IPPB4/415-368/13-5/MP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 29 maja 2013 r. (data wpływu 3 czerwca 2013 r.) uzupełnione pismem z dnia 26 lipca 2013 r. (data nadania 26 lipca 2013 r., data wpływu 29 lipca 2013 r.), na wezwanie z dnia 18 lipca 2013 r. Nr IPPB4/415-368/13-2/MP (data nadania 19 lipca 2013 r., data odbioru 23 lipca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania - na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - środków finansowych otrzymanych w ramach programu "Mobilność Plus"- jest nieprawidłowe.

W dniu 3 czerwca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania - na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - środków finansowych otrzymanych w ramach programu "Mobilność Plus".

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 18 lipca 2013 r. Nr IPPB4/415-368/13-2/MP (data nadania 19 lipca 2013 r., data odbioru 23 lipca 2013 r.), tut. organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych wniosku poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego.

Pismem z dnia 26 lipca 2013 r. (data nadania 26 lipca 2013 r., data wpływu 29 lipca 2013 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest pracownikiem Szkoły. Decyzją z dnia 19 sierpnia 2011 r., Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego przyznał Wydziałowi Psychologii Szkoły środki finansowe w kwocie 168.000 zł (słownie: sto sześćdziesiąt osiem tysięcy złotych) przeznaczone na finansowanie w roku 2012 i 2013 uczestnictwa Wnioskodawcy w programie "Mobilność Plus" - I edycja programu. Decyzja wydana została na podstawie art. 26 ust. 1 i art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. Nr 96, poz. 615 oraz z 2011 r. Nr 84, poz. 455) oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 1 ustawy o zasadach finansowania nauki, określa ona zasady finansowania nauki ze środków finansowych ustalanych na ten cel w budżecie państwa, ujmowanych w wyodrębnionej części budżetu państwa - "Nauka", zwanych dalej "środkami finansowymi na naukę", którymi dysponuje minister właściwy do spraw nauki, zwany dalej "Ministrem".

Środki finansowe na naukę przeznacza się m.in. na programy i przedsięwzięcia ustanawiane przez Ministra (art. 5 pkt 10 ww. ustawy).

Według art. 26 ust. 1 tej ustawy, finansowanie programów lub przedsięwzięć ustanawianych przez Ministra obejmuje działania dotyczące realizacji określonych przez Ministra zadań wynikających z polityki naukowej i naukowo-technicznej państwa. Minister właściwy do spraw nauki w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" ogłasza komunikaty o ustanowieniu programu i przedsięwzięcia z zastrzeżeniem ust. 3 (art. 26 ust. 2 ww. ustawy). Komunikatem Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 22 listopada 2010 r. ustanowiony został program "Mobilność Plus" (M. P. z 2010 r. Nr 91, poz. 1062).

Program "Mobilność Plus" ustanowiony został Komunikatem Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 22 listopada 2010 r. Celem programu jest umożliwienie naukowcom (uczestnikom programu) udziału w badaniach naukowych prowadzonych w renomowanych zagranicznych ośrodkach naukowych pod opieką wybitnych naukowców o międzynarodowym autorytecie w danej dziedzinie nauki. Program ma pomóc jego uczestnikom w dalszym rozwoju kariery naukowej przez zdobycie doświadczenia i wiedzy dzięki udziałowi w badaniach naukowych lub pracach rozwojowych realizowanych przy wykorzystaniu aparatury i metod niedostępnych w kraju. Efektem jest poznanie nowych teorii czy technologii, które potem z korzyścią mogą być implementowane w kraju.

Celem programu jest zapewnienie finansowania kosztów pobytu uczestnika programu w jednostce naukowej posiadającej siedzibę poza terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, prowadzącej w sposób ciągły badania naukowe lub prace rozwojowe oraz podróży między miejscem zamieszkania na terenie Rzeczpospolitej Polskiej uczestnika programu a miejscowością, w której znajduje się zagraniczny ośrodek. Warunkiem uczestnictwa w programie jest m.in. zatrudnienie w jednostce naukowej na podstawie umowy o pracę naukowca, będącego pracownikiem naukowym lub naukowo-dydaktycznym w rozumieniu ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 164, poz. 1365 z późn. zm.), który uzyskał stopień naukowy doktora w okresie nie dłuższym niż 7 lat przed złożeniem wniosku o przyznanie środków finansowych na uczestnictwo w programie i nie uczestniczył w okresie 2 lat przed złożeniem wniosku w realizowanym za granicą i trwającym dłużej niż 6 miesięcy pobycie naukowym związanym z udziałem w stażu, stypendium naukowym lub projekcie obejmującym badania naukowe lub prace rozwojowe. Udział w programie jest finansowany ze środków finansowych na naukę wyodrębnionych w części budżetu państwa - "Nauka" na finansowanie programów i przedsięwzięć określanych przez ministra właściwego do spraw nauki.

