków Wnioskodawczyni, a na podstawie prawomocnego orzeczenia Sądu zostały Jej zwrócone. Tym samym, przedmiotowa kwota stanowi zwrot poniesionych wydatków nie jest więc dodatkowym dochodem podlegającym opodatkowaniu. Dla celów podatkowych otrzymana kwota kosztów procesu pozostaje neutralna podatkowo, bowiem nie mieści się w pojęciu przychodu w rozumieniu art. 11 ust. 1 w związku z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tak m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 31 grudnia 2013 r., Nr ILPB2/415-953/13-2/WM).

W odniesieniu do zasądzonych przez Sąd na rzecz Wnioskodawczyni odsetek (27.751,09 zł.), Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że w przedstawionym stanie faktycznym wyłącznie odsetki stanowią realne przysporzenie majątkowe i tylko one mogą zostać zakwalifikowane jako przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Odsetki, zgodnie z dyspozycją art. 9 ust. 1 w związku z art. 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowią przychód z innych źródeł i podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach ogólnych wraz z innymi dochodami osiągniętymi w danym roku podatkowym, zgodnie z art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione z podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.

Na mocy art. 10 ust. 1 pkt 9 tej ustawy, źródłami przychodów są inne źródła.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ww. ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania "w szczególności" wskazuje, iż definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w 2007 r. Wnioskodawczyni zawarła z Deweloperem dwie przedwstępne umowy sprzedaży mieszkań. Wraz z zawarciem przedmiotowych umów Wnioskodawczyni, zgodnie z ich brzmieniem, wpłaciła na konto Dewelopera 10% ceny obydwu mieszkań. Pozostałe 90% wartości mieszkań miało zostać zapłacone przez Wnioskodawczynię po zakończeniu inwestycji i powiadomieniu przez Dewelopera o możliwości protokolarnego przekazania mieszkań Wnioskodawczyni. W związku z niedotrzymaniem przez Dewelopera określonych w umowach terminów realizacji budowy mieszkań, Wnioskodawczyni odstąpiła od umów przedwstępnych oraz wezwała Dewelopera do zwrotu dotychczasowych świadczeń wpłaconych na poczet obydwu umów (tekst jedn.: do zwrotu uiszczonych wcześniej 10% wartości każdej z umów, co stanowiło łącznie 58.452,10 złotych). W związku z tym, że Deweloper uchylał się od zwrotu wskazanej powyżej kwoty, Wnioskodawczyni wystąpiła do Sądu Rejonowego w W. Wydział I Cywilny z roszczeniem o zapłatę, a Sąd w wyroku z dnia 11 grudnia 2013 r. uznał roszczenie Wnioskodawczyni i zasądził na jej rzecz od Dewelopera kwotę 58.452,10 złotych wraz z odsetkami ustawowymi płatnymi od dnia 17 lipca 2010 r. do dnia zapłaty oraz koszty procesu, w tym koszty zastępstwa procesowego, w kwocie 6.540,00 złotych. W wykonaniu wyroku Deweloper spłacił należność na rzecz Wnioskodawczyni.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji odszkodowania, należy jej więc szukać w innych przepisach, w tym m.in. w przepisach prawa cywilnego.

Zgodnie z art. 361 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121) zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono (art. 361 § 2 Kodeksu cywilnego).

Szkodą jest więc uszczerbek majątkowy powstały wskutek pewnego zdarzenia - z wyłączeniem przypadków, gdy zmniejszenie się majątku następuje wskutek woli właściciela tego majątku (darowizna, zbycie rzeczy).

Uszczerbek w majątku może polegać na:

Stosownie natomiast do treści art. 363 § 1 Kodeksu cywilnego, naprawienie szkody powinno nastąpić według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu.

