IPPB4/415-105/08-4/JK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 23 stycznia 2009 r. (data wpływu 12 lutego 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania w Polsce dochodów uzyskanych w Austrii w latach 2005 - 2008 - jest nieprawidłowe.

W dniu 12 lutego 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania w Polsce dochodów uzyskanych w Austrii w latach 2005 - 2008 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Od 14 stycznia 1991 r. Wnioskodawca stale zamieszkuje w Austrii. Tam pracuje w Firmie F. i tam z tytułu wynagrodzenia za pracę otrzymuje pobory, od których odprowadzane są podatki. Wnioskodawca posiada certyfikat rezydenta Austrii. Źródłem dochodu Wnioskodawcy jest wynagrodzenie za pracę wykonywaną w Austrii. W latach 2005 - 2008 do dnia dzisiejszego Wnioskodawca tylko i wyłącznie pracuje w Austrii, z tego tytułu tam osiąga dochód, natomiast w Polsce w tym czasie dochodu Wnioskodawca nie uzyskiwał.

W 1981 r. Wnioskodawca wprowadził się do budynku, który do dziś stanowi wspólność małżeńską i zameldował się na pobyt stały w S. Jednakże w związku z pracą w Austrii, która początkowo miała charakter czasowy, a później przybrała charakter stały, Wnioskodawca zgłosił wyjazd za granicę do 31 grudnia 2012 r.

W związku z wykonywaną pracą i dojazdem do niej Wnioskodawca kupił w Austrii samochód oraz tam go zarejestrował. W Polsce jednak Wnioskodawca ma rodzinę i to do niej przyjeżdża w odwiedziny na święta, 2 razy w miesiącu na weekend. Jeżeli urlopu rodzina nie spędza w Austrii lub za granicą w innym kraju to zdarza się, że i urlop Wnioskodawca spędza w Polsce. Z wyliczeń wynika, że średnio rocznie ok. 100 dni spędza w Polsce. W tym czasie Wnioskodawca współuczestniczy w kosztach utrzymania rodziny tj. 17 - letniego syna, wydatków związanych z utrzymaniem budynku stanowiącego wspólność małżeńską (żona pracuje).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca podlega obowiązkowi podatkowemu w Polsce w latach 2005 - 2008.

Zdaniem Wnioskodawcy:

W odczuciu Wnioskodawcy centrum Jego interesów osobistych i gospodarczych znajduje się w miejscu, gdzie spędza więcej czasu i gdzie uzyskują dochód. Pobyt w Polsce ma charakter odwiedzin rodziny. W momencie przejścia na emeryturę Wnioskodawca zamierza przenieść na stałe centrum Jego spraw życiowych do Polski. Wówczas ponownie na stałe Wnioskodawca zamieszka w budynku stanowiącym wspólność małżeńską.

W ocenie Wnioskodawcy w myśl art. 3 ust. 1a pkt 2 przedmiotowej ustawy ponieważ nie przebywa w Polsce w roku podatkowym powyżej 183 dni nie podlega obowiązkowi podatkowemu w Polsce, gdyż zgodnie z certyfikatem rezydenta spełnia ten obowiązek w Austrii.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zasadą polskiego prawa podatkowego wyrażoną w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006 r. jest nieograniczony obowiązek podatkowy. Zasada powyższa oznacza, iż osoby fizyczne jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 2a ww. ustawy osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Ustalenie obowiązku podatkowego w przypadku nieograniczonego jak i ograniczonego obowiązku podatkowego następuje z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Stosownie do art. 4 ust. 1 umowy z dnia 13 stycznia 2004 r. między Rzeczypospolitą Polską a Republiką Austrii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodów i od majątku (Dz. U. z 2005 r. Nr 224, poz. 1921) określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnych charakterze, i obejmuje również to Państwo, jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Określenie to jednak nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie w zakresie dochodu osiąganego tylko ze źródeł w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego w tym Państwie.

Artykuł 4 ust. 2 stanowi, że jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1, osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status określa się według następujących zasad:

Biorąc pod uwagę brzmienie powyższych regulacji prawnych wynikających z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania przyjąć należy, że rozstrzygające w niniejszej sprawie jest ustalenie miejsca zamieszkania Wnioskodawcy.

Z powyższego wynika, że definicja miejsca zamieszkania odnosi się zatem bezpośrednio do określenia "miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę nieograniczonego obowiązku podatkowego.

