IPPB4/415-29/13-2/JK2

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 8 stycznia 2013 r. (data wpływu 14 stycznia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości wspólnego rozliczania z małżonkiem - jest prawidłowe.

W dniu 14 stycznia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości wspólnego rozliczania z małżonkiem.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W okresie 1 stycznia 2012 r. do 30 czerwca 2012 r. Wnioskodawca mieszkał i był zatrudniony w Polsce, otrzymywał wynagrodzenie tylko za pracę wykonywaną w Polsce i posiadał tu centrum interesów osobistych. Małżonka Wnioskodawcy nie pracowała. W związku z tym w ww. okresie małżonkowie byli polskimi rezydentami podatkowymi. W dniu 30 czerwca 2012 r. Wnioskodawca wyjechał z Polski wraz z małżonką i córką do Wielkiej Brytanii z zamiarem stałego przeniesienia się i przeniósł tam swoje centrum interesów osobistych. Wnioskodawca podjął tam pracę w firmie brytyjskiej na czas nieokreślony od dnia 1 lipca 2012 r., płaci tam podatki, składki na ubezpieczenie społeczne, mieszka tam wraz z małżonką i córką i są zarejestrowani w systemie opieki medycznej Wielkiej Brytanii. Małżonka Wnioskodawcy nie pracuje, a córka rozpoczęła naukę w szkole angielskiej od września 2012 r. Od wyjazdu w dniu 30 czerwca 2012 r. do końca roku 2012 Wnioskodawca, jego małżonka i córka nie przebywali w Polsce i nie osiągali w Polsce żadnych dochodów. W związku z powyższym stanem faktycznym nastąpiła zmiana rezydencji podatkowej Wnioskodawcy i jego małżonki i od 1 lipca 2012 r. stali się oni rezydentami podatkowymi Wielkiej Brytanii. Tym samym w Polsce w 2012 r. posiadali oni nieograniczony obowiązek podatkowy tylko w okresie od 1 stycznia 2012 r. do 30 czerwca 2012 r. Wnioskodawca wraz z małżonką planowali złożyć wspólne rozliczenie podatkowe za rok 2012, więc Wnioskodawca złożył stosowną deklarację na początku roku 2012 pracodawcy u którego był zatrudniony. Ponadto w 2012 r.:

* pomiędzy małżonkami istniała wspólnota majątkowa,

* pozostawali w związku małżeńskim,

* żaden z małżonków nie osiągał dochodów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c ustawy o PIT (19-proc. podatek liniowy), ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy o podatku tonażowym.

Zgodnie wymaganiami w art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, aby małżonkowie mogli rozliczyć podatek wspólnie muszą oni podlegać również nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Zgodnie z podanym stanem faktycznym małżonkowie podlegali nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w okresie kiedy byli polskimi rezydentami podatkowymi, tzn. od 1 stycznia 2012 r. do 30 czerwca 2012 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym można uznać, że przesłanka zawarta w art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mówiąca, że małżonkowie muszą podlegać nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce została spełniona i czy w związku z tym również nie ma tu zastosowania art. 6 ust. 3a i Wnioskodawca będzie uprawniony do wspólnego rozliczenia z małżonką za 2012 r. na zasadach określonych w art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, w opinii Wnioskodawcy powinien on być uprawniony do wspólnego wraz z małżonką rozliczenia podatku dochodowego za rok 2012 ponieważ w roku 2012 zostały spełnione łącznie wszystkie przesłanki wymagane do takiego rozliczenia wymienione w art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj:

* małżonkowie mieli nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce;

* pomiędzy małżonkami istniała wspólność majątkowa przez cały rok podatkowy;

* pozostawali w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy;

* złożyli deklaracje, że chcą wspólnie rozliczyć podatek dochodowy żaden z małżonków nie osiągał dochodów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c ustawy o PIT (19-proc. podatek liniowy), ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy o podatku tonażowym.

Przesłanka mówiąca o tym, że małżonkowie muszą mieć nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce nie precyzuje, że ten obowiązek ma być zachowany przez cały rok podatkowy i w opinii Wnioskodawcy w zaistniałym stanie faktycznym, w którym wystąpiło zjawisko łamanej w ciągu roku rezydencji podatkowej powinno to dotyczyć okresu w którym małżonkowie byli polskimi rezydentami podatkowymi czyli w okresie 1 stycznia 2012 r. do 30 czerwca 2012 r., a w tym okresie posiadali oni nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce. Zgodnie z opisanym stanem faktycznym małżonkowie byli rezydentami podatkowymi w Polsce tylko w okresie od 1 stycznia 2012 r. do 30 czerwca 2012 r., a od 1 lipca 2012 r. do 31 grudnia 2012 r. nastąpiła zmiana rezydentury podatkowej angielską i w tym okresie małżonkowie nie uzyskiwali dochodów w Polsce. W związku z tym małżonkowie rozliczają się z podatku dochodowego w Polsce tylko za okres od 1 stycznia 2012 r. do 30 czerwca 2012 r. i ponieważ oboje małżonkowie w tym okresie mieszkali w Polsce to art. 6 ust. 3a nie ma tu zastosowania i wielkość dochodów uzyskanych w okresie od 1 lipca 2012 r. do 31 grudnia 2012 r., kiedy byli rezydentami podatkowymi w Wielkiej Brytanii nie ma wpływu na to czy mogą oni się wspólnie rozliczyć z dochodów uzyskanych w Polsce w okresie od 1 stycznia 2012 r. do 30 czerwca 2012 r. Wnioskodawca popiera swoje stanowisko również interpretacją Izby Skarbowej w Warszawie z 12 marca 2010 r. (IPPB4/415-5/10-21JK), która dotyczyła podobnej sytuacji i potwierdzała możliwość wspólnego rozliczenia małżonków.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl z art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Za osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce uważa się zatem osobę fizyczną, która posiada na terytorium Polski centrum interesów osobistych lub gospodarczych (np. ma małżonka, rodzinę, w Polsce koncentrują się najważniejsze czynności życiowe, kształcenie itp.) lub przebywa na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Spełnienie choćby jednego z ww. warunków spowoduje, że dana osoba będzie uznana za mającą miejsce zamieszkania w Polsce, a tym samym podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, co oznacza w praktyce rozliczenie wszystkich uzyskanych w danym roku podatkowym dochodów w Polsce.

