IPPB3/423-958/11-2/MC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 15 listopada 2011 r. (data wpływu 21 listopada 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie nie uznania za przychód środków pieniężnych klienta przetransferowanych na konta przepłaconych kart płatniczych wydawanych przez Spółkę - jest prawidłowe

W dniu 21 listopada 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie nie uznania za przychód środków pieniężnych klienta przetransferowanych na konta przepłaconych kart płatniczych wydawanych przez Spółkę

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka S.A. (zwana dalej "Spółką" lub "Wnioskodawcą") we współpracy z Bankiem udostępnia przedpłacone karty płatnicze. Specyfika tych środków płatniczych polega na konieczności uprzedniej wpłaty środkow pieniężnych na konta kart płatniczych w celu możliwości dokonywania operacji za pomocą karty płatniczej. Działalność Spółki obejmuje dystrybucję (sprzedaż) tych kart i ich obsługę operacyjną Odbiorcami Spółki są przede wszystkim przedsiębiorcy, dokonujący zakupu kart dla celów premiowych oraz podarunkowych dla swoich pracowników, współpracowników. Klientami Spółki są zarówno przedsiębiorcy prywatni jak i podmioty publiczne. Klienci po złożeniu zamówienia przekazują w formie przelewu bankowego na konto Spółki równowartość kwoty która ma zasilić konta kart płatniczych, powiększoną o kwotę pobieraną za usługę wystawienia kart. Pieniądze przeznaczone na zasilenie kont kart płatniczych są niezwłocznie transferowane na konta techniczne, w celu doładowania kart przedpłaconych które następnie są na wniosek Klienta aktywowane. Kwota przekazana wcześniej przez Klienta Spółce pozostaje do dyspozycji Klienta w nienaruszonej wysokości i jest rozdysponowana na poszczególne konta kart zgodnie z jego zamówieniem. Po aktywacji wyłącznym dysponentem śródków przypisanych do karty jest jej Użytkownik.

Wnioskodawca traktuje zyski z tytułu sprzedaży kart (o ile umowa taką opłatę przewiduje) z tytułu opłat operacyjnych, ewentualnych odsetek, jako przychód, który jest wliczany do podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych. Spółka nie traktuje natomiast wpłacanych przez Klienta środków pieniężnych, które podlegają niezwłocznemu transferowi na konta techniczne do zasilenia przedpłaconych kart płatniczych jako przychodu podlegającego opodatkowaniu. Środki te bowiem pomniejszone o koszty operacyjne podlegające opodatkowaniu są w wyłącznej dyspozycji Klienta, następnie Użytkownika i pozostającego własnością. Wszelkie czynności podejmowane w stosunku do tych środkow mają na celu wyłącznie realizację dyspozycji Użytkownika karty.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przekazane Spółce w celu przetransferowania na konta przedpłaconych kart płatniczych środki pieniężne Klienta które podlegają niezwłocznemu transferowi na zasilenie kont kart płatniczych i które są przechowywane pod pieczą Wnioskodawcy oraz dysponowane wyłącznie w zakresie zleconym przez Użytkownika karty stanowią przychód Spółki.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze wartości pieniężne w tym również różnice kursowe. Przychodem zatem są przysporzenia majątkowe o charakterze trwałym bezzwrotnym definitywnym których rzeczywiste otrzymanie powoduje obowiązek zapłaty podatku dochodowego. Z kolei jak wynika z art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r., za przychody. związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się 1 także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Należy równocześnie wskazać, że ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. nie definiuje pojęcia "przychodu należnego". Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN, wersja internetowa, http://sjp.pwn.pl), należny to przysługujący komuś lub czemuś. Mając na uwadze należy stwierdzić iż przychody należne są to przychody które wynikają ze źródła przychodów jakim jest działalność gospodarcza i stały się w jej następstwie należnością (wierzytelnością). Przychodami należnymi są zatem przychody wymagalne w rozumieniu prawa cywilnego, tj. możliwe do prawnie skutecznego ich dochodzenia. Wymagalność wierzytelności pozwala wierzycielowi na skierowanie do dłużnika prawnie skutecznego żądania zapłaty, jak również na dochodzenie należności przed sądem. O przychodach należnych w rozumieniu ww. art. 12 ust. 3 możemy mówić w sytuacji, gdy podatnikowi przysługuje uprawnienie do ich otrzymania. Przychody należne są to więc kwoty których podatnik może skutecznie żądać a które nie zostały przez niego jeszcze otrzymane. W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca świadczy usługę polegającą na udostępnianiu kart przedpłaconych, będących w istocie rodzajem kart płatniczych. Użytkownik karty przedpłaconej może dokonywać płatności za pomocą środków płatniczych którymi zasilona jest karta. Do każdej karty przypisany jest rachunek techniczny na który wpływają środki pieniężne służące zasileniu karty.

