IPPB4/415-14/09-5/SP - Czy pobranie podatku dochodowego w Polsce od renty australijskiej jest zgodne z prawem?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 15 grudnia 2008 r. (data wpływu 5 stycznia 2009 r.), w piśmie z dnia 16 stycznia 2009 r. (data nadania 16 stycznia 2009 r., data wpływu 19 stycznia 2009 r.) oraz uzupełnieniu z dnia 29 stycznia 2009 r. (data nadania 29 stycznia 2009 r., data wpływu 2 lutego 2009 r.) na wezwanie z dnia 22 stycznia 2009 r. Nr IPPB4/415-14/09-3/SP (data nadania 23 stycznia 2009 r., data doręczenia 27 stycznia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania w Polsce renty z Australii - jest nieprawidłowe.

W dniu 5 stycznia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania w Polsce renty z Australii.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W 1981 r. Wnioskodawczyni opuściła Polskę (nie ze swojej winy) po przepracowaniu 21 lat. W Australii Wnioskodawczyni wyszła za mąż i przyjęła obywatelstwo australijskie, nie wyzbywając się obywatelstwa polskiego. Mąż Wnioskodawczyni pracował w Australii i płacił podatki, wypracował emeryturę. Po śmierci męża Wnioskodawczyni wróciła do Polski, żeby resztę życia spędzić przy rodzinie. Po mężu Wnioskodawczyni otrzymuje rentę.

Od lutego 1995 r. od renty, którą Wnioskodawczyni otrzymuje z Australii jest pobierany podatek dochodowy w Australii i w Polsce. Fakt istnienia podatku australijskiego potwierdzony jest zaświadczeniem o opodatkowanej sumie, natomiast fakt pobierania podatku w Polsce jest udokumentowany informacjami PIT wystawianymi przez Bank.

Przedstawiony we wniosku stan faktyczny dotyczy lat 1995 - 2008 do chwili obecnej. W latach tych Wnioskodawczyni przebywała i przebywa w Polsce.

Pismem z dnia 22 stycznia 2009 r. Nr IPPB4/415-14/09-3/SP wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego. Wniosek został uzupełniony w terminie.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy pobranie podatku dochodowego w Polsce od renty australijskiej jest zgodne z prawem...

Zdaniem wnioskodawczyni:

Pobieranie podatku dochodowego od renty australijskiej w Polsce jest nieuzasadnione. Według Wnioskodawczyni Polska nie powinna pobierać podatku ani składki na O/NFZ od renty zagranicznej. Wnioskodawczyni ma prawo mieszkać w Polsce, gdyż to jest Jej ojczyzna. Od australijskiej renty Polska i Australia pobierają podatek. Australia słusznie pobiera, gdyż wypłaca te świadczenia.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 1993 r. do 31 grudnia 1999 r., osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub których czasowy pobyt w Rzeczypospolitej Polskiej trwa w danym roku podatkowym dłużej niż 183 dni, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W świetle art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2000 r. do 31 grudnia 2002 r., osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub których czasowy pobyt w Rzeczypospolitej Polskiej trwa w danym roku podatkowym dłużej niż 183 dni, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2003 r. do 31 grudnia 2006 r., osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W przepisach polskiego prawa podatkowego obowiązującego do dnia 31 grudnia 2006 r. pojęcie "miejsca zamieszkania" nie zostało zdefiniowane.

Jak stanowi art. 25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu.

Warunek przebywania w danym miejscu ma charakter obiektywny i nie ma problemów dowodowych w wykazaniu, że dana osoba przebywa lub nie w danej miejscowości.

Zamiar stałego pobytu w danej miejscowości ma natomiast charakter subiektywny, ponieważ odnosi się do woli osoby. Należy jednak zauważyć, iż istnieją kryteria obiektywizujące zamiar stałego pobytu. Uznaje się na przykład, że podatnik wykazuje zamiar stałego pobytu w danej miejscowości, jeżeli miejscowość ta stanowi dla niego centrum jego życiowej działalności, ocenianej w aspekcie jego powiązań osobistych i gospodarczych.

Stosownie do art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2003 r. do 31 grudnia 2006 r. przepis art. 3 ust. i 2a stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Rozpatrując opodatkowanie emerytury od 2007 r. należy wziąć pod uwagę przepisy podatkowe obowiązujące od 1 stycznia 2007 r.

Zgodnie z regulacją zawartą w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r., osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Natomiast zgodnie z art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r. przepis art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 umowy między Rzeczpospolitą Polską a Australią w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzoną w Canberze dnia 7 maja 1991 r. (Dz. U. z 1992 r. Nr 41, poz. 177 z późn. zm.), w rozumieniu niniejszej umowy osoba ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, jeżeli dana osoba maj miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie w rozumieniu jego przepisów podatkowych.

Stosownie do art. 4 ust. 2 w rozumieniu ww. umowy osoba nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w Umawiającym się Państwie, jeżeli podlega ona opodatkowaniu w tym Państwie tylko w zakresie dochodu ze źródeł w tym Państwie.

Zasady opodatkowania dochodów uzyskiwanych z tytułu emerytur i rent reguluje art. 18 polsko-australijskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Zgodnie z art. 18 ust. 1 ww. umowy, emerytury (w tym emerytury rządowe) i renty, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w jednym z Umawiających się Państw, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Określenie "renta" oznacza określoną kwotę płatną okresowo i w określonym czasie podczas życia lub w pewnym określonym dającym się wymierzyć czasie jako spełnienie zobowiązania dokonywania płatności w zamian za uprzednio w pełni wykonane świadczenie pieniężne lub w równoważniku danej kwoty pieniężnej.

Z treści ww. przepisów wynika, że renta otrzymywana z Australii przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce podlega opodatkowaniu w Polsce.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, w szczególności art. 18 ust. 1 umowy polsko-australijskiej stwierdzić należy, że renta po zmarłym mężu otrzymywana przez Wnioskodawczynię, osobę zamieszkałą w Polsce podlega opodatkowaniu wyłącznie w Polsce.

Do opodatkowania ww. emerytury w Polsce stosuje się zatem przepisy polskiego prawa podatkowego.

Powyższe oznacza, iż Wnioskodawczyni uzyskując rentę z Australii ma obowiązek opodatkować ten dochód w Polsce.

Reasumując, należy stwierdzić, iż pobranie podatku w Polsce od renty wypłacanej przez Australię jest zgodne z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego wynikającymi z umowy podpisanej między Rzeczpospolitą Polską a Australią w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu.

Należy w tym miejscu zaznaczyć, że organ wydający pisemną interpretację jest związany opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę. Organ podatkowy nie jest uprawniony do prowadzenia postępowania wyjaśniającego w sprawie przedstawionej we wniosku.

Końcowo należy dodać, iż dokumenty dołączone przez Panią do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji w ramach wydanej interpretacji. Tym samym, jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.