IPPB4/415-1026/14-6/JK2

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 18 grudnia 2014 r. (data wpływu 22 grudnia 2014 r.) oraz w piśmie z dnia 6 marca 2015 r. (data nadania 6 marca 2015 r., data wpływu 9 marca 2015 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie z dnia 26 lutego 2015 r. Nr IPPB4/415-1026/14-2/JK2, IPPP2/443-1249/14-2/DG (data nadania 26 lutego 2015 r., data doręczenia 2 marca 2015 r.) oraz w piśmie z dnia 18 marca 2015 r. (data nadania 18 marca 2015 r., data wpływu 19 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika z tytułu użyczenia samochodu - jest prawidłowe.

W dniu 22 grudnia 2014 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika z tytułu wypłaty odprawy pieniężnej oraz użyczenia samochodu.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 6 marca 2015 r. (data nadania 6 marca 2015 r., data wpływu 9 marca 2015 r.), tut. organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez doprecyzowanie zdarzeń przyszłych oraz przedłożenia oryginału lub urzędowo poświadczonej kopii dokumentu (pełnomocnictwa), z którego wynika prawo Pana R. F. do występowania w imieniu Wnioskodawcy z wnioskiem o interpretację przepisów prawa podatkowego lub uzupełnienie złożonego wniosku o podpis osób upoważnionych do reprezentowania spółki.

Pismem z dnia 2 marca 2015 r. (data nadania 2 marca 2015 r., data wpływu 3 marca 2015 r.) Wnioskodawca uzupełnił powyższe w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

Spółka podpisała z pracownikiem porozumienie o rozwiązaniu umowy o pracy. W ramach porozumienia - tytułem odprawy w związku z rozwiązaniem umowy o pracę - Spółka zobowiązała się do wypłaty świadczenia pieniężnego na rzecz byłego pracownika. Odprawa zostanie wypłacona w 5 ratach, przy czym ostatnia rata w czerwcu 2017 r. Odprawa będąca przedmiotem porozumienia o rozwiązaniu umowy o pracę będzie wypłacana byłemu pracownikowi na podstawie przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121 z późn. zm., dalej k.c.), w tym w szczególności przepisu art. 3531 k.c. oraz art. 3581 k.c. a także na podstawie § 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz. U. Nr 161, poz. 1106 z późn. zm.). Ma ona charakter odszkodowawczo-rekompensacyjny. Odprawa nie będzie wypłacana w oparciu o przepisy ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. Nr 90, poz. 844, z późn. zm.) ponieważ przyczyna rozwiązania umowy o pracę nie leży po stronie pracodawcy, a strony umowy o pracę zdecydowały o wyborze najbardziej korzystnego dla pracownika sposobu rozwiązania umowy o pracę jakim jest porozumienie stron (przy czym nie jest to porozumienie zawierane w trybie art. 10 ust. 1 powołanej ustawy). Zobowiązanie Wnioskodawcy do wypłaty odprawy na rzecz byłego pracownika nie wynika z wyroku sądowego ani ugody sądowej. Między stronami porozumienia o rozwiązaniu umowy o pracę stanowiącego podstawę zobowiązania Wnioskodawcy do wypłaty odprawy nie toczyło się ani nie toczy żadne postępowanie sądowe o jakikolwiek roszczenia wynikające ze stosunku pracy.