Zgodnie z ww. decyzją Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego, przyznane środki finansowe w wysokości 168.000 zł zostały przeznaczone na finansowanie w latach 2012-2013 uczestnictwa Wnioskodawcy w programie "Mobilność Plus" - I edycja programu, odpowiednio w wysokości: w 2012 r. - 71.000 zł, w 2013 r. - 97.000 zł.

W dniu 13 stycznia 2012 r. zawarta została Umowa o finansowanie uczestnictwa w programie "Mobilność Plus", pomiędzy Ministrem Nauki i Szkolnictwa Wyższego a Szkołą. Zgodnie z umową, jednostka zobowiązuje się do niezwłocznego przekazywania uczestnikowi programu (Wnioskodawcy) całości środków finansowych po ich otrzymaniu z Ministerstwa, na podstawie odrębnej umowy zawartej pomiędzy jednostką a uczestnikiem programu. Uczestnictwo Wnioskodawcy w programie polega na udziale w badaniach naukowych lub pracach rozwojowych realizowanych w zagranicznym ośrodku Florida.., w okresie od dnia 1 sierpnia 2012 r. do dnia 31 lipca 2013 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w przedstawionym stanie faktycznym środki otrzymane przez Wnioskodawcę w ramach programu "Mobilność Plus" są objęto zwolnieniom, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 39 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przypadku, gdyby odpowiedź na pytanie 1 była negatywna, to:

2. Czy w przedstawionym stanie faktycznym do środków otrzymanych przez Wnioskodawcę w ramach programu "Mobilność Plus" znajdzie zastosowanie zwolnieniem, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przedmiot niniejszej interpretacji dotyczy zwolnienia z opodatkowania środków finansowych otrzymanych w ramach programu "Mobilność Plus" na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (pyt. Nr 2). Natomiast w odniesieniu do możliwości zastosowania zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 39 ww. ustawy (pyt. Nr 1) została wydana odrębna interpretacja.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku negatywnej odpowiedzi na pierwsze pytanie Wnioskodawca jest zdania, że do środków otrzymanych przez Niego w ramach programu "Mobilność Plus" znajdzie zastosowanie zwolnieniem, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 40 u.p.d.o.f.

Zgodnie z przywołanym przepisem, wolne od podatku dochodowego są świadczenia pomocy materialnej dla uczniów, studentów, uczestników studiów doktoranckich i osób uczestniczących w innych formach kształcenia, pochodzące z budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz ze środków własnych szkół i uczelni - przyznane na podstawie przepisów o systemie oświaty oraz Prawo o szkolnictwie wyższym. W ocenie Wnioskodawcy, otrzymane przez Wnioskodawcę środki w ramach programu "Mobilność Plus" można zakwalifikować jako świadczenie pomocy materialnej, otrzymane przez osobę uczestniczącą "w innych formach kształcenia". Zdaniem Wnioskodawcy za "inną formę kształcenia" niewątpliwie uznać można uczestnictwo w programie "Mobilność Plus", w ramach którego Wnioskodawca bierze udział w zagranicznych badaniach naukowych, nie przeprowadzanych w kraju. Jak zauważył np. WSA w Krakowie w wyroku z dnia 23 listopada 2011 r., (I SA/Kr 1079/11), dokonując wykładni analizowanego przepisu art. 21 ust. 1 pkt 40 u.p.d.o.f. należy mieć na uwadze jego cel, manifestujący się dążeniem do podniesienia jakości szkolnictwa, w tym szkolnictwa wyższego tak, aby osiągało ono coraz wyższy poziom, także w relacji do wiodących ośrodków zagranicznych. Nie może budzić wątpliwości, że celowi temu sprzyja udział polskich naukowców w międzynarodowych przedsięwzięciach badawczych. Program "Mobilność Plus" ma pomóc jego uczestnikom (tu: Wnioskodawcy) w dalszym rozwoju kariery naukowej przez zdobycie doświadczenia i wiedzy, co umożliwia uczestnictwo w badaniach naukowych lub pracach rozwojowych realizowanych przy wykorzystaniu aparatury i metod niedostępnych w Polsce. Efektem realizacji programu ma być tym samym podwyższenie poziomu umiejętności, wiedzy i kompetencji Wnioskodawcy, zarówno w zakresie doskonałości naukowej, jak i w zakresie zarządzania badaniami naukowymi. Rezultatem jest również zwiększenie mobilności międzynarodowej polskich naukowców, która jest powszechnie uznawana za element wzbogacający karierę naukową, służący podniesieniu umiejętności i poziomu wiedzy naukowca.

Mobilność sprzyja wymianie myśli, poznaniu nowych metod badawczych, krytycznej weryfikacji rezultatów badań. Program tym samym służy realizacji celu kształcenia.

