IPPB4/415-266/10-6/JK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 29 marca 2010 r. (data wpływu 2 kwietnia 2010 r.) oraz w piśmie z dnia 20 maja 2010 r. (data nadania 21 maja 2010 r., data wpływu 24 maja 2010 r.) stanowiące odpowiedź na wezwanie z dnia 17 maja 2010 r. (data nadania 17 maja 2010 r. data doręczenia 19 maja 2010 r.) oraz w piśmie z dnia 10 czerwca 2010 r. (data nadania 14 czerwca 2010 r., data wpływu 15 czerwca 2010 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 2 czerwca 2010 r. (data nadania 2 czerwca 2010 r., data doręczenia 7 czerwca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wypłaconego przez pracodawcę odszkodowania wraz z odsetkami - jest nieprawidłowe.

W dniu 2 kwietnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wypłaconego przez pracodawcę odszkodowania wraz z odsetkami.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 17 maja 2010 r. oraz pismem z dnia 2 czerwca 2010 r. tut. Organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia przedmiotowego wniosku poprzez przedstawienie ciągu dokumentów prowadzących do mocodawcy, z których wynika prawo do występowania w imieniu Wnioskodawcy z wnioskiem o interpretację przepisów prawa podatkowego przez osobę, która ten wniosek podpisała oraz szczegółowe doprecyzowanie stanu faktycznego.

Powyższe braki zostały uzupełnione pismem z dnia 20 maja 2010 r. (data nadania 21 maja 2010 r., data wpływu 24 maja 2010 r.) oraz pismem z dnia 10 czerwca 2010 r. (data nadania 14 czerwca 2010 r., data wpływu 15 czerwca 2010 r.) w terminie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 17 grudnia 2008 r. Sąd Okręgowy Wydział Ubezpieczeń Społecznych i Prawa Pracy wydał wyrok, na mocy którego zasądził od Spółki na rzecz byłego pracownika odszkodowanie wraz z należnymi odsetkami.

Odszkodowanie powstało na tle naruszenia przez Spółkę postanowień art. 5 ust. 1, art. 6 i art. 7 Umowy Społecznej porozumienia w sprawie gwarancji dla pracowników Spółek wchodzących w skład H. S.A. zawartej pomiędzy Z. oraz Spółkami wchodzącymi w skład H. S.A. Umowa Społeczna zapewnia m.in. pracownikom objętym postanowieniami tej umowy szczególną ochronę stosunku pracy, wyrażającą się m.in. w zakazie rozwiązywania i wypowiadania przez Spółkę w okresie gwarancyjnym stosunku pracy w trybie innym niż dopuszczony postanowieniami Umowy Społecznej. Postanowienia Umowy Społecznej zostały włączone do zakładowego układu zbiorowego pracy obowiązującego w Spółce i tym samym zgodnie z art. 9 Kodeksu pracy, postanowienia te stały się źródłem prawa pracy obowiązującego w Spółce.

W przypadku naruszenia postanowień Umowy Społecznej pracownikowi przysługuje odszkodowanie wypłacane w określonym terminie i w określonej wysokości. Spółka nie dotrzymała warunków umowy w stosunku do pracownika w wyniku czego Sąd zasądził odszkodowanie wraz z odsetkami. Odszkodowanie wraz z odsetkami na rzecz byłego pracownika zostały zasądzone od 1 października 2006 r. tj. od daty wymagalności odszkodowania. Umowa o pracę została rozwiązana z upływem okresu wypowiedzenia, tj. ze skutkiem na dzień 31 sierpnia 2006 r.. Zgodnie z postanowieniami art. 10 ust. 5 Umowy społecznej odszkodowanie za naruszenie postanowień tej umowy winno zostać zapłacone "najpóźniej w terminie do 30 dni od rozwiązania umowy o pracę", a zatem w tym przypadku dniem wymagalności roszczenia był dzień 1 października 2006 r. i taki dzień został określony w komparycji wyroku Sądu Okręgowego z dnia 17 grudnia 2008 r..