Wskazać należy, że odszkodowanie jest szczególnym rodzajem świadczenia polegającym na naprawieniu szkody, czyli uszczerbku, jakiego doznaje poszkodowany we wszelkiego rodzaju dobrach chronionych przez prawo. Nadto w literaturze przedmiotu i judykaturze akcentuje się, że aby wypłacone świadczenie uznać za odszkodowanie konieczne jest wystąpienie:

Żeby rozstrzygnąć kwestię opodatkowania kwoty, otrzymanej przez Wnioskodawczynię zasądzonej wyrokiem Sądu, należy ustalić jaki rodzaj szkody został pokryty. Szkoda rozpatrywana jako uszczerbek o charakterze majątkowym może mieć - jak wyżej wskazano - w świetle przepisów Kodeksu cywilnego postać dwojaką. Może obejmować stratę, jakiej doznaje mienie poszkodowanego - wskutek doznania tej straty poszkodowany staje się uboższy niż był dotychczas, tzw. szkoda rzeczywista. Ponadto może obejmować utratę korzyści, jakiej poszkodowany mógłby się spodziewać, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Wskutek doznania tej postaci uszczerbku poszkodowany nie staje się bogatszy, jakkolwiek mógł liczyć na wzbogacenie się.

Zasady naprawienia szkody określone zostały w ustawie - Kodeks cywilny, m.in. w art. 471, który stanowi, że dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

Z treści wniosku wynika, że nie została wykonana klazula z zawartych umów przedwstepnych bowiem nie zostały dotrzymane przez Dewelopera terminy realizacji budowy mieszkań. W zwiaązku z powyższym Wnioskodawczyni odstąpiła od zawartych umów przedwstępnych i zażądała zwrotu wpłaconych środków. Z uwagi na fakt, że Deweloper uchylał się od powyższego Wnioskodawczyni wniosła sprawę do Sądu, która została rozstrzygnięta wyrokiem z dnia 11 grudnia 2013 r. Sąd w tym wyroku uznał roszczenie Wnioskodawczyni i zasądził na jej rzecz od Dewelopera kwotę 58.452,10 złotych, jako zwrot wpłaconych środków pieniężnych wraz z odsetkami ustawowymi płatnymi od dnia 17 lipca 2010 r. do dnia zapłaty oraz kosztami procesu, w kwocie 6.540,00 złotych.

W świetle powyższego, należy stwierdzić, że otrzymana przez Wnioskodawczynię na podstawie wyroku Sądu kwota, jako zwrot wpłaconych przez Nią środków pieniężnych stanowiących kwoty wpłacone na zakup mieszkań za poniesioną rzeczywistą szkodę, wynikającą z niedotrzymania przez dewelopera terminu wybudowania mieszkań, nie stanowi przychodu podlegającego opodatkowaniu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W odniesieniu do zasądzonych wyrokiem Sądu kosztów procesu, należy stwierdzić, że zwrócone na rzecz Wnioskodawczyni ww. koszty nie stanowią przysporzenia po stronie Wnioskodawczyni i nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ po stronie Wnioskodawczyni w związku z dokonanym zwrotem nie nastąpiło realne przysporzenie majątkowe. Wynika to z tego, że koszty te w pierwszej kolejności zostały sfinansowane z własnych środków Wnioskodawczyni, a następnie na podstawie orzeczenia Sądu zostały Wnioskodawczyni zwrócone. Kwota ta stanowi jedynie zwrot poniesionych wcześniej wydatków - nie są więc dochodem podlegającym opodatkowaniu. Dla celów podatkowych otrzymana kwota tytułem kosztów procesu są obojętne podatkowo. W konsekwencji, podmiot Wnioskodawczyni nie ma obowiązku opodatkowywania tych kwot w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym je otrzymała.

Ustosunkowując się natomiast do skutków podatkowych zasądzenia, a następnie wypłaty na rzecz Wnioskodawczyni odsetek organ podatkowy stwierdza, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewidują zwolnienia z opodatkowania wypłaconych odsetek ustawowych.