Środki przyznane w ramach programu służą finansowaniu pobytu Wnioskodawcy w zagranicznej jednostce naukowej oraz podróży między miejscem zamieszkania Wnioskodawcy a miejscowością, w której znajduje się zagraniczny ośrodek naukowy. Stanowią one tym samym pomoc materialną, bez której udział w badaniach nie byłby możliwy. Program "Mobilność Plus" ustanowiony został na podstawie art. 26 ust. 2 ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. Nr 96, poz. 615 z późn. zm.). Ustawodawca natomiast odsyłając w art. 21 ust. 1 pkt 40 u.p.d.o.f. do norm prawa zawartych w przepisach o systemie oświaty oraz Prawie o szkolnictwie wyższym, nie wskazał jednoznacznie aktów prawnych, regulujących w sposób szczegółowy kwestie związane z wypłacanymi, osobom korzystającym z innych form kształcenia, w tym polskim naukowcom przebywającym za granicą, świadczeniami pomocy materialnej. W opinii Wnioskodawcy, wobec tak sformułowanego przepisu właściwą jest interpretacja, że chodzi o szerokie rozumienie przepisów o szkolnictwie wyższym, tj. jako zbiór wszelkich przepisów regulujących funkcjonowanie szkolnictwa wyższego. W związku z powyższym Wnioskodawca uznał, że przepisy dotyczące zasad finansowania nauki mieszczą się w grupie przepisów prawa z zakresu szkolnictwa wyższego (tak również m.in. WSA w Warszawie w wyroku z dnia 7 kwietnia 2010 r., III SA/Wa 15/10,), za czym przemawia także fakt, iż do tej ustawy w zakresie zasad i trybu finansowania badań naukowych i prac rozwojowych odsyła art. 97 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym. Upoważnia to do uznania, że przepisy dotyczące zasad finansowania nauki mieszczą się w grupie przepisów o szkolnictwie wyższym (zob. m.in. wyrok WSA w Warszawie z dnia 3 marca 2010 r., sygn. akt III SA/Wa 16/10, wyrok WSA w Krakowie z dnia 25 stycznia 2011 r. I SA/Kr 2030/10).

Udział w programie "Mobilność Plus" jest przy tym finansowany z budżetu państwa, a dokładniej ze środków finansowych na naukę wyodrębnionych w części budżetu państwa - "Nauka" na finansowanie programów i przedsięwzięć określanych przez ministra właściwego do spraw nauki.

Zdaniem Wnioskodawcy spełnione zostają przesłanki do zastosowania w stosunku do środków otrzymanych przez Wnioskodawcę w ramach, programu "Mobilność Plus" zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 40 u.p.d.o.f.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2012 r. - za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach

Katalog świadczeń określonych w art. 20 ust. 1 ww. ustawy jest katalogiem otwartym, dlatego też do tego rodzaju źródła przychodu należy zaliczyć wszystkie świadczenia, których ustawodawca nie zaliczył do innych kategorii źródła przychodu wymienionych w art. 10 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są świadczenia pomocy materialnej dla uczniów, studentów, uczestników studiów doktoranckich i osób uczestniczących w innych formach kształcenia, pochodzące z budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz ze środków własnych szkół i uczelni - przyznane na podstawie przepisów o systemie oświaty oraz Prawo o szkolnictwie wyższym.

Zwolnienie z opodatkowania świadczeń pomocy materialnej na podstawie przywołanego wyżej art. 21 ust. 1 pkt 40 cyt. ustawy uzależnione jest od spełnienia następujących warunków:

* pomoc materialna musi być przyznana na podstawie przepisów o systemie oświaty oraz ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym,

* beneficjentem pomocy może być wyłącznie: uczeń, student, uczestnik studiów doktoranckich i osoba uczestnicząca w innych formach kształcenia,

* źródłem ich pochodzenia może być tylko: budżet państwa, budżety jednostek samorządu terytorialnego oraz środki własne szkół i uczelni.

Zatem niespełnienie którejkolwiek z ww. przesłanek skutkuje brakiem możliwości skorzystania ze zwolnienia podatkowego na podstawie powyższego przepisu.

Program "Mobilność Plus" został ustanowiony Komunikatem Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego o ustanowieniu programu pod nazwą "Mobilność Plus" z dnia 22 listopada 2010 r. (M. P. Nr 91, poz. 1062) ogłoszonym na podstawie art. 26 ust. 2 ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. Nr 96, poz. 615).

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o zasadach finansowania nauki, Minister przyznaje środki finansowe na zadania określone w art. 5 pkt 4-7 oraz pkt 9-11 i 13 w drodze decyzji, na podstawie wniosków złożonych przez uprawnione podmioty, po zasięgnięciu opinii właściwego zespołu, o którym mowa w art. 52 ust. 1-3.

