IPPB4/415-370/12-2/JK3

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 20 kwietnia 2012 r. (data wpływu 30 kwietnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wartości świadczeń ponoszonych przez pracodawcę z tytułu zakwaterowania pracownika-jest nieprawidłowe.

W dniu 30 kwietnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wartości świadczeń ponoszonych przez pracodawcę z tytułu zakwaterowania pracownika.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Funkcjonariuszowi celnemu przeniesionemu na stałe do pełnienia służby w innej miejscowości należy zapewnić zgodnie z art. 92 ust. 1 ustawy o Służbie Celnej tymczasową kwaterę. Minister Finansów w Rozporządzeniu z dnia 27 października 2010 r. w sprawie świadczeń związanych z przeniesieniem funkcjonariusza celnego do pełnienia służby w innej miejscowości (Dz. U. Nr 202, poz. 1338) określił szczegółowe warunki przyznawania tego świadczenia. Świadczenie to przysługuje zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia.

Izba Celna nie dysponuje lokalami, które można przeznaczyć na kwatery wobec czego wynajęto pokój o powierzchni 20,69 m² w lokalu mieszkalnym, za który wynajmujący, tj. Izba Celna płaci czynsz ustalony w umowie najmu w wysokości 1080 zł. Zgodnie z § 10 ust. 4 cyt. rozporządzenia koszty zakwaterowania w tymczasowej kwaterze ponosi urząd, do którego funkcjonariusz został przeniesiony. Pokój w lokalu mieszkalnym wynajęto na wolnym rynku. Na podstawie umowy użyczenia Izba Celna oddała w bezpłatne używanie ww. pokój wynajęty w lokalu mieszkalnym na kwaterę tymczasową przeniesionemu służbowo funkcjonariuszowi celnemu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przedstawiony stan faktyczny stanowi przychód funkcjonariusza w myśl art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i czy można zastosować do opisanego stanu zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 19, gdzie świadczenia ponoszone przez pracodawcę z tytułu zakwaterowania pracowników w kwaterach prywatnych są wolne od podatku do wysokości nieprzekraczającej 500 zł miesięcznie.

Zdaniem Wnioskodawcy, ponoszone przez jednostkę koszty w wysokości 1080 zł za wynajem pokoju dla funkcjonariusza celnego stanowią w całości jego przychód do opodatkowania w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 12 ust. 1 cyt. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot "w szczególności" oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Jak wynika z postanowień art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

Na gruncie prawa podatkowego przychodem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jest każda forma przysporzenia majątkowego, tzn. zarówno pieniężna jak i niepieniężna. Obok pieniędzy i wartości pieniężnych, ustawodawca za przychody uważa również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Świadczenia w naturze to wszelkie takie świadczenia, w przypadku których przedmiot świadczenia jest inny niż pieniądz lub wartość pieniężna. Będą to w szczególności różnego rodzaju świadczenia rzeczowe, chociaż przedmiotem świadczenia mogą być również prawa lub świadczone na rzecz podatnika usługi. Przychód może być wyrażony wyłącznie w pieniądzu. Stąd też przychodem są nie tyle same świadczenia, lecz ich wartość.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że funkcjonariuszowi celnemu przeniesionemu na stałe do pełnienia służby w innej miejscowości należy zapewnić zgodnie z art. 92 ust. 1 ustawy o Służbie Celnej tymczasową kwaterę. Izba Celna nie dysponuje lokalami, które można przeznaczyć na kwatery wobec czego wynajęto pokój o powierzchni 20,69 m² w lokalu mieszkalnym, za który wynajmujący, tj. Izba Celna płaci czynsz ustalony w umowie najmu w wysokości 1080 zł. Pokój w lokalu mieszkalnym wynajęto na wolnym rynku. Na podstawie umowy użyczenia Izba Celna oddała w bezpłatne używanie ww. pokój wynajęty w lokalu mieszkalnym na kwaterę tymczasową, przeniesionemu służbowo funkcjonariuszowi celnemu.

Mając na uwadze powyższe, pracownik Wnioskodawcy będzie osiągał korzyść finansową, ponieważ nie jest zobowiązany do zapłaty kwoty wynikającej z faktur za wynajmowanie lokalu mieszkalnego, gdyż pokrywać tę kwotę za niego będzie sam pracodawca. Z tej też przyczyny usługę sfinansowaną przez pracodawcę na rzecz swojego pracownika należy zaliczyć do przychodu tego pracownika - do przychodów określonych w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Co do zasady wszelkie świadczenia pozostające w związku ze stosunkiem pracy powinny być traktowane jako element wynagrodzenia za pracę i w ten sposób opodatkowane, chyba, że świadczenia te korzystają z przedmiotowego zwolnienia zawartego w art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na mocy art. 21 ust. 1 pkt 19 ww. ustawy, wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń ponoszonych przez pracodawcę z tytułu zakwaterowania pracowników, z zastrzeżeniem ust. 14 - do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 500 zł.

Zgodnie z art. 21 ust. 14 cyt. ustawy zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 19, ma zastosowanie do pracowników, których miejsce zamieszkania jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie korzysta z kosztów uzyskania przychodów określonych w art. 22 ust. 2 pkt 3 i 4 ww. ustawy (podwyższone koszty uzyskania przychodów stosowane w jednym, bądź więcej niż jednym zakładzie pracy).

Zatem, wartość świadczenia otrzymana od pracodawcy z tytułu najmu mieszkania przez pracownika, którego miejsce zamieszkania jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy podlega zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 500 zł. Należy wskazać, iż limit 500 zł miesięcznie dotyczy każdego pracownika oddzielnie. W przypadku, gdy koszt świadczenia przekroczy w danym miesiącu 500 zł na osobę, nadwyżka, tj. różnica pomiędzy kosztem wynajmu a kwotą zwolnioną, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jako przychód pracownika ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 cyt. ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.