Spółka wypłaciła zasądzoną pracownikowi kwotę odszkodowania uznając, iż podlega ona zwolnieniu od opodatkowania podatkiem dochodowym oraz wypłaciła kwotę odsetek bez pobrania podatku dochodowego uznając, iż nie jest obowiązana do poboru podatku. Dodatkowo Spółka przekaże byłemu pracownikowi oraz naczelnikowi właściwego Urzędu Skarbowego formularz PIT-8C informujący o kwocie wypłaconych odsetek.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka postąpiła prawidłowo wypłacając kwotę uzyskanego przez pracownika odszkodowania zasądzonego wyrokiem Sądu bez pobrania podatku dochodowego, uznając iż w danym przypadku ma zastosowanie art. 21 ust. 1 pkt 3b Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz zaliczając wypłaconą kwotę odsetek do innych źródeł przychodu art. 10 ust. 1 pkt 9 podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym lecz nie rodzących obowiązku poboru podatku przez Spółkę.

Zdaniem Wnioskodawcy

Kwota odszkodowania wypłacona z mocy wyroku Sądu byłemu pracownikowi podlega zwolnieniu od opodatkowania podatkiem dochodowym zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3b, zaś kwota wypłaconych odsetek będzie podlegać opodatkowaniu na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Spółka przekaże pracownikowi oraz naczelnikowi właściwego urzędu skarbowego informację o przychodach z innych źródeł oraz o niektórych dochodach z kapitałów pieniężnych PIT-8C, wypełniając część D dotycząca przychodów, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy. Pracownik rozliczy odsetki w swoim zeznaniu rocznym za dany rok.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z brzmieniem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast w przepisie art. 10 ust. 1 wyżej wymienionej ustawy został zawarty katalog źródeł przychodów, w którym w pkt 1 wymieniono m.in.: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, pracę nakładczą, emeryturę lub rentę.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyte w tym przepisie sformułowanie "w szczególności" oznacza, iż przepis zawiera tylko przykładowe wyliczenia przychodów, ze stosunku pracy, za które uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne dokonane przez pracodawcę.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:

Zwolnieniem określonym w art. 21 ust. 1 pkt 3 objęte są tylko odszkodowania lub zadośćuczynienia, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw. Oznacza to, że zwolnienie nie obejmuje wszystkich odszkodowań, a tylko te, których wysokość lub zasady ustalania zostały określone wprost w stosownych przepisach prawa.

Natomiast w przypadku, gdy wysokość lub zasady ustalania otrzymanego odszkodowania nie wynikają wprost z odrębnych ustaw lub aktów wykonawczych wydanych na podstawie tych odrębnych ustaw, a podstawą ich otrzymania jest wyrok lub ugoda sądowa, wówczas odszkodowanie takie korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych, z wyjątkiem odszkodowań wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 3b lit. a) i b) ustawy.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku są inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

Warunkiem wystarczającym do powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych na zasadach przewidzianych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych będzie więc niezrealizowanie choćby jednej ze wskazanych wyżej przesłanek.

Ponadto, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 95 cytowanej ustawy, wolne od podatku dochodowego są odsetki z tytułu nieterminowej wypłaty wynagrodzeń i świadczeń z tytułów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, w dniu 17 grudnia 2008 r. Sąd Okręgowy wydał wyrok, na mocy którego zasądził od Wnioskodawcy na rzecz byłego pracownika odszkodowanie wraz z należnymi odsetkami. Odszkodowanie powstało na tle naruszenia przez Spółkę postanowień art. 5 ust. 1, art. 6 i art. 7 Umowy Społecznej porozumienia w sprawie gwarancji dla pracowników Spółek wchodzących w skład H. S.A.

Umowa Społeczna zapewnia m.in. pracownikom objętym postanowieniami tej umowy szczególną ochronę stosunku pracy, wyrażającą się m.in. w zakazie rozwiązywania i wypowiadania przez Spółkę w okresie gwarancyjnym stosunku pracy w trybie innym niż dopuszczony postanowieniami Umowy Społecznej. Postanowienia Umowy Społecznej zostały włączone do zakładowego układu zbiorowego pracy obowiązującego w Spółce i tym samym zgodnie z art. 9 Kodeksu pracy, postanowienia te stały się źródłem prawa pracy obowiązującego w Spółce.

