IPPB4/415-129/13/15-8/S/JK2

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, sygn. akt III SA/Wa 3114/14 (data wpływu 25 marca 2015 r.) - stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 18 lutego 2013 r. (data wpływu 20 lutego 2013 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych z organizowaniem spotkań dla pracowników - jest prawidłowe.

W dniu 20 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych z organizowaniem spotkań dla pracowników.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca działa na polskim rynku poprzez swój Oddział w Polsce, który prowadzi działalność handlową polegającą na dystrybucji na rynku polskim:

* rozwiązań fotograficznych - segment ten obejmuje filmy barwne, cyfrowe aparaty fotograficzne, urządzenia i usługi do obróbki fotograficznej, papiery barwne oraz odczynniki chemiczne,

* rozwiązań informacyjnych - segment ten obejmuje sprzęt oraz materiały dla systemów medycznych i nauk biologicznych, urządzenia oraz materiały dla poligrafii, nośniki zapisu, urządzenia optyczne materiały elektroniczne oraz materiały do druku atramentowego.

Wnioskodawca ma rozbudowaną strukturę organizacyjną - posiada oddziały zlokalizowane w Polsce, Czechach i na Słowacji. W celu optymalnego funkcjonowania spółki jako całości, w ramach swojej struktury zdecydował się na stworzenie centrów kompetencji. Centra kompetencji powstają w oddziałach, w których zatrudniony jest pracownik pełniący funkcje regionalne, to jest świadczy usługi wsparcia oraz pełni funkcje regionalne na rzecz F. E. G. Oddział w Czechach i F.E. mbH Oddział na Słowacji. I tak, przykładowo, w Oddziale w Polsce zatrudniony jest m.in. dyrektor regionalny do spraw sprzedaży towarów medycznych, dyrektor regionalny do spraw sprzedaży towarów fotograficznych; kierownik regionalny aparatów cyfrowych, produktów medycznych, produktów fotograficznych i kinematografii.

Ze względu na zakres działalności, jak również prace w środowisku międzynarodowym, kluczowym czynnikiem w prowadzonej przez spółkę działalności są pracownicy posiadający wysoko specjalistyczne kwalifikacje, dlatego też Oddział w Polsce dąży do nawiązania z pracownikami trwałej współpracy i dużą wagę przywiązuje do zapewnienia pracownikom odpowiednich warunków pracy m.in. zwiększanie budowanie przyjaznej atmosfery w pracy, tworzenie więzi między członkami zespołu oraz zwiększanie ich kwalifikacji poprzez organizowanie szkoleń i warsztatów. Charakter pracy wykonywanej przez pracowników (praca w siedzibie u klienta, poza biurem Spółki) nie daje wszystkim pracownikom możliwości wzajemnego poznania się poprzez codzienny kontakt, jak również znacznie ogranicza możliwości wymiany doświadczeń, omówienia strategii sprzedaży, jak również zapoznanie się z informacjami na temat nowych produktów i usług, będących w ofercie.

Mając powyższe na uwadze Wnioskodawca organizuje następującego rodzaju spotkania:

1. Spotkania integracyjne dla pracowników - spotkania o charakterze integracyjnym, w trakcie którego organizowane są wspólne zajęcia mające na celu wzmacnianie więzi pracowniczych, zwiększenie efektywności pracy zespołowej;

2. Spotkania okolicznościowe dla pracowników - spotkania przy okazji ważnego wydarzenia dla Spółki, spotkania przedświąteczne. Przykładem tego typu spotkania jest np. spotkanie Wigilijne. Podczas spotkań powyższych pracownicy informowani są o osiągnięciach Spółki, wybranych kierunkach i strategiach rozwoju jej działalności, wyznaczonych na dany okres celach biznesowych;

3. Szkolenia wyjazdowe dla pracowników - jedno lub kilkudniowe wyjazdy o charakterze szkoleniowym - w trakcie wyjazdu pracownicy uczestniczą w szkoleniach podnoszących ich kwalifikacje zawodowe, np. szkolenia produktowe, szkolenia w zakresie procedur obowiązujących w firmie; warsztaty z negocjacji, autoprezentacji itd. W trakcie wyjazdów omawiane są również wyniki sprzedaży za ostatnie miesiące i strategia sprzedaży i marketingu na kolejne miesiące.

