IPPB4/415-180/10-2/SP - Dochody uzyskane na terytorium USA a ograniczony obowiązek podatkowy.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 24 lutego 2010 r. (data wpływu 2 marca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego w Polsce - jest:

W dniu 2 marca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego w Polsce w 2009 r. i latach następnych w związku z przeniesieniem miejsca zamieszkania do USA

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest obywatelem polskim, który od dnia 1 lipca 2008 r. przebywa na terytorium Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej (dalej: USA). Od dnia 1 lipca 2008 r. na podstawie umowy o pracę zawartej z amerykańską spółką H. (dalej: Spółka amerykańska) wykonuje pracę w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej. Przewiduje się, iż jego pobyt na terytorium USA potrwa co najmniej do 30 czerwca 2012 r.

Podczas wykonywania pracy na terytorium USA poprzedni pracodawca Wnioskodawcy (polska spółka E. Sp. z o.o.; dalej: spółka polska) udzielił mu urlopu bezpłatnego. Od 1 lipca 2008 r. całość wynagrodzenia osiąganego przez Wnioskodawcę wypłacana jest przez Spółkę amerykańską na podstawie umowy o pracę zawartej z tym podmiotem. Wynagrodzenie to stanowi jego główne źródło utrzymania. Z uwagi na wykonywanie pracy od lipca 2008 r. wyłącznie na terytorium USA, Wnioskodawca opłaca składki na obowiązkowe amerykańskie ubezpieczenia społeczne oraz zdrowotne.

Przed wyjazdem do USA Wnioksodawca prowadził w Polsce działalność gospodarczą, którą zakończył z dniem 16 czerwca 2008 r.. W związku tym, że w roku 2008 spędził w Polsce więcej niż 183 dni, a jego centrum interesów osobistych (najbliższa rodzina) znajdowało się w Polsce, był uznawany w roku 2008 za polskiego rezydenta podatkowego.

Rodzina Wnioskodawcy (żona i dwuletni syn) od 19 kwietnia 2009 r. przebywa razem z nim na terytorium USA. Wnioskodawca jest uznawany za rezydenta podatkowego USA na podstawie wewnętrznych przepisów prawa amerykańskiego, w związku z czym opodatkowaniu w USA podlega całość jego dochodów niezależnie od źródła ich pochodzenia.

W okresie oddelegowania do USA nieruchomość mieszkalna Wnioskodawcy położona w Polsce nie jest wynajmowana (opiekuje się nią dalsza rodzina). W USA Wnioskodawca wraz z rodziną mieszka w wynajętym mieszkaniu.

W ciągu roku 2009 Wnioskodawca przebywa w Polsce przez okres krótszy niż 183 dni, a także w latach następnych jego pobyt nie przekroczy 183 dni.

Wnioskodawca poinformował, iż w przedmiotowej sprawie nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani też postępowanie przed sądem administracyjnym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r. (Dz. U. Nr 80, poz. 350) (dalej: Ustawy p.d.o.f.), a także art. 4 Umowy z dnia 8 października 1974 r. o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchyleniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu zawartej pomiędzy Rządem Rzeczpospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki (Dz. U. z 18 września 1976 r. Nr 31, poz. 178; dalej: Umowa) Wnioskodawca podlega ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce w roku 2009, i w latach następnych, w których stan faktyczny będzie analogiczny jak w roku 2009.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z regulacją zawartą w art. 3 ust. 2a Ustawy p.d.o.f., osoby fizyczne, jeżeli nie mają miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, podlegają ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce (tekst jedn. opodatkowaniu podlegają tylko dochody/przychody osiągane na terytorium Polski). Natomiast osoby mające miejsce zamieszkania w Polsce, podlegają w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (tekst jedn. obowiązkowi podatkowemu od swoich wszystkich światowych dochodów). Zgodnie z art. 3 ust. 1 Ustawy p.d.o.f., za osoby fizyczne, które posiadają miejsce zamieszkania w Polsce uznaje się osoby, które:

W myśl powyższego przepisu, aby można było mówić o podleganiu nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu przez konkretnego podatnika, musi on posiadać na terytorium Polski centrum interesów osobistych lub gospodarczych, lub też czas pobytu danej osoby na terytorium Polski powinien przekroczyć 183 dni w ciągu roku podatkowego.

