IPPB4/415-1055/12-4/JK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 16 grudnia 2012 r. (data wpływu 24 grudnia 2012 r.) uzupełnione pismem z dnia 11 lutego 2013 r. (data nadania 11 lutego 2013 r., data wpływu 14 lutego 2013 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 6 lutego 2013 r. Nr IPPB4/415-1055/12-2/JK (data nadania 6 lutego 2013 r., data doręczenia 8 lutego 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży lokalu mieszkalnego - jest prawidłowe.

W dniu 24 grudnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży lokalu mieszkalnego.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 6 lutego 2013 r. Nr IPPB4/415-1055/12-2/JK (data nadania 6 lutego 2013 r., data doręczenia 8 lutego 2013 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia przedmiotowego wniosku poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego.

Pismem z dnia 11 lutego 2013 r. (data nadania 11 lutego 2013 r., data wpływu 14 lutego 2013 r.) Wnioskodawca uzupełnił ww. braki w terminie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W styczniu 2012 r. Wnioskodawca zawarł (jako sprzedający) umowę sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz ze związanym z nim prawem wieczystego użytkowania gruntu. Przedmiotowy lokal został nabyty wcześniej w formie spadkobrania po rodzicach: po ojcu zmarłym w dniu 4 października 2008 r. - 3/4 części (spadek otwarty w 2008 r., postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku wydane w dniu 2008 r.) oraz po matce zmarłej w dniu 3 marca 2004 r. - 1/4 części (spadek otwarty w 2004 r., postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku wydane w marcu 2009 r.). W tymże lokalu Wnioskodawca był zameldowany na pobyt stały w okresach 1956-1980 i 2008-2011. Fakt sprzedaży Wnioskodawca w dniu 9 stycznia 2012 r. zgłosił właściwemu Naczelnikowi Urzędu Skarbowego, wnosząc jednocześnie o zastosowanie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych ulgi meldunkowej w zakresie dochodu osiągniętego z tytułu sprzedaży ww. lokalu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w zaistniałym stanie faktycznym ulga podatkowa określona w art. 21 ust. 1 pkt 126 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w wersji obowiązującej do dnia 31 grudnia 2008 r. dotyczyć będzie dochodu osiągniętego z tytułu zbycia lokalu mieszkalnego wraz ze związanym z tym prawem udziałem w nieruchomości wspólnej, którą stanowi prawo użytkowania wieczystego.

Zdaniem Wnioskodawcy, ulga podatkowa określona w art. 21 ust. 1 pkt 126 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w wersji obowiązującej do dnia 31 grudnia 2008 r. dotyczy zarówno dochodu osiągniętego ze sprzedaży lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość jak i związanego z tym lokalem udziału w nieruchomości wspólnej, którą stanowi prawo użytkowania wieczystego gruntu.

UZASADNIENIEm takiego sposobu rozumowania jest określenie w prawie polskim nieruchomości zawarte w art. 46 oraz 48 Kodeksu cywilnego, a także unormowanie dotyczące tzw. nieruchomości lokalowej zawarte w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.), zgodnie z którym: "W razie wyodrębnienia własności lokalu właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej jako prawo związane z własnością lokali. Nie można żądać zniesienia współwłasności nieruchomości wspólnej, dopóki trwa odrębna własność lokali". Zatem, zgodnie z powyższymi regulacjami cywilnoprawnymi, niemożliwe jest przeniesienie własności lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość bez jednoczesnego przeniesienia udziału w nieruchomości wspólnej. Z uwagi zaś na treść art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy nie stosuje się do przychodów wynikających z czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy.

Pojęcie nieruchomości na gruncie prawa cywilnego obejmuje, zgodnie z zasadą superficies solo credit, grunt oraz wszystko to co posadowione na gruncie. Na mocy ww. art. 3 ustawy o własności lokali, również w przypadku lokali stanowiących odrębne nieruchomości, ich zbycie niemożliwe jest bez zbycia udziału w nieruchomości wspólnej, którą stanowi w przypadku Wnioskodawcy prawo wieczystego użytkowania gruntu. Dlatego też, zasadnym jest uznanie, iż podobnie jak ma to miejsce np. w przypadku zbycia budynku mieszkalnego (art. 21 ust. 1 pkt 126 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w wersji obowiązującej do dnia 31 grudnia 2008 r.) interpretacja systemowa oraz funkcjonalna, każe przyjąć, iż tzw. "ulgą mieszkaniową" objęty jest zarówno dochód osiągnięty ze sprzedaży lokalu mieszkalnego jak i związanego z nim immanentnie udziału w nieruchomości wspólnej (prawie użytkowania wieczystego). Kwestia powyższa została obszernie przedstawiona na gruncie interpretacji art. 21 ust. 1 pkt 126 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w uchwale 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 2 kwietnia 2012 r. w sprawie o sygnaturze akt II FPS 3/11 i nie ma racjonalnych przesłanek, aby odmówić słuszności temu stanowisku również w odniesieniu do interpretacji pojęcia lokalu mieszkalnego. Również Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 10 grudnia 2010 r. w sprawie o sygn. akt III SA/Wa 905/10 rozpatrując analogiczny stan faktyczny doszedł do wniosku, iż "ulga meldunkowa powinna dotyczyć całości sprzedanego udziału w nieruchomości tzn. gruntu będącego w użytkowaniu wieczystym czy też lokalu w takim budynku, co wprawdzie nie wynika z samej treści ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ale z przepisów Kodeksu cywilnego, które stanowią, że grunt i posadowione na nich budynki stanowią całość nieruchomości i nie mogą być przedmiotem odrębnej sprzedaży".

