IPPB3/423-947/11-2/AG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 24 października 2011 r. (data wpływu 26 października 2011 r.) w sprawie o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.

W dniu 26 października 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

T. S.A. (dalej: "Spółka" lub "T."), jest jedną z największych spółek medialnych w Polsce. W ramach prowadzonej działalności Spółka świadczy na rzecz swoich kontrahentów rożnego rodzaju usługi obejmujące udostępnianie produktów reklamowych na antenach programów telewizyjnych T. np. organizacja emisji reklam lokowanie produktów sponsoring, telesprzedaż, sprzedaż interaktywna (dalej: "Usługi"). Przedmiotowe Usługi są wykonywane przez dedykowany w tym celu segment sprzedaży i marketingu Spółki (dalej "Segment Sprzedaży i Marketingu" albo "Segment"). W toku aktywności gospodarczej prowadzonej w ramach Segmentu Sprzedaży i Marketingu T. nabywa od kontrahentów rozmaite świadczenia.

Obecnie Spółka rozważa zmianę struktury organizacyjnej. W ramach rozważanej reorganizacji, Segment, spełniający definicję zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm. dalej ustawa o CIT), zostanie wniesiony przez T. w drodze aportu do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: "Spółka Mediowa") w zamian za jej udziały. Przedmiotem wkładu będzie zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązania) umożliwiający prowadzenie/kontynuowanie działalności Segmentu Sprzedaży i Marketingu w ramach Spółki Mediowej.

Na mocy umowy przenoszącej przez Spółkę aport w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa ze skutkiem na określoną godzinę w dniu, w którym będzie dokonana transakcja (dalej: moment aportu albo data aportu), do Spółki Mediowej zostaną wniesione w szczególności prawa i obowiązki (wierzytelności/długi oraz należności/zobowiązania) wynikające z umów zawartych w związku z działalnością (funkcjami) Segmentu Sprzedaży i Marketingu w tym prawa i obowiązki wynikające z umów zakupu towarów i usług.

W wyniku przejścia w momencie aportu na Spółkę Mediową praw i obowiązków wynikających z umów zakupu towarów i usług, to na tej spółce (a nie na T.) po dokonaniu aportu spoczywać będzie obowiązek uregulowania (tj. faktycznej zapłaty) względem kontrahentów długów wynikających z faktur (faktur korygujących) lub innych dokumentów obciążeniowych wystawionych na T. w tym długów, których dokładna wartość lub termin płatności mogą nie być znane na moment aportu Długi przejęte przez Spółkę Mediową w ramach aportu Segmentu zmniejszą wartość wkładu.

W związku z planowaną zmianą struktury organizacyjnej oraz zasadami fakturowania świadczeń wykonanych przez kontrahentów może dojść do następujących sytuacji:

Wskazane faktury zostaną wystawione przez kontrahentów na T. przed datą aportu lub po dacie aportu i dotyczyć będą jedynie świadczeń, których odbiorcą przed dniem aportu była Spółka. Tym samym faktury (oraz faktury korygujące lub inne dokumenty obciążeniowe) będą dokumentować koszty, które są związane z działalnością Segmentu i bezpośrednio lub pośrednio związane z jego przychodami, tj przychodami z Usług świadczonych w ramach Segmentu. Spółka ujmie koszty wynikające z ww. faktur w swoich księgach rachunkowych, tj zaksięguje koszt na podstawie otrzymanej faktury.

Mając na uwadze powyższe, Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości przyjętego na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych rozliczenia kosztów wynikających z ww. faktur

W związku z wyżej opisanym zdarzeniem przyszłym Spółka zadała następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym w przedstawionej sytuacji - wobec braku sukcesji na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych przy planowanej transakcji aportu - koszty wynikające z faktur wystawionych na Spółkę (dokumentujących świadczenia wykonane na rzecz Spółki przed datą aportu) oraz ujęte w księgach rachunkowych T., które zostaną uregulowane (tj. faktycznie zapłacone) przez Spółkę Mediową, i które nie będą wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na gruncie art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, stanowić będą koszty uzyskania przychodów Spółki niezależnie od okoliczności czy faktury zostaną wystawione przez kontrahentów przed datą aportu czy też po dacie aportu.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Spółki, w przedstawionej sytuacji - wobec braku sukcesji na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych przy planowanej transakcji aportu - koszty wynikające z faktur wystawionych na Spółkę (dokumentujących oświadczenia wykonane na rzecz Spółki przed datą aportu) oraz ujęte w księgach rachunkowych T., które zostaną uregulowane (tj. faktycznie zapłacone) przez Spółkę Mediową, i które nie będą wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na gruncie art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, stanowić będą koszty uzyskania przychodów Spółki niezależnie okoliczności czy faktury zostaną wystawione przez kontrahentów przed datą aportu czy też po dacie aportu.

W pierwszej kolejności Spółka pragnie wskazać, iż przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60. dalej: Ordynacja podatkowa) regulujące uprawnienia podmiotów wynikające z tzw. sukcesji podatkowej, w szczególności zawarte w art. 93-93e Ordynacji podatkowej dotyczą zasadniczo zdarzeń jak przekształcenia, podziały oraz połączenia osób prawnych. W katalogu sytuacji, w których zachodzi sukcesja praw i obowiązków następców prawnych oraz podmiotów przekształcanych ustawodawca zawarł także okoliczność wniesienia przez osobę fizyczną przedsiębiorstwa jako wkładu do spółki niemającej osobowości prawnej (art. 93a par. 2 pkt 2 Ordynacji podatkowej) oraz utworzenie banku przez wniesienie tytułem wkładu niepieniężnego wszystkich składników majątkowych oddziału instytucji kredytowej, stanowiących przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część (art. 93a par. 3 Ordynacji podatkowej).

Wspomniane wyżej przepisy nie obejmują natomiast swym zakresem innych przypadków wniesienia tytułem aportu przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części do innego podmiotu, co oznacza w sytuacji Spółki, że wniesienie aportu w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa przez T. do Spółki Mediowej nie powoduje sukcesji podatkowej w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

W konsekwencji, planowany aport w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa do Spółki Mediowej nie pociąga za sobą kontynuacji rozliczeń podatkowych na gruncie ustawy o CIT, w tym odnoszących się zarówno do przychodów jak i kosztów podatkowych Spółki i Spółki Mediowej.

Należy jednak podkreślić, iż wskazana wyżej okoliczność braku sukcesji podatkowej w przypadku wniesienia aportu nie wyłącza jednak generalnego obowiązku, jaki ciąży na podatnikach podatku dochodowego od osób prawnych, w postaci prawidłowego ustalenia dochodu do opodatkowania za dany rok podatkowy. W konsekwencji nie powinno ulegać wątpliwości, iż każda ze stron transakcji jest zobowiązana do prawidłowego ustalenia wysokości przychodów i kosztów podatkowych związanych z działalnością gospodarczą danego podatnika wykonywaną odpowiednio przed i po dacie aportu, bez wzajemnego kontynuowania rozliczeń podatkowych.

Co więcej, na obowiązek prawidłowego ustalenia wysokości przychodów i kosztów podatkowych przez każdą ze stron transakcji aportu nie wpływa fakt wniesienia do Spółki Mediowej w szczególności praw i obowiązków (wierzytelności/długów) wynikających z umów zakupu towarów i usług. Zatem obowiązek uregulowania (tj. faktycznej zapłaty) długów względem kontrahentów przez Spółkę Mediową (który wynika z przejęcia w ramach aportu i jedynie na gruncie prawa prywatnego przez Spółkę Mediową ogółu praw i obowiązków z umów zawartych z kontrahentami) również pozostanie bez wpływu na obowiązek prawidłowego ustalenia przez T. wysokości kosztów podatkowych.

Mając zatem na uwadze fakt, iż świadczenia kontrahentów, których dotyczy zapytanie Spółki zostały wykonane przed datą aportu oraz ich beneficjentem był wyłącznie T. uznać należy, iż T. uprawniony będzie do zaliczenia kosztów wynikających z takich faktur do swoich kosztów uzyskania przychodów. Potwierdzeniem powyższego jest fakt, iż przedmiotowe faktury zostaną wystawione na Spółkę i to Spółka "poniesie" te koszty w rozumieniu art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, tj. T. ujmie wszystkie koszty wynikające z przedmiotowych faktur w swoich księgach rachunkowych, tj. zaksięguje te koszty na podstawie otrzymanej faktury. Należy dodatkowo nadmienić, iż Spółka poniesie ciężar ekonomiczny tych kosztów, bowiem ich estymowana wartość (tj. wartość długów przejętych w ramach aportu zorganizowanej części przedsiębiorstwa przez Spółkę Mediową) zmniejszy wartość aportu.

Wskazać również należy, iż świadczenia udokumentowane fakturami, które wystawią kontrahenci związane będą z Usługami świadczonymi przez T. przed datą aportu oraz dotyczyć będą osiągniętych przez Spółkę przychodów podatkowych. Koszty te związane będą zatem ze świadczeniami, których jedynym odbiorcą była Spółka. Tak więc to Spółka uprawniona jest zaliczyć ich wartość do swoich kosztów uzyskania przychodów. Na uprawnienie to nie może w żadnym razie wpływać data otrzymania przez Spółkę przedmiotowych faktur lub moment ich wystawienia przez kontrahentów. Zdarzenia te (tj. moment otrzymania faktury lub dzień jej wystawienia przez kontrahentów Spółki), będące niezależne od woli Spółki, nie zmieniają istoty świadczeń, które dokumentowane będą przedmiotowymi fakturami. Moment otrzymania faktury lub dzień jej wystawienia przez kontrahentów Spółki pozostają również bez wpływu na charakter tych kosztów na gruncie przepisów ustawy o CIT.

W konsekwencji uznać należy, iż ponieważ koszty te są bezpośrednio lub pośrednio związane z przychodami T. oraz jeśli nie zostały wymienione w katalogu kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów (tj. w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT), Spółka uprawniona będzie do swoich kosztów uzyskania przychodów.

Za prawidłowe należy zatem zgodnie z którym w przedstawionej sytuacji wobec braku sukcesji na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych przy planowanej transakcji aportu - koszty wynikające z faktur wystawionych na Spółkę (dokumentujących świadczenia wykonane na rzecz Spółki przed datą aportu) oraz ujęte w księgach rachunkowych T., które zostaną uregulowane (tj. faktycznie zapłacone) przez Spółkę Mediową, i które będą bezpośrednio lub pośrednio związane z przychodami T. oraz nie będą wykluczone z kosztów na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, stanowić będą koszty uzyskania przychodów Spółki niezależnie czy faktury zostaną wystawione przez kontrahentów przed datą aportu lub po dacie aportu.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, w pozostałym zakresie stwierdzam co następuje:

Na gruncie przepisów prawa podatkowego w zakresie podatków dochodowych, zarówno od osób fizycznych jak i od osób prawnych, koszty są drugim po przychodach elementem konstrukcyjnym podatku mającym wpływ na dochód jako podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym. Właściwe zakwalifikowanie kosztów ma więc zasadnicze znaczenie dla prawidłowego ustalenie wysokości dochodu, który podlega opodatkowaniu lub zwolnieniu od podatku.

W przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym, w którym dojdzie do wniesienia przez Spółkę (Wnioskodawcę) zorganizowanej części przedsiębiorstwa w drodze aportu do spółki z o.o. (Spółki Mediowej), nie będą miały zastosowania przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60. dalej: Ordynacja podatkowa) regulujące uprawnienia podmiotów wynikające z tzw. akcesji podatkowej, w szczególności zawarte w art. 93-93e tej ustawy.

W konsekwencji możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, kosztów wynikających z faktur wystawionych (przed data aportu lub po dacie aportu) na Spółkę (dokumentujących świadczenia wykonane na rzecz Spółki przed data aportu) oraz ujętych w księgach rachunkowych Spółki, które zostaną uregulowane przez Spółkę Mediową, należy rozpatrywać na gruncie przepisów art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), tj. spełnienia wszystkich przesłanek w nim wymienionych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Artykuł 16 ust. 1 stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

Z ww. przepisów jasno wynika, iż warunkiem uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu jest w pierwszej kolejności poniesienie go przez podatnika zaliczającego ten wydatek do kosztów uzyskania przychodów, tj. musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika.