Spółka posiada listę pracowników uczestniczących w spotkaniu, a koszt jego organizacji jest ściśle uzależniony od ilości uczestników. Najczęściej wyjazd jest organizowany w dni robocze (choć zdarzają się też wyjazdy w soboty i w niedziele), a pracownicy są zobowiązani do udziału w spotkaniu, ze względu na odbywające się w jego trakcie zajęcia integracyjne lub szkolenia. Wydatki ponoszone na zorganizowanie powyższych spotkań obejmują m.in.: wynajęcie sali, usługi cateringowe i/lub gastronomiczne, koszty dojazdu pracowników i/lub noclegów. Koszty spotkań finansowane są przez Spółkę z bieżących środków obrotowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy wartość poniesionych przez Spółkę wydatków w związku z organizacją spotkań integracyjnych wymienionych w punkcie 1 w opisie stanu faktycznego stanowi dla pracowników przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

2. Czy wartość poniesionych przez Spółkę wydatków w związku z organizacją spotkań okolicznościowych wymienionych w punkcie 2 w opisie stanu faktycznego stanowi dla pracowników przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

3. Czy wartość poniesionych przez Spółkę wydatków w związku z organizacją szkoleń wyjazdowych wymienionych w punkcie 3 w opisie stanu faktycznego stanowi dla pracowników przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, uczestnictwo pracowników w spotkaniach przedstawionych w punkcie 1, 2 i 3 w opisie stanu faktycznego nie prowadzi do powstania u pracownika przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w przepisie art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, "przychodami (...) są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń." Jednocześnie zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, "za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych".

W przypadku otrzymania przez pracownika, w ramach stosunku pracy, nieodpłatnego świadczenia, wartość pieniężną tego świadczenia ustala się na podstawie art. 11 ust. 2a u.p.d.o.f.:

* jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;

* jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;

* jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;

* w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia."

Pracownik otrzymuje świadczenie całkowicie pod tytułem darmowym, tzn. w zamian za to świadczenie nic nie świadczy oraz nie zobowiązuje się do przyszłych świadczeń.

Pracownik faktycznie otrzymuje nieodpłatne świadczenie, którego wartość pieniężna jest możliwa do ustalenia zgodnie z zasadami art. 11 ust. 2a u.p.d.o.f.

W ocenie Wnioskodawcy, uczestnictwo pracowników w spotkaniach przedstawionych w punkcie 1, 2 i 3 w opisie stanu faktycznego nie prowadzi do powstania u pracownika przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w przepisie art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f.

Wnioskodawca organizując spotkania o charakterze integracyjnym, okolicznościowym i szkoleniowym dla pracowników, widzi istotną potrzebę wzmacniania więzi między pracownikami i zwiększenie umiejętności pracy zespołowej. Charakter pracy wykonywanej przez pracowników (praca w siedzibie u klienta, poza biurem Spółki) nie daje wszystkim pracownikom możliwości wzajemnego poznania się poprzez codzienny kontakt. Ponadto, zdaniem Spółki atmosfera w pracy, tworzenie więzi między pracownikami, wpływa na efektywność pracowników i ich zadowolenie z wykonywanych obowiązków, a te z kolei na jakość świadczonych przez Spółkę usług.

Wnioskodawca wskazał, iż uczestnictwo pracowników w spotkaniach jest obowiązkowe (w sposób oczywisty nie dotyczy to urlopów lub usprawiedliwionych nieobecności). Zatem celem tych wyjazdów, spotkań nie jest spowodowanie przysporzenia po stronie pracownika, lecz osiągnięcie oczekiwanych rezultatów związanych z działalnością firmy (zwiększenie motywacji i zaangażowania pracowników, podniesienie ich kompetencji związanych z pracą zespołową, zwiększenie kwalifikacji zawodowych, opracowanie strategii działalności firmy). W ocenie Spółki, nie jest zatem spełniona podstawowa przesłanka zaistnienia nieodpłatnego świadczenia, bowiem pracownicy nie otrzymują świadczenia w sposób darmowy (bez zobowiązania do świadczenia wzajemnego). W zamian za uczestnictwo w szkoleniu firma oczekuje od pracowników aktywnego uczestnictwa w zajęciach odbywających się w trakcie wyjazdów integracyjnych.

