IPPB3/4510-1159/15-2/EŻ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r" poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 11 grudnia 2015 r. (data wpływu 17 grudnia 2015 r.) w sprawie o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na tankowanie samochodów (i inne koszty eksploatacji) poniesionych na podstawie otrzymanych faktur w odniesieniu do samochodów osobowych serwisowanych przez Wnioskodawcę - jest prawidłowe.

W dniu 17 grudnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na tankowanie samochodów (i inne koszty eksploatacji) poniesionych na podstawie otrzymanych faktur w odniesieniu do samochodów osobowych serwisowanych przez Wnioskodawcę.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką kapitałową (spółką z o.o.) posiadającą siedzibę i miejsce zarządu na terytorium Polski, posiada nieograniczony obowiązek podatkowy w podatku CIT w Polsce oraz jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT czynnym ("Wnioskodawca"). Wnioskodawca jest niezależnym dealerem pojazdów samochodowych (samochodów osobowych), świadczy usługi serwisowe oraz usługi wynajmu pojazdów samochodowych.

W przypadku świadczenia usług serwisowych, Wnioskodawca w niektórych przypadkach serwisowane pojazdy samochodowe odbiera lub odprowadza do klientów, co wiąże się z koniecznością dotankowywania pojazdów samochodowych (zdarza się, że takie odprowadzanie pojazdu samochodowego wiąże się z podróżą nawet ok 200 km, co generuje konieczność dotankowywania i ponoszenia innych kosztów). Dotankowywanie samochodów jest również niezbędne ze względu na konieczność sprawdzenia przez pracowników Wnioskodawcy czy usługa serwisu została prawidłowa wykonana.

Wnioskodawca nie wykorzystuje tych pojazdów samochodowych (powierzonych mu w celu serwisu) do swojej działalności gospodarczej (poza świadczeniem usługi serwisu).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym przedstawionym we Wniosku - w odniesieniu do samochodów osobowych serwisowanych przez Wnioskodawcę na rzecz klientów, które są odbierane i odprowadzane do klientów - Wnioskodawca ma prawo do zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatki na tankowanie samochodów (i inne koszty eksploatacji) na podstawie otrzymanej faktury VAT oraz Wnioskodawca nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdów.

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym przedstawionym we Wniosku - w odniesieniu do samochodów serwisowanych przez Wnioskodawcę na rzecz klientów, które są odbierane i odprowadzane do klientów - Wnioskodawca ma prawo do zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków na tankowanie samochodów (i inne koszty eksploatacji) na podstawie otrzymanej faktury VAT, a Wnioskodawca nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdów.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków z tytułu kosztów używania, dla potrzeb działalności gospodarczej, samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; podatnik jest obowiązany prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu.

Zdaniem Wnioskodawcy nie można uznać, że samochody oddawane przez klientów Wnioskodawcy do serwisu wykonywanego przez Wnioskodawcę można uznać, za samochody, które Wnioskodawca "wykorzystuje w celu prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej". Wnioskodawca samochody te odbiera od klienta, serwisuje i odprowadza do klienta - jest to komplementarna usługa serwisowa. Samochody powierzone do serwisu nie mogą zatem stanowić samochodów "niestanowiących składników majątku podatnika" w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT. Art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT dotyczy raczej samochodów, które są m.in. wynajmowane lub leasingowane, a nie samochodów, które są oddane do serwisu.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki ponoszone na samochody, które są serwisowane przez Wnioskodawcę na rzecz klientów, które to samochody są odbierane i odprowadzane do klientów, powinny stanowić koszt uzyskania przychodu z tytułu prowadzenia działalności w zakresie serwisowania tych samochodów, a nie z tytułu korzystania z tych samochodów w celach związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Gdyby uznać inaczej, okazało by się, że przedmiot prowadzonej działalności gospodarczej - serwisowanie samochodów - jest tożsamy z aktywami wykorzystywanymi do prowadzenia tej działalności - tymi samochodami.

W ramach usługi serwisu Wnioskodawca samochody odbiera od klientów, serwisuje i odprowadza do klienta. Wnioskodawca uzyskuje z tytułu wykonania usługi serwisu przychody. Jednocześnie należy podkreślić, że Wnioskodawca nie wykorzystuje tych samochodów (powierzonych mu w celu serwisu) do swojej działalności gospodarczej (poza świadczeniem usługi serwisu). Z tego względu, zdaniem Wnioskodawcy, wydatki ponoszone na samochody w ramach świadczonej usługi serwisu powinny być zaliczane do kosztów uzyskania przychodu na zasadach ogólnych zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, z kolei art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT nie znajduje w przypadku Wnioskodawcy zastosowania. W szczególności Wnioskodawca nie ma obowiązku prowadzania ewidencji przebiegu samochodów serwisowanych przez Wnioskodawcę i może całość kosztów poniesionych na wykonanie usługi serwisu (w tym paliwo na odprowadzenie i przyprowadzenie samochodów) zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, w tym zakresie odstąpiono od uzasadnienia prawnego oceny stanowiska wnioskodawcy.

Końcowo, należy podkreślić, że wykazanie związku wymienionych we wniosku kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółki oraz ich wpływu na wysokość osiąganych przychodów (zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów) obciąża podatnika. W tym celu podatnik (pomimo braku obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu) musi dysponować dokumentacją potwierdzającą zarówno fakt poniesienia wydatków jak i poniesienia ich w celu jw. Jednocześnie należy zauważyć, że weryfikacja prawidłowości zaliczenia konkretnych wydatków do kosztów uzyskania przychodów może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem postępowania w sprawie wydania interpretacji indywidualnej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.