Z chwilą, gdy do Wnioskodawcy (przebywającego na terytorium USA od 1 lipca 2008 r.) dołączyła jego najbliższa rodzina (w kwietniu 2009 r.), do tego kraju przeniósł się jego ośrodek interesów osobistych.

Dodatkowo, zdaniem Wnioskodawcy, fakt, iż na terytorium USA znajduje się stale dla niego dostępne mieszkanie oraz, że wykonuje pracę wyłącznie na terytorium USA na podstawie umowy o pracę zawartej z amerykańskim pracodawcą, który wypłaca mu wynagrodzenie stanowiące główne źródło jego przychodu, oznacza, że na terytorium USA znajduje się również ośrodek interesów ekonomicznych Wnioskodawcy. Działalność gospodarcza, którą Wnioskodawca prowadził w Polsce, została zlikwidowana przed jego wyjazdem do USA. W roku 2009 oraz w latach następnych centrum interesów ekonomicznych Wnioskodawcy będzie znajdowało się w USA. Centrum interesów osobistych znajduje się w USA od kwietnia 2009 r. Tym samym, w okresie pracy na terytorium USA, Wnioskodawcy nie łączyły żadne bliższe ekonomiczne i osobiste związki z Polską. W konsekwencji pierwszy warunek z art. 3 ust. 1a Ustawy p.d.o.f. nie jest spełniony, wobec czego Wnioskodawca nie może zostać uznany za polskiego rezydenta podatkowego na tej podstawie.

Ponadto, okres pobytu na polskim terytorium nie przekroczył 183 dni w roku podatkowym 2009 (oraz nie powinien przekroczyć w następnych latach), w czasie których Wnioskodawca będzie wykonywał pracę w USA. W związku z powyższym nie zostanie również spełniony drugi warunek wskazany w art. 3 ust. 1a Ustawy p.d.o.f.

W świetle przedstawionego wyżej stanu faktycznego, Wnioskodawca na podstawie art. 3 ust. 2a Ustawy p.d.o.f. powinien być uznawany za osobę nie posiadającą miejsca zamieszkania w Polsce w roku 2009 oraz w kolejnych latach, w których będzie mieszkał i wykonywał pracę poza terytorium Polski.

Ponadto, Wnioskodawca jest uznawany za rezydenta podatkowego USA (tekst jedn. osobę podlegającą w USA nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu) na podstawie wewnętrznych przepisów USA. Tym samym, gdyby uznać, że Wnioskodawca, pomimo argumentów przedstawionych powyżej byłby uznany za polskiego rezydenta podatkowego przez cały 2009 rok, mogłoby dojść do sytuacji, w której Pan G. podlegałby nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w dwóch krajach. Z uwagi na fakt, iż zgodnie z art. 4a Ustawy p.d.o.f., przepisy art. 3 Ustawy p.d.o.f. stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, w razie gdyby zeszła konieczność rozstrzygania kwestii podwójnej rezydencji, należy przeanalizować także zapis art. 4 Umowy. Gdyby w interpretacji władz polskich Wnioskodawca został uznany za osobę posiadającą miejsce zamieszkania i podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, zastosowanie znalazłby art. 4a, b i c Umowy.

Zgodnie z powołanym przepisem, jeżeli dana osoba ma stałe miejsce zamieszkania dla celów podatkowych (rezydencję) zarówno w Polsce jaki i w USA, to będzie ona uważana za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium tego Umawiającego się Państwa, w którym stale zamieszkuje (posiada permanent home). Jeżeli zaś dana osoba stale zamieszkuje (posiada permanent home) w obydwu krajach, tj. Polsce i USA lub nie zamieszkuje ona (nie posiada permanent home) w żadnym z tych Państw, to osoba taka będzie uważana za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium tego Państwa, z którym jej związki osobiste i majątkowe są ściślejsze (ośrodek powiązań osobistych). Jeżeli nie można ustalić, w którym z Umawiających się Państw znajduje się ośrodek jej powiązań osobistych, to będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania na terytorium lego Umawiającego się Państwa, w którym ona zazwyczaj przebywa. Jeżeli osoba ta zazwyczaj przebywa w obu Umawiających się Państwach lub nie przebywa w żadnym z Umawiających się Państw, to będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania na terytorium tego Umawiającego się Państwa, którego jest obywatelem.