Ponadto, Spółka na podstawie umowy użyczenia - oddała w bezpłatne używanie przez czas oznaczony do dnia 31 grudnia 2017 r., samochód osobowy marki B., stanowiący majątek Spółki (środek trwały). Spółka zobowiązała się także przez okres użyczenia pokrywać następujące koszty eksploatacyjne związane z używaniem przedmiotu użyczenia: koszty ubezpieczenia AC i OC; koszty serwisu w autoryzowanym serwisie B. wskazanym przez Spółkę przez okres gwarancji; koszty paliwa w wysokości nie wyższej niż 2.000 złotych miesięcznie przez okres trwania użyczenia. Poniesienie przez Spółkę kosztów eksploatacyjnych każdorazowo uzależnione będzie od wyrażenia uprzedniej zgody przez Spółkę na dokonanie czynności serwisowych (po ustalenia zakresu i kosztu prac z serwisem przed ich dokonaniem). Koszty eksploatacyjne zostaną byłemu pracownikowi zwrócone przelewem na rachunek bankowy po przedstawieniu faktur potwierdzających poniesienie poszczególnych wydatków. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka nie świadczy usług najmu samochodów. Spółka jest właścicielem samochodu i nie jest leasingobiorcą (korzystającym) w rozumieniu przepisów art. 7091 k.c. i nast. na podstawie umowy leasingu dotyczącego przedmiotowego samochodu, w związku z czym nie użytkuje samochodu na podstawie umowy leasingowej. Obecnie samochód jest w posiadaniu byłego pracownika na podstawie zawartej umowy użyczenia czyli bezpłatnego oddania samochodu w używanie. Z informacji posiadanych przez Wnioskodawcę wynika, że były pracownik korzysta z użyczonego samochodu w celach prywatnych i nie wykorzystuje go do prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej. Celem i założeniem stron umowy było korzystanie z pojazdu przez byłego pracownika dla celów prywatnych.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Nabycie przez Wnioskodawcę samochodu, opisanego we wniosku nastąpiło w dniu 30 września 2014 r. Ww. samochód przed przekazaniem byłemu pracownikowi był przez Spółkę wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej. Faktury związane z eksploatacją ww. samochodu wystawiane są na Spółkę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy świadczenie pieniężne (odprawa) wypłacane na podstawie zawartego Porozumienia powinien traktować jako przychód z innych źródeł i w związku z tym wystawiać imienna informację na formularzu PIT-8C (Informację o wypłaconym stypendium, o przychodach z innych źródeł oraz o niektórych dochodach z kapitałów pieniężnych) za każdy rok podatkowy, w którym Wnioskodawca wypłaci byłemu pracownikowi kolejne raty odprawy wynikające z zawartego porozumienia.

2. Czy świadczenie niepieniężne - bezpłatne używanie samochodu osobowego marki B. na podstawie umowy użyczenia; koszty ubezpieczenia AC i OC samochodu oddanego w bezpłatne używanie oraz koszty serwisu w autoryzowanym serwisie B. wskazanym przez Spółkę przez okres gwarancji - Wnioskodawca powinien uznać jako nieodpłatne świadczenie na rzecz byłego pracownika i potraktować jako przychód ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 tej ustawy, a w związku z tym wystawić imienną informację na formularzu PIT-8C (informację o wypłaconym stypendium, o przychodach z innych źródeł oraz o niektórych dochodach z kapitałów pieniężnych) za każdy rok podatkowy, w którym były pracownik będzie beneficjentem nieodpłatnych świadczeń.

3. Czy Wnioskodawca ustalając - na podstawie art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - wartość pieniężną nieodpłatnych świadczeń, o którym mowa w pytaniu Nr 2 powinien uznać, że będzie je stanowić - w odniesieniu do użyczenia samochodu - lokalna uśredniona cena rynkowa wynajmu samochodu tego samego rodzaju i gatunku; natomiast w odniesieniu do kosztów ubezpieczenia i napraw serwisowych - ceny zakupu tych usług.

4. Czy od świadczeń niepieniężnych, o których mowa w pytaniu Nr 2 Wnioskodawca powinien naliczyć i odprowadzić podatek od towarów i usług (VAT).

Niniejsza interpretacja dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika z tytułu użyczenia samochodu (pyt. Nr 2 i 3). Natomiast w zakresie obowiązków płatnika z tytułu wypłaty odprawy pieniężnej (pyt. Nr 1) oraz w zakresie podatku od towarów i usług zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 2)

W ocenie Wnioskodawcy o zakwalifikowaniu świadczeń do przychodów ze stosunku pracy nie decyduje wyłącznie fakt, że są one uzyskane na gruncie stosunku pracownik pracodawca lub też tym bardziej były pracownik były pracodawca. Wnioskodawca w pełni podziela stanowisko wyrażone w uzasadnieniu wyroku Sądu Apelacyjnego w Gdańsku (wyrok z dnia 21 stycznia 2014 r., sygn. akt III AUa 062/12), że przychodami ze stosunku pracy są wszystkie te świadczenia, które pracownik otrzymuje od pracodawcy w związku z pozostawaniem w stosunku pracy lub stosunku pokrewnym, a nie jakiekolwiek świadczenia uzyskane przy okazji tego stosunku, nie mające z nim nic wspólnego poza stroną podmiotową, która nie jest w tym kontekście decydującą.