W myśl art. 26 ust. 1 ww. ustawy, finansowanie programów lub przedsięwzięć ustanawianych przez Ministra obejmuje działania dotyczące realizacji określonych przez Ministra zadań wynikających z polityki naukowej i naukowo-technicznej państwa.

Z art. 26 ust. 4 tej ustawy, wynika, że środki finansowe przeznaczone na finansowanie programów lub przedsięwzięć, o których mowa w ust. 2 i 3, są przekazywane jednostce naukowej lub innemu uprawnionemu podmiotowi na podstawie umowy.

Podkreślić należy, że zgodnie ze stanowiskiem utrwalonym zarówno w orzecznictwie, jak i w doktrynie prawa - zwolnienia podatkowe stanowią wyłom od zasady powszechności opodatkowania; muszą one być zatem interpretowane bez dokonywania wykładni rozszerzającej, a także zawężającej danego przepisu prawa podatkowego. Nadto przy wszelkiej interpretacji przepisów prawa podatkowego i próbach odkodowania zawartych w nich norm prawnych należy posługiwać się przede wszystkim wykładnią językową.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż środki finansowe zostały przyznane decyzją Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego na podstawie art. 26 ust. 1 i art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. Nr 96, poz. 615 oraz z 2011 r. Nr 84, poz. 455) oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 z późn. zm.).

Zatem środki te nie zostały przyznane na podstawie przepisów o systemie oświaty oraz Prawo o szkolnictwie wyższym. Środki te zostały przyznane Wnioskodawcy na podstawie innych przepisów niż tych, które literalnie zostały wymienione w cyt. powyżej przepisie art. 21 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto, w przedmiotowej sprawie analizy wymaga czy Wnioskodawca, któremu wypłacono środki finansowe w związku z realizacją projektu badawczego de facto uczestniczy w tzw. "innych formach kształcenia".

Fakt, że przepis art. 21 ust. 1 pkt 40 ustawy dosłownie przywołuje tytuły obowiązujących ustaw (zachowując słowo w słowo ich brzmienie, również z zachowaniem wielkiej litery w przypadku ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym) nie powinno pozostawiać wątpliwości, że na mocy tego przepisu zwolnieniem przedmiotowym objęto świadczenia mające charakter pomocy materialnej przyznane wyłącznie na podstawie przepisów:

* ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (tekst jedn.: Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572 z późn. zm.),

* ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym.

Określając zakres pojęcia "inne formy kształcenia" nie można robić tego w oderwaniu od całej treści przepisu art. 21 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z uwagi na fakt, że ze zwolnienia korzystają wyłącznie świadczenia pomocy materialnej przyznane na podstawie wymienionych w tym przepisie ustaw, to nie powinno budzić wątpliwości, że "inne formy kształcenia" to te, o których mowa w tych właśnie ustawach, tj. tych wymienionych wprost w przepisie.

Zauważyć należy, że ustawa - Prawo o szkolnictwie wyższym nie wskazuje "form kształcenia", które dotyczyłyby osób realizujących projekty badawcze.

Zatem brak jest podstaw do uznania, że przedmiotowe świadczenie ma charakter pomocy materialnej dla osób uczestniczących w innych formach kształcenia opisanych w art. 21 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż przedmiotowe świadczenie de facto nie jest otrzymywane w związku z kształceniem się naukowca. Jest ono otrzymywane w związku z realizacją ww. projektu badawczego.

W związku z powyższym w art. 21 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca wskazał konkretne akty prawne (tekst jedn.: ustawę o systemie oświaty oraz ustawę Prawo o szkolnictwie wyższym), na podstawie których muszą zostać przyznane dane środki, aby skorzystać z tej ulgi podatkowej. Skoro zatem we wniosku mamy do czynienia z otrzymanymi przez Wnioskodawcę środkami w oparciu o akt wykonawczy do ustawy o zasadach finansowania nauki, to uznać należy, iż wspomniany powyżej warunek nie został spełniony. Tym samym nie zostały spełnione wszystkie przesłanki niezbędne do skorzystania ze zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, do otrzymywanych przez Wnioskodawcę środków finansowych z tytułu uczestnictwa w programie "Mobilność Plus" nie ma zastosowania zwolnienie z art. 21 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w związku z tym podlegają one opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Przychód ten, z uwagi na fakt, że nie pochodzi ze środków pracodawcy, a jedynie za jego pośrednictwem jest przekazywany, co wynika wprost z zawartej umowy między Szkołą Wyższą a Ministerstwem Nauki i Szkolnictwa Wyższego, podlega opodatkowaniu jako przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od stany faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków sądowych tut. organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego. Orzeczenia sądowe nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i są wiążące jedynie w sprawach, w których zapadły.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.