Kwestię stałego zamieszkania osób fizycznych (permanent home) analizuje Józef Banach w komentarzu "Polskie umowy o unikaniu podwójnego podatkowania": "Stały charakter danego miejsca zamieszkania oznacza, że dana osoba to miejsce urządziła i zastrzegła dla jej trwałego użytkowania (stałe ognisko domowe), w przeciwieństwie do miejsca, w którym jej zamieszkanie nosi wyłącznie charakter tymczasowości, gdyż "ogranicza się do krótkiego okresu czasu. Przy czym sama forma miejsca zamieszkania (np. mieszkanie, dom, pokój), oraz tytuł prawny również nie może stanowić kryterium rozstrzygającego dla uznania danego miejsca za miejsce stałego zamieszkania".

Jednoznacznym wydaje się fakt, iż mieszkanie, w którym Wnioskodawca zamieszkuje na stałe od 30 czerwca 2008 r. na terytorium USA, powinno być traktowane jako jego miejsce stałego zamieszkania.

Zatem nawet, gdyby uznać, że na mocy wewnętrznych regulacji Wnioskodawca posiadał w 2009 r. miejsce zamieszkania zarówno w USA. Jak i Polsce, na podstawie art. 4 Umowy, powinien zostać uznany za rezydenta USA dla celów podatkowych w roku 2009 i latach następnych.

W związku z powołanym wyżej stanem faktycznym zarówno w świetle art. 3 ust. 2a Ustawy p.d.o.f., jak i w świetle art. 4 Umowy, Wnioskodawca powinien podlegać w 2009 r., a także dalszych okresach, podczas których będzie stale przebywał w USA, ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, a zatem powinien opłacać podatki w Polsce wyłącznie od dochodów osiągniętych ze źródeł położonych na jej terytorium, tj. tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Polski oraz innych dochodów z polskich źródeł. Natomiast, dochód osiągnięty z pracy wykonywanej poza terytorium Polski (np. z USA) oraz inne dochody Wnioskodawcy ze źródeł zagranicznych nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w Polsce.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca wnosi jak na wstępie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe odnośnie obowiązku podatkowego w roku 2009 do momentu przyjazdu do USA rodziny Wnioskodawcy (żony oraz dziecka) oraz za prawidłowe odnośnie obowiązku podatkowego w Polsce od momentu przyjazdu do USA rodziny Wnioskodawcy (żony oraz dziecka).

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Natomiast art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - w myśl art. 3 ust. 2b ww. ustawy - uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

W myśl art. 4a ww. ustawy powyższe przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest obywatelem polskim, który od dnia 1 lipca 2008 r. przebywa na terytorium Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej (dalej: USA). Od dnia 1 lipca 2008 r. na podstawie umowy o pracę zawartej z amerykańską spółką wykonuje pracę w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej. Przewiduje się, iż jego pobyt na terytorium USA potrwa co najmniej do 30 czerwca 2012 r. Od 1 lipca 2008 r. całość wynagrodzenia osiąganego przez Wnioskodawcę wypłacana jest przez Spółkę amerykańską na podstawie umowy o pracę zawartej z tym podmiotem. Wynagrodzenie to stanowi jego główne źródło utrzymania. Z uwagi na wykonywanie pracy od lipca 2008 r. wyłącznie na terytorium USA, Wnioskodawca opłaca składki na obowiązkowe amerykańskie ubezpieczenia społeczne oraz zdrowotne.

Rodzina Wnioskodawcy (żona i dwuletni syn) od 19 kwietnia 2009 r. przebywa razem z nim na terytorium USA. W okresie oddelegowania do USA nieruchomość mieszkalna Wnioskodawcy położona w Polsce nie jest wynajmowana (opiekuje się nią dalsza rodzina). W USA Wnioskodawca wraz z rodziną mieszka w wynajętym mieszkaniu.