Wnioskodawca zwraca przy tym uwagę, że w opisanym zdarzeniu przyszłym beneficjenta świadczeń przekazywanych na jego rzecz przez Wnioskodawcę łączy ze Spółką stosunek cywilnoprawny w postaci umowy użyczenia, tj. oddania w bezpłatne używanie samochodu Wnioskodawcy. Dlatego w ocenie Wnioskodawcy zarówno bezpłatne oddanie samochodu w używanie, jak i koszty ubezpieczenia samochodu oraz napraw serwisowych należy uznać jako nieodpłatne świadczenia Wnioskodawcy na rzecz beneficjenta tych świadczeń. Przez nieodpłatne świadczenia należy bowiem rozumieć wszelkie świadczenia, które są dokonywane bez pobierania jakiejkolwiek odpłatności i bez świadczenia wzajemnego, co potwierdził NSA w wyroku z dnia 16 czerwca 2011 r. (sygn. akt II FSK 788/10), kiedy uznał, że kluczową cechą nieodpłatnego świadczenia jest to, że otrzymujący takie świadczenie nie jest zobowiązany do wykonania jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego. Cechą nieodpłatnego świadczenia jest zatem, aby otrzymujący takie świadczenie nie był zobowiązany do wykonania jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego, czyli konieczne jest by polegało ono wyłącznie na jednostronnym przysporzeniu po stronie podmiotu, który to świadczenie uzyskał. Podobnie uznał NSA w wyroku z dnia 30 grudnia 1998 r. (sygn. akt SA/Sz 105/98) pod pojęciem nieodpłatnego świadczenia rozumieć należy "te wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu. Jako świadczenie nieodpłatne uważane jest więc takie, które beneficjent otrzymuje całkowicie pod tytułem darmym, co oznacza, że w zamian za to świadczenie nic nie świadczy ani też nie zobowiązuje się do przyszłych świadczeń. Działanie świadczeniodawcy wiązać się musi z jego pozytywną wolą, to znaczy, że chce on przekazać świadczenie nieodpłatnie.

Przedmiotem nieodpłatnych świadczeń może zaś być świadczenie usług lub udostępnienie rzeczy lub praw, których wartość ustała się na podstawie art. 11 u.p.d.o.f. Zdaniem Wnioskodawcy przedstawiony stan faktyczny wskazuje, że przekazanie przez niego beneficjentowi samochodu w nieodpłatne używanie, zapłacone przez Wnioskodawcę ubezpieczenia OC i AC oraz ewentualne naprawy serwisowe spełniają wszelkie przesłanki do uznania ich za nieodpłatne świadczenie Wnioskodawcy na rzecz beneficjenta (byłego pracownika).

Ponieważ zaś stosunkiem prawnym łączącym Wnioskodawcę z beneficjentem nieodpłatnych świadczeń jest umowa użyczenia, która nie została wskazana wprost w katalogu źródeł przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8 u.p.d.o.f., przychody pochodzące od Wnioskodawcy w postaci nieodpłatnego świadczenia uzyskanego na podstawie umowy użyczenia, w jego przekonaniu, należy zakwalifikować jako przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 u.p.d.o.f., tj. przychody z innych źródeł.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, jako podmiot który nie dokonuje rocznego obliczenia podatku, Wnioskodawca będzie obowiązany przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, imienną informację na formularzu PIT-8C (Informację o wypłaconym stypendium, o przychodach z innych źródeł oraz o niektórych dochodach z kapitałów pieniężnych) za każdy rok podatkowy, w którym były pracownik będzie beneficjentem nieodpłatnych świadczeń.

