IPPB4/415-152/09-2/SP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 3 marca 2009 r. (data wpływu 5 marca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonywania odliczenia odsetek od kredytu w ramach ulgi odsetkowej - jest prawidłowe.

W dniu 5 marca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonywania odliczenia odsetek od kredytu w ramach ulgi odsetkowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

W dniu 8 grudnia 2004 r. Wnioskodawca wspólnie z żoną podpisali z bankiem umowę kredytu hipotecznego (z późniejszymi aneksami) w kwocie 109.016,11 CHF (277.080 PLN) na okres 365 miesięcy na kupno mieszkania położonego w W. Mieszkanie to deweloper przekazał aktem notarialnym.

Wnioskodawca jako osoba wykonująca niebezpieczny zawód (Steward) został zobowiązany przez Bank do wykupienia polisy na życie na zabezpieczenie spłaty kredytu w przypadku Jego śmierci. Z tego tytułu ponosi dodatkowe koszty w kwocie około 200 PLN miesięcznie. Wnioskodawca został również zobowiązany przez Bank do założenia indywidualnego Konta Osobistego w tym Banku do celów spłaty rat kredytowych i innych rozliczeń związanych z kredytem.

Od początku spłaty kredytu wszelkie koszty związane z jego obsługą, włączając oczywiście spłatę rat, Wnioskodawca pokrywa osobiście (indywidualnie) przelewając pieniądze ze swojego (nie wspólnego) konta osobistego na swoje (nie wspólne) konto w Banku, w którym został zaciągnięty kredyt hipoteczny. Z tego konta Bank sam pobiera odpowiednie kwoty na poczet obsługi kredytu. Na potwierdzenia tego Wnioskodawca posiada comiesięczne imienne wyciągi bankowe.

W związku z sytuacją osobistą w dniu 24 września 2008 r. w drodze Aktu Notarialnego nastąpiła Rozdzielność Majątkowa. Tego samego dnia w drodze drugiego Aktu Notarialnego Repertorium A Nr Y nastąpił Podział Majątku Wspólnego, w wyniku którego Wnioskodawca został jedynym właścicielem wspomnianego mieszkania ze wszelkimi prawami i obowiązkami nim związanymi, a także ze zmianą wpisu w Księdze Wieczystej w Sądzie Rejonowym Wydz. Ksiąg Wieczystych dokonaną 2 lutego 2009 r. Dnia 1 grudnia 2008 r. przed Sądem Okręgowym Wydz. Cywilnym odbyła się rozprawa rozwodowa, w wyniku której Sąd w swoim wyroku orzekł rozwód związku małżeńskiego Wnioskodawcy.

Zaświadczenia o wydatkach poniesionych na spłatę odsetek od ww. kredytu wystawiane są przez Bank na oba nazwiska w związku ze stanem faktycznym osób widniejących w Umowie Kredytu.

Ze względu na wysokość dochodów i zaistniałą sytuację finansową zarówno osobistą jak i na polskim rynku finansowym Wnioskodawca nie spełnia jeszcze warunków potrzebnych do wykluczenia byłej żony z umowy kredytowej, tak by samodzielnie przejąć zobowiązania wobec Banku. W dalszym ciągu ciężar wszystkich opłat związanych z kredytem Wnioskodawca ponosi samodzielnie i indywidualnie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Wnioskodawca uważa, że w związku ze stanem faktycznym na koniec września 2008 r. (od momentu podpisania Aktu o Rozdzielności Majątkowej i Aktu o Podziale Majątku Wspólnego), zgodnie z którym Wnioskodawca:

* nie podlega już Ustawowej Wspólności Majątkowej,

* jest jedynym właścicielem mieszkania,

* jako jedyny faktycznie pokrywa wszelkie wydatki związane z utrzymaniem Kredytu (w tym spłatę rat), na co posiada imienne potwierdzenia w postaci wyciągów,ma prawo do wykorzystania za miesiące od października do grudnia 2008 r. pełnej kwoty odsetek wynikającej z Zaświadczenia otrzymanego z Banku za rok 2008.

