IPPB3/4510-748/15-2/MC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 28 sierpnia 2015 r. (data wpływu 31 sierpnia 2015 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy:

* poniesione przez Spółkę koszty usług doradczych należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w momencie poniesienia, czy też alokować je do wartości początkowej środków trwałych (Nieruchomości) i zaliczać do kosztów podatkowych poprzez odpisy amortyzacyjne - jest prawidłowe,

* poniesione przez Spółkę koszty obsługi notarialnej związane z zawarciem umowy nabycia Nieruchomości i stanowiące koszty warunkujące nabycie Nieruchomości należy zaliczyć w koszty uzyskania przychodów w momencie poniesienia, czy też alokować je do wartości początkowej środków trwałych (Nieruchomości) i zaliczać do kosztów podatkowych poprzez odpisy amortyzacyjne - jest prawidłowe,

* poniesione przez Spółkę koszty prowizji związanych z uzyskaniem finansowania na zakup Nieruchomości (opłaty aranżacyjne, prowizje od zaangażowania) należy zaliczyć w koszty uzyskania przychodów w momencie poniesienia, czy też alokować je do wartości początkowej środków trwałych (Nieruchomości) i zaliczać do kosztów podatkowych poprzez odpisy amortyzacyjne - jest prawidłowe,

* poniesione przez Spółkę wydatki na ubezpieczenie transakcji nabycia Nieruchomości (tzw. "Title Insurance") należy zaliczyć jednorazowo w koszty uzyskania przychodów w momencie poniesienia, czy też alokować je do wartości początkowej środków trwałych (Nieruchomości) i zaliczać do kosztów podatkowych poprzez odpisy amortyzacyjne - jest prawidłowe,

* poniesione przez Spółkę inne wydatki okołotransakcyjne wskazane w stanie faktycznym należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w momencie poniesienia, czy też alokować je do wartości początkowej środków trwałych (Nieruchomości) i zaliczać do kosztów podatkowych poprzez odpisy amortyzacyjne - jest prawidłowe.

W dniu 31 sierpnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy poniesione przez Spółkę wydatki na koszty usług doradczych, koszty obsługi notarialnej związane z zawarciem umowy nabycia Nieruchomości i stanowiące koszty warunkujące nabycie Nieruchomości, koszty prowizji związanych z uzyskaniem finansowania na zakup Nieruchomości (opłaty aranżacyjne, prowizje od zaangażowania), wydatki na ubezpieczenie transakcji nabycia Nieruchomości (tzw. "Title Insurance"), oraz na inne wydatki okołotransakcyjne należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w momencie poniesienia, czy też alokować je do wartości początkowej środków trwałych (Nieruchomości) i zaliczać do kosztów podatkowych poprzez odpisy amortyzacyjne.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujący stan faktyczny.

Sp. z o.o. (dalej "Spółka" lub "Wnioskodawca"), dawniej działająca pod firmą W. Sp. z o.o., prowadzi działalność w zakresie wynajmu powierzchni komercyjnych. W dniu 30 stycznia 2015 r. Spółka zawarła z polską spółką z ograniczoną odpowiedzialnością umowę nabycia nieruchomości składającej się z działek gruntu oraz posadowionych na tych działkach budynków magazynowych, budynków portierni, budynku pompowni i infrastruktury towarzyszącej, w skład której to infrastruktury wchodzą między innymi drogi, parkingi, tablice informacyjne, sieci i zbiornik przeciwpożarowy (dalej "Nieruchomość"). Protokół przekazania Nieruchomości został podpisany przez strony transakcji w dniu 30 stycznia 2015 r.

Środki trwałe składające się na Nieruchomość, jako kompletne i zdatne do użytku, są używane przez Spółkę od dnia nabycia (ze względu na fakt, iż Nieruchomość w momencie zakupu była wynajmowana, a zgodnie z zapisami umowy nabycia Spółka wstąpiła w prawa i obowiązki wynikające z umów najmu w momencie nabycia Nieruchomości).

Wydatki poniesione przez Spółkę w związku z nabyciem Nieruchomości można podzielić na następujące grupy:

I. Koszty usług doradczych

II. Koszty warunkujące nabycie Nieruchomości

III. Koszty prowizji związanych z uzyskaniem finansowania na zakup Nieruchomości

IV. Koszty ubezpieczenia transakcji nabycia Nieruchomości

V. nne wydatki okołotransakcyjne

I. Koszty usług doradczych

Spółka korzystała z usług doradczych na podstawie zawartych umów. Usługi te obejmowały:

1. Usługi kompleksowego doradztwa związanego z transakcją nabycia Nieruchomości, w szczególności takie jak dostarczanie informacji dotyczących rynku nieruchomości, usługi związane z zaprezentowaniem oferty sprzedającego, badanie typu due diligence związane z nabyciem Nieruchomości, a także wsparcie Spółki przy inspekcji Nieruchomości oraz biznesowe wsparcie w negocjacjach transakcyjnych, w tym umowy nabycia Nieruchomości.

2. Usługi typu due diligence

3. Asysta w przygotowaniu umowy nabycia Nieruchomości, a także innych dokumentów z nią związanych oraz negocjacje tych dokumentów ze sprzedającym (w zakresie prawnym, podatkowym i biznesowym);

4. Usługi doradztwa prawnego i podatkowego związanego z uzyskaniem finansowania na nabycie Nieruchomości;

5. Pozostałe usługi doradztwa prawnego (w tym na przykład dotyczące właściwej reprezentacji Spółki w związku z transakcją, bieżącej obsługi Spółki, wsparcie prawne w aranżowaniu ubezpieczenia);

6. Analiza podatkowa w zakresie opodatkowania VAT i p.c.c. transakcji nabycia Nieruchomości;

7. Pozostałe usługi doradztwa podatkowego, w tym na przykład wsparcie w uzyskaniu odpowiednich zaświadczeń od organów podatkowych i ubezpieczeniowych, doradztwo podatkowe w zakresie strukturyzacji transakcji nabycia Nieruchomości, doradztwo podatkowe związane z przygotowaniem odpowiednich oświadczeń o rezygnacji ze zwolnienia VAT.