Według internetowego Słownika języka polskiego (www.sjp.pwn.pl), wydatek to suma, która ma być wydana albo suma wydana na coś. Jak wynika ze zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku Spółka żadnego wydatku nie ponosi, nie wydatkuje żadnej sumy, wręcz przeciwnie "zaoszczędza" pewną sumę, gdyż faktury które zostaną wystawione z tytułu wykonania na jej rzecz określonych świadczeń zostaną opłacone przez inny podmiot (Spółkę Mediową).

Należy podkreślić, że podatkowa kategoria kosztów ponoszonych przez podatnika, na określenie której prawo podatkowe utworzyło własny termin: "koszty uzyskania przychodów", jest odrębną kategorią kosztów, której nie należy wprost wiązać z kategorią kosztów w prawie rachunkowym i nauce ekonomii. Z punktu widzenia prawa rachunkowego (bilansowego) oceniany jest bowiem związek kosztu z prowadzoną działalnością gospodarczą i funkcjonowaniem podmiotu, natomiast z punktu widzenia prawa podatkowego ocenie podlega związek poniesionego wydatku (uznawanego za koszt) z efektem działalności podatnika mierzonym wielkością przychodu, który w określonych konkretnie okolicznościach potencjalnie może być osiągnięty.

Organ podatkowy nie podziela, podkreślanej w uzasadnieniu własnego stanowiska, postawionej przez Wnioskodawcę tezy, że w opisanej sytuacji Spółka ponosi wydatek w sensie ekonomicznym - pokrywając ciężar ekonomiczny kosztów przedmiotowych faktur, bowiem "ich estymowana wartość (tj. wartość długów przejętych w ramach aportu zorganizowanej części przedsiębiorstwa przez Spółkę Mediową) zmniejszy wartość aportu".

W ekonomii oraz prawie finansowym wyróżnia się kilka kategorii kosztów. W kategoriach ekonomicznych koszt stanowi wyrażone w pieniądzu zużycie czynników produkcji oraz pracy ludzkiej w przedsiębiorstwie, w ściśle określonym czasie.

Ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości utworzyła własną kategorię kosztów dla celów liczbowego ujęcia zachodzących w określonym podmiocie gospodarczym zjawisk i procesów gospodarczych. Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 31 ustawy o rachunkowości, koszty i straty to " (...) uprawdopodobnione zmniejszenia w okresie sprawozdawczym korzyści ekonomicznych, o wiarygodnie określonej wartości, w formie zmniejszenia wartości aktywów, albo zwiększenia wartości zobowiązań i rezerw, które doprowadzą do zmniejszenia kapitału własnego lub zwiększenia jego niedoboru w inny sposób niż wycofanie środków przez udziałowców lub właścicieli".

Dlatego za nieuprawnione należy uznać twierdzenie Spółki, że w przedstawionym zdarzeniu przyszłym Spółka poniesie koszty przedmiotowych faktur, w postaci zmniejszenia aktywów, poprzez zmniejszenie wartości przedmiotu aportu (o wartość tych długów przejętych przez Spółkę Mediową w ramach aportu). Takie zmniejszenie nie będzie miało miejsca ani w znaczeniu podatkowym - co ma znaczenie dla rozpatrywanej sprawy, ani też w znaczeniu ekonomicznym (bilansowym) - co i tak pozostaje bez znaczenia dla rozpatrywanej sprawy. Podatnik, poprzez ustalenie niższego "wynagrodzenia" w postaci udziałów Spółki Mediowej za zbywana w drodze aportu zorganizowaną część przedsiębiorstwa jedynie rezygnuje z korzyści (wpływów), jakie mógłby uzyskać, gdyby ta cena była wyższa, czyli w tym przypadku można mówić jedynie o niezwiększeniu aktywów a nie o ich zmniejszeniu. Tych dwóch skutków nie można uznać za równoważne.

Należy zauważyć, że przedmiotem opodatkowania w podatku dochodowym od osób prawnych jest, co do zasady, dochód, czyli dodatnia różnica między przychodami a kosztami ich uzyskania. W przypadku gdy różnica ta jest ujemna, tzn. gdy koszty uzyskania przychodów przewyższają wysokość tych przychodów, kwota ta określana jest mianem straty.

Dochód podatkowy określony jako nadwyżka przychodów nad kosztami uzyskania przychodów ustalany jest wyłącznie na podstawie przepisów prawa podatkowego. Z polskiego ustawodawstwa podatkowego całkowicie została natomiast usunięta metoda ustalania dochodu podatkowego jako skorygowanego zysku bilansowego. Z uwagi na odmienność zasad ustalania zysku bilansowego i dochodu podatkowego nie jest możliwe proste odesłanie do prawa bilansowego w kwestiach nieuregulowanych w prawie podatkowym (NSA w wyroku z 2 kwietnia 1996 r., sygn. akt SA/Ka 1405/95).

Wpływ na wysokość dochodu podatkowego mają tylko wymienione w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych przychody i koszty uzyskania przychodów, zasady przypisywania ich do danego roku podatkowego, oraz przewidziane w tej ustawie lub innych aktach prawnych zwolnienia i ulgi podatkowe. Wszelkie inne składniki wyniku finansowego, wynikające z ksiąg rachunkowych nie mogą mieć tym samym wpływu na wysokość dochodu podatkowego (K. Szymański, Duch rachunkowości ciąży nad definicją kosztów uzyskania przychodów, P. Pod. 10/2003, str. 65-69).

Bez znaczenia zatem w przedmiotowej sprawie dla możliwości zaliczenia kosztów przedmiotowych faktur do kosztów podatkowych Spółki pozostaje okoliczność, że "przedmiotowe faktury zostaną wystawione na Spółkę i to Spółka "poniesie" te koszty w rozumieniu art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, tj. T. ujmie wszystkie koszty wynikające z przedmiotowych faktur w swoich księgach rachunkowych, tj. zaksięguje te koszty na podstawie otrzymanej faktury." Co więcej bezzasadne jest w przedmiotowej powoływanie się przez Spółkę na przepisy art. 15 ust. 4e ww. ustawy, gdyż dotyczą one jedynie określania momentu potrącalności wydatków spełniających warunki określone w art. 15 ust. 1 tej ustawy, a więc wydatków "zakwalifikowanych" uprzednio do kosztów podatkowych.

W komentarzu (Modzelewski W. (red.), Komentarz do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ISP, Warszawa 2001, str. 308) podkreślono, że przez poniesie należy rozumieć pokrycie kosztów z własnych zasobów majątkowych podatnika, przy czym decydujące jest to, czy koszt ostatecznie został poniesiony przez podatnika. Pogląd ten znajduje oparcie również w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, który w wyroku z 3 lipca 1997 r. (sygn. akt SA/Sz 1634/96) uznał, że wydatki poniesione przez inna firmę nie mogą obciążać kosztów uzyskania przychodów podatnika. Wydatki dotyczyły innego podmiotu gospodarczego i zostały faktycznie poniesione przez ten podmiot. Zawarte między podatnikiem a tą firmą porozumienie co do refundacji poniesionych wydatków nie wymienia skutków dla celów podatkowych. Jeszcze dobitniej stwierdził to NSA w wyroku z 7 sierpnia 1996 r. (sygn. akt III SA 1593/95) podnosząc, że nie można w żadnym razie uznać za koszt uzyskania przychodu wydatku poniesionego przez inną firmę. W przedmiotowej sprawie wydatki na opłacenie przedmiotowych faktur zostaną poniesione zaś "kasowo" i faktycznie przez Spółkę Mediową (co podkreśla zresztą sama Spółka).

Zgodnie z postanowieniami art. 353¹ kodeksu cywilnego, strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie, ani zasadom współżycia społecznego. Wyrażona w przywołanym przepisie zasada swobody zawierania umów przyznaje uprawnienie stronom do konstruowania łączącego je stosunku prawnego (w przedstawionym zdarzeniu przyszłym - zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa w drodze aportu) zasadniczo w sposób dowolny. Jednak z faktu tego nie można wywodzić skutków podatkowych w postaci np. zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów Spółki kosztów faktur wystawionych na rzecz Spółki, ale faktycznie poniesionych inny podmiot.

Reasumując, należy stwierdzić, iż koszty wynikające z faktur wystawionych (przed lub po dacie aportu) na Spółkę (dokumentujących świadczenia wykonane na rzecz Spółki przed datą aportu) oraz ujęte w księgach rachunkowych Spółki, które zostaną uregulowane (tj. faktycznie zapłacone) przez Spółkę Mediową, na mocy art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy, ponieważ jak to wcześniej stwierdzono, nie będą poniesione przez Spółkę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.