W przypadku spotkań opisanych w punkcie 3 stanu faktycznego, pracownicy są również zobowiązani do uczestniczenia w spotkaniach, w trakcie których omawiane są wyniki firmy i strategia działalności działu/spółki, jak również szkolenia i warsztaty podnoszące ich kwalifikacje. W trakcie spotkań pracownicy również dzielą się swoimi pomysłami w zakresie zwiększenia sprzedaży, opracowania nowych kampanii reklamowych i opiniami na temat nowych produktów. Szkolenia wyjazdowe, tj. spotkania poza siedzibą firmy dają dodatkowo możliwość przeprowadzania części warsztatów, które w warunkach biurowych nie przyniosły by oczekiwanych efektów, np. warsztaty fotograficzne w różnych warunkach pogodowych, przy zmiennym oświetleniu dają możliwość dokładnego zapoznania się z produktem (aparaty fotograficzne), jak również zadawania na bieżąco pytań kierownikom produktu czego efektem jest lepsze przygotowanie przedstawicieli handlowych do prezentacji produktu potencjalnym klientom. Mniej bezpośrednim rezultatem takich spotkań, oczekiwanym przez firmę jest zwiększenie efektywności pracy zespołowej oraz korzystanie przez pracownika z umiejętności i doświadczeń zdobytych w ich trakcie.

Mając dodatkowo na uwadze fakt, iż Wnioskodawca - Odział w Polsce zatrudnia pracowników / menadżerów, którzy są odpowiedzialni za określoną grupę produktową w regionie obejmującym Polskę, Czechy i Słowację, to jest świadczy usługi wsparcia oraz pełni funkcje regionalne na rzecz tych podmiotów, spotkania integracyjne oraz spotkania szkoleniowe pozwalają na opracowania wspólnych strategii marketingowych, wymiany doświadczeń na temat rynków, ale również zapoznanie się ze specyfiką poszczególnych regionów.

Wnioskodawca podkreślił, że spotkania pracowników nie mają charakteru typowo rozrywkowego czy konsumpcyjnego. Nie jest również ich celem zapewnienie pracownikom atrakcji turystycznych czy wypoczynku, itp. Za każdym razem Spółka jest w stanie udokumentować integracyjny i motywacyjny charakter imprezy (program imprezy integracyjnej, lista pracowników biorących udział w spotkaniu). Zatem opisywane wyjazdy integracyjne służą bieżącej działalności firmy i nie wiążą się z konkretną korzyścią majątkową po stronie pracownika. Podsumowując, pracownicy w trakcie wyjazdów nie otrzymują, przysporzenia z tytułu nieodpłatnego świadczenia, bowiem zobowiązani są do uczestnictwa w organizowanych wyjazdach, a Spółka pośrednio uzyskuje korzyści z ich uczestnictwa (opracowanie strategii, podniesienie kompetencji pracowników, zwiększenie umiejętności pracy zespołowej).

W interpretacji indywidualnej z dnia 20 maja 2013 r. Nr IPPB4/415-129/13-3/MP, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów uznał stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcę w zakresie skutków podatkowych związanych z organizowaniem spotkań dla pracowników za prawidłowe w części dotyczącej uczestnictwa w spotkaniach szkoleniowych związanych z częścią służbową i za nieprawidłowe pozostałym zakresie.

W spornej interpretacji tutejszy organ wskazał, że organizacja przez pracodawcę spotkań szkoleniowych i pokrycie kosztów związanych z częścią służbową nie powoduje powstania przychodu po stronie pracowników, w związku z czym Wnioskodawca nie jest zobowiązany do wypełniania z tego tytułu obowiązków płatnika. Przychód po stronie pracowników Spółki powstanie natomiast z tytułu udziału w spotkaniach o charakterze integracyjnym oraz okolicznościowym, a także w części integracyjnej spotkania szkoleniowego, tj. dodatkowych zajęciach przewidzianych w programie wyjazdu. Koszt organizacji części integracyjnej spotkania stanowi przychód ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i od łącznego dochodu z tytułu wypłaconego wynagrodzenia w danym miesiącu płatnik zobowiązany jest obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy.

