IPPB4-415-105/08-2/PJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 28 października 2008 r. (data wpływu 7 listopada 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego w Polsce w roku 2006, 2007, 2008 i w latach następnych - jest prawidłowe.

W dniu 7 listopada 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego w Polsce w roku 2006, 2007, 2008 i w latach następnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 8 sierpnia 2005 r. Wnioskodawczyni rozpoczęła pracę w Wielkiej Brytanii na pełnym etacie na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony (employed). Zatrudnienie w tym zakresie jest kontynuowane do chwili obecnej.

Od 25 maja 2007 r. Wnioskodawczyni rozpoczęła dodatkową pracę w zawodzie (s - e), którą również prowadzi do chwili obecnej.

Należy podkreślić, że od 26 lipca 2005 Wnioskodawczyni mieszka na terenie Wielkiej Brytanii i przebywa tam cały rok, z wyjątkiem zagranicznych wyjazdów wakacyjnych i wizyt u rodziny w Polsce (Wielkanoc, Boże Narodzenie).

W lutym 2006 r. Wnioskodawczyni wymeldowała się w Urzędzie Stanu Cywilnego w G..., powiat..., woj.....

W lipcu 2005 Wnioskodawczyni uzyskała certyfikat rezydenta podatkowego Wielkiej Brytanii, a następnie w lipcu 2007 r. status rezydenta Wielkiej Brytanii,

W lipcu 2006 do Wnioskodawczyni dołączył jej mąż z zamiarem; początkowo podwyższania kwalifikacji językowych (uczęszczał na intensywny kurs j. angielskiego w angielskim coilege"u), następnie poszukiwania pracy.

22 grudnia 2006 wspólnie z mężem Wnioskodawczyni sprzedała "mieszkanie małżeńskie" w którym wcześniej mieszkali.

W lipcu 2007 mąż Wnioskodawczyni uzyskał status rezydenta Wielkiej Brytanii.

Z uwagi na to, że umiejętności językowe męża Wnioskodawczyni okazały się niewystarczające dla uzyskania pracy w posiadanym zawodzie w październiku 2007 r. nie chcąc utracić kontaktu z zawodem mąż Wnioskodawczyni wrócił do Polski. Zamieszkał u rodziny i podjął pracę w swoim zawodzie. Nadal intensywnie uczy się języka angielskiego. Planuje przyjechać do Wielkiej Brytanii ponownie w połowie 2009 r.

W Polsce w chwili obecnej Wnioskodawczyni jest właścicielką mieszkania (30,88m2), otrzymanego w formie darowizny od rodziców w lutym 2000 r. Jednocześnie wraz z mężem posiada dwie działki rolne o powierzchni 1,83 hektara nabyte w grudniu 2004 i styczniu 2006 r. Za pieniądze uzyskane ze sprzedaży mieszkania wraz z mężem Wnioskodawczyni nabyła materiały budowlane, które w przyszłości będą częścią budowy nieruchomości, traktowanej jako inwestycja posiadanych środków finansowych.

W lutym 2005 r. nastąpiło zakończenie działalności Wnioskodawczyni prowadzonej w formie gabinetu stomatologicznego. O zakończeniu działalności został poinformowany Zakład Ubezpieczeń Społecznych, natomiast Urząd Skarbowy nie został o tym fakcie poinformowany.

Dopełnienie formalności nastąpiło w lutym 2008 r. Wszelkie zobowiązania wobec Urzędu Skarbowego oraz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Wnioskodawczyni uregulowała do końca lutego 2005 r.

W związku małżeńskim Wnioskodawczyni jest od 2001 r. nie posiada wraz z mężem potomstwa.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Wnioskodawczyni uważa, że ponieważ mieszka i pracuje w Wielkiej Brytanii z zamiarem stałego pobytu, ośrodek Jej interesów życiowych jest w Wielkiej Brytanii i w związku z tym podlega ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Mąż Wnioskodawczyni przebywał w Wielkiej Brytanii z zamiarem pobytu stałego, jak również powróci do Wielkiej Brytanii z tym samym zamiarem, natomiast obecnie w Polsce przebywa tylko czasowo, dlatego też jego ośrodek interesów życiowych będzie w Wielkiej Brytanii i będzie podlegał ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Zdaniem Wnioskodawczyni inwestycje finansowe w Polsce nie zmieniają centrum życiowego, które pozostaje w Wielkiej Brytanii