Podzielając w całej rozciągłości wyrażony pogląd Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, wobec faktu, iż przedmiotem sprzedaży nie mógł być jedynie lokal mieszkalny, lecz również związany z nim udział w nieruchomości wspólnej, zaś pojęcie nieruchomości na gruncie prawa podatkowego winno być spójne z tymże pojęciem przyjmowanym przez prawo cywilne, podatnik stoi na stanowisku, iż również przychód osiągnięty ze zbycia tegoż udziału, tj. prawa użytkowania wieczystego, objęty jest dyspozycją przepisu art. 21 ust. 1 pkt 126 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w wersji obowiązującej do dnia 31 grudnia 2008 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Z powyższego wynika zatem, iż w przypadku sprzedaży nieruchomości, bądź jej części decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma data nabycia tej nieruchomości i forma prawna jej nabycia.

Przepisy prawa w sposób jednoznaczny określają moment i podstawę nabycia nieruchomości (udziałów w nieruchomości). W przypadku nabycia nieruchomości lub jej części oraz udziału w nieruchomości w drodze spadku datą nabycia w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest data otwarcia spadku, czyli śmierć spadkodawcy.

Zgodnie bowiem z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) spadek to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą jego śmierci przechodzą na następców prawnych. Natomiast z art. 924 i 925 Kodeks cywilny wynika, że spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku, natomiast otwarcie spadku następuje z chwilą śmierci spadkodawcy. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy (spadkodawców) ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia (art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego).

Tak więc dniem nabycia spadku przez spadkobiercę jest data śmierci spadkodawcy (poszczególnych spadkodawców). Istotny zatem dla podatku dochodowego jest dzień otwarcia spadku, czyli data śmierci każdego ze spadkodawców, wtedy bowiem następuje nabycie spadku.

Z treści przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w styczniu 2012 r. Wnioskodawca sprzedał mieszkanie wraz ze związanym z nim prawem wieczystego użytkowania wieczystego gruntu. Przedmiotowy lokal został nabyty w drodze spadkobrania po rodzicach, tj. 1/4 części po matce zmarłej w dniu 3 marca 2004 r. oraz 3/4 części po ojcu zmarłym w dniu 4 października 2008 r.

Zatem w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nabył nieruchomość w dwóch datach, tożsamych z datami śmierci spadkodawców:

* w dniu śmierci matki - w marcu 2004 r. nabył udział 1/4 w nieruchomości, oraz

* w dniu śmierci ojca - w październiku 2008 r. nabył udział 3/4 w nieruchomości.

Wobec powyższego, przychód uzyskany ze zbycia w 2012 r. udziału w ww. nieruchomości nabytego przez Wnioskodawcę w spadku po matce w wysokości 1/4 nie podlega w ogóle opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie, upłynął 5 - letni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, a więc przychód powstały ze zbycia udziału w tej nieruchomości po stronie Wnioskodawcy nie rodzi w ogóle obowiązku zapłaty podatku dochodowego.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegał będzie natomiast dochód uzyskany ze sprzedaży udziału w nieruchomości w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w spadku po ojcu w 2008 r. bowiem sprzedaż tego udziału nastąpiła przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym go nabyto.

Zatem dokonując oceny skutków podatkowych sprzedaży udziału w przedmiotowej nieruchomości nabytego w spadku po ojcu należy zastosować przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r., ponieważ do nabycia przez Wnioskodawcę tego udziału doszło w 2008 r., a data nabycia nieruchomości (udziału w nieruchomości) decyduje o tym, jakie przepisy prawa podatkowego, a tym samym jakie ulgi i zwolnienia będą miały zastosowanie w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości (udziału w nieruchomości).

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316 z późn. zm.) do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) w okresie od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2008 r., stosuje się zasady określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r. do 31 grudnia 2008 r. od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i płatny jest w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Podstawą obliczenia podatku, zgodnie z art. 30e ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

W myśl art. 19 ust. 1 ww. ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej.

Stosownie natomiast do art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ustawy).