Interpretację Nr IPPB4/415-129/13-3/MP doręczono w dniu 22 maja 2013 r.

W związku z powyższym rozstrzygnięciem Strona, za pośrednictwem pełnomocnika, wezwała organ podatkowy, pismem z dnia 3 czerwca 2013 r. (data nadania 3 czerwca 2013 r., data wpływu 5 czerwca 2013 r.) do usunięcia naruszenia prawa.

Po dokonaniu analizy zarzutów przytoczonych w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, co przedstawiono w odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa zawartej w piśmie z dnia 25 czerwca 2013 r. Nr IPPB4/415-129/W/13-7/MP.

Odpowiedź na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa doręczono w dniu 28 czerwca 2013 r.

W dniu 9 lipca 2013 r. wpłynęła do tut. organu skarga z dnia 9 lipca 2013 r. na ww. interpretację indywidualną, w której wniesiono o jej uchylenie.

Wyrokiem z dnia 12 grudnia 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie sygn. akt III SA/Wa 3114/14 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną Nr IPPB4/415-129/13-3/MP z dnia 20 maja 2010 r.

W uzasadnieniu Sąd wskazał, że zasadnicza sporna kwestia w niniejszej sprawie dotyczyła tego, czy wartość poniesionych przez Spółkę wydatków w związku z organizacją dla pracowników spotkań o charakterze integracyjnym, szkoleniowym, okolicznościowym rodzi po stronie tych pracowników powstanie przychodu w rozumieniu u.p.d.o.f.

Ocena prawna spornej kwestii wymaga przywołania przepisów u.p.d.o.f. mających znaczenie dla jej rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f., przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z kolei przychodem ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, zgodnie z art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f., uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężna świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Sąd zauważył, że sposób obliczania wartości dla wymienionych kategorii świadczeń został określony odmiennie, czemu ustawodawca dał wyraz w art. 12 ust. 2 i 3 oraz art. 11 ust. 2, 2a i 2b u.p.d.o.f. Zatem dla potrzeb wykazania, że dane świadczenie jest przychodem, o którym mowa w art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f., konieczne jest jego przyporządkowanie do jednej z kategorii świadczeń wymienionych w tym przepisie i zastosowanie właściwej metody obliczenia jego wartości, pamiętając, że ustawodawca nie przewidział możliwości ustalania wartości ww. świadczeń w inny sposób niż określony w przepisach ustawy.

Z zaskarżonej interpretacji indywidualnej wynika, że udział pracowników w opisanych przez skarżącą imprezach opisanych we wniosku został zakwalifikowany przez organ interpretujący jako przychód będący innymi nieodpłatnym świadczeniem, którego wartość winna zostać ustalona na podstawie art. 11 ust. 2a pkt 2 u.p.d.o.f.

Omawiane zagadnienie zostało przedstawione do rozstrzygnięcia Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu w składzie siedmiu sędziów, który postanowieniem z dnia 13 października 2014 r. sygn. akt II FPS 6/14 odmówił podjęcia uchwały mającej na celu wyjaśnienie:

1. Czy sfinansowane przez pracodawcę koszty udziału pracowników w imprezie integracyjnej, których wartość nie jest wolna od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), stanowią dla pracowników, którym umożliwiono udział w tej imprezie, przychód z innego nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu art. 12 ust. 1 tej ustawy.

2. Czy w sytuacji, gdy wartości świadczeń udostępnionych podczas imprezy integracyjnej i sfinansowanych przez pracodawcę nie można przyporządkować do świadczeń uzyskiwanych (otrzymanych) przez konkretnego pracownika, możliwe jest ustalenie - na podstawie art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) - w odniesieniu do konkretnego pracownika kwoty przychodu z innego nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu art. 12 ust. 1 tej ustawy.

