IPPB4/415-288/10-2/JS - Zasady opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych przychodów uzyskiwanych na terytorium Polski z tytułu praw autorskich przez podatnika posiadającego stałe miejsce zamieszkania na terytorium Hiszpanii.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 30 czerwca 2010 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPB4/415-288/10-2/JS Zasady opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych przychodów uzyskiwanych na terytorium Polski z tytułu praw autorskich przez podatnika posiadającego stałe miejsce zamieszkania na terytorium Hiszpanii.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 17 marca 2010 r. (data wpływu 12 kwietnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego w 2009 r.- jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 kwietnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego w 2009 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Od 3 lat (od dnia 1 stycznia 2007 r.) Wnioskodawczyni mieszka poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W kraju przebywa sporadycznie, w 2009 r. było to łącznie 5 dni. Wnioskodawczyni nie jest zatrudniona i nie zamierza mieszkać w Polsce. Wnioskodawczyni uzyskuje jedynie dochody z tytułu praw autorskich po zmarłym ojcu, które dotyczą tantiem z tytułu skomponowania i odtwarzania utworów muzycznych. W Hiszpanii 2009 r. Wnioskodawczyni nie uzyskała żadnych dochodów. Hiszpania jest państwem, które Wnioskodawczyni uznaje za swój ośrodek interesów życiowych. Z tym krajem wiąże swoją przyszłość, posiada tam ścisłe powiązania osobiste oraz gospodarcze, uzyskała certyfikat rezydencji podatkowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy w świetle opisanego stanu faktycznego Wnioskodawczyni podlega obowiązkowi podatkowemu w Polsce... Czy powinna rozliczyć się z podatku dochodowego za 2009 rok...

Zdaniem Wnioskodawczyni:

Nie dopełnia warunków opisanych w art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a mianowicie nie ma w Polsce ośrodka interesów życiowych, jak również nie przebywa w Polsce dłużej niż 183 dni w roku. Źródłem dochodów uzyskiwanych w Polsce nie jest prowadzona działalność gospodarcza wykonywana na terytorium Polski. Wnioskodawczyni nie uzyskuje również dochodów z nieruchomości położonych w Polsce, dochody które uzyskuje nie podlegają zatem dochodowi uzyskiwanemu na terytorium Polski zgodnie z art. 2 ust. 3b. W związku z powyższym nie podlega obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z regulacją zawartą w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 371 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r., obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy) podlegają w Polsce osoby fizyczne jeśli mają miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne nieposiadające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1.

posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2.

przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Stosownie do art. 3 ust. 2b ustawy, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1.

pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,

2.

działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,

3.

działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

4.

położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości.

Stosownie do treści art. 4a ustawy powołane powyżej przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczypospolita Polska.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 Umowy z dnia 15 listopada 1979 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Hiszpanii o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1982 r. Nr 17, poz. 127), określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam obowiązkowi podatkowemu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryteria o podobnym charakterze, wyłączając jednakże osoby, które podlegają obowiązkowi podatkowemu w tym Państwie tylko w zakresie dochodu ze źródeł znajdujących się w tym Państwie lub położonego tam majątku.

Definicja ta odnosi się zatem do określenia "miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę podlegania nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy stwierdzić, iż od momentu wyjazdu do Hiszpanii nie posiada Pani miejsca zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium RP. Należy uznać, iż na terytorium Hiszpanii zlokalizowany jest obecnie Pani ośrodek interesów życiowych. Z tym krajem wiąże Pani swoją przyszłość. Posiada Pani tam ścisłe powiązania osobiste oraz gospodarcze. W 2009 r. przebywała Pani w Polsce mniej niż 183 dni. Zatem należy stwierdzić, iż od momentu wyjazdu do Hiszpanii i przeniesienia tam centrum interesów życiowych podlega Pani w Polsce w 2009 r. ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, t. j. podlega opodatkowaniu jedynie od dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Zasady opodatkowania dochodów z tytułu praw autorskich (tantiem) reguluje art. 12 polsko - hiszpańskiej umowy. Zgodnie z art. 12 ust. 1, należności licencyjne pochodzące z Umawiającego się Państwa, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Umawiającym się Państwie.

Jednakże, stosownie do art. 12 ust. 2 umowy, należności licencyjne, o których mowa w ustępie 1 tego artykułu, mogą być opodatkowane także w Umawiającym się Państwie, w którym powstały, i zgodnie z prawem tego Umawiającego się Państwa, lecz podatek w ten sposób ustalony w wypadku, gdy podlegają one opodatkowaniu w drugim Umawiającym się Państwie, nie przekroczy 10% kwoty tych należności.

Zasada ustanowiona w art. 12 ust. 2 wskazanej wyżej umowy doznaje jednak wyjątku, przewidzianego w art. 12 ust. 3 umowy. Przepis ten stanowi: "niezależnie od postanowień ustępu 2 należności licencyjne z tytułu prawa autorskiego i podobne płatności związane z tworzeniem lub reprodukcją dzieła literackiego, muzycznego lub artystycznego (nie włączając należności związanych z filmami dla kin i filmami lub taśmami przeznaczonymi do wykorzystania w telewizji), powstałe w jednym Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, będą podlegały opodatkowaniu tylko w tym drugim Państwie."

Nie budzi wątpliwości, iż użyte w art. 12 ust. 3 wskazanej wyżej umowy określenie "należności licencyjne z tytułu prawa autorskiego" obejmuje min. tantiemy z tytułu skomponowania i odtwarzania utworów muzycznych. Mając na uwadze powyższe, stosownie do art. 12 ust. 3 umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a rządem Hiszpanii należności z tytułu praw autorskich otrzymywane przez Wnioskodawczynię mającą miejsce zamieszkania na terytorium Hiszpanii co do zasady nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.

Reasumując, należy stwierdzić, iż podlega Pani w Polsce w 2009 r. ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, t. j. podlega opodatkowaniu jedynie od dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Ponadto, dochody z tytułu praw autorskich po zmarłym ojcu, które dotyczą tantiem z tytułu skomponowania i odtwarzania utworów muzycznych podlegają opodatkowaniu w Hiszpanii, zgodnie z art. 12 ust. 3 umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Hiszpanii.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl