IPPB4/415-103/08-4/JK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 3 listopada 2008 r. (data wpływu 7 listopada 2008 r.) oraz piśmie z dnia 9 grudnia 2008 r. (data nadania 10 grudnia 2008 r., data wpływu 15 grudnia 2008 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie Nr IPPB4/415-103/08-2/JK z dnia 27 listopada 2009 r. (data nadania 27 listopada 2008 r., data odbioru 5 grudnia 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego za lata 2002 - 2007 - jest prawidłowe.

W dniu 7 listopada 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego za lata 2002 - 2007.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni w grudniu 2001 r. razem z mężem wyjechali z Polski i zamieszkali w Wielkiej Brytanii. Zamieszkują tam na stałe, pracują i wspólnie wychowują ich córkę, która urodziła się w Londynie. Od momentu kiedy opuścili Polskę, Jej pobyty w Polsce mają jedynie charakter urlopowy. W ciągu ostatnich siedmiu lat Jej pobyt nigdy nie był dłuższy niż dwa tygodnie. Wnioskodawczyni od momentu wyjazdu z Polski nie pracowała w Polsce, ani też nie czerpała żadnych dochodów z Polski. Nie posiada również w Polsce nieruchomości. Jedyne dochody pochodzą ze stosunku pracy w Wielkiej Brytanii. Dokładnie taka sama sytuacja odnosi się do Jej męża poza krótkim wyjątkiem, kiedy na przełomie lat 2003-2004 przez okres dwóch miesięcy przebywał w Polsce, gdzie wykonywał prace na zlecenie. Wnioskodawczyni natomiast przez cały ten czas przebywała i pracowała w Wielkiej Brytanii. Zarówno Wnioskodawczyni jak i Jej mąż mają zamiar starać się o obywatelstwo brytyjskie, do którego nabiorą praw z dniem 1-go maja 2009 r.. Na dzień dzisiejszy (tj. 3 listopada 2008 r.) nie planują powrotu do Polski.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawczyni, Jej miejscem zamieszkania od grudnia 2001 r. jest Wielka Brytania i w związku z powyższym powinna podlegać ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce za lata począwszy od 2002 r. jak również w przyszłości. Od momentu wyjazdu nie korzysta w Polsce z żadnych świadczeń socjalnych. Nie pobiera zasiłków rodzinnych na swoją córkę i nie starała się o becikowe.

Pismem z dnia 27 listopada 2008 r. Nr IPPB4/415-103/08-2/JK wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku poprzez przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego w odniesieniu do wszystkich pytań zawartych we wniosku. Pismem z dnia 9 grudnia 2009 r. (data wpływu 15 grudnia 2009 r.) Wnioskodawczyni uzupełniała przedmiotowy wniosek przedstawiając własne stanowisko w zakresie zadanych pytań, dotyczących podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawczyni od grudnia 2001 r. Jej miejscem zamieszkania jest Wielka Brytania. W Wielkiej Brytanii mieszka z mężem i córeczką, pracuje i odprowadza należne podatki. W związku z tym Wnioskodawczyni uważa, że powinna podlegać ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu za lata 2002-2007 oraz tak długo jak jej sytuacja osobista nie ulegnie zmianie. Według Wnioskodawczyni nie powinna podlegać obowiązkowi rozliczania się z dochodów osiąganych w Wielkiej Brytanii w Polskim Urzędzie Skarbowym począwszy od 2002 r.. Zdaniem Wnioskodawczyni skoro podlega ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu nie musi występować o abolicję podatkową za lata 2002-2007. Z abolicji skorzystałaby tylko wówczas, gdyby podlegała nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Wnioskodawczyni uważa, że w rozumieniu przepisów nie ma obowiązku rozliczania się w Urzędzie Skarbowym w Polsce. Obowiązek spoczywałby na Niej tylko wówczas gdyby Jej sytuacja osobista uległa zmianie i gdyby zaczęła czerpać dochody w Polsce. Wtedy musiałaby rozliczać się ze swoich dochodów uzyskanych w Polsce oraz podawać dochody uzyskane w Wielkiej Brytanii, tak aby właściwy Urząd Skarbowy w Polsce mógł naliczyć odpowiedni próg podatkowy i pobrać należny podatek.

W sytuacji gdyby uzyskała status ograniczonego obowiązku podatkowego musiałaby o takowej decyzji poinformować Urząd Skarbowy w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2002 r. osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub których czasowy pobyt w Rzeczypospolitej trwa w danym roku podatkowym dłużej niż 183 dni, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swych dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). W myśl art. 4 ww. ustawy osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania lub pobytu w rozumieniu art. 3 ust. 1, oraz osoby określone w art. 3 ust. 2 podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy). Przepisy powyższe należało stosować z uwzględnieniem zawartych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2003 r. do dnia 31 grudnia 2006 r., osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 4a tej ustawy stanowi, iż wymieniony wyżej przepis stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczypospolita Polska.

Stosownie do art. 4 ust. 1 umowy z dnia 16 grudnia 1976 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodów i zysków majątkowych (Dz. U. z 1978 r. Nr 7, poz. 20) obowiązującej do końca 2006 r., określenie "osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się państwie" oznacza - z uwzględnieniem ustępów 2 i 3 tego artykułu - każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam obowiązkowi podatkowemu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce pobytu, siedzibę zarządu albo inne podobne znamiona. Określenie to nie obejmuje przy tym osoby fizycznej, która podlega opodatkowaniu w tym Umawiającym się Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód ze źródeł w nim położonych.

Definicja "miejsca zamieszkania" odnosi się bezpośrednio do określenia "miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw będących Stronami umowy i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

W przepisach polskiego prawa podatkowego obowiązującego do dnia 31 grudnia 2006 r. pojęcie "miejsca zamieszkania" nie zostało zdefiniowane.

Jak stanowi art. 25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Warunek przebywania w danym miejscu ma charakter obiektywny i nie ma problemów dowodowych w wykazaniu, że dana osoba przebywa lub nie w danej miejscowości. Zamiar stałego pobytu w danej miejscowości ma natomiast charakter subiektywny, ponieważ odnosi się do woli osoby. Należy jednak zauważyć, iż istnieją kryteria obiektywizujące zamiar stałego pobytu. Uznaje się na przykład, że podatnik wykazuje zamiar stałego pobytu w danej miejscowości, jeżeli miejscowość ta stanowi dla niego centrum jego życiowej działalności, ocenianej w aspekcie jego powiązań osobistych i gospodarczych.

Rozpatrując obowiązek podatkowy po 2006 r. należy wziąć pod uwagę przepisy podatkowe obowiązujące od 1 stycznia 2007 r.

Zgodnie z regulacją zawartą w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r., obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy) podlegają w Polsce osoby fizyczne jeśli mają miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne nie posiadające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

W świetle art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powołane przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Stosownie do art. 4 ust. 1 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zysków majątkowych (Dz. U. z 2006 r. Nr 250, poz. 1840), podpisanej w Londynie dnia 20 lipca 2006 r., która weszła w życie w dniu 27 grudnia 2006 r., określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu, miejsce utworzenia albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to Państwo oraz jakąkolwiek jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże, określenie to nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód lub zyski majątkowe ze źródeł w nim położonych.

Definicja "osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie" odnosi się zatem bezpośrednio do określenia "miejsce zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni w grudniu 2001 r. razem z mężem wyjechali z Polski i zamieszkali w Wielkiej Brytanii. Zamieszkują tam na stałe, pracują i wspólnie wychowują ich córkę, która urodziła się w Londynie. Od momentu kiedy opuścili Polskę, Jej pobyty w Polsce mają jedynie charakter urlopowy. W ciągu ostatnich siedmiu lat Jej pobyt nigdy nie był dłuższy niż dwa tygodnie. Wnioskodawczyni od momentu wyjazdu z Polski nie pracowała w Polsce, ani też nie czerpała żadnych dochodów z Polski. Nie posiada również w Polsce nieruchomości. Jedyne dochody pochodzą ze stosunku pracy w Wielkiej Brytanii. Na dzień dzisiejszy nie planuje powrotu do Polski.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz obowiązujące przepisy prawa, uznać należy, że w okresie 2002 - 2007, Wnioskodawczyni nie posiadała miejsca zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Polski. Miejscem zamieszkania w powyższym okresie była Wielka Brytania. Zatem w Polsce Wnioskodawczyni podlegała ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Oznacza to, iż w Polsce podlegały opodatkowaniu wyłącznie dochody z pracy wykonywanej na jej terytorium, na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz dochody z innych źródeł przychodów położonych w kraju, z uwzględnieniem umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Dochody uzyskane przez Wnioskodawczynię w okresie pobytu w Wielkiej Brytanii w latach 2002 - 2007 z tytułu pracy wykonywanej na terytorium Wielkiej Brytanii, nie podlegały opodatkowaniu w Polsce. W przypadku gdyby Wnioskodawczyni posiadała miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wówczas podlegałaby obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów.