Powodem takiego rozstrzygnięcia było wydanie przez Trybunał Konstytucyjny wyroku z dnia 8 lipca 2014 r. sygn. akt K 7/13 (Dz. U. z 2014 r. poz. 947), w którym orzekł, że " art. 12 ust. 1 w związku z art. 11 ust. 1 oraz art. 12 ust. 3 w związku z art. 11 ust. 2-2b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, 362, 596, 769, 1278, 1342, 1448, 1529 i 1540, z 2013 r. poz. 888, 1036, 1287, 1304, 1387 i 1717 oraz z 2014 r. poz. 223, 312, 567 i 598) rozumiane w ten sposób, że "inne nieodpłatne świadczenie" oznacza wyłącznie przysporzenie majątkowe o indywidualnej określonej wartości, otrzymane przez pracownika, są zgodne z art. 2 w związku z art. 217 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

NSA w uzasadnieniu ww. postanowienia stwierdził, że wyrok Trybunału Konstytucyjnego jest wyrokiem o charakterze interpretacyjnym. Trybunał zwrócił, m.in. uwagę, że mimo bardzo szerokiego ujęcia przychodów ze stosunku pracy - nie każde świadczenie spełnione przez pracodawcę na rzecz pracownika bez ustalonej za nie zapłaty jest świadczeniem podlegającym podatkowi dochodowemu. Następnie sformułował zasadnicze kryteria pozwalające wyodrębnić te "inne nieodpłatne świadczenia" (w ogólności) spełniane przez pracodawcę, które u pracowników mogą być traktowane jako przychód w rozumieniu u.p.d.o.f.: świadczenia zostały spełnione za zgodą pracownika (korzystał z nich w pełni dobrowolnie), zostały one spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatków, które musiałby ponieść, korzyść jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów). Uznał, że nie stanowią one dla pracowników przychodu (dochodu) w rozumieniu u.p.d.o.f., gdyż nie spełniają drugiego i trzeciego kryterium pozwalającego uznać je za przychód na gruncie przepisów u.p.d.o.f. Uzasadniając to stanowisko Trybunał Konstytucyjny stwierdził, m.in. że obiektywne kryterium - wystąpienia po stronie pracownika przysporzenia majątkowego (korzyści) - nie jest spełnione, gdy pracodawca proponuje pracownikom udział w spotkaniach integracyjnych czy szkoleniowych, choćby organizowanych poza miejscem pracy (imprezy wyjazdowe). W tym przypadku, nawet jeśli pracownik uczestniczy w spotkaniu (konferencji, szkoleniu) dobrowolnie, po jego stronie nie pojawia się korzyść, choćby w postaci zaoszczędzenia wydatku. Nie sposób bowiem zakładać, że gdyby nie "kursokonferencja" organizowana przez pracodawcę, pracownik wydałby pieniądze na uczestnictwo w takim przedsięwzięciu. Trudno też poważnie utrzymywać, że przychodem pracownika z umowy o pracę czy stosunku służbowego jest możliwość okazjonalnego uczestnictwa w obiedzie czy kolacji, a wartość zjedzonych przez niego potraw i wypitych napojów wyznacza podstawę opodatkowania. Ponadto Trybunał Konstytucyjny wskazał, że w odniesieniu do innych nieodpłatnych świadczeń - bez elementu realnego w postaci otrzymania korzyści przez pracownika nie uzyskuje on przychodu; nie występuje zdarzenie, z którym ustawa wiąże powstanie obowiązku podatkowego. Tym bardziej, bez skonkretyzowanego i indywidualnie przypisanego świadczenia, brak podstaw do określenia jego wysokości. Tak więc, udział w spotkaniu (wyjeździe) integracyjnym czy szkoleniu zaoferowanym przez pracodawcę pracownikom, nie oznacza uzyskania przychodu przez pracownika, gdyż - pomijając w tym miejscu kryterium uniknięcia wydatku - nie ma podstaw, by świadczenie adresowane do wszystkich przypisać indywidualnym uczestnikom, jako ich wymierną korzyść.

W dalszej części uzasadnienia postanowienia z 13 października 2014 r. NSA podkreślił, że w ocenie Trybunału Konstytucyjnego, nawet gdyby udział pracownika w imprezie integracyjnej traktować w kategoriach przychodu z innych nieodpłatnych świadczeń, to i tak nie ma możliwości ustalenia wysokości tej podstawy dla konkretnego pracownika. Trybunał przyznał, że gdyby traktować jako przychód pracownika jego udział w organizowanych przez pracodawcę imprezach zbiorowych, adresowanych do wszystkich pracowników, wówczas rzeczywiście nie można byłoby ustalić podstawy opodatkowania indywidualnych osób (podatników). Całkowicie nieadekwatny okazałby się wtedy wskazany w art. 12 ust. 3 w związku z art. 11 ust. 2-2b u.p.d.o.f. sposób określania podstawy opodatkowania.