W myśl art. 6 ust. 1 ww. ustawy, małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu od osiąganych przez nich dochodów.

Stosownie do art. 6 ust. 2 ustawy, małżonkowie podlegający obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, między którymi istnieje przez cały rok podatkowy wspólność majątkowa, pozostający w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy mogą być, z zastrzeżeniem ust. 8, na wspólny wniosek wyrażony w zeznaniu podatkowym, opodatkowani łącznie od sumy swoich dochodów określonych zgodnie z art. 9 ust. 1 i 1a, po uprzednim odliczeniu, odrębnie przez każdego z małżonków, kwot określonych w art. 26 i art. 26c, w tym przypadku podatek określa się na imię obojga małżonków w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy łącznych dochodów małżonków.

Stosownie do treści art. 6 ust. 2a ww. ustawy wniosek, o którym mowa w ust. 2, może być wyrażony przez jednego z małżonków. Wyrażenie wniosku przez jednego z małżonków traktuje się na równi ze złożeniem przez niego oświadczenia o upoważnieniu go przez jego współmałżonka do złożenia wniosku o łączne opodatkowanie ich dochodów. Oświadczenie to składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania.

Zgodnie z art. 6 ust. 3, zasada wyrażona w ust. 2 ma zastosowanie również, jeżeli jeden z małżonków w roku podatkowym nie uzyskał przychodów ze źródeł, z których dochód jest opodatkowany zgodnie z art. 27, lub osiągnął dochody w wysokości nie powodującej obowiązku uiszczenia podatku.

Stosownie do przepisów art. 6 ust. 3a powyższej ustawy, zasady i sposób opodatkowania, o których mowa w ust. 2 i 3, mają zastosowanie również do:

- jeżeli osiągnęli podlegające opodatkowaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przychody w wysokości stanowiącej łącznie co najmniej 75% całkowitego przychodu osiągniętego przez oboje małżonków w danym roku podatkowym i udokumentowali certyfikatem rezydencji miejsce zamieszkania dla celów podatkowych; przepisy ust. 8-10 stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 6 ust. 8, sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c albo w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, albo w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym (art. 6 ust. 9 powołanej ustawy).

Jak wynika z art. 6 ust. 10 sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania do podatników, którzy wniosek, wyrażony w zeznaniu podatkowym, określony w ust. 2 i 4, złożą po terminie, o którym mowa w art. 45 ust. 1.

Zatem w świetle ww. przepisów ustawy z wnioskiem o wspólne opodatkowanie dochodów mogą wystąpić małżonkowie, jeżeli spełnią łącznie, określone w art. 6 ust. 2 i 8 ustawy, następujące warunki:

* oboje podlegają nieograniczonemu obowiązku podatkowemu,

* przez cały rok podatkowy pozostają w związku małżeńskim,

* przez cały rok podatkowy istnieje między nimi wspólność majątkowa,

* żaden z małżonków nie prowadzi działalności gospodarczej opodatkowanej zryczałtowanym podatkiem dochodowym lub podatkiem liniowym,

* nie mają do nich zastosowania przepisy ustawy o podatku tonażowym.

Z wnioskiem o wspólne opodatkowanie mogą również wystąpić małżonkowie wymienieni w cyt. art. 6 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pod warunkiem, że spełniają ww. założenia do wspólnego opodatkowania, tj.:

* przez cały rok podatkowy pozostają w związku małżeńskim,

* przez cały rok podatkowy istnieje między nimi wspólność majątkowa,

* żaden z małżonków nie prowadzi działalności gospodarczej opodatkowanej zryczałtowanym podatkiem dochodowym lub podatkiem liniowym,

* nie mają do nich zastosowania przepisy ustawy o podatku tonażowym.

Wskazać należy, iż ustawodawca wprowadzając uprawnienie polegające na możliwości wspólnego rozliczenia się małżonków, wyraźnie określił warunki jakie należy spełnić by móc z niego skorzystać. Spełnienie ww. warunków powoduje możliwość skorzystania z prawa do łącznego opodatkowania dochodów małżonków.

Z analizowanego stanu faktycznego wynika, iż w okresie od 1 stycznia 2012 r. do 30 czerwca 2012 r. Wnioskodawca i jego małżonka posiadali nieograniczony obowiązek podatkowy. Ponadto w 2012 r. pomiędzy małżonkami istniała wspólnota majątkowa, małżonkowie pozostawali w związku małżeńskim oraz żaden z małżonków nie osiągał dochodów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy o podatku tonażowym.

W związku z powyższym można uznać, iż zostały spełnione warunki do skorzystania z prawa do łącznego opodatkowania dochodów małżonków.

Reasumując, Wnioskodawca składając zeznanie roczne z dochodów uzyskanych w 2012 r. za pracę wykonywaną w Polsce, tj. w okresie od 1 stycznia 2012 r. do 30 czerwca 2012 r., w którym posiadał wraz z żoną miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce jest uprawniony do łącznego opodatkowania dochodów małżonków na zasadach określonych w art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym regulacje zawarte w art. 6 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przedmiotowej sprawie nie będą miały zastosowania.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.