IPPB3/4510-750/15-2/JBB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko #61485; przedstawione we wniosku z dnia 12 sierpnia 2015 r. (data wpływu 31 sierpnia 2015 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kary z tytułu opóźnień w dostawie towarów - jest prawidłowe.

W dniu 31 sierpnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kary z tytułu opóźnień w dostawie towarów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest dystrybutorem alkoholi. W związku ze stałą współpracą handlową z swoimi odbiorcami Wnioskodawca musi podejmować działania zmierzające do odpowiedniego zaplanowania z wyprzedzeniem własnych zakupów, by w terminie realizować zamówione od niego dostawy. Wnioskodawca nie tylko musi z wyprzedzeniem planować własne zakupy, ale również uwzględniając możliwości produkcyjne swoich dostawców, ustalać na bieżąco odpowiedni do popytu poziom zapasów towarów. Jest to proces ciągły, wymagający bieżącej analizy wysokości sprzedaży, już zaplanowanych zakupów i ich modyfikacji przy uwzględnieniu warunków dostawy, w szczególności długości procesu produkcyjnego i transportu. Wszystkie niezbędne dane są na bieżąco analizowane, a plany zakupowe odpowiednio modyfikowane.

Niezależnie jednak od wysiłków podejmowanych przez Wnioskodawcę trafność planowania nigdy nie może być idealna,uwzględniając zmienność sytuacji rynkowej. W związku z powyższym zdarza się, iż w określonym czasie popyt na dane towary jest wyższy od planowanego, a zapasy niewystarczające dla realizacji danego zamówienia, przy uwzględnieniu polityki zarządzania zapasami opartej o przewidywany popyt odbiorców podzielonych na grupy odpowiednio do osiąganych obrotów. Należy podkreślić, iż Wnioskodawca wdrożył system monitorowania i planowania procesu zakupów oraz dostaw, niemniej jednak każde przewidywanie zdarzeń przyszłych, niezależnie od przyjętego modelu, predykcji, z założenia obarczone jest niedokładnością.

Niezależnie od powyższych okoliczności, na opóźnienia w dostawie mają również wpływ inne okoliczności:

* w związku z opisaną procedurą planowania i bieżącym modyfikowaniem planów, nowe założenia przekazywane są niekiedy do dostawców w czasie uniemożliwiającym realizację zamówienia przez dostawców w pierwotnie zakładanym terminie, w wyniku czego Wnioskodawca opóźnia się z realizacją własnych dostaw;

* realizacja dostaw przez dostawców nieodpowiadająca warunkom zamówienia w zakresie długości okresu przydatności do spożycia dostarczonych towarów; w związku z wymogami odbiorców Wnioskodawcy w tym zakresie, towar niewłaściwy musi podlegać wymianie, co opóźnia dostawę realizowaną przez Wnioskodawcę;

* opóźnienia w transporcie realizowanym przez podmioty zewnętrzne i opóźnienia w prawidłowym wykonaniu usług konfekcjonowania przez podmioty zewnętrzne;

* opóźnienia w dostawie do Wnioskodawcy innych towarów podlegających konfekcjonowaniu z alkoholami w ramach dostawy tych alkoholi do odbiorców Wnioskodawcy z uwagi na powyższe opóźnienia nie może być zrealizowana na czas dostawa alkoholi na rzecz odbiorców Wnioskodawcy.

W przypadku Wystąpienia opóźnień z przyczyn nie leżących po stronie odbiorców (kontrahentów) Wnioskodawcy, Wnioskodawca zobowiązany jest do zapłaty przewidzianych na taką okoliczność kar umownych.

Po wnikliwym przeanalizowaniu stanu faktycznego i przepisów prawa, Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy zasadnym jest nieuznawanie kar umownych z tytułu opóźnień w dostawie za koszty uzyskania przychodu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy kary umowne płacone przez Wnioskodawcę z tytułu opóźnień w dostawie towarów w opisanym stanie faktycznym stanowić będą dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów w rozumieniu art. i 15 ust. 1 u.p.d.o.p.