Natomiast za miesiące poprzedzające, czyli od stycznia do września 2008 r. do odliczenia Wnioskodawca może wykorzystać tylko połowę sumy odsetek w związku z tym, że przez te miesiące istniała Ustawowa Wspólność Majątkowa i prawo do odliczenia dzieliło się na dwie osoby.

Ad. 2.

Wnioskodawca uważa, że w związku ze stanem faktycznym na początek roku 2009, zgodnie z którym:

* jest i będzie jedynym właścicielem mieszkania,

* będzie jako jedyny faktycznie pokrywał wszelkie wydatki związane z utrzymaniem kredytu (w tym spłatę rat), na co będzie posiadał imienne potwierdzenia w postaci wyciągów,ma prawo do wykorzystania pełnych kwot odsetek zamieszczanych w zaświadczeniach otrzymywanych od Banku za rok 2009 i lata następne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1588) podatnikowi, któremu w latach 2002-2006 został udzielony kredyt (pożyczka), o którym mowa w art. 26b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2007 r., przysługuje na zasadach określonych w tej ustawie oraz w ustawie o podatku ryczałtowym w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2007 r., prawo do odliczania wydatków na spłatę odsetek od tego kredytu (pożyczki), do upływu terminu spłaty określonego w umowie o kredyt (pożyczkę) zawartej przed 1 stycznia 2007 r., nie dłużej jednak niż do 31 grudnia 2027 r.

Stosownie do treści art. 26b ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006 r. od podstawy obliczenia podatku, ustalonej zgodnie z art. 26 ust. 1 odlicza się, z zastrzeżeniem ust. 2-4, faktycznie poniesione w roku podatkowym wydatki na spłatę odsetek od kredytu (pożyczki) udzielonego podatnikowi na sfinansowanie inwestycji mającej na celu zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych, związanej z:

Stosownie do art. 26b ust. 2 ustawy, odliczenie o którym mowa wyżej, stosuje się jeżeli:

Należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 26b ust. 3 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli przyznany kredyt wykorzystywany jest na inwestycję mieszkaniową oraz nabycie gruntu albo prawa wieczystego użytkowania gruntu, odliczeniu nie podlegają odsetki od tej części kredytu ustalonej w takiej proporcji, w jakiej pozostają wydatki na nabycie tego gruntu albo prawa wieczystego użytkowania gruntu w łącznych wydatkach mieszkaniowych.

W przepisie art. 26b ust. 4 pkt 1-2 cytowanej ustawy ustawodawca zawarł ograniczenie odliczania do odsetek naliczonych za okres począwszy od dnia 1 stycznia 2002 r. i zapłaconych od tego dnia i tylko od tej części kredytu, która nie przekracza kwoty stanowiącej iloczyn 70 m² powierzchni użytkowej i wskaźnika przeliczeniowego 1 m² powierzchni użytkowej budynku mieszkalnego, ustalonego do celów obliczenia premii gwarancyjnej od wkładów na oszczędnościowych książeczkach mieszkaniowych za III kwartał roku poprzedzającego rok podatkowy, określonej na rok zakończenia inwestycji.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych określa także terminy dokonywania odliczenia z tytułu spłaty odsetek od kredytu (pożyczki). Tak, więc zgodnie z art. 26b ust. 5 ww. ustawy pierwszego odliczenia odsetek można dokonać dopiero w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym inwestycja została zakończona.

Odsetki zapłacone przed rokiem podatkowym, w którym została zakończona inwestycja mogą być odliczone od podstawy obliczenia podatku również za rok podatkowy, w którym podatnik po raz pierwszy odlicza odsetki (art. 26 ust. 6 ww. ustawy) oraz w roku podatkowym bezpośrednio następującym po roku, w którym podatnik po raz pierwszy odliczył odsetki; w tym przypadku odliczeniu podlega wyłącznie różnica między sumą odsetek przypadających do odliczenia a kwotą odsetek faktycznie odliczonych w roku, w którym podatnik dokonał pierwszego odliczenia (art. 26 ust. 7 ww. ustawy).