Powyższe usługi miały związek z transakcją nabycia Nieruchomości, lecz nie warunkowały wskazanego nabycia. Innymi słowy, usługi te nie były koniecznym elementem transakcji, bez których nie doszłaby ona do skutku. Związane były natomiast z planowym działaniem Spółki, mającym na celu podjęcie odpowiedniej decyzji biznesowej, wpływającej na całokształt jej działalności.

II. Koszty warunkujące nabycie Nieruchomości

Koszty warunkujące nabycie Nieruchomości obejmują koszty związane bezpośrednio z zawarciem umowy nabycia Nieruchomości, bez których poniesienia wskazana umowa nabycia nie mogłaby być skutecznie zawarta. Są to koszty obsługi notarialnej związanej ściśle z zawarciem umowy nabycia Nieruchomości, takie jak koszty aktów notarialnych, wypisów aktów notarialnych, poświadczeń podpisów i poświadczeń daty.

III. Koszty prowizji związanych z uzyskaniem finansowania na zakup Nieruchomości

Zakup nieruchomości został przez Spółkę sfinansowany kredytami bankowymi. W związku z finansowaniem tego zakupu Spółka poniosła koszty następujących prowizji bankowych:

1. opłaty aranżacyjne

1.1. opłata aranżacyjna od kwoty głównej kredytu

Spółka poniosła koszty tzw. "opłaty aranżacyjnej", która stanowiła jednorazową prowizję za udzielenie kredytu finansującego cenę netto Nieruchomości ("Umowa Kredytu"). Z uwagi na to, że stronami Umowy Kredytu zawartej z bankiem zagranicznym były także inne podmioty z grupy, prowizja ta została zapłacona przez zagraniczny podmiot powiązany ze spółką (w dniu 22 października 2014 r.), a następnie zrefakturowana na Spółkę (faktura z dnia 31 maja 2015 r.).

Obowiązek zapłaty przez Spółkę opłaty aranżacyjnej wynikał zarówno z Umowy Kredytu, jak i z dokumentu "Upfront Fee Letter" z dnia 17 października 2014 r., który został podpisany między innymi przez Spółkę. Spółka pragnie podkreślić, iż z dokumentów tych wynikała także kwota opłaty aranżacyjnej, do której zapłaty zobowiązana byłą Spółka (opłata ta wynosiła 1% kwoty otrzymanego finansowania). Ponadto, zgodnie z tymi dokumentami, termin zapłaty opłaty aranżacyjnej został określony jako wcześniejszy z dwóch: (i) piąty dzień od dnia podpisania Umowy Kredytu (co nastąpiło w październiku 2014 r.) lub (ii) dzień udzielenia pożyczki. Z uwagi na to, w dniu zakupu Nieruchomości, Spółka posiadała wiedzę, jaką kwotą prowizji z tego tytułu zostanie obciążona.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, że kwota kredytu, którego dotyczy niniejsza opłata aranżacyjna, była w całości przeznaczona na finansowanie nabycia Nieruchomości.

1.2. opłata aranżacyjna od kwoty kredytu na sfinansowanie podatku VAT

Wnioskodawca, na podstawie odrębnej umowy o kredyt udzielony na sfinansowanie kwoty VAT od ceny Nieruchomości ("Umowa Kredytu VAT"), został również zobowiązany do poniesienia jednorazowej opłaty aranżacyjnej odpowiadającej 0,65% zobowiązania z tytułu kredytu.

Na gruncie postanowień Umowy Kredytu VAT opłata aranżacyjna była wymagalna w całości w terminie 14 dni od daty zawarcia tej umowy (tekst jedn.: od daty 18 listopada 2014 r.), jednak nie później, niż do dnia 31 grudnia 2014 r. Wydatek z tytułu opłaty aranżacyjnej został poniesiony przez Spółkę dnia 23 grudnia 2014 r.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, że kwota przedstawionego powyżej kredytu z tytułu VAT była w całości przeznaczona na finansowanie nabycia Nieruchomości, tj. na zapłatę kwoty VAT z tytułu ceny nabycia.

2. Prowizja od zaangażowania

2.1. prowizja od zaangażowania dotycząca kwoty głównej kredytu

Na podstawie Umowy Kredytu Wnioskodawca został również zobowiązany do zapłaty na rzecz Banku tak zwanej prowizji od zaangażowania ("commitment fee") obliczonej w wysokości 2% w skali roku w odniesieniu do wartości tak zwanego "Dostępnego Zobowiązania Kredytodawcy" (w praktyce jest to prowizja od postawionej do dyspozycji, ale niewykorzystanej kwoty kredytu). Z uwagi na to, że kredyt ten został zaciągnięty przez Spółkę w dniu 28 stycznia 2015 r. prowizja ta dotyczy okresu kończącego się przed dniem zakupu Nieruchomości (tekst jedn.: przed 30 stycznia 2015 r.).

Spółka zapłaciła prowizję od zaangażowania już po nabyciu Nieruchomości (w dniu 3 marca 2015 r.).

2.2. prowizja od zaangażowania dotycząca kwoty kredytu na sfinansowanie podatku VAT

Wnioskodawca, na podstawie Umowy Kredytu VAT został zobowiązany do uiszczenia prowizji za zaangażowanie w wysokości 0,75% rocznie od postawionej do dyspozycji lecz niewykorzystanej kwoty kredytu. Z uwagi na to, że kredyt ten został zaciągnięty przez Spółkę w dniu 29 stycznia 2015 r. prowizja ta dotyczy okresu kończącego się przed dniem zakupu Nieruchomości (tekst jedn.: przed 30 stycznia 2015 r.).

Wnioskodawca poniósł wydatek wskazanej powyżej prowizji od zaangażowania w dniu 31 grudnia 2014 r. oraz 30 stycznia 2015 r.

IV. Koszt ubezpieczenia transakcji nabycia Nieruchomości

Spółka poniosła również koszt jednorazowej opłaty z tytułu ubezpieczenia prawnego transakcji. Koszt ten został poniesiony przez Spółkę po zawarciu umowy nabycia Nieruchomości.

Wykupienie polisy ubezpieczeniowej z tytułu ubezpieczenia prawnego transakcji nabycia Nieruchomości, czyli tzw. "Title Insurance", (dalej: "Ubezpieczenie", "Polisa") co do zasady miało na celu ochronę Wnioskodawcy przed stratami, jakie mogłyby wyniknąć na skutek wadliwie sporządzonej umowy nabycia lub innych błędów powstałych podczas przenoszenia prawa własności Nieruchomości. Zawarcie umowy ubezpieczenia nie warunkowało nabycia Nieruchomości.

V. inne wydatki okołotransakcyjne

Dodatkowo Wnioskodawca poniósł inne wydatki okołotransakcyjne związane z przygotowaniem i obsługą przedmiotowej transakcji, ale niewarunkujące nabycia Nieruchomości, w tym między innymi:

* koszt podatku od czynności cywilnoprawnych (dalej "p.c.c.") w związku z ustanowieniem hipotek,

* koszty wynagrodzenia notariusza od oświadczeń o ustanowieniu hipoteki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy poniesione przez Spółkę koszty usług doradczych należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w momencie poniesienia, czy też alokować je do wartości początkowej środków trwałych (Nieruchomości) i zaliczać do kosztów podatkowych poprzez odpisy amortyzacyjne.

2. Czy poniesione przez Spółkę koszty obsługi notarialnej związane z zawarciem umowy nabycia Nieruchomości i stanowiące koszty warunkujące nabycie Nieruchomości należy zaliczyć w koszty uzyskania przychodów w momencie poniesienia, czy też alokować je do wartości początkowej środków trwałych (Nieruchomości) i zaliczać do kosztów podatkowych poprzez odpisy amortyzacyjne.

3. Czy poniesione przez Spółkę koszty prowizji związanych z uzyskaniem finansowania na zakup Nieruchomości (opłaty aranżacyjne, prowizje od zaangażowania) należy zaliczyć w koszty uzyskania przychodów w momencie poniesienia, czy też alokować je do wartości początkowej środków trwałych (Nieruchomości) i zaliczać do kosztów podatkowych poprzez odpisy amortyzacyjne.

4. Czy poniesione przez Spółkę wydatki na ubezpieczenie transakcji nabycia Nieruchomości (tzw. "Title Insurance") należy zaliczyć jednorazowo w koszty uzyskania przychodów w momencie poniesienia, czy też alokować je do wartości początkowej środków trwałych (Nieruchomości) i zaliczać do kosztów podatkowych poprzez odpisy amortyzacyjne.

5. Czy poniesione przez Spółkę inne wydatki okołotransakcyjne wskazane w stanie faktycznym należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w momencie poniesienia, czy też alokować je do wartości początkowej środków trwałych (Nieruchomości) i zaliczać do kosztów podatkowych poprzez odpisy amortyzacyjne.

Zdaniem Wnioskodawcy, (Ad. 1) w zaistniałym stanie faktycznym poniesione przez Spółkę koszty usług doradczych, Wnioskodawca powinien zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w momencie poniesienia jako związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą polegającą na nabyciu i wynajmie Nieruchomości, a nie alokować ich do wartości początkowej środków trwałych składających się na Nieruchomość dla celów amortyzacji podatkowej.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT.

Kosztami uzyskania przychodów są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Ponoszone koszty należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowo - skutkowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, przy czym związek ten nie musi być bezpośredni.

W związku z powyższym, kosztem uzyskania przychodów jest taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Definicja sformułowana w Ustawie o CIT ma charakter ogólny i z tego względu każdy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawno-podatkowej. Wyjątkiem od tej reguły jest sytuacja, gdy Ustawa o CIT wyraźnie wskazuje przynależność danego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną możliwością powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

W przekonaniu Wnioskodawcy wydatki na nabycie usług doradczych poniesione w związku z nabyciem Nieruchomości spełniają definicję kosztów uzyskania przychodów przewidzianą w ustawie o CIT, ponieważ zostały poniesione celem osiągnięcia przychodów z działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę. Należy bowiem wskazać, że wydatki na zakup usług doradczych niewątpliwie przyczyniły się w sposób ogólny do osiągnięcia przez nią przychodów podatkowych (z tytułu najmu powierzchni magazynowych), gdyż dzięki poniesieniu tych wydatków Spółka podjęła decyzję o zakupie Nieruchomości, będącej źródłem przychodów Spółki. Tak więc związek poniesionych wydatków z przychodami Spółki jest bezsporny, gdyż wydatki te zostały poniesione w celu uzyskania przychodu przez Spółkę. Rozstrzygnięcia wymaga jedynie fakt, czy wydatki te powinny zostać alokowane do wartości początkowej środków trwałych składających się na Nieruchomość i być zaliczane do kosztów podatkowych Spółki poprzez odpisy amortyzacyjne, czy powinny raczej stanowić koszt podatkowy Spółki w momencie ich poniesienia.

Stosownie do art. 16a ust. 1 Ustawy o CIT, amortyzacji podlegają m.in. stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do użytkowania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z przepisami podatkowymi, w analizowanym przypadku, podstawą dokonywania odpisów amortyzacyjnych jest wartość początkowa środków trwałych składających się na nabytą Nieruchomość z wyłączeniem działek gruntu, które nie podlegają amortyzacji podatkowej.

W myśl art. 16g ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT, za wartość początkową środków trwałych uważa się w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia, z uwzględnieniem ust. 2-14.

Za cenę nabycia, stosownie do treści art. 16g ust. 3 Ustawy o CIT, uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Ustawa o CIT nie precyzuje, co należy rozumieć pod pojęciem "koszty związane z zakupem środka trwałego". W art. 16g ust. 3 Ustawy o CIT dotyczącym ustalenia ceny nabycia ustawodawca nie definiuje katalogu kosztów, które powinny być kapitalizowane do wartości początkowej środka trwałego. Wskazany przepis zawiera jedynie katalog przykładowy. W rezultacie, zdaniem Wnioskodawcy, za koszty związane z zakupem środka trwałego należy uznać te koszty, których wielkość do zapłaty jest znana przed oddaniem środka trwałego do używania lub które dotyczą rozliczeń obejmujących okres do tego dnia, bez względu na to, kiedy wypada termin zapłaty lub kiedy je poniesiono. Niemniej jednak, zdaniem Spółki, art. 16g ust. 3 Ustawy o CIT nie odnosi się do wszystkich kosztów, które w jakikolwiek sposób mają związek z nabyciem środka trwałego. Z treści tego przepisu jednoznacznie bowiem wynika, iż do wartości początkowej nabytych środków trwałych należy zaliczyć tylko te wydatki, które są ściśle związane z ich nabyciem, tj. takie, bez których poniesienia nabycie środków trwałych byłoby niemożliwe.

Celem ustalenia kategorii wydatków ściśle związanych z nabyciem Nieruchomości można, zdaniem Spółki, pomocniczo odwołać się do stanowiska organów podatkowych prezentowanego w zakresie nabycia udziałów.

Zgodnie ze stanowiskiem organów podatkowych prezentowanym w interpretacjach, za "wydatki poniesione na nabycie udziałów" uznaje się te wydatki, bez których poniesienia nie byłoby możliwe skuteczne nabycie tych udziałów. Użycie terminu "wydatków na nabycie udziałów" odnosi się bowiem do czynności dokonanej i wskazuje, iż w zakresie analizowanego pojęcia mieszczą się te koszty, których poniesienie przyniosło skutek w postaci nabycia udziałów. W konsekwencji, za "wydatki na nabycie udziałów" należy uznać te koszty, bez których przeniesienie lub wykreowanie praw w postaci udziałów byłoby niemożliwe z punktu widzenia regulacji prawnych. Do typowych kosztów warunkujących nabycie udziałów zaliczyć należy cenę udziałów oraz inne koszty bezpośrednio związane z tym nabyciem, w tym opłaty notarialne oraz p.c.c. Natomiast pozostałe wydatki poniesione w związku z nabyciem udziałów jako pośrednio warunkujące ich nabycie, jak np. koszty due diligence, analiz prawnych, etc., stanowią zasadniczo koszty pośrednio związane z przychodem w rozumieniu art. 15 ust. 4d Ustawy o CIT, które powinny zostać co do zasady uznane za koszty uzyskania przychodu w dacie ich poniesienia.

Przenosząc powyższe na transakcję nabycia Nieruchomości należy zdaniem Spółki uznać, że do kosztów warunkujących nabycie Nieruchomości, które powinny zostać alokowane na wartość początkową Nieruchomości, należy zaliczyć wyłącznie cenę nabycia tej Nieruchomości oraz koszty związane bezpośrednio z jej nabyciem, bez których poniesienia skuteczne prawnie nabycie Nieruchomości nie byłoby możliwe, a więc koszty obsługi notarialnej zawarcia ostatecznej umowy nabycia Nieruchomości, które dla swojej ważności wymagają formy aktu notarialnego. Zdaniem Wnioskodawcy wszystkie pozostałe koszty powinny zostać zaliczone do kosztów podatkowych Spółki w momencie ich poniesienia.

Odnosząc się zatem do przedstawionych w stanie faktycznym kosztów usług doradczych poniesionych przez Spółkę w związku z nabyciem Nieruchomości (takich jak koszty usług doradztwa due diligence, doradztwa prawnego związanego z uzyskaniem finansowania na nabycie Nieruchomości, itp.) należy wskazać, iż koszty te nie są kosztami ściśle związanymi z zakupem Nieruchomości, gdyż ich poniesienie nie było warunkiem koniecznym dla dokonania zakupu, lecz związanymi z procesem decyzyjnym. Nabycie przedmiotowych usług doradczych spowodowało jedynie możliwość podjęcia decyzji co do zasadności i racjonalności przedsięwzięcia, nie warunkowało natomiast samego zakupu Nieruchomości będącej źródłem przychodów podatkowych Wnioskodawcy. W rezultacie, poniesienie tych wydatków nie powinno mieć, zdaniem Spółki, wpływu na wartość początkową środków trwałych składających się na zakupioną Nieruchomość.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Spółki uznać należy, że przedmiotowe wydatki na usługi doradcze nie powinny być alokowane do wartości początkowej środków trwałych składających się na Nieruchomość i zaliczane do kosztów podatkowych poprzez odpisy amortyzacyjne. W tym kontekście kluczowego znaczenia nie ma fakt, kiedy usługi te zostały wykonane i kiedy dokumentujące je faktury zostały wystawione i otrzymane przez Spółkę (tekst jedn.: przed, czy po nabyciu Nieruchomości). Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki te należy zakwalifikować do kosztów pośrednich, związanych z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą.

Spółka pragnie w tym miejscu zwrócić uwagę, iż dla ustalenia momentu rozpoznania kosztów dla celów podatkowych konieczna jest ocena charakteru związku przyczynowo - skutkowego istniejącego pomiędzy tymi wydatkami, a osiąganymi przychodami. W ustawie o CIT wyróżniono bowiem koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami i inne niż bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie), odrębnie normując zasady ich rozpoznania dla celów podatkowych (art. 15 ust. 4, 4b-4d Ustawy o CIT). Ustawa o CIT nie zawiera natomiast legalnych definicji ww. pojęć. Zgodnie jednak z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. W takim przypadku możliwe jest zidentyfikowanie wpływu danego kosztu na wielkość osiągniętych przychodów. Do tej kategorii należą głównie koszty, które mogą być przydzielone i przypisane do określonych wyrobów bądź usług.

Z kolei pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione dla ich osiągnięcia. Wydatki te nie pozostają w ścisłym związku z konkretnymi przychodami, tj. brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód.

W związku z tym, że rozpatrywane w niniejszym wniosku koszty usług doradczych poniesione przez Spółkę stanowią zdaniem Wnioskodawcy pośrednie koszty uzyskania przychodów, ponieważ ich poniesienie przyczyniło się do uzyskania przychodów przez Spółkę, ale nie było związane z żadnym konkretnym przychodem, moment zaliczenia tych wydatków do kosztów podatkowych Spółki należy określić zgodnie z art. 15 ust. 4d Ustawy o CIT. Zgodnie z tym przepisem koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Jednocześnie zgodnie z art. 15 ust. 4e Ustawy o CIT za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

W konsekwencji, skoro wydatki na nabycie usług doradczych przedstawionych w stanie faktycznym stanowią koszty pośrednio związane z przychodami Wnioskodawcy, Spółka powinna zaliczyć przedmiotowe wydatki do kosztów podatkowych w momencie ich poniesienia, tj. na dzień ich ujęcia w księgach rachunkowych na podstawie faktury lub w przypadku braku faktury - innego dowodu.

Powyższe stanowisko znajduje swoje potwierdzenie w interpretacjach wydanych przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 12 lutego 2015 r. (sygn. IPPB3/423-1284/14-3/MC, IPPB3/423-1285/14-3/MC oraz IPPB3/423-1286/14-3/MC), zgodnie z którymi "...koszty usług doradczych należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w momencie poniesienia jako związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą polegającą na nabyciu i wynajmie Nieruchomości, a nie alokować je do wartości początkowej Nieruchomości dla celów amortyzacji podatkowej ".

Powyższy pogląd podzielił również m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 10 kwietnia 2015 r. (sygn. ILPB3/423-413/11/15-S/JG), stwierdzając, że wydatki na wszelkie usługi doradcze pomocne w analizie racjonalności przedsięwzięcia biznesowego powinny zostać zaliczone kosztów uzyskania przychodów innych, niż koszty bezpośrednie. Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu: "(...) wydatki na zakup usług - poprzedzających decyzję ostateczną o utworzeniu nowej spółki celowej i jej docelowym kształcie - stanowią koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i jako wydatki pośrednie związane z zachowaniem (zabezpieczeniem) źródła przychodów, są potrącalne w dacie ich poniesienia zgodnie z dyspozycją art. 15 ust. 4d i 4e ww. ustawy ".

Podobny pogląd zaprezentował również Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 13 lutego 2015 r. (sygn. II FSK 3210/12), dotyczącym kosztów usług doradczych związanych z planowanym podwyższeniem kapitału zakładowego, uznając wskazane wydatki za koszty inne, niż bezpośrednio związane z przychodami.

Ponadto, jak już wskazano powyżej w uzasadnieniu, analogiczne podejście prezentowane jest w licznych interpretacjach wydawanych przez organy podatkowe w zakresie nabycia udziałów. Między innymi, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 20 marca 2014 r. zgodził się ze stanowiskiem podatnika, iż "uzyskanie analiz prawnych oraz przeprowadzenie badania due diligence, które pozwoliły na rzetelną ocenę warunków ekonomicznych transakcji nie doprowadzi wprawdzie do zwiększenia konkretnych przychodów Spółki, ale z pewnością wpływa na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów, przez co jest związane pośrednio z uzyskiwanymi w przyszłości przychodami, dotyczącymi działalności podatnika. W związku z powyższym, (...), koszty związane z nabyciem przez Spółkę udziałów w spółkach, powinny być uznane za koszty pośrednio związane z działalnością gospodarczą Spółki i jako takie, powinny być potrącane dla celów podatku dochodowego od osób prawnych w dacie ich poniesienia."

Podobnie w interpretacji z dnia 31 grudnia 2013 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie zgodził się ze stanowiskiem podatnika, że pojęcie wydatków na nabycie udziałów swoim zakresem obejmuje wyłącznie wydatki bezpośrednio warunkujące nabycie udziałów/ akcji takie jak np. cena nabycia, opłaty notarialne, czy prowizje biura maklerskiego. Pojęcie to nie obejmuje natomiast wydatków na nabycie usług doradczych czy kosztów opłat bankowych związanych z transakcją nabycia udziałów/akcji w spółce. Stanowisko takie znajduje potwierdzenie w piśmie Ministra Finansów z 7 sierpnia 2002 r. (sygn. PB4/AK-8214-6905-192/02), w którym to Minister Finansów wskazał, że wydatkami na nabycie udziałów lub akcji są wyłącznie wydatki bezpośrednio związane z nabyciem, tj. wydatki, bez których nie byłoby możliwe nabycie lub objęcie udziałów lub akcji."

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji z dnia 19 września 2013 r. (sygn.: IPTPB3/423- 230/13-2/GG) podkreślił, że "W kategorii wydatków na nabycie akcji nie mieszczą się-jak prawidłowo podnosi Wnioskodawca - koszty usług doradczych i fachowych analiz związanych z tą transakcją. Ich poniesienie nie jest konieczne dla nabycia akcji. Wydatki te mogą jednak stanowić pośrednie koszty uzyskania przychodów. Dokonanie specjalistycznej analizy finansowych i prawnych skutków działań prowadzonych bądź też planowanych przez podatnika wpływa bowiem na trafność podejmowanych decyzji gospodarczych, co znajduje odbicie w wielkości osiąganych przychodów. "

Stanowisko takie podzielił również Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 20 sierpnia 2012 r. (sygn: IPPB3/423-313/12-2/k.k.), stwierdzając, iż wydatki na wszelkie usługi doradcze powinny zostać zaliczone do kosztów pośrednich potrącalnych w dacie ich poniesienia. Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie "Zakup usług skutkujących powstaniem tych kosztów spowodował możliwość podjęcia decyzji o racjonalności i zasadności przedsięwzięcia, tj. zamiaru zakupu nieruchomości oraz realizację tej decyzji przy pomocy wyspecjalizowanych doradców, nie warunkuje jednak samego zakupu. W tej sytuacji ich poniesienie nie wpływa na wartość początkową kupowanych nieruchomości (...). Zasadnym jest natomiast aby wydatki te zakwalifikować do kosztów pośrednich, związanych ogólnie z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą".

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, ze względu na fakt, iż koszty usług doradczych poniesionych przez Spółkę nie warunkują bezpośrednio nabycia Nieruchomości, a jedynie zabezpieczają źródło przyszłych przychodów Spółki, koszty te powinny zostać zakwalifikowane jako koszty pośrednio związane z przychodami podlegające zaliczeniu do kosztów podatkowych w momencie ich poniesienia, a nie być alokowane do wartości początkowej Nieruchomości ustalanej na potrzeby amortyzacji podatkowej.

Ad. 2

Zdaniem Spółki w zaistniałym stanie faktycznym, poniesione przez Spółkę koszty obsługi notarialnej związane z zawarciem umowy nabycia Nieruchomości stanowiące koszty warunkujące nabycie Nieruchomości należy alokować do wartości początkowej środków trwałych składających się na Nieruchomość i zaliczać do kosztów podatkowych poprzez odpisy amortyzacyjne.

Jak zostało już wcześniej wskazane przez Wnioskodawcę w uzasadnieniu do pytania nr 1, zgodnie z art. 16g ust. 3 Ustawy o CIT koszty, które warunkują zakup danego środka trwałego, tj. takie, których poniesienie jest niezbędne w celu zakupu środka trwałego i przyjęcia go do używania, należy zaliczyć do kosztów związanych z nabyciem środka trwałego i alokować do wartości początkowej tego środka. W rezultacie, w analizowanym stanie faktycznym istotne jest rozstrzygnięcie, czy poniesienie opłat dotyczących obsługi notarialnej zawarcia umowy nabycia Nieruchomości, takich jak koszty aktów notarialnych, wypisów aktów notarialnych, poświadczeń podpisów i poświadczeń daty, było niezbędne do dokonania zakupu Nieruchomości.

Podkreślenia wymaga, że zgodnie z polskimi przepisami prawnymi, umowy kupna-sprzedaży nieruchomości dla swej ważności wymagają formy aktu notarialnego. W konsekwencji, poniesienie ww. kosztów obsługi notarialnej było warunkiem koniecznym zawarcia umowy i dojścia do skutku przeniesienia własności Nieruchomości. Bez poniesienia tych kosztów prawnie skuteczne nabycie Nieruchomości nie byłoby w ogóle możliwe.

Tym samym, zdaniem Spółki, przedstawione w stanie faktycznym wydatki na obsługę notarialną przedmiotowej transakcji związane z zawarciem umowy nabycia Nieruchomości, jako koszty warunkujące ww. nabycie, należy zakwalifikować do kosztów związanych z zakupem środka trwałego. W rezultacie, koszty tych czynności powinny powiększyć cenę nabycia środków trwałych składających się na przedmiotową Nieruchomość stanowiącą podstawę do kalkulacji odpisów amortyzacyjnych zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, koszty obsługi notarialnej przedmiotowej transakcji związane z zawarciem umowy nabycia Nieruchomości, należy zaliczyć do wartości początkowej środków trwałych składających się na Nieruchomość i rozpoznawać jako koszty podatkowe przez właściwy okres amortyzacji.

Ad. 3.

Zdaniem Spółki w zaistniałym stanie faktycznym, poniesione przez Spółkę koszty prowizji związanych z uzyskaniem finansowania na zakup Nieruchomości (opłaty aranżacyjne, prowizje od zaangażowania) należy alokować do wartości początkowej środków trwałych składających się na Nieruchomość i zaliczać do kosztów podatkowych poprzez odpisy amortyzacyjne.

Jak wskazano w stanie faktycznym koszty opłat aranżacyjnych i prowizji od zaangażowania (zarówno dotyczące kwoty głównej kredytu jak i kredytu na sfinansowanie podatku VAT) w całości przypadają na kwotę kredytów finansujących nabycie Nieruchomości.

Mając na uwadze wcześniej wspomniane art. 16g ust. 1 i 3 Ustawy o CIT za cenę nabycia wchodzącą w skład wartości początkowej środków trwałych uznaje się kwotę należną zbywcy powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, w tym m.in. koszty odsetek i prowizji. Z regulacji tych więc jasno wynika, iż co do zasady koszty prowizji związanych z finansowaniem zakupu danego środka trwałego powinny zostać uwzględnione w jego wartości początkowej.

Ponadto, zgodnie z aktualnym podejściem organów podatkowych, koszty kredytów takie jak opłata aranżacyjna i prowizja od zaangażowania, poniesione w związku z finansowaniem nabycia lub wytworzenia środka trwałego oraz naliczone do dnia przyjęcia środka trwałego do używania, powinno się uwzględniać w wartości początkowej środka trwałego przyjętej dla celów podatkowych. Jak wskazał organ podatkowy w interpretacji podatkowej z dnia 7 października 2014 r. (sygn. IPPB5/423-756/14- 2/IŚ), przez odsetki i prowizje naliczone rozumiemy nie tylko odsetki zapłacone, ale także naliczone. W interpretacji tej organ wskazał, iż "W kwestii sposobu alokowania odsetek do wartości początkowej środka trwałego należy wskazać, że cenę nabycia lub koszt wytworzenia środka trwałego należy skorygować o odsetki i prowizje od pożyczki/kredytu zapłacone i naliczone na dzień oddania środka trwałego do używania. Użyte w przepisach art. 16g ust. 3-4 u.p.d.o.p. określenie "naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania" w przypadku odsetek dotyczy zarówno odsetek zapłaconych przed tym dniem Jak i odsetek jedynie naliczonych do tego dnia, nawet jeśli nie zostały jeszcze faktycznie zapłacone. Wniosek ten uzasadnia wykładnia językowa: niezależnie od tego, że odsetki i prowizje "naliczone" nie mogą być utożsamiane z odsetkami faktycznie zapłaconymi na gruncie języka potocznego - zgodnie z Uniwersalnym słownikiem języka polskiego (Warszawa 2008 r., t. II str. 806), słowo "naliczyć - naliczać" jest definiowane jako "przyjmując jakąś kwotę, wartość za podstawę, policzyć (liczyć) coś, dokonać (dokonywać) obrachunku, obliczyć (obliczać) Dodatkowo w przypadku odsetek podstawy do utożsamiania odsetek "naliczonych" z zapłaconymi nie dają przepisy u.p.d.o.p. Zgodnie bowiem z art. 16 ust. 1 pkt 11 u.p.d.o.p., co do zasady do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się naliczonych, lecz nie zapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów)".

Z przepisu tego wynika w sposób jednoznaczny, że ustawodawca wyraźnie odróżnia odsetki "naliczone" od odsetek zapłaconych - tzn. "odsetkami naliczonymi" na gruncie u.p.d.o.p. nie są wyłącznie odsetki faktycznie zapłacone.

Z powyższych względów należy uznać, że naliczone, ale nie zapłacone do dnia przekazania środka trwałego do użytkowania odsetki i prowizje od pożyczki/kredytu zaciągniętych w celu sfinansowania ceny nabycia/kosztów wytworzenia tego środka trwałego powinny być uwzględnione w jego wartości początkowej."

W związku z powyższym, dla uznania, że kwota prowizji od finansowania nabycia środka trwałego była naliczona na dzień przyjęcia tego środka do używania, wystarczające powinny być zapisy umowne regulujące wartość takiej prowizji i opłaty oraz wskazujące na wykonanie świadczenia/usługi przed oddaniem środka trwałego do używania.

Mając na uwadze zaprezentowany stan faktyczny, ponieważ wartości opłat aranżacyjnych i prowizji od zaangażowania, w całości przypadają na kwotę kredytów finansujących nabycie Nieruchomości oraz z uwagi na fakt, że wartości te były znane przed dniem nabycia Nieruchomości do używania (zawarcie umowy kwoty głównej kredytu miało miejsce w październiku 2014 r., kredytu na sfinansowanie podatku VAT w listopadzie 2014 r., podczas gdy nabycie Nieruchomości miało miejsce w styczniu 2015 r.), zdaniem Wnioskodawcy należy alokować je do wartości początkowej środków trwałych składających się na Nieruchomość i zaliczać do kosztów podatkowych poprzez odpisy amortyzacyjne.

Ad. 4

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione na Ubezpieczenie związane z tytułem prawnym i ewentualnymi wadami prawnymi Nieruchomości należy rozpoznać jako koszty uzyskania przychodów potrącane w dacie ich poniesienia, tj. w dacie płatności za polisę.

Należy podkreślić, iż koszty Ubezpieczenia zostały poniesione przez Spółkę już po dniu przyjęcia Nieruchomości do używania. Jednocześnie, jak już wskazano w uzasadnieniu do pytania nr 1, zdaniem Spółki do kosztów warunkujących nabycie Nieruchomości, które powinny zostać alokowane na wartość początkową środków trwałych składających się na Nieruchomość, należy zaliczyć wyłącznie cenę nabycia tej Nieruchomości oraz koszty obsługi notarialnej zawarcia ostatecznej umowy nabycia Nieruchomości, która dla swojej ważności wymaga formy aktu notarialnego. W konsekwencji, pozostałe koszty związane z transakcją nabycia Nieruchomości powinny zdaniem Wnioskodawcy zostać zaliczone do kosztów podatkowych Spółki na zasadach ogólnych z Ustawy o CIT.

Podkreślenia wymaga, że wydatek z tytułu Polisy poniesiony w celu ochrony Wnioskodawcy przed negatywnymi konsekwencjami, jakie mogłyby wyniknąć na skutek wadliwie sporządzonej umowy nabycia Nieruchomości lub innych błędów powstałych podczas przenoszenia prawa własności, nie był warunkiem koniecznym dla dokonania zakupu Nieruchomości. Wydatek ten stanowił natomiast ogólny koszt działalności Spółki związany z racjonalnym gospodarowaniem środkami celem uzyskania bądź zabezpieczenia źródła oczekiwanych przychodów.

Polisa dotycząca tytułu prawnego nieruchomości jest produktem ubezpieczeniowym, który może chronić między innymi nabywców. Zakres ochrony tego rodzaju ubezpieczenia obejmuje co do zasady tytuł prawa własności do określonej w polisie nieruchomości i chroni przed ewentualnymi defektami wskazanego prawa własności spowodowanymi m.in. fałszerstwem, oszustwem, bezprawnym naciskiem, przymusem, czy też istnieniem wad we właściwej dokumentacji bądź orzeczeniach i decyzjach organów publicznych, naruszających tytuł własności nieruchomości.

W razie ziszczenia się ryzyka określonego w warunkach polisy, ubezpieczyciel gwarantuje kwoty potrzebne na ochronę prawną i pokrywa ewentualnie powstałą szkodę związaną z nieudaną inwestycją.

Mając na uwadze ogólny charakter Polisy (która co do zasady chroni ubezpieczony podmiot na wypadek wystąpienia hipotetycznych zdarzeń i ewentualności), istnieje zasadnicza trudność w przypisaniu rozpatrywanego wydatku do konkretnego przychodu Spółki. Zdaniem Wnioskodawcy, wskazuje to na pośredni charakter kosztu.

Bezsprzeczny jest natomiast charakter wydatku jako służącego zabezpieczeniu źródła przychodów Spółki. Opłata z tytułu Polisy dokonana bowiem została celem racjonalnego ubezpieczenia Spółki przed negatywnymi skutkami transakcji nabycia Nieruchomości.

Mając powyższe na uwadze, zdaniem Spółki, wydatek poniesiony na Ubezpieczenie w związku z nabyciem Nieruchomości należy rozpoznać jako pośredni koszt uzyskania przychodów potrącalny w dacie jego poniesienia, zgodnie z art. 15 ust. 4d Ustawy o CIT.

Przedstawione stanowisko Spółki potwierdza interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 24 października 2014 r. (sygn. IPPB5/423-719/14-2/AS). We wskazanej interpretacji organ podatkowy podkreślił, że: "W oparciu o opisany we wniosku stan faktyczny oraz przywołane przepisy prawa należy stwierdzić, że koszty, które są związane z nabyciem środka trwałego, a zostały zarachowane już po dniu przekazania go do używania i następnie zapłacone, podatnik może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia na podstawie przywołanego powyżej art. 15 ust. 4d i ust. 4e, jako "pośrednie" koszty uzyskania przychodów. "

Ad. 5.

Zdaniem Spółki, przedstawione w stanie faktycznym inne wydatki okołotransakcyjne poniesione przez Spółkę, Wnioskodawca powinien zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo w momencie poniesienia, a nie alokować ich do wartości początkowej środków trwałych składających się na Nieruchomość dla celów amortyzacji podatkowej.

Zdaniem Spółki, inne wydatki okołotransakcyjne poniesione przez Spółkę w związku z przedmiotową transakcją, takie jak podatek od czynności cywilnoprawnych w związku z ustanowieniem hipotek i koszty wynagrodzenia notariusza od oświadczeń o ustanowieniu hipoteki, nie powinny zostać zaliczone do kosztów związanych ściśle z zakupem środka trwałego, gdyż poniesienie tych wydatków nie było warunkiem koniecznym dla dokonania zakupu Nieruchomości. Poniesienie wskazanych wydatków w znacznej mierze było wynikiem zakupu Nieruchomości dokonanego przez Spółkę. W przekonaniu Spółki rozpatrywane koszty stanowią wydatki uzasadnione z punktu widzenia ogólnego celu, jakim jest uzyskiwanie przychodów i dlatego właśnie powinny być kwalifikowane jako koszty pośrednio związane z przychodami, podlegające zaliczeniu do kosztów podatkowych w momencie ich poniesienia (a nie alokowane do wartości początkowej Nieruchomości ustalanej na potrzeby amortyzacji podatkowej).

Powyższe stanowisko potwierdzają interpretacje wydane przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 12 lutego 2015 r. (sygn. IPPB3/423-1284/14-3/MC, IPPB3/423-1285/14-3/MC oraz IPPB3/423-1286/14-3/MC) dotyczące m.in. kosztów usług notarialnych związanych z poświadczeniami dokumentów oraz kosztów p.c.c. od ustanowienia hipotek. Organ podatkowy potwierdził w nich stanowisko wnioskodawcy, że "...wydatki okołotransakcyjne poniesione przez Spółkę powinna zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo w momencie poniesienia, a nie alokować do wartości początkowej Nieruchomości dla celów amortyzacji podatkowej".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.