W tym miejscu należy wskazać, że instytucję prawną odsetek za zwłokę reguluje przepis art. 481 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny, zgodnie z którym jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe. Odsetki wypłacone za okres pomiędzy datą zasądzenia i datą wypłaty odszkodowania nie są wliczane do wartości odszkodowania.

Potwierdza to orzecznictwo sądów powszechnych, zgodnie z którym "Roszczenie odsetkowe nie jest częścią składową roszczenia głównego, gdyż opiera się na odrębnym stanie faktycznym oraz odrębnej podstawie materialnoprawnej. Roszczenie o odsetki za opóźnienie (art. 481 k.c.) jest więc roszczeniem innym niż roszczenie deliktowe" (por. uchwała SN z dnia 31 stycznia 1994 r. III CZP 184/93, publ. OSNC 1994/7-8/155). "Odsetki za opóźnienie są skonstruowane przez ustawodawcę niezależnie od faktu poniesienia szkody przez wierzyciela, są w pewnym sensie elementem waloryzacji, ale spełniają również rolę kompensacji tego, że wierzyciel nie mógł z pieniędzy skorzystać wcześniej" (por. Izabella Dyka, glosa do przywołanej powyżej uchwały SN z dnia 31 stycznia 1994 r., PS 1997/9/72).

Analizując treść powyższych przepisów należy zauważyć, że nie można utożsamiać odsetek za zwłokę z odszkodowaniem i zadośćuczynieniem. Odsetki mają charakter uboczny względem świadczenia głównego - są skutkiem nie wykonania zobowiązań.

W przypadku dochodów z tytułu odsetek, wolne od podatku są odsetki wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 52, 95, 119 i 130 oraz w art. 52a ust. 1 pkt 5 ustawy. Przy czym, przepis art. 21 ust. 1 pkt 95 powołanej ustawy stanowi, że wolne od podatku są odsetki z tytułu nieterminowej wypłaty wynagrodzeń i świadczeń z tytułów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1 m.in. ze stosunku pracy. Zatem o zastosowaniu tego zwolnienia decyduje spełnienie łącznie dwóch przesłanek, tj. pierwszej dotyczącej źródła przychodu, do którego kwalifikowane jest ww. wynagrodzenie/świadczenie, odpowiednio drugiej - dotyczącej nieterminowości jego wypłaty.

Odsetki wypłacone Wnioskodawczyni nie są odszkodowaniem (stanowią świadczenie uboczne w stosunku do odszkodowania), a tym samym nie korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych. Ponieważ podstawą wypłacenia ww. odsetek nie jest wynagrodzenie ze stosunku służbowego, stosunku pracy i innych wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to przedmiotowe odsetki nie mogą korzystać również ze zwolnienia wymienionego art. 21 ust. 1 pkt 95 ww. ustawy, bowiem nie mieszczą się kategorii odsetek w nim wymienionych.

Z powyższego wynika, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje zwolnienia od podatku odsetek ustawowych za nieterminowość zwrotu wpłaconych środków przez dewelopera.

Zatem dochód z tytułu przedmiotowych odsetek, wypłaconych na podstawie orzeczenia sądowego należy zakwalifikować do przychodów z innych źródeł, o których mowa w powołanym wyżej art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 ww. ustawy podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach ogólnych, zgodnie z art. 27 tej ustawy.

Reasumując, w świetle przedstawionego stanu faktycznego, wypłacona Wnioskodawczyni na podstawie wyroku Sądu kwota, jako zwrot środków pieniężnych stanowiących kwoty wpłacone na poczet ceny nabycia mieszkań, za poniesioną rzeczywistą szkodę, wynikającą z niedotrzymania terminu wybudowania tych mieszkań wraz z kosztami procesu w tym kosztami procesowymi, nie stanowi przychodu podlegającego opodatkowaniu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, natomiast odsetki ustawowe należy zakwalifikować do przychodów z innych źródeł, o których mowa w powołanym wyżej art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 ww. ustawy podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach ogólnych, zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.