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z regulacją zawartą w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2003 r. do dnia 31 grudnia 2006 r., obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy) podlegają w Polsce osoby fizyczne jeśli mają miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W świetle art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powołane przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 Konwencji zawartej pomiędzy Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobieganiu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisanej w Londynie dnia 20 lipca 2006 r. - Dz. U. z 2006 r. Nr 250, poz. 1840 (poprzednia umowa z dnia 16 grudnia 1976 r. - opublikowana Dz. U. z 1978 r. Nr 7, poz. 20), określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza - z uwzględnieniem ustępów 2 i 3 tego artykułu - każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam obowiązkowi podatkowemu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce pobytu, siedzibę zarządu albo inne podobne znamiona. Określenie to nie obejmuje przy tym osoby fizycznej, która podlega opodatkowaniu w tym Umawiającym się Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód ze źródeł w nim położonych.

Definicja osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie" odnosi się zatem bezpośrednio do określenia "miejsce zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

W przepisach polskiego prawa podatkowego obowiązującego do dnia 31 grudnia 2006 r. pojęcie "miejsca zamieszkania" nie zostało zdefiniowane.

Jak stanowi art. 25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Warunek przebywania w danym miejscu ma charakter obiektywny i nie ma problemów dowodowych w wykazaniu, że dana osoba przebywa lub nie w danej miejscowości. Zamiar stałego pobytu w danej miejscowości ma natomiast charakter subiektywny, ponieważ odnosi się do woli osoby. Należy jednak zauważyć, iż istnieją kryteria obiektywizujące zamiar stałego pobytu. Uznaje się na przykład, że podatnik wykazuje zamiar stałego pobytu w danej miejscowości, jeżeli miejscowość ta stanowi dla niego centrum jego życiowej działalności, ocenianej w aspekcie jego powiązań osobistych i gospodarczych.

Postanowienia art. 4 ust. 2 umowy z Zjednoczonym Królestwem mają natomiast zastosowanie w sytuacji, gdy w myśl postanowień ust. 1 osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, tzn. gdy zachodzi kolizja ustawodawstw wewnętrznych obu państw w kwestii dotyczącej ustalenia miejsca zamieszkania.

W myśl art. 4 ust. 2 umowy z Zjednoczonym Królestwem, jeśli osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas stosuje się następujące zasady:

Zdanie pierwsze art. 4 ust. 2 lit. a) powyższej umowy wprowadza kryterium stałego miejsca zamieszkania. Przepis ten przyznaje zatem przewagę temu Umawiającemu się państwu, w którym osoba fizyczna ma stałe miejsce zamieszkania. Przepis ten oznacza więc, że miejsce zamieszkania osoby fizycznej, znajduje się tam, gdzie osoba ta posiada stałe ognisko domowe. Ognisko to musi być trwałe, co oznacza, że osoba ta urządziła je i zastrzegła dla swego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki okres.

Istotnym czynnikiem jest zatem w tym przypadku trwałość zamieszkania.

Rozstrzygające znaczenie ma zatem ustalenie miejsca zamieszkania.

Wyjeżdżając do Wielkiej Brytanii w lipcu 2005 r. (od 26 lipca 2005 r. Wnioskodawczyni mieszka w Wielkiej Brytanii) w celu podjęcia pracy, Wnioskodawczyni nie miała potomstwa, posiadała w kraju lokal mieszkalny otrzymany w lutym 2000 r. w darowiźnie od rodziców, jak również wspólnie z mężem posiadała dwie działki rolne, oraz lokal mieszkalny (tzw. "mieszkanie małżeńskie").

W lutym 2005 r. Wnioskodawczyni wymeldowała się w Urzędzie Stanu Cywilnego w Gidlach, natomiast w lipcu 2005 r. uzyskała certyfikat rezydencji podatkowej, a następnie w lipcu 2007 r. status rezydenta Wielkiej Brytanii.

W lipcu 2006 do Wnioskodawczyni dołączył jej mąż z zamiarem; początkowo podwyższania kwalifikacji językowych (uczęszczał na intensywny kurs j. angielskiego w angielskim coilege"u), następnie poszukiwania pracy.

22 grudnia 2006 wspólnie z mężem Wnioskodawczyni sprzedała "mieszkanie małżeńskie" w którym wcześniej mieszkali.

W lipcu 2007 mąż Wnioskodawczyni uzyskał status rezydenta Wielkiej Brytanii.

