IPPB4/415-158/12-5/SP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 15 lutego 2012 r. (data wpływu 27 lutego 2012 r.) uzupełnione pismem z dnia 4 maja 2012 r. (data nadania 5 maja 2012 r., data wpływu 10 maja 2012 r.) na wezwanie z dnia 23 kwietnia 2012 r. (data nadania 23 kwietnia 2012 r., data doręczenia 1 maja 2012 r.) Nr IPPB4/415-158/12-2/SP o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego w 2011 r. - jest:

* prawidłowe - odnośnie obowiązku podatkowego od 1 stycznia 2011 r. do 30 czerwca 2011 r. oraz od połowy sierpnia 2011 r. do 31 grudnia 2011 r.,

* nieprawidłowe - odnośnie obowiązku podatkowego od 1 lipca 2011 r. do połowy sierpnia 2011 r.

W dniu 27 lutego 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego w 2011 r.

Z uwagi na braki formalne pismem z dnia 23 kwietnia 2012 r. Nr IPPB4/415-158/12-2/SP (data nadania 23 kwietnia 2012 r., data doręczenia 1 maja 2012 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia braków formalnych poprzez doprecyzowanie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego.

Pismem z dnia 4 maja 2012 r. (data nadania 5 maja 2012 r., data wpływu 10 maja 2012 r.) uzupełniono ww. braki w terminie.

Z uwagi na brak potwierdzenia doręczenia przesyłki zawierającej wezwanie z dnia 23 kwietnia 2012 r. Nr IPPB4/415-158/12-2/SP, w dniu 25 maja 2012 r. wystąpiono do Poczty Polskiej S.A. z reklamacją dotyczącą doręczenia ww. przesyłki.

Pismem z dnia 17 sierpnia 2012 r. (data wpływu 21 sierpnia 2012 r.) Poczta Polska S.A. zawiadomiła, że na podstawie przeprowadzonego postępowania reklamacyjnego, w tym informacji udzielonej przez operatora pocztowego Stanów Zjednoczonych ustalono, że reklamowana przesyłka została doręczona w dniu 1 maja 2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W kwietniu 2008 r. Wnioskodawczyni rozpoczęła studia doktoranckie w Wielkiej Brytanii. Wtedy też wyprowadziła się z Polski i zamieszkała w Walii. Przez cały czas swoich studiów (04/2008 - 06/2011) otrzymywała nieopodatkowane stypendium.

W czerwcu tego roku Wnioskodawczyni obroniła pracę doktorską i ze względu na swojego promotora, który powracał do laboratorium w Międzynarodowym Instytucie. Wnioskodawczyni przyjechała do Polski na półtora miesiąca i pracowała na podstawie umowy o dzieło kończąc badania rozpoczęte w Cardiff. Od końca sierpnia odbywa staż podoktorski w Nowym Jorku (USA). Jest to jednostka badawcza i uniwersytet medyczny, gdzie przy użyciu metod mikroskopii elektronowej i biologii molekularnej Wnioskodawczyni prowadzi badania naukowe nad strukturą ludzkich czynników transkrypcyjnych. Badania te i zdobyte w nich rezultaty mają pomóc w zrozumieniu różnic w regulacji transkrypcji pomiędzy komórkami zdrowymi i nowotworowymi. W przyszłości wiedza ta może prowadzić do stworzenia nowych skuteczniejszych leków na raka.

W chwili obecnej Wnioskodawczyni przebywa na wizie J1 (ważnej do 30 sierpnia 2014 r.) i otrzymuje wynagrodzenie za swoją pracę (określone w umowie jako stypendium). Wnioskodawczyni odprowadza podatki (federalny, stanowy i miejski) do IRS (amerykański Urząd Podatkowy). Do końca kwietnia 2012 jest też zobowiązana do złożenia zeznania podatkowego za rok 2011. Zeznanie podatkowe Wnioskodawczyni będzie składała na druku W2.

Zgodnie z umową między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodów podpisaną w Waszyngtonie dnia 8 października 1974 r. będąc w uprzywilejowanej grupie zawodowej Wnioskodawczyni może ubiegać się o zwolnienie z opodatkowania w USA, co oznacza, że odprowadzony podatek zostanie Jej zwrócony.