W przepisach polskiego prawa podatkowego w brzmieniu do 31 grudnia 2006 r. pojęcie miejsca zamieszkania nie zostało zdefiniowane. W konsekwencji interpretacja tego pojęcia była oparta na postanowieniach zawartych w art. 25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn. Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), zgodnie z którym miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu.

Rozpatrując obowiązek podatkowy w latach 2007 i 2008 należy odnieść się do przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązującej od 1 stycznia 2007 r.

W myśl art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Warunek przebywania w danym miejscu ma charakter obiektywny i nie ma problemów dowodowych w wykazaniu, że dana osoba przebywa lub nie w danej miejscowości. Zamiar stałego pobytu w danej miejscowości ma natomiast charakter subiektywny, ponieważ odnosi się do woli osoby. Należy jednak zauważyć, że istnieją kryteria subiektywizujące zamiar stałego pobytu w danej miejscowości, jeżeli miejscowość ta stanowi dla niego centrum jego życiowej działalności, ocenianej w aspekcie jego powiązań osobistych i gospodarczych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż od 14 stycznia 1991 r. Wnioskodawca stale zamieszkuje w Austrii, tam pracuje i osiąga dochody z tytułu wynagrodzenia za pracę, od których z tego tytułu odprowadza podatek. Posiada certyfikat rezydenta Austrii. Źródłem Jego dochodu jest wynagrodzenie za pracę wykonywaną w Austrii. W 1981 r. Wnioskodawca wprowadził się do budynku, który do dziś stanowi wspólność małżeńską i zameldował się tam na stałe. Jednak w związku z pracą w Austrii, która najpierw miała charakter czasowy a później przybrała charakter stały Wnioskodawca zgłosił do urzędu wyjazd za granicę do 31 grudnia 2012 r. W związku z wykonywaną pracą i dojazdem do niej Wnioskodawca kupił i zarejestrował samochód w Austrii.

W Polsce Wnioskodawca ma rodzinę i to do niej przyjeżdża w odwiedziny na święta, 2 razy w miesiącu na weekend. Z wyliczeń Wnioskodawcy wynika, że średnio rocznie ok. 100 dni spędza w Polsce. W tym czasie współuczestniczy w kosztach związanych z utrzymaniem rodziny tj. 17-letniego syna oraz wydatków związanych z utrzymaniem budynku stanowiącego wspólność małżeńską (żona pracuje).

W odczuciu Wnioskodawcy centrum Jego interesów życiowych znajduje się w miejscu gdzie spędza więcej czasu i gdzie uzyskuje dochód. W momencie przejścia na emeryturę Wnioskodawca zamierza przenieść na stałe centrum spraw życiowych do Polski.

Zatem mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny należy stwierdzić, iż Wnioskodawca spełnia przesłanki pozwalające uznać go za osobę posiadającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych zarówno w Polsce jak i w Austrii. Powyższe oznacza, iż państwo rezydencji Podatnika należy ustalić zgodnie z regułami kolizyjnymi zawartymi w art. 4 ust. 2 umowy.

Zgodnie z literą a) ww. artykułu, analizując stopień powiązań osobistych i gospodarczych Wnioskodawcy należy uznać, iż ściślejsze związki gospodarcze i osobiste łączą go z Polską. W Polsce Wnioskodawca ma rodzinę i do niej przyjeżdża w odwiedziny na święta, 2 razy w miesiącu na weekend. W tym czasie współuczestniczy w wychowaniu syna oraz w utrzymaniu budynku stanowiącego wspólność małżeńską. Ponadto Wnioskodawca zaznacza, że w momencie przejścia na emeryturę zamierza przenieść na stałe centrum, spraw życiowych do Polski.

Sam fakt, że Wnioskodawca w Austrii mieszka i pracuje, posiada certyfikat rezydencji podatkowej, nie przesądza o tym, że z tym państwem ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze.

W związku z powyższym w latach 2005 - 2008 Wnioskodawca podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, tj. od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów z uwzględnieniem zawartych przez Polskę umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Tym samym, jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Na mocy ustawy z dnia 10 lipca 2008 r. o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 141, poz. 888), która zmieniła treść art. 14f § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa od dnia 20 września 2008 r. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega opłacie w wysokości 40 zł. Oznacza to, iż wszystkie wnioski, które wpływają do organów od wymienionej daty podlegają opłacie w wysokości 40 zł Z uwagi na fakt, iż Strona opłaciła wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w kwocie 75 zł w dniu 23 stycznia 2009 r., różnica w kwocie 35 zł zostanie zwrócona na wskazany przez Stronę adres zamieszkania.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.