IPPB4/415-284/13-4/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 26 kwietnia 2013 r. (data wpływu 29 kwietnia 2013 r.) oraz w piśmie z dnia 1 lipca 2013 r. (data nadania 3 lipca 2013 r., data wpływu 8 lipca 2013 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie z dnia 21 czerwca 2013 r. Nr IPPB4/415-284/13-2/MS (data nadania 24 czerwca 2013 r., data doręczenia 26 czerwca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości jest:

* nieprawidłowe - części dotyczącej możliwości zastosowania zwolnienia przedmiotowego wynikającego z treści art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do całości spłaconych przez Wnioskodawcę rat kredytu,

* prawidłowe - w części dotyczącej uznania za wydatki na własne cele mieszkaniowe połowy opłat notarialnych i sądowych poniesionych w związku z nabyciem lokalu mieszkalnego.

W dniu 29 kwietnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

Z uwagi na braki formalne, pismem Nr IPPB4/415-284/13-2/MS z dnia 21 czerwca 2013 r. (data nadania 24 czerwca 2013 r., data doręczenia 26 czerwca 2013 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawcę do doprecyzowania stanu faktycznego oraz przeformułowanie pytania, które winno być związane z przepisami prawa podatkowego w odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego oraz dotyczyć indywidualnej sprawy Wnioskodawcy będącej przedmiotem rozpatrzenia wniosku oraz przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego w odniesieniu do przeformułowanego pytania.

Pismem z dnia 1 lipca 2013 r. (data nadania 3 lipca 2013 r., data wpływu 8 lipca 2013 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Zaistniała następująca sekwencja zdarzeń dotycząca podatnika, zbycia przez Niego lokalu mieszkalnego przy ul. Z w Ł. i nabycia lokalu mieszkalnego przy ul. B. w W.:

10. Listopad-grudzień 2011 r. - Poniesienie kosztów związanych ze sprzedażą mieszkania przy ul. Z. (na podstawie faktur VAT), wykazane w PIT-39 (3.400 zł agencja nieruchomości),

Pismem z dnia 21 czerwca 2013 r. tut. organ wezwał Wnioskodawcę o doprecyzowanie stanu faktycznego o następującą informację: czy z umowy kredytowej wynika, iż do końca 2013 r., w tym w dniu 1 grudnia 2011 r., spłaty kredytu dotyczą wyłącznie udziału Wnioskodawcy.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 1 lipca 2013 r. Wnioskodawca doprecyzował, iż z umowy kredytowej nie wynika, że spłaty kredytu dotyczą wyłącznie udziału Wnioskodawcy.

Zgodnie z pkt 3 stanu faktycznego zawartym w oryginalnym wniosku, ustalenie to powstało na mocy wspólnych uzgodnień Wnioskodawcy i żony (pisemne oświadczenie), poza umową kredytową. Faktyczne spłaty rat kredytu następowały z majątku osobistego Wnioskodawcy (po otrzymaniu środków za mieszkanie przy ul. Z. - z tych środków).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jaką część rat kredytu wymienionych w poz. 8 i 14 oraz opłat sądowych i notarialnych wymienionych w poz. 13 stanu faktycznego, Wnioskodawca może zaliczyć jako środki przeznaczone na cele mieszkaniowe, rozliczające przychód ze sprzedaży mieszkania przy ul. Z. w Ł....

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 21 ust. 25 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zarówno spłatę kapitału kredytu, jak i odsetek od tego kredytu uważa się za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131 tegoż artykułu. Dodatkowo, według pytającego, koszty opłat sądowych i notarialnych stanowią koszt nabycia nieruchomości, co potwierdza m.in. stanowisko Izby Skarbowej wskazane, na przykład w interpretacji indywidualnej sygn. IPPB1/415-250/10-4/KS i jej uzasadnieniu, a różnice w stanie prawnym względem daty wydania tej interpretacji nie wpływają na ten konkretny element stanowiska Izby i pytającego.

Ponadto, nabywana nieruchomość stanowi współwłasność Wnioskodawcy i Jego żony, ale oboje ustalili (pkt 3 zaistniałego stanu faktycznego), że ze względu na obecne dochody własne małżonków w pierwszej kolejności spłata kredytu dotyczy udziału Wnioskodawcy.

Stąd Wnioskodawca uważa, że całość kwot z pozycji 8 i 14 wydatkowanych w dwuletnim okresie dopuszczalnym przez art. 21 ust. 1 pkt 131 Ustawy rozlicza przychód ze sprzedaży mieszkania przy ul. Z. w Ł., natomiast w zakresie opłat sądowych i notarialnych, Wnioskodawca powinien rozliczyć jedynie połowę (jako właściciel 1/2 nieruchomości).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe w części dotyczącej możliwości zastosowania zwolnienia przedmiotowego wynikającego z treści art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do całości spłaconych przez Wnioskodawcę rat kredytu oraz za prawidłowe w części dotyczącej uznania za wydatki na własne cele mieszkaniowe połowy opłat notarialnych i sądowych poniesionych w związku z nabyciem lokalu mieszkalnego.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości lub praw przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub praw nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie lub wybudowanie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Zatem w przypadku sprzedaży nieruchomości i praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment i forma prawna ich nabycia.

Z treści wniosku wynika, iż w dniu 26 grudnia 2010 r. Wnioskodawca nabył mieszkanie w drodze spadku po zmarłej babci. W dniu 14 listopada 2011 r. została zawarta umowa przedwstępna sprzedaży Jego mieszkania. Sprzedaż powyższego mieszkania aktem notarialnym nastąpiła w dniu 14 grudnia 2011 r.

Dla oceny skutków podatkowych powyższej czynności znajdą zastosowanie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 r. Ustawą z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316 z późn. zm.) zmieniono m.in. zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nowe zasady opodatkowania, w myśl art. 14 ustawy zmieniającej, mają zastosowanie do uzyskanych dochodów (poniesionej straty) od dnia 1 stycznia 2009 r.

Stosownie do art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. W myśl natomiast jego ust. 2 podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Na mocy art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

Stosownie do art. 30e ust. 5 tej ustawy, dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł.

Przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości, co wynika z treści art. 19 ust. 1 ustawy, jest jej wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej, którą zgodnie z ust. 3 tegoż artykułu określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Zgodnie z art. 22 ust. 6d wyżej cytowanej ustawy, za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość ww. nakładów, stosownie do art. 22 ust. 6e tej ustawy, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e cytowanej ustawy).

Na podstawie przepisu art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Cele mieszkaniowe, których sfinansowanie przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uprawnia do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania, wymienione zostały w art. 21 ust. 25 cytowanej ustawy.

Stosownie do art. 21 ust. 25 ww. ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się m.in.:

- w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 29 i 30.

Na podstawie art. 21 ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.

Dodatkowo ustawodawca w art. 21 ust. 29 ww. ustawy wskazuje, iż w przypadku gdy kredyt (pożyczka), o którym mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a) -c), stanowi część kredytu (pożyczki) przeznaczonego na spłatę również innych niż wymienione w tych przepisach zobowiązań kredytowych (pożyczkowych) podatnika, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki przypadające na spłatę kredytu (pożyczki) określonego w ust. 25 pkt 2 lit. a) -c) oraz zapłacone odsetki od tej części kredytu (pożyczki), która proporcjonalnie przypada na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a) -c).

Należy również wskazać, iż przepis ust. 1 pkt 131 nie ma zastosowania do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, które podatnik uwzględnił korzystając z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, którymi sfinansowane zostały wydatki określone w ust. 25 pkt 1, uwzględnione przez podatnika korzystającego z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym (art. 21 ust. 30).

Z treści art. 21 ust. 25 pkt 2 ww. ustawy, jednoznacznie wynika, iż kredyt, na którego spłatę zostanie przeznaczony przychód z odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego musi być kredytem zaciągniętym na własne cele mieszkaniowe, które zostały wymienione w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dokonując jednakże analizy powołanych wyżej przepisów w oparciu o przedstawiony we wniosku stan faktyczny, stwierdzić należy, iż dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy istotna będzie kwestia ustalenia, czy kwota uzyskana ze sprzedaży lokalu mieszkalnego stanowiącego majątek odrębny Wnioskodawcy może podlegać zwolnieniu z opodatkowania, jeśli przeznaczona będzie na spłatę kredytu zaciągniętego wspólnie z inną osobą (przyszłą żoną - współwłaścicielem mieszkania).