W przypadku naruszenia postanowień Umowy Społecznej pracownikowi przysługuje odszkodowanie wypłacane w określonym terminie i w określonej wysokości. Spółka nie dotrzymała warunków umowy w stosunku do pracownika w wyniku czego Sąd zasądził odszkodowanie wraz z odsetkami. Odszkodowanie wraz z odsetkami na rzecz byłego pracownika zostały zasądzone od 1 października 2006 r. tj. od daty wymagalności odszkodowania. Umowa o pracę została rozwiązana z upływem okresu wypowiedzenia, tj. ze skutkiem na dzień 31 sierpnia 2006 r.. Zgodnie z postanowieniami art. 10 ust. 5 Umowy społecznej odszkodowanie za naruszenie postanowień tej umowy winno zostać zapłacone "najpóźniej w terminie do 30 dni od rozwiązania umowy o pracę", a zatem w tym przypadku dniem wymagalności roszczenia był dzień 1 października 2006 r. i taki dzień został określony w komparycji wyroku Sądu Okręgowego z dnia 17 grudnia 2008 r..

Spółka wypłaciła zasądzoną pracownikowi kwotę odszkodowania uznając, iż podlega ona zwolnieniu od opodatkowania podatkiem dochodowym oraz wypłaciła kwotę odsetek bez pobrania podatku dochodowego uznając, iż nie jest obowiązana do poboru podatku.

Umowa Społeczna jest źródłem prawa pracy w rozumieniu art. 9 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) i kształtuje nową treść indywidualnych stosunków pracy, z których pracownicy mogą wywodzić ewentualne roszczenia.

Jednakże jak wynika z powyżej zacytowanego przepisu art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ze zwolnienia korzystają tylko te odszkodowania, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem wyłączonych ze zwolnienia.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że zasądzone należności z tytułu naruszenia gwarancji zatrudnienia nie są odszkodowaniem zwolnionym na podstawie tego przepisu, ponieważ stanowią wypłatę pieniężną, której podstawą prawną są postanowienia Umowy Społecznej nie posiadającej rangi ustawy lub przepisu wykonawczego wydanego na podstawie ustawy. Wypłacone przez Spółkę odszkodowanie należy rozpatrywać w kontekście wyłączenia, jakie ustawodawca zawarł w art. 21 ust. 1 pkt 3b lit. b) ustawy. W przepisie tym wskazano, iż nie korzystają ze zwolnienia od opodatkowania odszkodowania dotyczące korzyści, które pracownik mógłby osiągnąć gdyby mu szkody nie wyrządzono.

W przedstawionym stanie faktycznym, szkodą była niewątpliwie utrata spodziewanych zarobków spowodowana rozwiązaniem umowy o pracę przed upływem okresu gwarancyjnego określonego w Umowie Społecznej. Zatem wypłacone pracownikowi odszkodowanie dotyczy korzyści, które pracownik mógłby osiągnąć (w postaci wynagrodzenia za pracę), w przypadku gdyby nie doszło do rozwiązania umowy o pracę przed upływem okresu zawartego w gwarancji zatrudnienia.

Tym samym stwierdzić należy, iż wypłacone przez Spółkę odszkodowanie zasądzone wyrokiem Sądu na podstawie postanowień Umowy Społecznej podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto, zasądzone odszkodowanie z tytułu naruszenia postanowień Umowy Społecznej stanowi wypłatę pieniężną mającą swe źródło w stosunku pracy, której podstawą prawną są postanowienia Umowy Społecznej nie posiadającej rangi cytowanej ustawy. Zatem odsetki wypłacone wraz z odszkodowaniem są odsetkami należnymi z tytułu nieterminowego wypłacenia świadczenia mającego swe źródło w stosunku pracy. Tym samym odsetki te spełniają łącznie przesłanki wskazane w art. 21 ust. 1 pkt 95 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, i tym samym korzystają ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie tego przepisu.

Podsumowując powyższe, należy stwierdzić, iż do wypłaconego przez Spółkę odszkodowania nie ma zastosowania przepis art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy. Odszkodowanie to podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Od kwoty wypłaconego odszkodowania Spółka jako płatnik winna obliczyć, pobrać i wpłacić na rachunek właściwego urzędu skarbowego zaliczki na podatek dochodowy. Błędnie również Spółka zakwalifikowała wypłacone byłemu pracownikowi odsetki. Odsetki wypłacone byłemu pracownikowi wraz z odszkodowaniem zasądzone od daty wymagalności roszczenia podlegają zwolnieniu przedmiotowemu na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 95 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.