IPPB3/4510-935/16-2/KK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 30 września 2016 r. (data wpływu 5 października 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 5 października 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

T. sp. z o.o. (dalej: "Spółka" lub "Wnioskodawca") jest działającą na terytorium Polski spółką należącą do międzynarodowego koncernu produkującego między innymi paliwa i środki smarne, jak oleje i smary dla motoryzacji i przemysłu (dalej: "Grupa"). Wnioskodawca jest dystrybutorem ww. produktów na rynku polskim.

W ramach prowadzonej działalności, Spółka nawiązała współpracę z międzynarodowymi kontrahentami (dalej: "Kontrahenci") posiadającymi własne sieci dystrybucyjne m.in. w postaci autoryzowanych dealerów. W ramach tej współpracy, Spółka dokonuje dostaw towarów, w tym m.in. olejów silnikowych T., do Kontrahentów a następnie towary te sprzedawane są, pod markami Kontrahentów, w ramach ich sieci dystrybucyjnych. Przykładowo, w ten sposób Spółka sprzedaje swoje towary, w tym przede wszystkim oleje silnikowe, pod markami takimi jak F., A., D. i S., za pośrednictwem sieci dystrybucyjnych tych podmiotów.

Współpraca w powyższym zakresie regulowana jest poprzez umowy, na mocy których podmioty z Grupy T., w tym Spółka, uprawnione są do sprzedaży towarów pod powyższymi markami Kontrahentów w zamian za odpowiednie wynagrodzenie (dalej: "Opłaty").

Powyższe Opłaty mogą być rozliczane na jeden z dwóch sposobów:

1. Opłaty, które są wypłacane przez Spółkę bezpośrednio do podmiotów zależnych Kontrahentów, prowadzących działalność na danym rynku lokalnym. W ten sposób Opłata jest rozliczana np. z podmiotem z grupy F. działającym na polskim rynku. W tym układzie, Opłaty rozliczane są bezpośrednio pomiędzy podmiotami lokalnymi tj. Spółką jako podmiotem z Grupy oraz podmiotem zależnym Kontrahenta.

2. Opłaty, które są wypłacane przez Spółkę do powiązanej z Wnioskodawcą spółki z Grupy T. (dalej: "Płatnik"), która następnie rozlicza się centralnie z poszczególnymi Kontrahentami na poziomie grupowym tj. Płatnik przekazuje Opłaty (w tym Opłatę uzyskaną od Spółki) do Kontrahenta. W ten sposób Opłata jest rozliczana np. z A., D. i S.

W ramach powyższej współpracy, Kontrahenci są zobowiązani do podejmowania różnego rodzaju działań i czynności mających na celu aktywne promowanie i wspieranie sprzedaży towarów Spółki (nawet jeżeli są one sprzedawane pod markami należącymi do Kontrahentów).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Opłaty ponoszone przez Spółkę na rzecz Kontrahentów (bezpośrednio lub za pośrednictwem Płatnika) powinny być zaliczane w koszty uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia, czyli zgodnie z art. 15 ust. 4e w zw. z ust. 4d u.p.d.o.p., w momencie ujęcia ich w księgach rachunkowych na podstawie otrzymanej faktury lub rachunku, jako koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodem?

Zdaniem Wnioskodawcy, Opłaty ponoszone przez Spółkę na rzecz Kontrahentów (bezpośrednio lub za pośrednictwem Płatnika) powinny być zaliczane w koszty uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia, czyli zgodnie z art. 15 ust. 4e w zw. z ust. 4d ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm., dalej: "u.p.d.o.p."), w momencie ujęcia ich w księgach rachunkowych na podstawie otrzymanej faktury lub rachunku, jako koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodem.

Poniżej Spółka przedstawia szczegółowe uzasadnienie ww. stanowiska.

Stosownie do art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższy przepis oznacza, że podatnik ma prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, wszelkich wydatków, pod warunkiem, że:

- przy czym każdy wydatek wymaga indywidualnej oceny pod kątem jego związku z przychodami.

Wydatki, które Spółka ponosi na Opłaty na rzecz Kontrahentów nie zostały wymienione w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p., w związku z czym pierwszy z powyższych warunków został spełniony.

Opłaty jakie ponosi Spółka mają na celu zwiększenie sprzedaży towarów Spółki, a co za tym idzie, również zwiększenie przychodów Spółki. Uiszczenie Opłaty na rzecz danego Kontrahenta daje Spółce dostęp do jego sieci dystrybucyjnej, czyli pozwala Spółce pozyskać nowy kanał zbytu swoich towarów. Dodatkowo, w zamian za ponoszoną Opłatę, Kontrahenci są zobligowani do podejmowania różnego rodzaju działań i czynności, mających na celu aktywne promowanie i wspieranie sprzedaży towarów Spółki, co również potencjalnie przyczynia się do zwiększenia przychodów Spółki. Tym samym, istnieje związek pomiędzy poniesionymi przez Spółkę wydatkami na Opłaty a możliwością uzyskania przychodu podatkowego.