Podsumowując, w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażonej w postanowieniu z 13 października 2014 r. stanowisko Trybunału Konstytucyjnego przedstawione w wyroku z dnia 8 lipca 2014 r. sygn. akt K 7/13 jest jednoznaczne, a przy tym wszechstronnie uzasadnione. W odniesieniu do tej grupy stanów faktycznych, w której mamy do czynienia z "imprezami integracyjnymi", sprowadza się ono do zasadniczej tezy, że udział pracownika w imprezie integracyjnej sfinansowanej przez pracodawcę nie stanowi dla tego pracownika przychodu ze stosunku pracy (art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f.). Tylko takie rozumienie tego przepisu w związku z innymi uregulowaniami tej ustawy, które dotyczą przychodów w ogólności (art. 11 ust. 1) oraz zasad ustalania wartości pieniężnej innych nieodpłatnych świadczeń (art. 11 ust. 2a pkt 2 i art. 12 ust. 3), sprawia, że może być on uznany za zgodny z art. 2 i art. 217 Konstytucji RP. Podniesiony problem, który wywołał rozbieżności w orzecznictwie sądów administracyjnych, został więc już definitywnie rozwiązany w płaszczyźnie konstytucyjnej, a więc w relacji przepisów ustawy zwykłej do przepisów Ustawy Zasadniczej. Jest to płaszczyzna prymarna, dla której zastrzeżona jest wyłączna kompetencja Trybunału Konstytucyjnego. Zaznaczył przy tym, że wszystkie sądy administracyjne rozstrzygając tego rodzaju sprawy, a więc podatkowych aspektów (po stronie pracowników) uczestnictwa w imprezach integracyjnych finansowanych przez pracodawców zobowiązane będą do respektowania wskazań wynikających z tego orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego.

Skład orzekający w niniejszej sprawie zgodził się w pełni z oceną prawną wyrażoną przez Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 13 października 2014 r. sygn. akt II FPS 6/14. Dlatego też przenosząc wyżej wskazaną wykładnię przytoczonych regulacji prawnych na grunt niniejszej sprawy Sąd stwierdził, że organ interpretujący w sposób nieuprawniony stwierdził, że zdarzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku o udzielenie interpretacji wystąpi po stronie pracowników korzyść majątkowa stanowiąca przychód podlegający opodatkowaniu. Nie sposób także zgodzić się ze stanowiskiem organu, że dla opodatkowania wartości nieodpłatnego świadczenia nie ma znaczenia, co i ile dana osoba skonsumuje, czy i z jakich atrakcji skorzysta, gdyż istotnym jest samo uczestnictwo pracownika w organizowanym spotkaniu, które ma konkretny wymiar finansowy. Z przyjętego przez organ interpretujący poglądu wynika zatem, że de facto samo uczestnictwo pracownika w imprezie stanowi przychód z nieodpłatnego świadczenia. Takie stanowisko stanowi naruszenie art. 11 ust. 1 w związku z art. 12 ust. 1 i 3 oraz art. 11 ust. 2a u.p.d.o.f. albowiem - jak tp zostało wcześniej wywiedzione - przychód z nieodpłatnego świadczenia powstaje, gdy można to świadczenie zindywidualizować, określić jego wartość pieniężną oraz skonkretyzować odbiorcę, a także gdy świadczenie to udzielone zostało w interesie odbiorcy świadczenia (w konsekwencji zostało przez niego otrzymane). Taka sytuacja w niniejszej sprawie nie zaistniała. W konsekwencji, jako że poniesiony przez Skarżącą koszt organizacji wskazanych imprez nie stanowi dla pracowników przychodu podatkowego, to po stronie skarżącej - jako pracodawcy - nie powstaną obowiązki płatnika w odniesieniu do tej wartości.

Biorąc pod uwagę spostrzeżenia Sądu, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie dokonał ponownego rozpatrzenia przedmiotowego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 grudnia 2014 r. sygn. akt III SA/Wa 3114/14 stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) - w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.