Ponadto zgodnie z art. 26b ust. 2 pkt 5 ww. ustawy, do zeznania składanego za rok, w którym po raz pierwszy dokonuje się odliczenia z tytułu omawianej ulgi, należy dołączyć oświadczenie (PIT-2K), o wysokości poniesionych wydatków związanych z daną inwestycją. Natomiast stosownie do art. 26b ust. 2 pkt 6 lit. a) ustawy w brzmieniu obowiązującym do końca 2006 r. odliczeniu podlegają wyłącznie odsetki, o ile zostały faktycznie zapłacone, a ich wysokość i termin zapłaty zostały udokumentowane dowodem wystawionym przez podmiot wymieniony w pkt 2 (tj. podmiot uprawniony na podstawie przepisów prawa bankowego albo przepisów o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych do udzielania kredytów - pożyczek).

W myśl postanowień art. 26b ust. 8 ww. ustawy wysokość odliczeń dotyczy odsetek zapłaconych łącznie przez oboje małżonków. Jeżeli małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu - odliczeń dokonuje się, zgodnie z wnioskami zawartymi w zeznaniach rocznych, bądź od dochodu każdego z małżonków, w proporcji wskazanej, bądź od dochodu jednego z małżonków.

W konsekwencji prawo do odliczenia - na zasadach określonych w wyżej przytoczonych przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - przysługuje podatnikowi, który faktycznie w roku podatkowym dokonał spłaty odsetek od kredytu mieszkaniowego. Tak więc, w przypadku omawianej ulgi istotne znaczenie ma to, kto faktycznie dokonał spłaty przedmiotowych odsetek.

Jednocześnie podkreślenia wymaga, iż przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - w zakresie ulgi odsetkowej - nie zawierają regulacji (analogicznie jak miało miejsce w przypadku ulgi związanej z budową budynku wielorodzinnego z przeznaczeniem znajdujących się w nim lokali mieszkalnych na wynajem), zgodnie z która kwotę odliczeń przysługującą każdemu ze współkredytobiorców w ogólnej kwocie spłaconych odsetek należy ustalać proporcjonalnie do udziału w kredycie, a w razie braku dowodu określającego wysokość udziałów współkredytobiorców należy przyjąć, że udziały są równe.

Tym samym brak jest podstaw do zobowiązania podatnika, aby dzielił wydatki uprawniające do skorzystania z ulgi odsetkowej stosownie do współwłasności w częściach ułamkowych.

Zatem, jeżeli z umowy kredytowej wynika, iż kredytobiorcą jest więcej niż jedna osoba i każda z tych osób odpowiada solidarnie za spłatę zadłużenia (w tym odsetek), to prawo do odliczeń - na podstawie art. 26b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006 r. - przysługuje temu kredytobiorcy (współkredytobiorcy), który faktycznie dokonał spłaty odsetek od udzielonego kredytu, o ile spełnia pozostałe warunki określone przez ustawodawcę.

Odliczeń tych ww. kredytobiorca dokonuje w kwocie faktycznie spłaconych odsetek, w ramach limitu, o którym mowa w art. 26b ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 26b ust. 2 pkt 6 ww. ustawy wysokość i termin zapłaty odsetek powinien być udokumentowany dowodem wystawionym przez podmiot wymieniony w pkt 2.

Jeżeli z zaświadczenia banku (lub innego uprawnionego podmiotu) nie wynika, w jakiej części poszczególni kredytobiorcy ponosili faktycznie wydatki na spłatę odsetek, należy przyjąć, że każdy z nich ponosił je w częściach równych, niezależnie od udziału we współwłasności - chyba że podatnicy wykażą, w jakiej wysokości zostały faktycznie poniesione przez nich wydatki. Każdy też z kredytobiorców ma wówczas prawo do odliczeń w ramach limitu, o którym mowa w art. 26b ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przypadku, gdy spłata kredytu i odsetek następuje z rachunku bankowego, którego podatnik jest posiadaczem (współposiadaczem) przyjmuje się, iż to podatnik faktycznie dokonał spłaty odsetek - o ile zaświadczenie, o którym mowa w art. 26b ust. 2 pkt 6 ww. ustawy - wydane jest na jego imię i nazwisko.