Przyjmując więc, że wydatek, ze względu na swój związek z działalnością gospodarczą podatnika, stanowi koszt uzyskania przychodu, w drugiej kolejności ustalić należy, w jakim momencie ów wydatek powinien zostać zaliczony do kosztów podatkowych, tj. czy stanowi on tzw. koszt bezpośredni, czy koszt pośredni. Do pierwszej kategorii kosztów, tj. kosztów bezpośrednich, należy zaliczyć koszty, których poniesienie wpłynęło bezpośrednio na uzyskanie konkretnego przychodu (w tym przede wszystkim, sam koszt nabycia sprzedawanych towarów), druga zaś kategoria obejmuje wszelkie inne koszty dotyczące całokształtu działalności podatnika, związane z jego funkcjonowaniem oraz koszty, które pomimo, że niewątpliwie związane są z osiągniętym przychodem, nie pozostają w bezpośrednim związku z konkretnymi przychodami.

W ocenie Spółki, Opłaty ponoszone na rzecz Kontrahentów mają charakter kosztów pośrednich, ponieważ nie pozostają w bezpośrednim związku z konkretnymi przychodami.

Przede wszystkim, tak jak zostało wspomniane powyżej, należy zauważyć, że Opłaty jakie są ponoszone na rzecz Kontrahentów dają Spółce dostęp do ich sieci dystrybucyjnych, czyli pozwalają Spółce pozyskać nowe kanały zbytu swoich towarów.

Dodatkowo, Opłaty te obligują Kontrahentów do podejmowania różnego rodzaju działań i czynności, mających na celu aktywne promowanie i wspieranie sprzedaży towarów Spółki, co również potencjalnie przyczynia się do zwiększenia przychodów Spółki. W tym sensie, Opłaty mają charakter wydatków marketingowych, które co do zasady, traktowane są jako koszty pośrednie. Ponoszenie przez Spółkę Opłat na rzecz Kontrahentów nie gwarantuje jednak bezpośrednio osiągnięcia przez Spółkę wyższych przychodów z tytułu sprzedaży towarów w sieciach dystrybucyjnych Kontrahentów. Jest to spowodowane tym, że Opłaty ponoszone są za określone działania Kontrahentów, które Ci zobowiązują się wykonać. Niemniej, Spółka nie ma całkowitej pewności, że działania Kontrahentów przyczynią się do zwiększenia sprzedaży oraz przychodów Spółki, Ryzyko ekonomiczne w tym zakresie ponosi Spółka.

Kolejnym argumentem przemawiającym za pośrednim związkiem pomiędzy Opłatami a przychodami ze sprzedaży towarów jest brak bezpośredniej możliwości powiązania Opłat ze sprzedażą konkretnych towarów Spółki w sieciach dystrybucyjnych Kontrahentów. Nie występuje więc bezpośrednia zależność pomiędzy wysokością Opłaty a osiągniętymi przychodami.

Spółka nie jest w stanie alokować konkretnie poniesionych wydatków na Opłaty do osiąganych przychodów z tytułu sprzedaży towarów w sieci dystrybucyjnej Kontrahentów, w myśl zasady, że "co drugi dolar wydany na marketing przynosi zyski, problem jest to że nie jest wiadome który to".

Z powyższego nie wynika więc, aby związek powyższych kosztów w postaci Opłat z konkretnymi przychodami z tytułu sprzedaży towarów osiąganymi przez Spółkę był na tyle bliski, aby zakwalifikować te koszty jako koszty bezpośrednie.

W konsekwencji, można jedynie mówić o pośrednim związku pomiędzy ponoszonymi Opłatami a uzyskiwanymi przez Spółkę przychodami.

W myśl art. 15 ust. 4d u.p.d.o.p., koszty uzyskania przychodów pośrednio związane z przychodami potrącane są w dacie ich poniesienia.

Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem kilku wyjątków wskazanych w u.p.d.o.p., uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e u.p.d.o.p.).

Przyjmując więc, że wydatki na Opłaty mają charakter kosztów pośrednich, powinny one być uznawane za koszt uzyskania przychodu w momencie ich poniesienia, czyli zgodnie z art. 15 ust. 4e u.p.d.o.p., w momencie ich ujęcia w księgach rachunkowych na podstawie otrzymanej faktury lub rachunku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.