Na stałe z Polski Wnioskodawczyni wyprowadziła się w kwietniu 2008 r., kiedy to podjęła studia doktoranckie na uniwersytecie w Cardiff w Wielkiej Brytanii. Od tamtego czasu odwiedzała Polskę jedynie sporadycznie, w trakcie wakacji, w celu odwiedzenia swoich rodziców. W Wielkiej Brytanii poznała przyszłego męża i tam również był główny ośrodek Jej celów życiowych od kwietnia 2008 r. aż do końca czerwca 2011 r.

W dniu 1 lipca 2011 r. opiekun naukowy Wnioskodawczyni zamykał swoje laboratorium w Cardiff i obejmował posadę w Warszawie. Chcąc mu pomóc w otwarciu laboratorium Wnioskodawczyni przyjechała na okres półtora miesiąca do Warszawy. W połowie sierpnia 2011 r. wyjechała z Polski do USA, aby rozpocząć pracę na stanowisku post-w Nowym Jorku, przenosząc również główny ośrodek celów życiowych do USA (w tej chwili oboje z narzeczonym tam mieszkają).

Jako że w 2011 r. Wnioskodawczyni przebywała na terytorium Polski jedynie niecałe 60 dni (półtora miesiąca stałego pobytu plus 2 tygodnie wakacji) dla celów podatkowych przyjęła, iż miejsce swojego zamieszkania dla tychże celów nie jest w Polsce, ale w USA. W Wielkiej Brytanii nie miała obowiązku podatkowego (otrzymywała jedynie stypendium), natomiast w USA musiała się rozliczyć za 2011 rok do 17 kwietnia 2012 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku rozliczenia podatków w USA na formularzu W2 (skorzystaniu z nieopodatkowania swoich dochodów na terenie USA na podstawie Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania między Polska a USA, Wnioskodawczyni musi w Polsce opodatkować cały dochód za rok 2011, czy tylko tę część, którą osiągnęła w Polsce.

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązuje Ją ograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Polski, jako że nie zamieszkuje na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej od kwietni 2008 r. i podlega obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W świetle art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Natomiast stosownie do art. 3 ust. 2a ww. ustawy osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Definicja "osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie" odnosi się bezpośrednio do określenia "miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem "lub", co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika "lub" w sformułowaniu "centrum interesów osobistych lub gospodarczych" dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Przez "centrum interesów osobistych" należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji/klubów, uprawianie hobby itp. Z kolei "centrum interesów gospodarczych" to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Uznanie osoby fizycznej za osobę mająca miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy, nie przesądza o uznaniu tej osoby, za osobę podlegającą w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a, 2b ustawy stosuje się bowiem z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Ocena czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż od kwietnia 2008 r. do końca czerwca 2011 r. Wnioskodawczyni przebywała w Wielkiej Brytanii, gdzie znajdował się Jej ośrodek interesów życiowych. W lipcu 2011 r. Wnioskodawczyni przyjechała do Polski. W połowie sierpnia 2011 r. wyjechała z Polski do USA przenosząc tam główny ośrodek celów życiowych.

W przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdą:

* Konwencja między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisana w Londynie dnia 20 lipca 2006 r. (Dz. U. z 2006 r. Nr 250, poz. 1840),

* Umowa między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisana w Waszyngtonie dnia 8 października 1974 r. (Dz. U. z 1976 r. Nr 31, poz. 178).

Stosownie do art. 4 ust. 1 Konwencji polsko-angielskiej, w rozumieniu niniejszej Konwencji, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu, miejsce utworzenia albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to Państwo oraz jakąkolwiek jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże, określenie to nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód lub zyski majątkowe ze źródeł w nim położonych.

Natomiast zgodnie z art. 4 ust. 2 Konwencji, jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas jej status określa się zgodnie z następującymi zasadami:

W myśl art. 3 ust. 1 pkt 7 lit. b umowy polsko-amerykańskiej, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Polski" oznacza jakąkolwiek osobę (oprócz spółki lub innej jednostki organizacyjnej, traktowanej zgodnie z polskim prawem jako spółka) mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Polski dla celów jej opodatkowania, lecz w przypadku udziałowca spółki prawa cywilnego lub zarządcy majątku tylko w takim zakresie, w jakim dochód uzyskany przez taką osobę z tego tytułu podlega podatkowi polskiemu jako dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce.

Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 8 lit. b ww. umowy, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Stanów Zjednoczonych" oznacza jakąkolwiek osobę (oprócz spółki lub innej jednostki organizacyjnej, traktowanej zgodnie z prawem Stanów Zjednoczonych jako spółka) mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Stanów Zjednoczonych dla celów jej opodatkowania, lecz w przypadku udziałowca spółki prawa cywilnego lub zarządcy majątku tylko w takim zakresie, w jakim dochód uzyskany przez taką osobę z tego tytułu podlega podatkowi Stanów Zjednoczonych jako dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Stanach Zjednoczonych.

Zgodnie z art. 4 ww. umowy, jeżeli w znaczeniu artykułu 3, ustępu 1, punktów 7 i 8 niniejszej Umowy osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obydwu Umawiających się Państwach, to:

Dla potrzeb dokonania interpretacji ww. przepisów, należy sięgnąć do Komentarza do Modelowej Konwencji OECD. Przedtem, jednak wyjaśnienia wymaga, że głównym celem Modelowej Konwencji OECD jest umożliwienie rozwiązywania w sposób jednolity najczęściej występujących problemów w zakresie międzynarodowego prawnego podwójnego opodatkowania. Zgodnie z zaleceniami Rady OECD, państwa członkowskie przy zawieraniu lub rewizji dwustronnych konwencji powinny stosować się do Modelowej Konwencji i do interpretacji zawartej w Komentarzu do tej Konwencji. Postanowienia Konwencji zyskały powszechne (światowe) uznanie wyrażające się włączaniem ich do większości dwustronnych umów. Wiele umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, które zawarła Polska z innymi krajami została sporządzona w zgodzie z postanowieniami Modelowej Konwencji OECD, w tym umowa zawarta między Polską i Stanami Zjednoczonymi Ameryki oraz Konwencja zawarta między Polską i Wielką Brytanią.

Według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, iż osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Analizując stopień powiązań osobistych i gospodarczych Wnioskodawczyni w świetle ww. przepisów, uznać należy, iż od kwietnia 2008 r. do końca czerwca 2011 r. Wnioskodawczyni spełnia przesłanki pozwalające uznać Ją za osobę mająca miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Wielkiej Brytanii. W ww. okresie w Wielkiej Brytanii znajdował się Jej ośrodek celów życiowych, tam mieszkała i studiowała oraz poznała przyszłego męża. Od kwietnia 2008 r. Polskę odwiedzała jedynie sporadycznie, w trakcie wakacji, w celu odwiedzenia swoich rodziców. W czerwcu 2011 r. Wnioskodawczyni obroniła pracę doktorską.

Natomiast od dnia przyjazdu do Polski, tj. od dnia 1 lipca 2011 r. do dnia wyjazdu do USA, Wnioskodawczyni spełnia przesłanki pozwalające uznać Ją za osobę mająca miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce. Od dnia przyjazdu do Polski, tutaj znajdował się jej ośrodek interesów gospodarczych. Przyjechała z opiekunem naukowym, aby pomóc mu w otwarciu laboratorium w Polsce.

W połowie sierpnia 2011 r. Wnioskodawczyni wyjechała z Polski do USA, aby rozpocząć pracę na stanowisku post-doca w Nowym Jorku, przenosząc również główny ośrodek celów życiowych do USA (w tej chwili oboje z narzeczonym tam mieszkają). Zatem należy uznać, iż od połowy sierpnia 2011 r., tj. od dnia wyjazdu do USA Wnioskodawczyni posiada miejsce zamieszkania na terytorium USA.

Reasumując, należy stwierdzić, iż w 2011 r. - w okresie, gdy centrum interesów życiowych znajduje się poza granicami Polski, tj. od 1 stycznia 2011 r. do końca czerwca 2011 r. oraz od połowy sierpnia do 31 grudnia, Wnioskodawczyni nie posiada miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Polski i podlega ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. podlega opodatkowaniu jedynie od dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Natomiast od dnia przyjazdu do Polski, tj. od dnia 1 lipca 2011 r. do dnia wyjazdu do USA, tj. do połowy sierpnia 2011 r., Wnioskodawczyni posiadała miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Polski i za ten okres podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, tj. od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów z uwzględnieniem zawartych przez Polskę umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Zatem stanowisko Wnioskodawczyni, iż od kwietnia 2008 r. podlega obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, należało uznać w części za nieprawidłowe, gdyż jak wyżej wskazano, od lipca 2011 r. do połowy sierpnia 2011 r. Wnioskodawczyni podlega w Polsce od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów z uwzględnieniem zawartych przez Polskę umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.