Zauważyć należy, iż skorzystanie przez podatnika z odliczeń w ramach ulgi odsetkowej jest jego uprawnieniem, zatem to na podatniku ciąży ciężar udowodnienia, w jakiej wysokości poniósł on faktycznie wydatki na spłatę odsetek, jeżeli nie wynika to w sposób jednoznaczny z zaświadczenia banku. Należy przy tym mieć na uwadze naczelną zasadę postępowania dowodowego określoną w art. 180 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którą jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika, iż w dniu 8 grudnia 2004 r. Wnioskodawca wspólnie z żoną podpisali z bankiem umowę kredytu hipotecznego (z późniejszymi aneksami) w kwocie 109.016,11 CHF (277.080 PLN) na okres 365 miesięcy na kupno mieszkania. Od początku spłaty kredytu wszelkie koszty związane z jego obsługą włączając oczywiście spłatę rat Wnioskodawca pokrywa osobiście (indywidualnie) przelewając pieniądze ze swojego (nie wspólnego) konta osobistego na swoje (nie wspólne) konto w Banku, w którym został zaciągnięty kredyt hipoteczny. Z tego konta Bank sam pobiera odpowiednie kwoty na poczet obsługi kredytu. Na potwierdzenia tego Wnioskodawca posiada comiesięczne imienne wyciągi bankowe.

W dniu 24 września 2008 r. w drodze aktu notarialnego nastąpiła Rozdzielność Majątkowa. Tego samego dnia w drodze drugiego aktu notarialnego nastąpił Podział Majątku Wspólnego, w wyniku którego został jedynym właścicielem wspomnianego mieszkania ze wszelkimi prawami i obowiązkami nim związanymi, a także ze zmianą wpisu w Księdze Wieczystej. Dnia 1 grudnia 2008 r. przed Sądem Okręgowym w Warszawie Wydz. IV Cywilnym odbyła się rozprawa rozwodowa, w wyniku której Sąd w swoim wyroku orzekł rozwód związku małżeńskiego Wnioskodawcy.

Zaświadczenia o wydatkach poniesionych na spłatę odsetek od ww. kredytu wystawiane są przez Bank na oba nazwiska w związku ze stanem faktycznym osób widniejących w Umowie Kredytu.

Ze względu na wysokość dochodów i zaistniałą sytuację finansową zarówno osobistą jak i na polskim rynku finansowym Wnioskodawca nie spełnia jeszcze warunków potrzebnych do wykluczenia byłej żony z umowy kredytowej, tak by samodzielnie przejąć zobowiązania wobec Banku. W dalszym ciągu ciężar wszystkich opłat związanych z kredytem Wnioskodawca ponosi samodzielnie i indywidualnie.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny i zdarzenie przyszłe oraz przepisy prawa, należy stwierdzić, iż za miesiące od stycznia do września 2008 r. Wnioskodawcy jako współwłaścicielowi nieruchomości, współkredytobiorcy posiadającemu zaświadczenie z banku o wysokości spłaconych odsetek od kredytu hipotecznego wystawione na nazwiska obojga współkredytobiorców, przysługuje prawo do odliczenia połowy odsetek od tego kredytu w ramach ulgi odsetkowej, o ile spełni pozostałe warunki określone przez ustawodawcę.

Natomiast za miesiące od października do grudnia 2008 r. oraz za rok 2009 i lata następne (o ile nie zmieni się stan faktyczny i stan prawny) Wnioskodawcy jako właścicielowi nieruchomości, kredytobiorcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia pełnej kwoty odsetek od kredytu hipotecznego (do wysokości limitu) pod warunkiem, iż bank, który udzielił kredyt wyda stosowne zaświadczenie o spłacie tychże odsetek na Jego imię i nazwisko oraz o ile zostaną spełnione pozostałe warunki określone przez ustawodawcę do skorzystania z przedmiotowej ulgi.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.