W związku z tym, z dochodów osiągniętych w Wielkiej Brytanii w latach 2002 - 2007 nie ma obowiązku rozliczać się w Polsce. Natomiast w roku 2008 i latach następnych (przy założeniu, że zmianie nie ulegnie stan faktyczny i prawny) Wnioskodawczyni, nie mając miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce, nadal będzie podlegała ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

W myśl art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2008 r. o szczególnych rozwiązaniach dla podatników uzyskujących niektóre przychody poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 143, poz. 849) ustawę stosuje się do podatnika, który przynajmniej w jednym roku podatkowym, w okresie od 2002 r. do 2007 r., podlegał obowiązkowi podatkowemu określonemu w art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym i uzyskiwał w tym roku przychody z pracy, do których miał zastosowanie art. 27 ust. 9 albo 9a ustawy o podatku dochodowym.

Abolicja podatkowa ma zastosowanie do podatników, którzy przynajmniej w jednym roku podatkowym w okresie od 2002 do 2007 r. uzyskiwali przychody z pracy za granicą, do których miała zastosowanie metoda proporcjonalnego odliczenia i w roku podatkowym, w którym uzyskali te przychody podlegali nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, tj. podlegali obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że jeśli dana osoba nie była polskim rezydentem podczas któregokolwiek z okresów, do których odnosi się ustawa abolicyjna, to w stosunku do wskazanego okresu nie może skorzystać z jej postanowień. Powodem niemożności skorzystania z ustawy abolicyjnej jest to, że w danym okresie osoba ta nie była objęta nieograniczonym obowiązkiem podatkowym w Polsce, a więc nie miała obowiązku rozliczenia podatkowego w Polsce dochodów uzyskanych poza terytorium Polski. Tym samym, jeżeli ta osoba nie podlegała obowiązkowi podatkowemu w Polsce, to nie może za ten sam okres skorzystać z uregulowań, które jej nie dotyczyły.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w latach 2002 - 2007 Wnioskodawczyni posiadała w Polsce ograniczony obowiązek podatkowy. Zatem należy uznać, że w ww. okresie rozliczając się za granicą jako tamtejszy rezydent podatkowy Wnioskodawczyni nie podlegała w Polsce opodatkowaniu od całości swoich dochodów. Nie ma więc potrzeby, aby w takiej sytuacji składać wniosek abolicyjny.

W świetle art. 9 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. z 2004 r. Nr 269, poz. 2681 z późn. zm.) podatnicy podatku dochodowego od osób fizycznych mają obowiązek aktualizowania danych objętych zgłoszeniem identyfikacyjnym przez dokonanie zgłoszenia aktualizującego do właściwego naczelnika urzędu skarbowego określonego w art. 4, w terminie 30 dni od dnia, w którym nastąpiła zmiana danych. Zgłoszenia dokonuje się na przewidzianym do tego celu druku. Jeżeli podatnik, mając nieograniczony obowiązek podatkowy w Wielkiej Brytanii, uzyska również dochody w Polsce, to właściwość podatkową, w zakresie ograniczonego obowiązku podatkowego, należy ustalić w zależności od rodzaju i miejsca uzyskanych przychodów, zgodnie z § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2002 r. w sprawie właściwości organów podatkowych (Dz. U. Nr 240, poz. 2069 ze, zm.).

Jednocześnie należy poinformować, iż Wnioskodawczyni ma obowiązek złożenia odpowiedniego formularza aktualizującego NIP-3 w Urzędzie Skarbowym właściwym ze względu na ostatni adres zamieszkania w Polsce, podając adres zagraniczny jako miejsce zamieszkania dla celów podatkowych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.