Zgodnie jednak z zapisem art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z odpłatnego zbycia:

- jeżeli podatnik był zameldowany w budynku lub lokalu wymienionym w lit. a-d) na pobyt stały przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy przed datą zbycia, z zastrzeżeniem ust. 21 i 22.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy, nie określa daty, od której należy liczyć okres zameldowania, nie uzależnia zameldowania, a tym samym prawa do zwolnienia, od posiadania tytułu własności do nieruchomości lub lokalu, lecz stanowi, że istotny jest fakt zameldowania podatnika na pobyt stały w zbywanym lokalu, czy też budynku przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy. Oznacza to zatem, że każdy roczny okres zameldowania na pobyt stały uprawnia do zwolnienia.

Ponadto, powyższe zwolnienie ma zastosowanie do przychodów podatnika, który w terminie 14 dni od dnia dokonania odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa majątkowego złoży oświadczenie, że spełnia warunki do zwolnienia (art. 21 ust. 21 ww. ustawy).

Jednakże należy zaznaczyć, iż na mocy przepisu art. 8 ust. 3 cytowanej ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw, podatnicy do których mają zastosowanie przepisy dotyczące tzw. ulgi meldunkowej, oświadczenie, o którym mowa w art. 21 ust. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r., składają w terminie złożenia zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1 ustawy, za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy. W przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, 14-dniowy termin określony w art. 21 ust. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r., nie ma zastosowania.

Oznacza to, że nie złożenie oświadczenia lub złożenie go po terminie powoduje brak prawa do zwolnienia. Wymóg złożenia w terminie tego oświadczenia jest bowiem, obok zameldowania na pobyt stały w sprzedawanym lokalu lub budynku przez okres 12 miesięcy, warunkiem koniecznym do zastosowania omawianego zwolnienia. Warunek ten wynika wprost z przepisu art. 21 ust. 21, dotyczącego zwolnień przedmiotowych, przez co stał się on nieodłącznym elementem regulacji dotyczącej możliwości zwolnienia przychodu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uzależnione jest od spełnienia łącznie dwóch warunków:

* zameldowania na pobyt stały w zbywanym lokalu mieszkalnym przez okres nie krótszy niż dwunastomiesięczny przed datą zbycia,

* złożenia oświadczenia o spełnieniu warunków do zwolnienia w określonym terminie od dnia dokonania odpłatnego zbycia nieruchomości.

W przedmiotowej sprawie, w styczniu 2012 r. Wnioskodawca dokonał sprzedaży lokalu mieszkalny wraz z prawem wieczystego użytkowania gruntu. W sprzedanym mieszkaniu Wnioskodawca był zameldowany na pobyt stały w okresach 1956-1980 i 2008-2011. Fakt sprzedaży Wnioskodawca zgłosił dnia 9 stycznia 2012 r. właściwemu Naczelnikowi Urzędu Skarbowego, wnosząc jednocześnie o zastosowanie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych ulgi meldunkowej w zakresie dochodu osiągniętego z tytułu sprzedaży ww. lokalu.

Mając zatem na uwadze przytoczone powyżej uregulowania prawne oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny, należy stwierdzić, iż Wnioskodawca spełnia wymagany przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunek dwunastomiesięcznego okresu zameldowania, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy.

Ponadto, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera legalnej definicji budynku czy też budynku mieszkalnego, ani też definicji nieruchomości. W związku z tym, w celu ustalenia zakresu przedmiotowego zwolnienia należy odwołać się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.).

W myśl art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Stosownie do art. 47 § 1 Kodeksu cywilnego, część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Zgodnie z art. 48 ww. Kodeksu z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Powyższe prowadzi do wniosku, że zwolnienie z art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy, dotyczy całości przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości, tj. zarówno lokalu mieszkalnego, jak i gruntu przynależnego do tego lokalu.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt przedmiotowej sprawy należy wywieść, iż przychód uzyskany przez Wnioskodawcę ze sprzedaży w 2012 r. mieszkania wraz z prawem wieczystego użytkowania gruntu w wysokości odpowiadającej udziałowi nabytemu w 2008 r. w spadku po ojcu będzie korzystał ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto wskazać należy, iż powyższą wykładnię potwierdza uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 2 kwietnia 2012 r., sygn. akt II FPS 3/11, w której stwierdzono, że ulga meldunkowa przewidziana w art. 21 ust. 1 pkt 126 lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), w stanie prawnym obowiązującym do końca 2008 r., obejmowała swoim zakresem nie tylko przychody uzyskane z odpłatnego zbycia budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, ale także gruntu, na którym budynek ten został posadowiony.

Jednocześnie tutejszy organ informuje, że przywołany przez Wnioskodawcę wyrok dotyczy konkretnej osądzonej w określonym stanie faktycznym i w tej sprawie rozstrzygnięcie w nim zawarte jest wiążące. Natomiast Organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, iż nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.