Współwłasność jest instytucją prawa cywilnego polegającą na tym, iż własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej Kodeksu cywilnego - art. 196 § 2 tej ustawy.

Mając zatem na względzie opisane powyżej uregulowania prawne jak i ujęty we wniosku stan faktyczny, należy stwierdzić, że Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do zwolnienia z opodatkowania całości przychodu uzyskanego ze sprzedaży lokalu mieszkalnego przeznaczonego na spłatę kredytu zaciągniętego przez Wnioskodawcę oraz Jego przyszłą żonę (współwłaścicieli lokalu mieszkalnego).

To oznacza, że udziały w lokalu mieszkalnym, na sfinansowanie którego został zaciągnięty kredyt, Wnioskodawca i Jego przyszła żona, nabyli do majątków odrębnych. Kredyt, który zaciągnęli wspólnie służył nabyciu udziału w lokalu mieszkalnym przez każdego z nich, o majątków odrębnych. Tym samym oczywistym jest, że celem zaciągniętego kredytu nie było tylko nabycie udziału przez Wnioskodawcę, ale również nabycie udziału przez przyszłą żonę Wnioskodawcy. W chwili zaciągania kredytu był on zaciągany na realizację również cudzych potrzeb mieszkaniowych a nie tylko potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawcy. Umowa zawarta była na realizację celów mieszkaniowych nie tylko Wnioskodawcy.

Tym samym Wnioskodawca dokona spłaty kredytu udzielonego na realizację zarówno własnego, jak i cudzego celu mieszkaniowego. Cel mieszkaniowy zostanie zatem spełniony jedynie w odniesieniu do kwoty wydatkowanej na spłatę kredytu zaciągniętego przez Wnioskodawcę, na nabycie udziału w nieruchomości, w takiej części, jaka proporcjonalnie odpowiada Jego udziałowi określonemu w nieruchomości zakupionej razem z przyszłą żoną.

Organ nie kwestionuje, iż spłaty kredytu dokonuje Wnioskodawca, może więc On spłacić kredyt w całości, ale nie przysługuje Jemu prawo do przedstawienia całej kwoty spłaty kredytu zaciągniętego na mieszkanie, jako przeznaczonej na własne cele mieszkaniowe. Kredyt realizował w chwili jego zaciągania także cudzy cel mieszkaniowy, tj. drugiej osoby.

Odnosząc się natomiast do możliwości uznania za wydatki na własne cele mieszkaniowe opłaty notarialnej i sądowej poniesione w związku z nabyciem mieszkania stwierdzić należy, że zgodnie z art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za wydatki poniesione na własne cele mieszkaniowe uważa się m.in. wydatki poniesione na nabycie lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną własność lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym lokalem położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Z wykładni językowej przedmiotowego przepisu wynika, że zwolnieniem objęta jest nie tylko cena zakupu (nabycia), lecz także inne wydatki związane z nabyciem lokalu mieszkalnego, do których zaliczyć można m.in. opłatę notarialną czy sądową. Przepis wyraźnie mówi o wydatkach poniesionych "na nabycie" lokalu mieszkalnego, nie ogranicza zatem ww. zwolnienia tylko do ceny zakupu mieszkania.

Oznacza to, że wydatek w postaci opłat notarialnych i sądowych poniesionych przy nabyciu mieszkania w Warszawie może stanowić wydatek na własne cele mieszkaniowe, na tych samych zasadach jak wydatki poniesione na zakup (cena nabycia) lokalu mieszkalnego, jeśli Wnioskodawca go poniesie i udokumentuje. Jak już wyżej wskazano udziały w lokalu mieszkalnym Wnioskodawca i Jego przyszła żona nabyli do majątków odrębnych. Zatem własnym celem mieszkaniowym dla Wnioskodawcy będzie połowa poniesionych opłat sądowych i notarialnych.

Reasumując należy stwierdzić, iż Wnioskodawca może uznać za wydatki na własne cele mieszkaniowe połowę opłaty notarialnej i sądowej poniesionej w związku z nabyciem lokalu mieszkalnego oraz połowę spłaconych rat kredytu, tj. do wysokości swojego udziału w nieruchomości.

Odnosząc się do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej należy stwierdzić, że interpretacja ta zapadła w indywidualnej sprawie i nie jest wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul.1-ego Maja 10, 09-402 Płock.