W ciągu roku 2009 Wnioskodawca przebywa w Polsce przez okres krótszy niż 183 dni, a także w latach następnych jego pobyt nie przekroczy 183 dni.

Zatem, biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, iż w przedmiotowej sprawie znajdą zastosowanie uregulowania zawarte w umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania podpisanej między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki.

Stosownie do art. 3 ust. 1 pkt 7 lit. b) umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisana w Waszyngtonie dnia 8 października 1974 r. (Dz. U. z 1976 r. Nr 31, poz. 178), określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Polski" oznacza jakąkolwiek osobę (oprócz spółki lub innej jednostki organizacyjnej, traktowanej zgodnie z polskim prawem jako spółka) mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Polski dla celów jej opodatkowania, lecz w przypadku udziałowca spółki prawa cywilnego lub zarządcy majątku tylko w takim zakresie, w jakim dochód uzyskany przez taką osobę z tego tytułu podlega podatkowi polskiemu jako dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce.

Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 8 lit. b) umowy, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Stanów Zjednoczonych" oznacza jakąkolwiek osobę (oprócz spółki lub innej jednostki organizacyjnej, traktowanej zgodnie z prawem Stanów Zjednoczonych jako spółka) mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Stanów Zjednoczonych dla celów jej opodatkowania, lecz w przypadku udziałowca spółki prawa cywilnego lub zarządcy majątku tylko w takim zakresie, w jakim dochód uzyskany przez taką osobę z tego tytułu podlega podatkowi Stanów Zjednoczonych jako dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Stanach Zjednoczonych.

Definicja ta odnosi się zatem do określenia "miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę podlegania nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Zgodnie z art. 4 ww. umowy jeżeli w znaczeniu artykułu 3 ustępu 1 punktów 7 i 8 niniejszej Umowy osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obydwu Umawiających się Państwach, to:

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane powyżej przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, iż w 2009 r. Wnioskodawca spełnia przesłanki pozwalające uznać go za osobę posiadającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych zarówno w Polsce jak i w USA. Powyższe oznacza, iż państwo rezydencji Wnioskodawcy należy ustalić zgodnie z regułami kolizyjnymi zawartymi w art. 4 ww. umowy.

Dla potrzeb dokonania interpretacji ww. przepisu, należy sięgnąć do Komentarza do Modelowej Konwencji OECD. Przedtem, jednak wyjaśnienia wymaga, że głównym celem Modelowej Konwencji OECD jest umożliwienie rozwiązywania w sposób jednolity najczęściej występujących problemów w zakresie międzynarodowego prawnego podwójnego opodatkowania. Zgodnie z zaleceniami Rady OECD, państwa członkowskie przy zawieraniu lub rewizji dwustronnych konwencji powinny stosować się do Modelowej Konwencji i do interpretacji zawartej w Komentarzu do tej Konwencji. Postanowienia Konwencji zyskały powszechne (światowe) uznanie wyrażające się włączaniem ich do większości dwustronnych umów. Wiele umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, które zawarła Polska z innymi krajami została sporządzona w zgodzie z postanowieniami Modelowej Konwencji OECD, w tym umowa zawarta między Polską i USA.

Według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, iż osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Analizując stopień powiązań osobistych i gospodarczych Wnioskodawcy w roku 2009 w świetle ww. przepisów, uznać należy, iż do momentu przeniesienia ośrodka interesów życiowych do USA, tzn. do dnia wyjazdu z Polski rodziny (żony i dziecka), Wnioskodawca podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, tj. od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów z uwzględnieniem zawartych przez Polskę umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Sam fakt przebywania Wnioskodawcy cały 2009 r. w USA, wykonywania tam pracy, nie przesądza o tym, iż w całym roku podatkowym posiadał w Polsce ograniczony obowiązek podatkowy.

Dopiero od dnia wyjazdu z Polski rodziny (żony i dziecka) i przeniesienia ośrodka interesów życiowych do USA, Wnioskodawca spełnia przesłanki pozwalające uznać go za osobę posiadającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terenie USA. Od dnia 19 kwietnia 2009 r. Wnioskodawca przebywa w USA wraz z rodziną.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy stwierdzić, iż:

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.