Z uwagi na to, że umiejętności językowe męża Wnioskodawczyni okazały się niewystarczające dla uzyskania pracy w posiadanym zawodzie w październiku 2007 r. nie chcąc utracić kontaktu z zawodem mąż Wnioskodawczyni wrócił do Polski. Zamieszkał u rodziny i podjął pracę w swoim zawodzie. Nadal intensywnie uczy się języka angielskiego. Planuje przyjechać do Wielkiej Brytanii ponownie w połowie 2009 r.

Rozpatrując obowiązek podatkowy należy wskazać na zamiar stałego pobytu. Wnioskodawczyni opuszczając Polskę wybrała Wielką Brytanię jako terytorium stałego pobytu. Od tego momentu wszelkie działania podejmowane przez Wnioskodawczynię ukierunkowane były na związaniu swojego centrum interesów osobistych, gospodarczych z Wielką Brytanią. W tym celu Wnioskodawczyni podjęła zatrudnienie, Również w tym celu w lipcu 2006 r. do Wnioskodawczyni dołączył jej mąż.

W świetle przytoczonych wyżej unormowań prawnych oraz biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny, należy stwierdzić, iż Wnioskodawczyni spełnia przesłanki pozwalające uznać Ją za osobę podlegającą w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Począwszy od 1 stycznia 2007 r. w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych pojawiła się definicja miejsca zamieszkania.

Zgodnie z regulacją zawartą w art. 3 ust. 1 powołanej wyżej ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r., obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy) podlegają w Polsce osoby fizyczne jeśli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Stosownie do art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r.) osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - w myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r.) uważa się osobę fizyczną, która:

Powołane przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a powołanej wyżej ustawy).

Biorąc pod uwagę kryteria wyznaczania miejsca zamieszkania w Polsce obowiązujące po 1 stycznia 2007 r. uznać należy, że żaden z warunków, od których zależy posiadanie miejsca zamieszkania w Polsce, nie został spełniony. Wnioskodawczyni spędza w Polsce mniej niż 183 dni oraz jak wynika z opisu stanu faktycznego nie posiada w Polsce centrum interesów gospodarczych. Powrót męża do Polski w październiku 2007 r. nie zmienia okoliczności wpływających na obowiązek podatkowy Wnioskodawczyni w Polsce.

Ma on jedynie charakter tymczasowy, związany z koniecznością ponownego podjęcia pracy w wyuczonym zawodzie, jak również doskonaleniem umiejętności językowych. W połowie 2009 r. mąż Wnioskodawczyni planuje ponownie wrócić do Wielkiej Brytanii.

Reasumując, w roku 2006, 2007, 2008 oraz w latach następnych, o ile nie ulegną zmianie, okoliczności wynikające z przedstawionego stanu faktycznego, Wnioskodawczyni podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, t. j. obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Okoliczności opisane w treści stanu faktycznego, dotyczące inwestycji finansowych Wnioskodawczyni w Polsce, są przedmiotem analizy przy określaniu centrum interesów życiowych i gospodarczych, aczkolwiek nie stanowią okoliczności przesądzających o powstaniu nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Na mocy ustawy z dnia 10 lipca 2008 r. o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 141, poz. 888), która zmieniała treść art. 14f § 1 ustawy - Ordynacja Podatkowa od dnia 20 września 2008 r. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega opłacie w wysokości 40 zł. Oznacza to, że wszystkie wnioski, które wpływają do organów od wymienionej daty podlegają opłacie w wysokości 40 zł.

Stosownie do art. 14f § 2 ustawy - Ordynacja Podatkowa w przypadku wystąpienia w jednym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej odrębnych stanów faktycznych lub zdarzeń przyszłych pobiera się opłatę od każdego przedstawionego we wniosku odrębnego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawczyni dokonała wpłaty w dniu 28 października 2008 r. w kwocie 120 zł. natomiast we wniosku o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego wystąpiły dwa stany faktyczne. Na tej podstawie różnica w kwocie 40 zł zostanie zwrócona zgodnie z § 18 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 czerwca 2006 r. w sprawie gospodarki finansowej jednostek budżetowych, zakładów budżetowych i gospodarstw pomocniczych oraz trybu postępowania przy przekształceniu w inną formę organizacyjno - prawną (Dz. U. Nr 116, poz. 783), na konto:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.