Zdaniem Wnioskodawcy, kary umowne płacone przez Wnioskodawcę z tytułu opóźnień w dostawie i towarów w opisanym stanie faktycznym stanowić będą dla Wnioskodawcy koszt uzyskania i przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 j ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.; dalej: u.p.d.o.p.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy. Ustawodawca przy definiowaniu kosztów uzyskania przychodów posłużył się klauzulą generalną, odnoszącą się do celów poniesienia danych wydatków, zastrzegając jednocześnie katalog enumeratywnie wymienionych wydatków, które nie będą kosztami uzyskania przychodów nawet, jeśli poniesione były w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Z literalnego brzmienia powołanego przepisu wynika zatem, iż nie wszystkie wydatki poniesione przez podatnika, stanowiące z ekonomicznego punktu widzenia koszty działalności, są kosztem uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, to pomiędzy tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowo-skutkowy tego typu, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów. Przy czym skutek poniesienia kosztu w postaci uzyskania przychodu nie musi być wcale bezpośredni. Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 11 stycznia 2005 r. (sygn. akt FSK 1049/04)"ustawodawca posługując się zwrotem "wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu", nie posługuje się sformułowaniem "skutek". Przez sformułowanie "w celu" należy zatem rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot "celowości" jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo-skutkowych można zasadnie uznać, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo (przychód). Uznanie danego wydatku za koszty uzyskania przychodów powinno być uzależnione przede wszystkim od jego przeznaczenia.

O celowości ponoszenia wydatków, związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, w tym również o podejmowaniu nowych rodzajów i kierunków działalności gospodarczej, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Ponadto, jeżeli wydatki poniesione przez podatnika w celu uzyskania przychodu zostały prawidłowo udokumentowane i zaewidencjonowane w prowadzonej ewidencji podatkowej (księgach rachunkowych), podlegają one uwzględnieniu przy ustalaniu podstawy opodatkowania jako koszty uzyskania przychodów".

Pod pojęciem kary umownej należy rozumieć umowne zastrzeżenie, że naprawienie szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania niepieniężnego nastąpi przez zapłatę określonej sumy. Innymi słowy, kara umowna jest rodzajem sankcji cywilnoprawnej zastrzeżonej na wypadek szkód powstałych w wyniku niewłaściwego wykonania umowy. Podobną rolę - zabezpieczenia prawidłowej realizacji umowy i ułatwienie dochodzenia naprawienia ewentualnej szkody - pełni również zastrzeżone w umowie odszkodowanie.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 22 u.p.d.o.p. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług. W powołanym przepisie ustawodawca wprost wskazuje, jakiego rodzaju kary umowne i odszkodowania nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Są to kary czy odszkodowania wynikające z nienależytego wykonania zobowiązań, a zatem są one wynikiem niewłaściwego działania lub zaniechania dłużnika.

Powołany przypadek nie ma miejsca w sytuacji przywołanej w opisie stanu faktycznego. Wypłacane przez Wnioskodawcę kary umowne nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 22 u.p.d.o.p., należy zatem zastanowić się, czy wypłacane świadczenia mieszczą się w definicji zawartej w art. 15 ust. 1 ustawy. Jak w odniesieniu do kar umownych wskazał Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji Nr IPPB3/423-827/09-4/k.k. z dnia 19 lutego 2010 r. "pomiędzy poniesionym kosztem a potencjalnym przychodem musi zaistnieć związek przyczynowo-skutkowy, albo musi być to wydatek poniesiony w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Jednocześnie podkreślić należy, że kara taka nie może wynikać z nieracjonalnego i pozbawionego należytej staranności działania samego podatnika. Niezwykle istotne jest aby obiektywna ocena działań podatnika skutkowała możliwością uznania ich za racjonalne, podjęte przy zachowaniu zasad staranności, które to działania muszą cechować przedsiębiorcę prowadzącego działalność gospodarczą.

W przedmiotowej sprawie kara umowna została nałożona z tytułu opóźnienia w dostawie (...). Kara ta była zastrzeżona w zawartej umowie między zleceniodawcą a zleceniobiorcą. Zapłata kary dotyczy dostawy, która ostatecznie doszła do skutku i przyniosła podatnikowi przychód. Tak więc wydatek poniesiony na wypłatę kary umownej wiąże się z osiągnięciem przychodu.

Jeżeli więc Spółka realizując kontrakt na dostawę (...) z odbiorcą i jednocześnie z dostawcą działała przy zachowaniu zasad należytej staranności a opóźnienie w dostawie przedmiotu kontraktu było niezależne od Spółki i nie do przewidzenia (tekst jedn.: za opóźnienie odpowiada wyłącznie dostawca / producent a nie sama Spółka przykładowo nie dokonując w terminie płatności za zamówione produkty czy naruszając warunki umowy z producentem co skutkowało tym właśnie opóźnieniem) to kara umowna wypłacona przez Spółkę zleceniodawcy może stanowić koszt podatkowy." Analogiczne stanowisko zajął ten sam organ również choćby w interpretacji Nr IPPB1/415-209/11-2/ES z dnia 18 maja 2011 r. w której stwierdził, iż "nie wszystkie kary umowne wynikające z niewykonania lub nienależytego wykonania umowy nie stanowią kosztu podatkowego, lecz tylko te kary, które wynikają z wad sprzedawanych towarów, wad wykonywanych robót i usług, kary za zwłokę w zamianie towaru wadliwego na niewadliwy lub kary za zwłokę w usunięciu wad wykonywanych robót i usług."

Na temat możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kar umownych (nie wyłączonych z kosztów podatkowych na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 22 ww. ustawy) wypowiedział się także Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z 15 września 2014 r., Nr ITPB3/423-279/14/PS:

Z uwagi na obiektywny charakter związku przyczynowego istniejącego pomiędzy poniesieniem kosztu uzyskania przychodów a przychodami podatnika lub zachowania albo zabezpieczenia ich źródła, dla kwalifikacji podatkowej kar umownych (...) istotne jest określenie, czy wydatki te należą do standardowych kosztów podmiotów, są elementem normalnego ryzyka gospodarczego, czy też stanowią wyłącznie efekt nienależytego (wadliwego niezgodnego z umową lub obowiązującymi przepisami, pozbawionego cech należytej staranności) zachowania Wnioskodawcy, niemający związku ze sferą jego przychodów.

(...) nałożone kary, które wynikają z nieracjonalnego i pozbawionego należytej staranności działania samej Spółki nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów. Niezwykle istotne jest, aby obiektywna ocena działań Spółki skutkowała możliwością uznania ich za racjonalne, podjęte przy zachowaniu zasad staranności, które to działania muszą cechować przedsiębiorcę prowadzącego działalność gospodarczą.

(...) jeżeli Spółka realizując umowy z kontrahentami działa i będzie działać przy zachowaniu zasad należytej staranności, to wydatki z tytułu kar umownych (...) stanowić będą koszty uzyskania przychodów. (...)"

Również Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 16 grudnia 2014 r., Nr IBPBI/2/423-1102/14/AP, odnosząc się do możliwości ujęcia w kosztach podatkowych kar umownych z tytułu nieterminowej dostawy towarów wskazał, że należy zbadać, czy istnieje związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy tymi wydatkami a przychodem (tekst jedn.: czy wydatki te służyły zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów). Aby omawiane kary mogły być uznane za koszty uzyskania przychodów, nie mogą one wynikać z nieracjonalnego i pozbawionego należytej staranności działania podatnika. Jeżeli natomiast podatnik działał przy zachowaniu zasad należytej staranności, a naliczone kary wynikały z okoliczności, na które nie miał on wpływu i kary te są związane z uzyskiwanym przychodem w ramach prowadzonej działalności, to należy je uznać za koszty poniesione w celu zachowania oraz zabezpieczenia źródła przychodu.

Należy w tym miejscu jeszcze raz podkreślić, obowiązek zapłaty kar umownych nie wynika z zaniedbań, czy braku staranności w prowadzeniu działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę, co więcej w praktyce nie jest możliwe ich uniknięcie pomimo starannego postępowania Wnioskodawcy. Ponadto należy wskazać, iż w każdym przypadku, gdy Wnioskodawca zobowiązany jest do wypłaty kary umownej z tytułu opóźnienia w dostawie, dostawa ostatecznie co do zasady podlega realizacji, przynosząc Wnioskodawcy przychody, a współpraca handlowa jest kontynuowana.

Powyższe okoliczności zdaniem Wnioskodawcy przesądzają o tym, że wynikające z umów i podlegające zapłacie kary umowne z tytułu opóźnienia w dostawie stanowią koszt uzyskania przychodów. Warto zauważyć, iż stanowisko to znajduje pełne oparcie w opinii Ministra Finansów, który w piśmie z dnia 3 września 1999 r. wprost wskazał, iż istotą przepisu art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest niezaliczenie do kosztów uzyskania przychodów odszkodowań i kar umownych związanych generalnie z wadami towarów lub usług, a nie samą zwłoką w dostarczeniu towaru.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego / opisu zdarzenia przyszłego, należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm.; dalej: u.p.d.o.p.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Przywołana regulacja wskazuje, że definicja kosztów uzyskania przychodów - dla celów podatku dochodowego - składa się z dwóch podstawowych elementów, które łącznie tworzą swego rodzaju normatywną klauzulę generalną.

Pierwszy z tych elementów określić można mianem przesłanki pozytywnej, zakładającej spełnienie łączne dwóch warunków, tj.:

* konieczność faktycznego - co do zasady - poniesienia wydatku,

* poniesienie wydatku musi nastąpić w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia jego źródła.

Drugi z tych elementów stanowi przesłankę negatywną, zgodnie z którą ponoszony wydatek nie może być ujęty w zamkniętym katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów.

Przepis art. 16 ust. 1 ww. ustawy, zawiera enumeratywną listę wyłączeń z kosztów uzyskania przychodów, co oznacza, że każdy koszt dający się zakwalifikować do którejkolwiek z pozycji wymienionej na tej liście nie będzie mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, nawet jeśli był poniesiony w celu osiągnięcia przychodów. Jednocześnie zauważyć należy, że samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, nie stwarza domniemania, że wszelkie pozostałe koszty, które nie są zamieszczone w art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zostaną uznane za koszty podatkowe.

Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług.

W konsekwencji przepis ten wyklucza z kosztów uzyskania przychodów kary umowne i odszkodowania wyłącznie z tytułów w nim wymienionych, tj.:

* wad dostarczonych towarów,

* wad wykonanych robót,

* wad wykonanych usług,

* zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad,

* zwłoki w usunięciu wad towarów,

* zwłoki w usunięciu wad wykonanych robót i usług.

Jest to katalog zamknięty. Wymienione w treści przepisu kary umowne i odszkodowania wiążą się z nienależytym wykonaniem zobowiązań. Celem tego przepisu jest zatem uniemożliwienie pomniejszenia podstawy opodatkowania o koszty poniesione w związku z zaistnieniem ww. zdarzeń.

Instytucja kary umownej jako sposób zabezpieczenia prawidłowej realizacji umowy ma przede wszystkim na celu ułatwienie dochodzenia naprawienia ewentualnej szkody. Została ona uregulowana w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.) w art. 483#8722;484. Pod pojęciem kary umownej należy rozumieć zastrzeżenie, że naprawienie szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania niepieniężnego nastąpi przez zapłatę określonej sumy. Innymi słowy, kara umowna jest rodzajem sankcji cywilnoprawnej zastrzeżonej na wypadek szkód powstałych w wyniku niewłaściwego wykonania umowy.

Kara umowna, o której mowa w opisanym stanie faktycznym nie mieści się w katalogu zawartym w cytowanym powyżej art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Co do tej kary, wskazać jednakże należy, że niewymienienie jej w negatywnym katalogu zawartym w art. 16 ust. 1 pkt 22 ww. ustawy nie oznacza, że automatycznie można takie wydatki uznać za koszt podatkowy.

Pomiędzy poniesionym kosztem a potencjalnym przychodem musi bowiem zaistnieć związek przyczynowo-skutkowy - musi być to wydatek poniesiony w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Zatem w przypadku konieczności zapłacenia przedmiotowej kary, należy zbadać, czy zostanie spełniona ogólna przesłanka wynikająca z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. czy istnieje związek przyczynowo-skutkowy poniesionych wydatków z przychodem albo czy wydatki te służyły zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

W tym miejscu organ podatkowy podkreśla, że nie można potwierdzić tezy, wynikającej z zacytowanych przez Wnioskodawcę interpretacji, że tylko te kary, które wynikają z wad sprzedawanych towarów, wad wykonywanych robót i usług, kary za zwłokę w zamianie towaru wadliwego na niewadliwy lub kary za zwłokę w usunięciu wad wykonywanych robót i usług nie stanowią kosztu podatkowego, co jednocześnie automatycznie dawałoby możliwość zaliczenia kar umownych, z innych przyczyn nie wymienionych powyżej, do kosztów uzyskania przychodów. Organ podatkowy podkreśla, że każdorazowo w przypadku wydatku z tytułu kary umownej, nie wymienionej w katalogu art. 16 ust. 1 pkt 22 u.p.d.o.p., należy badać związek tego wydatku z osiąganym przez podatnika przychodem.

Jednocześnie należy podkreślić, że nałożona na podatnika kara nie może wynikać z nieracjonalnego i pozbawionego należytej staranności działania samej Spółki. Niezwykle istotne jest, aby obiektywna ocena działań skutkowała możliwością uznania ich za racjonalne, podjęte przy zachowaniu zasad staranności, które to działania muszą cechować przedsiębiorcę prowadzącego działalność gospodarczą. Wobec powyższego, jeżeli Spółka działała przy zachowaniu zasad należytej staranności, a naliczona kara wynika z okoliczności, na które Spółka nie miała wpływu i jest związana z uzyskiwanym przez nią przychodem w ramach prowadzonej działalności, to uznać ją należy za koszt poniesiony w celu zachowania oraz zabezpieczenia źródła przychodu.

Wobec powyższego, skoro zapłata kary umownej w związku z nieterminowym wykonaniem usługi dystrybucji alkoholu jest związana z uzyskiwanymi przez Spółkę przychodami w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, a opóźnienie w realizacji usługi wynikało z przyczyn od niej niezależnych, to wydatek w postaci kary umownej może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Należy jednocześnie zwrócić uwagę, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego czy kontrolnego.

Organ wydając przedmiotową interpretację indywidualną wskazał zakres i sposób zastosowania norm prawa podatkowego ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oraz postawionego pytania. Jednocześnie ocenił stanowisko Wnioskodawcy pod względem zgodności z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego. Co do zasady bowiem przedmiotem interpretacji indywidualnych wydawanych na podstawie art. 14b Ordynacji jest sam przepis prawa podatkowego.

Natomiast pełna weryfikacja prawidłowości zaliczenia konkretnego wydatku Wnioskodawcy do kosztów uzyskania przychodów może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa. Dokonując interpretacji indywidualnej organ podatkowy działający z upoważnienia Ministra Finansów przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego, którego elementy przyjmuje jako podstawę rozstrzygnięcia bez ich weryfikacji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.