Ad. 3)

Zdaniem Wnioskodawcy wartość pieniężną nieodpłatnych świadczeń pochodzących z innych źródeł (art. 10 ust. 1 pkt 9 u.p.d.o.f.), tj. wartość pieniężną użyczenia samochodu osobowego, wartość pieniężną ubezpieczenia AC i OC oraz wartość pieniężną napraw serwisowych należy ustalać na podstawie art. 11 ust. 2-2b u.p.d.o.f. W konsekwencji w opinii Wnioskodawcy wartość pieniężną nieodpłatnego świadczenia w postaci użyczenia samochodu osobowego marki B. X4 będzie stanowić lokalna uśredniona cena rynkowa wynajmu samochodu tego samego rodzaju i gatunku; natomiast w odniesieniu do kosztów ubezpieczenia i napraw serwisowych - ceny zakupu tych usług ustalone na podstawie faktur wystawionych przez podmioty sprzedające im te usługi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52 i 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodu są inne źródła.

W myśl art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nie należące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nie znajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Katalog świadczeń określonych w art. 20 ust. 1 ww. ustawy jest katalogiem otwartym, dlatego też do tego rodzaju źródła przychodu należy zaliczyć wszystkie świadczenia, których ustawodawca nie zaliczył do innych kategorii źródła przychodu wymienionych w art. 10 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Natomiast według stanu prawnego na dzień 1 stycznia 2015 r., przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Ustawa, zaliczając nieodpłatne świadczenie do czynników kształtujących podstawę opodatkowania, nie precyzuje, co należy rozumieć pod tym pojęciem. W celu ustalenia jego znaczenia w pierwszej kolejności zasadne jest sięgnięcie do reguł wykładni gramatycznej. Należy przy tym, odwołać się do znaczenia zwrotu w języku potocznym. Zgodnie z wykładnią gramatyczną "odpłacać" to "oddawać komuś coś w zamian", "odpłatny" zaś to "taki za który się płaci, wymagający zapłacenia, zwrot kosztów" (Nowy Słownik Języka Polskiego PWN, Warszawa 2002).

Dla celów podatkowych, przez nieodpłatne świadczenia, należy więc rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne lub gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. nie związane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie w majątku podatnika, mające konkretny wymiar finansowy. Powstanie przychodu ze świadczeń nieodpłatnych należy zatem rozważyć zawsze wtedy, gdy podatnik podatku dochodowego od osób prawnych otrzymuje bez obowiązku świadczenia wzajemnego rzeczy lub prawa, bądź inne świadczenia lub też możliwość korzystania z rzeczy lub praw (w szczególności ze środków pieniężnych).

Stosownie do art. 710 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.), przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy.

Cechą charakterystyczną użyczenia jest nieodpłatność oraz motyw bezinteresowności, dlatego też wyłącznym obowiązkiem użyczającego pozostaje znoszenie używania rzeczy przez biorącego oraz powstrzymywanie się od jakichkolwiek czynności unicestwiających lub ograniczających uprawnienie biorącego. Użyczający zatem ogranicza się tylko względem osoby, której rzecz użycza, co nie pozbawia go władztwa nad rzeczą i prawa korzystania z tej rzeczy, czerpania z niej korzyści. Treść stosunku użyczenia sprowadza się do bezpłatnego przysporzenia przez użyczającego korzyści kontrahentowi. Umowa użyczenia to umowa realna albowiem dla jej zawarcia konieczne jest, oprócz złożenia oświadczeń woli, wydanie rzeczy biorącemu. Ze względu na fakt, że z tytułu umowy użyczenia zobowiązanym do spełnienia świadczenia jest tylko użyczający, umowę tę należy uznać za jednostronnie zobowiązującą - użyczenie nie jest umową wzajemną. Zawartej ze Świadczeniodawcą umowy, nie można uznać za umowę nieodpłatną. Świadczeniodawca będzie bowiem zobowiązany do wykorzystania otrzymanych składników majątkowych wyłącznie w celu wykonania uzgodnionej w umowie usługi.