Kwota przekazana wcześniej przez Klienta Wnioskodawcy pozostaje do dyspozycji Klienta w nienaruszonej wysokości i jest rozdysponowana na poszczególne konta kart zgodnie z jego zamówieniem. Po aktywacji wyłącznym dysponentem środków do przypisanych jest Użytkownik karty. Środki pieniężne przekazywane Spółce w celu wymiany ich na kraty zasilone tą kwotą nie stanowią własności Wnioskodawcy. W świetle powyższego należy stwierdzić, że kwota zasilenia karty przedpłaconej oferowanej przez Spółkę nie stanowi przychodu należnego, gdyż o przychodzie należnym można mówić, jeśli przedsiębiorcy przysługuje uprawnienie do jego otrzymania. Jako przychód należny powinno się zatem traktować kwoty, jakie są należne podatnikowi czyli takie, których wydania może zażądać od kontrahenta. Zdaniem Spółki przychodem dla Wnioskodawcy będą jedynie należności z tytułu dodatkowych opłat związanych z obsługą operacyjną kart odsetkami na koncie bankowym które powstają w wyniku dłuższego utrzymywania środków pieniężnych na koncie z winy Klienta (opóźnienie złożenia wniosku aktywacyjnego), pobierane prowizje jak też opłaty za wydanie kart o ile umowa takie przewiduje.

W ocenie Wnioskodawcy w przedstawionym stanie faktycznym nie znajdzie również zastosowania art. 12 ust. 1 pkt ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. Zgodnie z tym przepisem przychodami są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Wskazać w tym miejscu należy, że przepis ten zawiera bardzo ogólną, a zarazem szeroką definicję przychodu. Jedyne, dokonywane w doktrynie i praktyce podatkowej ograniczenie zakresu hipotezy powołanego przepisu polega na uznaniu ze dotyczy on otrzymania pieniędzy na własność czyli jest to przysporzenie definitywne W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca nie otrzymuje pieniędzy, które są przedmiotem zasilenia kart przedpłaconych. Nalezą one bowiem do Klienta, który po aktywacji przekazuje je ostatecznie Użytkownikowi karty. Stwierdzić zatem należy że tego rodzaju środki pieniężne w żadnym momencie nie stają się własnością Spółki.

Reasumując w ocenie Wnioskodawcy rzeczywistą wartość każdej transakcji stanowi kwota przekazana Spółce przez Klienta po odliczeniu wartości pieniężnych przeznaczonych na doładowanie kont kart przedpłaconych. Przychodami Spółki są opłaty z tytułu obsługi operacyjnej kart oraz ewentualne dodatkowe należności uzyskiwane w ramach realizowania obsługi kart płatniczych prowizje i opłaty.

Środki przekazywane w celu doładowania kont przedpłaconych kart płatniczych Klienta nie stanowią wartości transakcji nie będąc świadczeniem należnym na rzecz Spółki nie stanowią jej przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.