Stosownie do art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2014 r., osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

W myśl art. 42a ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2015 r., osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka na podstawie umowy użyczenia oddała w bezpłatne używanie przez czas oznaczony do dnia 31 grudnia 2017 r., samochód osobowy marki B., stanowiący majątek Spółki (środek trwały). Spółka zobowiązała się także przez okres użyczenia pokrywać następujące koszty eksploatacyjne związane z używaniem przedmiotu użyczenia: koszty ubezpieczenia AC i OC; koszty serwisu w autoryzowanym serwisie B. wskazanym przez Spółkę przez okres gwarancji; koszty paliwa w wysokości nie wyższej niż 2000 złotych miesięcznie przez okres trwania użyczenia. Poniesienie przez Spółkę kosztów eksploatacyjnych każdorazowo uzależnione będzie od wyrażenia uprzedniej zgody przez Spółkę na dokonanie czynności serwisowych (po ustalenia zakresu i kosztu prac z serwisem przed ich dokonaniem). Koszty eksploatacyjne zostaną byłemu pracownikowi zwrócone przelewem na rachunek bankowy po przedstawieniu faktur potwierdzających poniesienie poszczególnych wydatków. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka nie świadczy usług najmu samochodów. Spółka jest właścicielem samochodu i nie jest leasingobiorcą (korzystającym) w rozumieniu przepisów art. 7091 k.c. i nast. na podstawie umowy leasingu dotyczącego przedmiotowego samochodu, w związku z czym nie użytkuje samochodu na podstawie umowy leasingowej. Obecnie samochód jest w posiadaniu byłego pracownika na podstawie zawartej umowy użyczenia czyli bezpłatnego oddania samochodu w używanie. Z informacji posiadanych przez Wnioskodawcę wynika, że były pracownik korzysta z użyczonego samochodu w celach prywatnych i nie wykorzystuje go do prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej. Celem i założeniem stron umowy było korzystanie z pojazdu przez byłego pracownika dla celów prywatnych.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że niewątpliwie wartość nieodpłatnych świadczeń z tytułu użyczenia przez Spółkę samochodu byłemu pracownikowi do celów prywatnych stanowić będzie dla niego przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym na Wnioskodawcy będzie ciążył obowiązek wystawienia informacji PIT-8C.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie powstania przychodu z innych źródeł z tytułu użyczenia samochodu byłemu pracownikowi i wystawienia informacji PIT-8C jest prawidłowe.

Przechodząc do kwestii ustalenia wartości nieodpłatnego świadczenia w postaci bezpłatnego użyczenia samochodu oraz pokrycia kosztów ubezpieczenia i napraw serwisowych użyczonego samochodu, należy wskazać, że sposób ustalania wartości pieniężnej wyżej określonych świadczeń regulują dalsze przepisy przywołanego na wstępie art. 11 omawianej ustawy.

Stosownie do art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Natomiast według stanu prawnego na dzień 1 stycznia 2015 r. wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Sposób ustalania wartości pieniężnej innych nieodpłatnych świadczeń określa art. 11 ust. 2a ustawy. Stosownie do postanowień tego przepisu, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika (art. 11 ust. 2b ustawy).

Wobec powyższego, należy stwierdzić, że w sytuacji bezpłatnego użyczenia byłemu pracownikowi do celów prywatnych samochodu osobowego stanowiącego własność Wnioskodawcy będzie miał zastosowanie art. 11 ust. 2a pkt 4 ww. ustawy, co oznacza, że w celu ustalenia wartości świadczenia, Wnioskodawca, który w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie świadczy usług najmu samochodów powinien uwzględnić ceny rynkowe stosowane przez firmy zajmujące się wynajmem samochodów. Natomiast w przypadku ustalenia wartości pieniężnej nieodpłatnego świadczenia w postaci pokrycia kosztów ubezpieczenia i napraw serwisowych użyczonego samochodu należy dokonać w oparciu art. 11 ust. 2a pkt 2 cytowanej ustawy, bowiem przedmiotem świadczenia na rzecz byłego pracownika będzie usługa zakupiona u innego podmiotu.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia wartości pieniężnej nieodpłatnego świadczenia jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 5 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.